บทที่ 1: สิงร่าง (1)
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 1: สิงร่าง (1)
ดูเหมือนว่าฉันจะได้กลายเป็นตัวละครจากเกมที่ฉันเคยชอบ
พิจารณาจากโครงสร้างและขนาดของห้อง ไม่ต้องสงสัยเลยว่าที่นี่เป็นหอพักในโรงเรียน
ห้องค่อนข้างกว้างสำหรับผู้เข้าพักคนเดียว และมีเฟอร์นิเจอร์สไตล์ยุคกลางอยู่โดยรอบ
เฟอร์นิเจอร์ที่นี่ดูเหมือนจะสะท้อนถึงรสนิยมของเจ้าขอ งมีความหรูหราและสวยงาม
ฉันก้มศีรษะลงและเกามันอย่างแรง
ก่อนหน้านี้ ฉันกำลังนั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์เพื่อรอการดาวน์โหลดแพตช์ใหม่สำหรับเกมหนึ่ง ฉันเฝ้ารอระบบร้านค้าที่เพิ่มเข้ามาใหม่และเรื่องราวเนื้อเรื่องเสริมอย่างใจจดใจจ่อ
ฉันค่อยๆ เงยหน้าขึ้นและสำรวจรอบๆ ตามที่คาดไว้ มันเป็นห้องในหอพักของโรงเรียนที่ฉันเคยเห็นมาหลายครั้งแล้ว
ผมสีเงินซีดและดวงตาสีแดงโดดเด่นของหนุ่มรูปงามสะท้อนอยู่ในกระจกยาวเต็มตัวตรงหน้าฉัน
แน่นอน ฉันจำตัวละครตัวนี้ได้
หน้าต่างโปร่งใสส่องแสงจาง ๆ ปรากฏขึ้นต่อหน้าต่อตาฉัน เป็นการส่งสัญญาณว่านี่คือไม่ใช่ตัวฉันคนเดิม
"อา..."
แต่..ทำไมต้องเป็นตัวละครนี้? ถ้าฉันกลายเป็นตัวละครจากเกม อย่างน้อยฉันก็ควรจะเป็นตัวเอก หรือไม่ก็พวกตัวเด่นๆ ไม่ใช่เหรอ?
ตัวละครจากเกม ' ไคเรน เซน่า ' ที่ฉันเขามาสิงร่างคือธีโอ ลิน วัลเดอร์ก
ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่พันธมิตรของตัวเอก แต่เขาเป็นตัวร้ายเกรดบีที่มีเนื้อเรื่องเพียงเล็กน้อย
เขาเป็นตัวละครที่ผู้พัฒนาใส่ไว้เพื่อสร้างเนื้อเรื่องส่วนหนึ่งในช่วงแรกของเกมให้แก่ตัวเอก
แม้ว่าเขาจะมาจากตระกูลวีรบุรุษอันทรงเกียรติ แต่เขาก็มีคุณสมบัติและอารมณ์ที่เลวร้ายที่สุด
กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เขาเป็นคนอ่อนแอที่ไม่มีความสามารถพิเศษอะไรเลย
ลักษณะเด่นของเขาคือเขาจะตายได้ด้วยการ—ถูกฆ่าโดยตัวเอกที่โกรธจัด, ถูกฆ่าโดยสัตว์ประหลาดในขณะที่อวดเบ่ง, ถูกฆ่าโดยคู่หมั้นที่ผิดหวังของเขา, หรือถูกฆ่าโดยตัวละครอื่น ๆ
[เควสหลัก: จบการศึกษาจากแผนกฮีโร่ของโรงเรียนเอลิเนียด้วยคะแนนที่ยอดเยี่ยม]
เวลาที่เหลืออยู่: 3 ปี 5 เดือน 23 วัน <ดูรายละเอียด>
รางวัล: ???
แต่การจบการศึกษาจากแผนกฮีโร่ด้วยคะแนนที่ยอดเยี่ยมด้วยตัวละครสุดเลวร้ายนี้คงเป็นงานที่ยากอย่างเหลือเชื่อ ถึงฉันจะไม่รู้ว่ารางวัลคืออะไร แต่ความยากนั้นสูงเกินไปแล้ว
ใน 'ไคเรน เซน่า' คะแนนที่ยอดเยี่ยมหมายถึงต้องเป็นผู้ที่มีคะแนนติดท็อป 10% แรก
...ฉันจะหนีไปไหนก็ไม่ได้ด้วย
ใน ไคเรน เซน่า ความล้มเหลวในภารกิจหลักจะนำไปสู่การเสียชีวิตทันที แน่นอนว่าอาจไม่เป็นเช่นนั้น แต่ก็คงเสี่ยงเกินไปที่จะลอง
ด้วยเหตุนี้ เพื่อความอยู่รอด ฉันต้องจบการศึกษาจากแผนกฮีโร่ของโรงเรียนนี้ด้วยคะแนนที่ยอดเยี่ยมให้จงได้...
ครั้งหนึ่งฉันเคยทำฉากจบแรกของโลกเกมด้วยตัวละครนักศิลปะการต่อสู้ที่ถูกทอดทิ้งในเกมต้นฉบับได้ ซึ่งถือได้ว่าเป็นสิ่งที่โหดหินมาก แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็ไม่มั่นใจว่าจะทำภารกิจนี้ได้สำเร็จ
ทำไมน่ะเหรอ?
เพราะที่แห่งนี้ไม่คำนึงถึงแหล่งกำเนิด เพศ อายุ หรือเชื้อชาติ แผนกฮีโร่ยอมรับเฉพาะบุคคลที่มีความสามารถมากที่สุดในทวีปเท่านั้น มีเพียงประมาณครึ่งหนึ่งเท่านั้นที่จบชั้นปีที่สี่และจบการศึกษาอย่างปลอดภัย
นอกเหนือจากผลการเรียนที่ยอดเยี่ยมแล้ว การสำเร็จการศึกษาดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้สำหรับตัวละครตัวนี้เลย
แผนกอัศวินและแผนกเวทมนตร์ก็เต็มไปด้วยบุคคลที่มีความสามารถเช่นกัน แต่แผนกฮีโร่ก็แตกต่างออกไป พวกเขาต้องการอัจฉริยะหนึ่งคนมากกว่าอัจฉริยะหนึ่งพันคน
นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม 'ฮีโร่จาก โรงเรียนเอลิเนีย' ในเกมต้นฉบับจึงได้รับความเคารพอย่างสูงด้วยเหตุผลนั้น
ประมาณหนึ่งชั่วโมงผ่านไป
"เฮ้อ..."
กว่าจะรู้ตัว จิตใจที่เคยยุ่งเหยิงของฉันก็สงบลงแล้ว
ผู้ที่เป็นฮีโร่ต้องตัดสินอย่างมีเหตุผลแม้ในสถานการณ์ที่รุนแรงที่สุด คำนี้ถูกเน้นย้ำอย่างมากไม่เพียงแต่โดยผู้ช่วยสอนเท่านั้น แต่ยังมาจากอาจารย์และอาจารย์ใหญ่ด้วย
แม้ว่าเดิมทีฉันจะเป็นคนค่อนข้างมีเหตุผล แต่ฉันคิดว่าตัวฉันยอมรับเรื่องนี้เร็วเกินไป บางทีการที่ฉันสงบสติอารมณ์ได้เร็วขนาดนี้ต้องหมายความว่าธีโอมีอิทธิพลต่อตัวฉันแน่ๆ
ก็ดีที่อย่างน้อยสภาพจิตใจของเจ้าของร่างมั่นคง ไม่อย่างนั้นคงไม่มีทางเข้าโรงเรียนแห่งนี้ได้แน่
[ชื่อ: ธีโอ ลิน วัลเดอร์ก]
เพศชาย
อายุ: 16
เผ่าพันธุ์: มนุษย์
สังกัด: โรงเรียนเอลิเนียฝ่ายฮีโร่/ บ้านวาลเดอร์ก
ความแข็งแกร่ง : 7
พลังกาย : 7
มานา: 0
ความอดทน: 2
ลักษณะ: ผู้สืบทอดของฮีโร่ (เอฟเฟกต์ติดตัว / ความสามารถสายเลือด) <ดูรายละเอียด>
ศักดิ์ศรีของขุนนางผู้บิดเบี้ยว (เอฟเฟกต์ติดตัว) <ดูรายละเอียด>
ขณะที่ฉันจินตนาการถึงหน้าต่างข้อมูล หน้าต่างสีเขียวที่ฉันเคยเห็นเป็นพันๆ ครั้ง หรือหลายล้านครั้งในเกมต้นฉบับก็ปรากฏขึ้น
ค่าสถานะของฉันน่าสมเพชเกินไปสำหรับนักเรียนในแผนกฮีโร่
ความแข็งแกร่งและความแข็งแรงโดยเฉลี่ยของทหารรับจ้างระดับสามคือ 5 ซึ่งการที่มีแค่ 7 แสดงว่าฉันเทียบกับแผนกอัศวินระดับล่างไม่ได้เลย
มานาเป็นศูนย์โดยสัมบูรณ์ ทำให้ฉันเป็นคนเดียวที่มีมานา 0 ในสถานศึกษา แม้แต่เจ้าของโรงแรมทั่วไปก็ยังมี 2 หรือ 3 เลย
ถ้าฉันไม่ได้เกิดใหม่ ฉันก็คงไม่สามารถใช้เวทมนตร์ได้
ความอดทนเป็น 2 สูงกว่านักเลงที่ติดการพนันทั่วไป 1 ค่าเฉลี่ยสำหรับคนธรรมดาคือ 5 ด้วยระดับนี้ ฉันคงวิ่งได้ไม่เกิน 10 นาทีแหง
"เฮ้อ"
มองกี่ครั้งก็ยังน่าสงสาร ด้วยสถานะเช่นนี้ คนอย่างฉันซึ่งเป็นลูกชายคนโตของครอบครัวฮีโร่อันทรงเกียรติจะเข้าเรียนที่โรงเรียนเอลิเนียได้อย่างไร
[ผู้สืบทอดของฮีโร่]
[ศักดิ์ศรีของขุนนางผู้บิดเบี้ยว]
'ผู้สืบทอดของฮีโร่' มีผลกับศัตรูที่ทรงพลังเช่นปีศาจ ราชาปีศาจ และมังกรโบราณเท่านั้น ในขณะที่ 'ศักดิ์ศรีของขุนนางผู้บิดเบี้ยว'เป็นลักษณะที่ค่อนข้างไร้ประโยชน์ในแผนกฮีโร่ผู้มีคุณธรรม
ฉันเป็นตัวละครที่สิ้นหวังจริงๆ แต่ฉันไม่สามารถหนีไปได้ แถมฉันก็ไม่อยากตายด้วย
ในท้ายที่สุด ฉันไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องจบการศึกษาด้วยตัวละครขยะนี้เพื่อความอยู่รอด
แล้วฉันต้องทำยังไง?
แม้ว่าการวิธีการจะยาก แต่คำตอบนั้นง่ายอย่างเหลือเชื่อ
ต้องแข็งแกร่งขึ้น
ฮีโร่
ตัวตนที่สามารถสั่นคลอนและยึดครองประเทศได้
ผู้ที่จะกอบกู้ทวีปจากการถูกทำลายล้าง
นั่นคือเป้าหมายสูงสุด แต่ตอนนี้สิ่งต่าง ๆ ได้เปลี่ยนไปอย่างมาก
เป็นเวลากว่า 200 ปีแล้วที่สิ่งมีชีวิตเช่นราชาปีศาจและมังกรโบราณที่พยายามทำลายล้างทวีปหายตัวไป
ในยุคปัจจุบัน ฮีโร่เป็นเหมือนกับผู้แก้ปัญหาระดับแนวหน้า
ในอดีต ฮีโร่เดินบนเส้นทางแห่งความยากลำบาก แต่ตอนนี้กลายเป็นอาชีพในฝันที่ทุกคนล้วนใฝ่ฝันอยากเป็น
พวกเขามักจะได้รับสายตาอิจฉาริษยานับไม่ถ้วน พวกเขาได้รับการปฏิบัติทางสังคมที่ดีและมีรายได้ที่มากมาย
งานที่พวกเขาทำมากที่สุดคือการปราบสัตว์ประหลาดและการสำรวจวัตถุโบราณ
ฮีโร่บางคนเข้าแทรกแซงในข้อพิพาทระหว่างประเทศ มีฮีโร่ที่ปั้นเจ้าชายชั้นต่ำขึ้นกลายเป็นราชาและแอบคุมชาติจากเบื้องหลังด้วย
...ซึ่งฉันจะต้องกลายเป็นฮีโร่ให้จงได้
แม้ฉันจะมีความคิดในหัวมากมาย แต่ฉันจำเป็นจะต้องวางแผน
เวลาที่เหลืออยู่: 3 ปี 5 เดือน 23 วัน ไม่ว่าฉันจะมีเวลามากเพียงใด ก็ไม่เพียงพอที่จะจบการศึกษาด้วยคะแนนที่ยอดเยี่ยมได้โดยใช้ความสามารถที่มีอยู่ในปัจจุบัน
โชคดีที่ฉันเป็นผู้มีประสบการณ์มากมาย ถึงขั้นได้รับการยอมรับจากผู้ให้บริการเกม ฉันรู้เกี่ยวกับเหตุการณ์มากมายที่อาจเกิดขึ้นในทุกเส้นทาง
ตำแหน่งของชิ้นส่วนที่ซ่อนอยู่หรือ NPC ที่เป็นประโยชน์ ฉันมั่นใจว่าฉันคือหนึ่งในผู้มีความรู้เรื่องเกมนี้มากมาย
[ภารกิจหลัก: จบการศึกษาจากแผนกฮีโร่ของ โรงเรียนเอลิเนียด้วยคะแนนที่ยอดเยี่ยม]
เวลาที่เหลืออยู่: 3 ปี 5 เดือน 23 วัน <ดูรายละเอียด>
รางวัล: ???
โรงเรียนเอลิเนีย ต้องใช้เวลาทั้งหมด 4 ปี 8 ภาคการศึกษาจึงจะสำเร็จการศึกษา เมื่อพิจารณาจากเวลาที่เหลืออยู่ เรื่องราวยังอยู่ในช่วงเริ่มต้น เป็นเพียงหนึ่งสัปดาห์หลังจากเปิดเทอมที่สอง
เรื่องราวและความยากจะเปลี่ยนไปอย่างมาก โดยทุกอย่างจะขึ้นอยู่กับเส้นทางที่ตัวเอก นีกี้ เลือก
นีกี้อายุ 16 ปี ซึ่งเท่ากับฉัน เป็นเพื่อนนักเรียนในแผนกฮีโร่
สิ่งแรกที่ฉันต้องตรวจสอบคือ "นีกี้จะเลือกเส้นทางใด"
นีกี้จะเลือกเส้นทางอย่างเป็นทางการในปีที่สองภาคการศึกษาที่สาม
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากภาคการศึกษาแรกได้ผ่านไปแล้ว เขาคงได้ตัดสินใจได้ในระดับหนึ่งแล้ว
'หวังว่ามันจะเป็นเส้นทางที่ง่ายนะ'
ด้วยวิธีนี้ ฉันก็จะสามารถหาของที่ซ่อนอยู่ได้มากขึ้น
แม้จะได้รับความช่วยเหลือจากของที่ซ่อนอยู่ แต่ก็น่าสงสัยว่าฉัน ซึ่งเป็นตัวละครที่ด้อยกว่าอย่างท่วมท้นจะสามารถจบการศึกษาจากสถาบันด้วยคะแนนที่ยอดเยี่ยมได้หรือไม่
ฉันไม่สามารถไปเก็บของที่ซ่อนอยู่โดยไม่รู้ว่า นีกี้ จะเลือกเส้นทางแบบใด
ในเส้นทางพ่อมด ตัวเอกจะจบการศึกษาจากสถาบันโดยไม่มีปัญหาใดๆ แต่ในเส้นทางการค้า จะมีคนเสียชีวิตก่อนที่จะจบการศึกษาจากสถาบัน
และในเรื่องราวนี้ หากไม่มี นีกี้ สถานศึกษาจะไม่สามารถรับมือกับเหตุการณ์นี้ได้และอุบัติเหตุต่างๆ มากมายจะเกิดขึ้น ส่งผลให้ภารกิจของฉันล้มเหลวแน่
นีกี้ จึงเป็นตัวตนที่จำเป็นอย่างยิ่ง
"อืม ถ้าอย่างนั้น..."
ออกไปรวบรวมข้อมูลกันก่อน ยังคงมีเวลาเหลืออยู่
"อึก!"
ฉันรู้สึกเจ็บปวดอย่างรุนแรง มันเจ็บปวดเพราะสถานะความอดทนของฉันอยู่ที่ระดับ 2 เท่านั้น
ฟึบ-
สายตาที่ไม่เต็มใจของฉันได้ถูกดึงดูดไปที่เตียง
หมอนหนานุ่มดูน่านอนอย่างยิ่ง
ฉันอยากจะนอนลงทันที
"บัดซบเอ้ย"
แต่ฉันต้องต่อต้าน
เพราะค่าสถานะของฉันจะเพิ่มขึ้นก็ต่อเมื่อฉันฝึกฝน
ด้วยความอดทนที่ระดับ 2 ฉันคงไม่สามารถทำอะไรได้แน่
"เฮ้อ"
โชคดีที่ฉันต้านทานความอยากนอนออกมาได้
แต่มันก็ส่งผลทำให้ฉันรู้สึกรำคาญและอารมณ์ไม่ดีนัก
คงต้องอาบน้ำก่อนออกเดินทางสินะ
ฉันเดินไปที่ห้องน้ำที่เชื่อมต่อกับห้องของฉัน
ห้องน้ำก็หรูหราสมกับเป็นขุนนางโด่งดัง
เห็นได้ชัดว่ามันเพิ่งได้รับการปรับปรุงใหม่
มันแตกต่างจากห้องน้ำเรียบๆ ที่ฉันเคยเห็นในเกมของ นีกี้ อย่างสิ้นเชิง
ห้องหอพักที่นักเรียนอยู่จะเปลี่ยนไปทุกปี และธีโอ ลิน วัลเดอร์ค─ธีโอ─จะใช้เงินมหาศาลในการปรับปรุงหอใหม่ที่เขาเข้ามาอยู่ทุกปี
ต้องบอกเลยว่าเจ้าของร่างที่ฉันอยู่มันบ้ามาก
“แต่ถึงจะเป็นตัวร้ายเกรดบี แกก็มีรูปร่างหน้าตาค่อนข้างดีเชียวนะ”
ร่างของฉันตอนนี้สูงและเรียวยาว
ฉันชื่นชมรูปร่างหน้าตาของตัวเอง ซึ่งดูหล่อเหลาเอาการเลยทีเดียว
เมื่ออาบน้ำเสร็จ ฉันก็เหลือบมองไปที่หน้าต่าง
เวลาผ่านไปสักพักแล้ว พระอาทิตย์กำลังตกดิน
ฉันไม่ได้เป่าผมให้แห้ง และก็กำลังจะออกจากห้องหลังจากเช็ดตัวเพียงนิดหน่อย แต่จากนั้นเอง─
“อ๊ะ อึก─!”
ฉันรู้สึกเจ็บปวดมากกว่าเดิมมาก
ราวกับว่าฉันถูกไฟฟ้าช็อตทั่วร่างกาย
ฉันร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด
“อ๊ะ อะไรอีกวะเนี่ย!”
จากนั้นความเจ็บปวดอันแหลมคมก็ได้เข้ามาทิ่มแทงฉัน
ตอนนั้นเองที่ฉันรู้เหตุผล
[ศักดิ์ศรีของขุนนางบิดเบี้ยว]
เป็นเพราะลักษณะเอฟเฟกต์แบบติดตัวของทักษะนี้
ในฐานะลูกหลานของตระกูลนักรบอันทรงเกียรติผู้เป็นลูกของวิสเคานต์ ฉันพยายามออกไปโดยไม่แม้แต่จะเป่าผมให้แห้งและส่งเสียงร้องออกมาคล้ายเป็นพวกสามัญชนต้อยต่ำ
การกระทำทั้งสองส่งผลตรงข้ามกับศักดิ์ศรีของขุนนาง มันจึงแสดงผลออกมา
"ให้ตายเถอะ"
นี่มันจะไม่ไหวแล้วนะ
จากนั้นฉันก็เริ่มนึกถึงการกระทำอันน่ารังเกียจต่างๆ ที่ธีโอได้ทำก่อนที่ฉันจะได้เข้ามาสิงร่าง เขาทำให้นักเรียนในโรงเรียนที่เป็นสามัญต้องขายหน้าต่อสาธารณะ ทั้งยังมีครั้งหนึ่งเขาบอกว่าเขาเรียนไม่ได้แล้ว เพราะอาจารย์เป็นสามัญชน... และอื่นๆ อีกมากมาย
อา นั่นคือเหตุผลที่เรียกมันว่าศักดิ์ศรีของขุนนางที่ "บิดเบี้ยว" สินะ?
...แต่จะทำอะไรได้ล่ะ? ร่างกายของนายเป็นของฉันแล้ว
แถมฉันยังไม่รู้วิธีกลับโลกเดิมอีก
เวลายังคงไหลผ่านไป แม้ว่าตัวฉันจะรู้สึกสิ้นหวังก็ตาม
"ก่อนอื่นฉันต้องเป่าผมให้แห้ง"
ด้วยเหตุนี้ ฉันจึงต้องสวมชุดกลางแจ้งที่ดูเหมาะกับขุนนางและฉีดน้ำหอมที่เข้ากัน ฉันจึงสามารถออกไปข้างนอกได้
