ตอนที่ 61 มุ่งหน้าสู่เมืองต่อไป
ตอนที่ 61 มุ่งหน้าสู่เมืองต่อไป
"สิงโตเก้าหัวสมควรที่จะเป็นหัวหน้าหน่วยสิงโตคนต่อไปจริงๆ เพื่อให้เขาสามารถทุ่มเทกับหน้าที่การเป็นผู้พิทักษ์ของข้าได้อย่างเต็มที่" ซู่เฮาเที่ยนพูดออกมาอย่างภาคภูมิใจเบาๆ
แม้ว่าซู่เฮาเที่ยนและพรรคพวกของเขาจะอยู่ในเมืองจูหยานเพียงคืนเดียว เป่ยซุ่ยชิเจ้าเมืองแห่งเมืองจูหยานก็ให้การต้อนรับอย่างสุภาพ แทนที่จะรักษาอาการบาดเจ็บของตัวเองแต่เป่ยจงเหลียงมาที่งานเลี้ยงซึ่งมันทำให้ซู่เฮาเที่ยนตกใจอย่างมาก
หลังจากนั้นเป่ยจงเหลียงได้มอบของขวัญชิ้นใหญ่ให้กับซู่เฮาเที่ยนเพื่อเป็นการแสดงความจริงใจของเขา แต่ไม่ว่ามันจะเป็นความจริงใจจริงๆหรือไม่นั้น ก็ถือว่าเขาเป็นคนฉลาดที่รู้จักบุญคุณของผู้ที่ไว้ชีวิตเขาเอาไว้
หลังจากนั้นซู่เฮาเที่ยนก็หันไปมองเป่ยซุ่ที่กำลังยืนอยู่ข้างๆเขาอย่างใกล้ชิดอย่างนิ่งๆ
แม้ว่าเป่ยซุ่ยชิจะแสดงสีหน้าที่ยิ้มแย้มออกมาแต่เขาเองก็มีความขุ่นเคืองอยู่บ้างเพราะซู่เฮาเที่ยนเป็นคนที่ทำร้ายลูกชายของเขา แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ใช่คนโง่ เขาทำได้เพียงยิ้มให้กับซู่เฮาเที่ยนด้วยความสุภาพเท่านั้น
และไม่ว่าสิ่งที่เขาทำนั้นจะส่งผลดีต่อเขาหรือไม่เขาก็ต้องทำต่อไปเพราะเขาไม่สามารถต่อกรกับความแข็งแกร่งของซู่เฮาเที่ยนได้อยู่ดี
.....
หลังจากที่พักได้หนึ่งคืนตระกูลซู่และตระกูลฉินได้ออกเดินทางจากเมืองจูหยานและมุ่งตรงไปที่เมืองฉูโจวทันที
ในตอนนี้ซู่เฮาเที่ยนกำลังนั่งอยู่ในรถม้าและคิดเกี่ยวกับการทำงานของเข็มทิศนำโชคของเขา ซึ่งมันมีตัวเลขปรากฎขึ้นบนสิงโตเก้าหัวและปี่กันในเข็มทิศของเขา
แต่ตัวเลขของไป๋ซู่เจินและจือเสียที่ปรากฎนั้นมันคลุมเครือมากเขาจึงไปตรวจสอบมัน ในขณะที่เขากำลังตรวจสอบอยู่นั้นเขารู้สึกใจสั่นอย่างมาก พลังฉีและเลือดในร่างกายของเขาไหลเวียนผิดปกติและเวียนหัวอย่างรุนแรงซึ่งมันทำให้เขากลัวมากจนหยุดการตรวจสอบอย่างรวดเร็ว
แต่หลังจากที่ถามระบบเกี่ยวกับสถานการณ์ที่แปลกประหลาดนี้แล้ว คำตอบที่ได้รับจากระบบนั้นก็ค่อนข้างคลุมเครือซึ่งนี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้พบเจอกับสถานการณ์แบบนี้
เพราะเรื่องนี้แม้แต่ระบบเองก็ไม่สามารถบอกได้เช่นกัน แต่จากการคาดการของระบบอาจเป็นเพราะไป๋ซู่เจินและจือเสียนั้นอยู่ใกล้ชิดกับเขามากเกินไป
เพราะเข็มทิศจะเป็นตัวบ่งบอกว่าค่าระหว่างความเป็นเจ้านายกับผู้พิทักษ์นั้นอยู่ที่ระดับเท่าไหร่ แต่เนื่องจากไป๋ซู่เจินและจือเสียนั้นอยู่ใกล้ชิดกับเขามาเป็นเวลานาน ค่าที่บ่งบอกระหว่างความเป็นเจ้านายกับผู้พิทักษ์จึงมีความคลุมเครือซึ่งมันก็สมเหตุสมผล
แต่ถึงอย่างนั้นซู่เฮาเที่ยนก็ยังมีคำถามมากมายในใจของเขาที่ไม่สามารถอธิบายได้
และในเมื่อคิดเท่าไหร่ก็ไม่ได้คำตอบ ดังนั้นเขาหยุดคิดเรื่องนี้และตัดสินใจที่จะตรวจสอบเรื่องนี้ด้วยตัวเองในภายหลัง
หลังจากนั้นทั้งสองตระกูลก็มุ่งหน้าไปที่เมืองฉูโจวโดยใช้เส้นทางที่ผ่านทะเลทราย
ในระหว่างวัน ซู่เฮาเที่ยนได้ฝึกฝนวิชาหอกเทพขุนศึกภายใต้คำแนะนำของสิงโตเก้าหัวและปี่กันอย่างขยันขันแข็ง และด้วยการฝึกของซู่เฮาเที่ยนที่ฝึกฝนด้วยความเชี่ยวชาญที่มากขึ้นนั้นมันให้ความแข็งแกร่งของซู่เฮาเที่ยนเพิ่มมากขึ้นในแต่ละวันที่ผ่านไปซึ่งความเร็วในความคืบหน้านั้นถือว่าสูงมาก
ในช่วงดึกเข้าได้ฝึกฝนตำราฝึกตนของจักรพรรดิเหนิงตงหวง และ 9 การเปลี่ยนแปลงของเทพเจ้าและปีศาจ ซึ่งเขาต้องการที่จะปลูกฝังในขั้นที่สองของวิชานี้ “กายากระทิงดุดัน”
และไม่รู้ว่าเป็นเพราะร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้นหรือเป็นเพราะว่าเขามีค่าความโชคดีที่เยอะมาก ทำให้เขาฝึกฝน 9 การเปลี่ยนแปลงของเทพเจ้าและปีศาจในขั้นที่สองได้รวดเร็วมาก
เมื่อ 9 การเปลี่ยนแปลงของเทพเจ้าและปีศาจในขั้นที่สองนั้นสมบูรณ์ไปกว่าครึ่งทางในระยะเวลาอันรวดเร็ว มันได้ทำให้ซู่เฮาเที่ยนมีความสุขอย่างมาก แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงได้ฝึกฝนได้เร็วขนาดนี้ แต่ไม่ว่ายังไงก็ตามมันก็เป็นเรื่องที่สำหรับเขา
ตอนนี้ความแข็งแกร่งของเขาไม่ได้ต่ำไปกว่าผู้ฝึกตนที่ระดับผู้เปลี่ยนแปลงพลังจิตวิญญาณขั้นที่ 9 เลยด้วยซ้ำ แต่นั่นหมายความว่ามันต้องรวมถึงพลังกายาแผ่นดินสิบก้าวและวิชาหอกเทพขุนศึกของเขาด้วย
แต่นอกจากนั้นเขายังมีวิชาเคลื่อนย้ายมิติและเพลงกระบี่หกสายอีก อาจกล่าวได้ว่าตอนนี้ซู่เฮาเที่ยนเป็นผู้ฝึกตนที่มีพลังเทียบเคียงได้กับผู้ใช้พลังจิตวิญญาณสวรรค์ได้แล้ว
ในวันนี้ทั้งสองตระกูลได้เดินทางมาถึงโอเอซิสในทะเลทราย หลังจากที่ผ่านโอเอซิสไปแล้วพวกเขาจะไปถึงเมืองฉูโจวทันที
การเดินทางไปเมืองฉูโจวช่างยาวนานจริงๆ...
เพราะมีพื้นที่ทะเลทรายกันอยู่ระหว่างกลาง เมืองจูหยานและเมืองฉูโจวจึงมีระยะทางที่ห่างไกลกันมากและภายใต้ระยะทางที่ห่างไกลนั้นทำให้มีกลุ่มโจรและขโมยที่คอยดักปล้นซุ่มอยู่
เหล่าผู้ฝึกตนและทหารของทั้งสองเมืองได้ส่งกองทหารไปปราบปรามกลุ่มโจรเป็นบางครั้ง แต่มันก็เป็นเรื่องยากที่จัดการกับกลุ่มโจรนี้ให้หมดไปได้ง่ายๆ
