นักฆ่าเกิดใหม่กลายเป็นจอมดาบอัจฉริยะ 27
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 27
“เฮ้อ”
เบอร์เรน ซีกฮาร์ท ถอนหายใจหลังจากพยายามทำท่า'หมัดสายฟ้า' ซ้ำแล้วซ้ำเล่า
นี่มันไม่ง่ายเลย
ในส่วนเทคนิคกำปั้นขั้นที่สอง‘หมัดผงาดขั้นสูง’นั้น เป็นสิ่งที่เขาเคยเรียนรู้มาก่อนแล้ว เขาเลยผ่านมันมาได้อย่างง่ายดาย อย่างไรก็ตามเทคนิคขั้นที่สาม 'หมัดสายฟ้า' นั้นเป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถทำตามได้ง่าย ๆ
'หมัดสายฟ้า'นั้นเป็นท่าพื้นฐานที่ใช้หลักการขั้นสูงมาร่วมด้วย ซึ่งนั่นทำให้ยากต่อการเข้าใจ
‘แต่ในอาทิตย์หน้าฉันน่าจะทำได้แล้วแหละนะ’
พื้นฐานของเขาค่อนข้างดีเพราะเขาผ่านการฝึกของสายตรงที่อาคารหลักมาก่อน และนี่ก็เป็นเวลากว่าสองสัปดาห์แล้วที่เขาเริ่มฝึกฝน'หมัดสายฟ้า' นั่นจะทำให้เขาจะผ่านมันได้ภายในสัปดาห์ถัดไป
‘งั้นมาลองกันอีกที’
เบอร์เรนกัดกรามแน่น และเริ่มฝึก'หมัดสายฟ้า'อีกครั้ง
หลังจากฝึกจนรู้สึกพอใจแล้วเขาก็ยืนตัวตรง ชุดฝึกซ้อมของเขาเปียกเหงื่อจนแนบติดไปตามลำตัวของเขา
หวือ!
ในขณะที่เขากำลังควบคุมลมหายใจของตัวเอง เขาก็ได้ยินเสียงลมแรงพัดมาทางด้านขวา เมื่อเขาหันไปมองเขาก็พบหญิงสาวผมสีดำยาวกำลังกวัดแกว่งดาบอย่างดุเดือด
‘มาร์ธา ซีกฮาร์ท’
มาร์ธาผ่านการฝึกฝนกำปั้นไปนานแล้ว และเธอได้เริ่มฝึกฝนวิชาดาบก่อนใครๆ
ด้วยท่วงท่าที่สมบูรณ์แบบและรูปร่างที่สมส่วนของเธอทำให้เขาเผลอชื่นชมเธอในใจ ถึงแม้ว่าเธอจะนิสัยเสียมากก็ตามแต่เขาก็ต้องยอมรับในทักษะของเธอ
‘แต่ว่า…’
มีบางอย่างแปลกๆ
มาร์ธามีก้าวหน้าไปไกลกว่าใครๆในสนามฝึก ทักษะของเธอเองก็โดดเด่นที่สุดเช่นกัน ถึงขนาดว่าผู้ฝึกสอนทุกคนยังรู้สึกทึ่ง
เพียงแต่ว่าสีหน้าของเธอไม่เคยมีท่าทีผ่อนคลายเลย
เธอยังคงกวัดแกว่งดาบต่อไปด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหงุดหงิดและตึงเครียด
‘ก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ’
เบอร์เรนขมวดคิ้วและหันไปทางเด็กชายอีกคนที่กำลังฝึกซ้อมอยู่
ราอน ซีกฮาร์ท
เขาคงเป็นสัตว์ประหลาดที่กำลังไล่ตามเธออยู่ เขาสามารถเรียนรู้'หมัดเจ็ดสัณฐาน'และ‘หมัดผงาดขั้นสูง’โดยใช้เวลาเพียงสิบวันเท่านั้น เพราะเธอรู้ดีว่าราอนกำลังไล่ตามเธอขึ้นมาด้วยความเร็วแบบนั้น การฝึกฝนของเธอจึงตึงเครียดมาก
แล้วก็ไม่อยากจะเชื่อว่าในตอนนี้เขากำลังเรียนรู้เทคนิคระดับเดียวกันกับราอนอยู่…
ซูม!
การขยับเท้าของราอนส่งแรงสั่นสะเทือนไปทั่วสนามฝึก และหมัดของเขาก็ทำให้เกิดเสียงกระทบกระทั่งกับอากาศ
การเคลื่อนไหวที่สัมพันธ์ระหว่างมือและเท้าของเขาแสดงให้เห็นถึงหลักการอันประณีตของท่า'หมัดสายฟ้า'
‘ช่างเป็นคนที่น่าทึ่งจริงๆ’
เบอร์เรนได้ยินผู้คนเรียกเขาว่าเป็นอัจฉริยะมาโดยตลอด แต่เขาไม่คิดว่าเขาจะได้มาเรียกแบบนั้นกับคนอื่น
‘เขาทำได้ยังไงกันนะ’
เบอร์เรนได้เรียน‘หมัดผงาดขั้นสูง’มาตั้งแต่หนึ่งเดือนก่อนการฝึกจะเริ่ม แต่เขายังใช้เวลากว่าสามวันในการผ่านไปเรียน'หมัดสายฟ้า'
‘ใครๆก็พูดว่าฉันเรียนรู้ได้เร็ว’
เขาเรียนมันได้ภายในเวลาหนึ่้งเดือน แต่ว่าราอนนั้นใช้เวลาเพียงสิบวัน ราอนไม่เพียงแค่เข้าใจรูปแบบของท่าทางแต่เขายังหยิบหลักการของมันมาใช้ได้อย่างถูกต้อง
‘ด้วยความเร็วแบบนี้…’
เขาคิดว่าราอนจะขยับตามเขาในทันทีที่เขาขยับขั้นไปฝึกวิชาดาบ
“เฮ้อ…”
เบอร์เรนถอนหายใจเบาๆ อันที่จริงแล้ว สิ่งที่เขาแปลกใจไม่ได้มีเพียงพรสวรรค์ของราอน
‘ความพยายามและความมุ่งมั่นของเขามัน…’
ไม่มีเลยสักครั้งที่ราอนฝึกฝนแบบครึ่งๆกลางๆ ขณะที่ฝึกเองเขาก็พ่นไอเย็นออกมาอย่างต่อเนื่อง ไหนจะร่างกายของเขาที่เปียกโชกไปด้วยเหงื่ออีก
ใครมาเห็นเข้าก็รู้ได้เลยว่าสภาพร่างกายของเขานั้นไม่ค่อยดี แต่เขาก็ไม่เคยยอมแพ้เลยสักครั้ง
ใครๆก็พูดขึ้นมาได้ว่าพวกเขาทำดีที่สุดแล้ว แต่จะมีใครบ้างที่พยายามจนถึงขีดจำกัดจริงๆ
‘ยกเว้นเขา’
ราอนฝึกฝนจนถึงขีดจำกัดของเขาเสมอ เรียกว่าก้าวข้ามขีดจำกัดทุกครั้งเลยก็ว่าได้
ริมเมอร์เคยกล่าวไว้ว่าวิธีที่เร็วที่สุดในการฝึกคือการก้าวข้ามขีดจำกัดของตัวเอง ราอนใช้วิธีนั้นได้อย่างยอดเยี่ยมที่สุด
'เขาทำให้ฉันประหลาดใจได้ทุกครั้ง'
แม้เขาจะถือว่าราอนเป็นศัตรูแต่ก็ไม่สามารถหยุดชื่นชมราอนได้เลย เขาเหมาะสมที่จะขึ้นเป็นซีกฮาร์ทมากกว่าทุกคนในสนามฝึกแห่งนี้
“เบอร์เรน! ถ้านายจะหยุดพัก ก็ช่วยไปที่ห้องพัก!”
“ไม่ใช่นะครับ คือผมกำลังจะทำต่อแล้ว”
เบอร์เรนก้มหน้าลงเมื่อได้ยินเสียงของผู้ฝึกสอนตะโกนมาที่เขา เขาถอนหายใจและเริ่มตั้งสมาธิใหม่อีกครั้ง
‘เฮ้อ… นี่มันไม่ใช่เวลาจะมาเหม่อแบบนี้’
เขาตั้งใจแน่วแน่ว่าจะไม่ยอมแพ้ราอนเด็ดขาด เขาต้องทำให้ดีที่สุดในตลอดเวลาอย่างราอน
ซูม!
เบอร์เรนตั้งสมาธิและปล่อยหมัดของเขาต่อ
***
ฟึ่บ!
หลังจากกวัดแกว่งดาบด้วยความบ้าคลั่งเธอก็ลดมือลง มาร์ธาถอนหายใจเบาๆและกำดาบแน่น
‘น่ารำคาญ’
แม้ว่ามีแค่เธอคนเดียวในสนามฝึกที่กำลังจับดาบ แต่เธออดที่จะแสดงความหงุดหงิดออกไปไม่ได้
‘วันนี้น่าจะพอแค่นี้ก่อน…’
มาร์ธากัดริมฝีปากแล้วมองไปรอบๆ สายตาของเธอเจอเข้ากับคนที่กำลังหอบหายใจเอาไอเย็นออกมา
ราอน ซีกฮาร์ท
ทันทีที่เธอเห็นเขา ร่างกายของเธอเริ่มรู้สึกตึงๆ ท้องไส้ปั่นป่วน
‘เขาเริ่มเรียน'หมัดสายฟ้า'แล้ว…’
ในช่วงที่เธอเริ่มเรียนรู้เทคนิคการใช้ดาบ ราอนก็ได้ข้ามการฝึกฝนขั้นที่สอง และเริ่มเรียนรู้หมัดสายฟ้าแล้ว
นี่เป็นครั้งแรกที่ราอนเรียนรู้เทคนิคเหล่านี้ เขาไม่เหมือนกับเบอร์เรนหรือรูนันที่เคยผ่านมาก่อน ความก้าวหน้าของเขามันรวดเร็วเกินไปจนเธออยากจะหัวเราะออกมา
‘แม่งเอ๊ย…’
ความสามารถของเขาทำให้เธอหวาดกลัว เขาอาจจะไล่ตามเธอขึ้นมาได้ทันเมื่อไหร่ก็ไม่รู้
‘อันดับหนึ่งต้องเป็นของฉันเท่านั้น!’
ตั้งแต่เธอถูกรับเลี้ยงมาในซีกฮาร์ท เธอก็เป็นผู้ล่ามาโดยตลอด
เธอตามทันเด็กสายตรงและสายรองทั้งหมด และเธอจะคอยหัวเราะเยาะพวกเขาที่ดูสิ้นหวังในการมาของเธอ
'แล้วมันยัง...'
ตอนนี้ตำแหน่งอันดับหนึ่งไม่ใช่ของเธออีกต่อไป เธอเริ่มตระหนักถึงความน่ากลัวในการถูกล่า
ฟึ่บ!
แล้วมาร์ธาเหวี่ยงดาบของเธออีกครั้งเพื่อขจัดความคิดเกี่ยวกับราอนออกไป
ดาบฟันผ่านอากาศเบาๆ แต่เต็มไปด้วยความฉุนเฉียว
เธอกวัดแกว่งดาบซ้ำไปซ้ำมาจนกระทั่งดวงอาทิตย์ใกล้จะลับขอบฟ้า
“เฮ้อ…”
มาร์ธาลดดาบลง เธอรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยหลังจากกวัดแกว่งดาบมาทั้งวัน
แต่แล้ว เมื่อเธอมองไปทางขวาเธอก็ต้องขมวดคิ้วอีกครั้ง ท่าทางการฝึกฝนหมัดของราอนนั้นดีขึ้นกว่าตอนกลางวัน
'ไอ้เวรนั่นมันไม่เหนื่อยบ้างรึไง?'
หลังจากฝึกฝนทั้งวัน เขาก็ยังคงมุ่งมั่นอยู่เหมือนเดิม เธอไม่เคยเห็นคนแบบนั้นมาก่อนแม้แต่ตามข้างถนนที่เธอเคยอยู่
* * *
* * *
“ชิ...”
ดวงอาทิตย์ตกดินไปแล้ว มาร์ธาหมุนตัวและเดินออกจากสนามฝึก
“อะแฮ่ม”
คาเมล พ่อบ้านประจำตัวของเธอยืนอยู่ด้านหน้าประตูและโค้งคำนับเธอ เนื่องจากเธอหมดแรงแล้ว เธอจึงพยักหน้ากลับไปเพียงอย่างเดียว
“คุณหนู”
คาเมลพยายามเรียกเธอในขณะที่เธอเดินไปอย่างรวดเร็ว
“คุณหนูไม่ต้องรีบร้อนไปหรอกนะครับ”
“หมายความว่าไง?”
“ดูเหมือนคุณหนูจะลืมไป แต่คุณชายราอนมีจุดอ่อนใหญ่อยู่นะครับ”
คาเมลยิ้มขึ้นหลังจากมองกลับไปที่สนามฝึกซ้อม
“นายกำลังพูดถึงอาการป่วยของมันเหรอ? มันเป็นคนแกร่งชัดๆ มันไม่สนใจความเจ็บปวดของตัวเองเลยด้วยซ้ำ”
“ไม่ใช่เรื่องนั้นหรอกครับ”
“แล้วอะไร?”
“คุณชายราอนมีพรสวรรค์ด้านออร่าที่ย่ำแย่ที่สุดเลยนะครับ”
“ว่าไงนะ?”
“คุณหนูคงไม่รู้เพราะมันเกิดขึ้นก่อนที่คุณหนูจะเข้ามาที่นี่ ประสาทสัมผัสด้านมานาของคุณชายราอนนั้นถือว่าย่ำแย่ที่สุดในพิธีทดสอบที่ผ่านๆมาเลย”
คาเมลยิ้มในขณะที่ชี้ไปที่ศูนย์พลังงานของเขาเอง
“คุณชายราอนเป็นคนเดียวที่ยังใช้ออร่าไม่ได้ไม่ใช่รึไงครับ?”
“นั่นก็จริง”
มาร์ธาพยักหน้า ผู้ฝึกฝนที่เริ่มเรียนรู้เทคนิคการปลูกฝังของรินเด็นเมื่อสองเดือนก่อนสามารถรวบรวมออร่าไว้ในศูนย์พลังงานของพวกเขาได้หมดแล้ว
เป็นอย่างที่คาเมลพูด ราอนเป็นคนเดียวในบรรดาผู้ฝึกฝนที่ไม่มีออร่า
“เทคนิคการปลูกฝังที่แลกมาจากแผ่นทองแดงคงจะเป็นระดับกลางๆเท่านั้น นั่นดีกว่าวิธีของรินเด็นไม่เท่าไหร่เองครับ แต่เขาก็ยังฝึกฝนจนรวบรวมออร่าไม่ได้ แสดงว่าพรสวรรค์ด้านมานาของเขาแย่เหมือนกับที่พิธีทดสอบได้ตัดสินเขาไว้เลย”
“อา!”
“แม้ว่าเขาจะมีพรสวรรค์ในวิชาดาบและเทคนิคการใช้กำปั้น แต่เขาก็ยังไม่สามารถเป็นนักรบที่เหมาะสมได้หรอกนะครับ”
คาเมลส่ายหัวในขณะที่แย้มยิ้ม
“อย่างนี้นี่เอง”
มาร์ธาพยักหน้า มุมปากของเธอยกเป็นรอยยิ้ม
'งั้น… เขาก็ไม่มีพรสวรรค์ด้านออร่าเลยสินะ'
ราอนยังไม่มีกระทั่งออร่า เธอลืมเรื่องนี้ไปแล้วเพราะเธอเห็นว่าพรสวรรค์ด้านศิลปะการต่อสู้ของราอนนั้นโดดเด่นมาก
การมีความสามารถด้านออร่าที่อ่อนแอนั้นถือว่าบกพร่องในฐานะนักรบ ราอนก็เป็นได้เพียงนักรบที่อ่อนแอ เขามีแค่พรสวรรค์ด้านศิลปะการต่อสู้เพียงอย่างเดียว
“ฮิๆ”
เธอห้ามตัวเองไม่ให้หัวเราะออกมาไม่ได้ ความกังวลที่เธอเคยมีหายไปในทันที
“ฉันจะกังวลไปทำไมเนี่ย นี่ฉันให้ความสนใจกับคนอ่อนแอแบบนั้นไปได้ไง”
มาร์ธามุ่งหน้าไปยังสนามฝึกของสายตรง คาเมลก็เดินตามเธอไปพร้อมกับยิ้มจางๆบนใบหน้า บรรยากาศรอบๆตัวเขาค่อนข้างมืดมัว
***
ราอนไม่ได้หยุดฝึกฝนเลยแม้แต่วินาทีเดียว เขาเคลื่อนไหวตลอดเวลา เขาสลักหลักการและกระแสของ 'หมัดสายฟ้า' เข้าไปในร่างกายและจิตใจของเขา
หลังของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อและปากของเขาก็พ่นไอน้ำออกมา เห็นได้ชัดว่าเขาเหนื่อยมากแล้ว แต่ใบหน้าของเขายังสดใส
“เฮ้อ”
ราอนยิ้มเล็กน้อยขณะที่เลียริมฝีปาก
'มันน่าสนใจมากขึ้นเรื่อยๆ'
การเคลื่อนไหวที่ผู้ฝึกสอนแสดงให้เขาเห็นนั้นถูกบันทึกไว้ในสมองของเขาอย่างไม่คลาดเคลื่อนแม้แต่น้อย การไหลและรูปร่างของมันถูกสร้างซ้ำผ่านร่างกายของเขา
เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าการเรียนศิลปะการต่อสู้จะสนุกได้ขนาดนี้
'ก็ไม่แปลกหรอกนะ…'
ในชีวิตที่แล้วเขาเรียนรู้เพียงวิธีเอาตัวรอดและฆ่าเท่านั้น เขาเพียงฝึกฝนเพื่อที่จะเป็นนักฆ่า
เขาได้พัฒนาออร่าของเขาและฝึกฝนทักษะดาบสังหาร แต่นั่นไม่ใช่เพื่อพัฒนาตัวเขาเอง นั่นมันเพื่อที่จะกำจัดศัตรูของเขาให้ได้เท่านั้น
เขาสลักวิธีการฆ่าไว้ในร่างกายและจิตใจของเขาจนกระทั่งร่างกายของเขาถูกบดขยี้และตายไป
ในตอนนี้มันจะไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว
'หมัดเจ็ดสัณฐาน' ‘หมัดผงาดขั้นสูง’ และ'หมัดสายฟ้า' ทั้งหมดทั้งมวลเป็นเพียงเทคนิคพื้นฐาน แต่เขากลับตื่นเต้นเพียงแค่ได้เรียนรู้พวกมัน
'ฉันกำลังพยายามเพื่อเป้าหมายใหม่ของฉัน'
ไม่ใช่เพื่อฆ่าคนอื่นหรือทำตามคำสั่งของคนอื่น ทั้งหมดนี่ก็เพื่อตัวเขาเอง
'แค่อดทนต่อความเจ็บปวดให้ได้…'
ในชีวิตนี้เขาต้องต่อสู้กับน้ำแข็งในวงจรมานาที่มีความเจ็บปวดอย่างมาก ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่สามารถหยุดขยับร่างกายได้เลยเพราะความเบิกบานในใจของเขา
'วงแหวนแห่งไฟ' หมุนอย่างรุนแรงเพื่อเสริมความแข็งแกร่งให้กับร่างกายของเขา
เขารู้สึกได้ว่าร่างกายและจิตใจของเขาดีขึ้นจากเทคนิคกำปั้น การฝึกของเขาจึงเป็นไปอย่างสนุกสนาน
เจ้าจะตื่นเต้นอะไรกับแค่การเคลื่อนไหวพื้นฐาน? หากเจ้ามอบร่างกายให้ราชาแห่งแก่นแท้นั่นจะทำให้เจ้าแข็งแกร่งที่สุดในทวีปทันที
'มันจะไปมีประโยชน์อะไรล่ะถ้าฉันไม่ได้แข็งแกร่งได้ด้วยตัวเอง'
เขาทำตามคำสั่งของคนอื่นมามากพอแล้วในชีวิตก่อน การกลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดโดยยอมสละร่างกายของเขานั้นเป็นสิ่งที่เขาจะไม่ยอมทำอีก
โง่เขลา มนุษย์อ่อนแออย่างเจ้าไม่มีทางเป็น...
'หึๆ'
เนื่องจากเขากำลังอารมณ์ดี เขาจึงหัวเราะไปกับคำพูดไร้สาระของราธ
พรึ่บ!
ราอนปล่อยท่าทางต่างๆ ของ'หมัดสายฟ้า' โดยใช้เสียงพูดของราธในการนับจังหวะ ดูเหมือนว่าตอนนี้เขาได้เรียนรู้อารมณ์แห่งความสุขจากการฝึกฝน
ซู่ว! ฟึ่บ!
ในขณะที่เขากำลังสูดลมหายใจหลังจากเหวี่ยงกำปั้นออกไปเต็มแรง เด็กคนหนึ่งก็เดินเข้ามาหาเขาและโค้งคำนับเขา
“ข-ขอโทษนะครับ คือผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหมครับ?”
“อะไรล่ะ?”
“ผมมีปัญหากับกระบวนท่าสุดท้ายของ‘หมัดผงาดขั้นสูง’…”
“ขยับเท้าขวาออกไปอีกเล็กน้อย ท่าทางของนายยังไม่สมดุล”
ราอนเจอปัญหาทันทีที่เห็นกระบวนท่าของผู้ร่วมฝึกฝน
“อ๊ะ! ขอบคุณนะครับ!”
ผู้ฝึกฝนโค้งคำนับและก้าวถอยหลัง เขาสามารถแก้ไขท่าทางที่มีปัญหาของเขาได้ในทันทีหลังจากราอนให้คำแนะนำแก่เขา
“ว้าว! แก้ไขได้ทันทีเลยเหรอ!”
“เขาเป็นอัจฉริยะในการใช้กำปั้นล่ะ!”
“เขามองได้ขาดกว่าอาจารย์อีกมั้งเนี่ย?”
ผู้ฝึกฝนมองราอนด้วยความชื่นชมหลังจากตรวจสอบท่าทางของกันและกัน
ราอนไม่ได้สนใจท่าทีของเด็กคนอื่น เขาฝึกเทคนิคกำปั้นต่อไปจนตะวันลับขอบฟ้า จากนั้นเขาก็ตรงกลับหอพัก
หลังจากทานอาหารเย็นแบบเรียบง่ายเสร็จ เขาก็กลับไปที่ห้องของเขาและเตรียมการปลูกฝังออร่า
การปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิงของเขาไม่ได้ก้าวหน้าเหมือนการฝึกฝนอย่างอื่นเลย แต่เขาก็ยังใจเย็นได้อยู่
'ก็รู้อยู่หรอกนะว่ามันต้องใช้เวลาอีกนานเลย…'
เขาตรวจสอบเนื้อหา’การปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิง’ทั้งหมดในสมองของเขาอีกครั้ง
‘หมื่นเปลวเพลิง’ เป็นเทคนิคการปลูกฝังในตำนาน เป็นระดับเดียวกันกับ'วงแหวนแห่งไฟ'
หากเขาสามารถเรียนรู้ได้อย่างถูกต้อง เขาจะได้รับออร่าที่ทรงพลังจนหาใครเทียบได้ยาก ดังนั้นจึงเป็นเรื่องปกติที่จะต้องใช้เวลานานในการได้มาซึ่งมัน
'แล้วฉันก็ต้องคอยควบคุมน้ำแข็งอีก…'
ราอนต้องควบคุมน้ำแข็งภายในวงจรมานาของเขาควบคู่ไปกับการควบคุมความร้อนจาก'หมื่นเปลวเพลิง'
เขาหมุนเวียนพลังงานที่ขัดแย้งกัน 2 พลังในคราวเดียว มันคงเป็นเรื่องแปลกหากพลังงานเหล่านี้จะเข้าไปอยู่ในศูนย์พลังงานของเขาอย่างง่ายดาย
'ฉันยังไม่จำเป็นต้องรีบร้อน'
แม้ว่าความก้าวหน้าของเขาจะยังช้าอยู่
แต่เขารู้ดีว่าสิ่งที่เขากำลังจะได้รับจะมีมูลค่ามหาศาล เขาไม่จำเป็นต้องกังวล
'ดอกไม้จะเบ่งบานเมื่อถึงเวลา'
เขาหลับตาจินตนาการถึงยามที่ดอกไม้ของ’หมื่นเปลวเพลิง’จะผลิบานแล้วเขาก็มีความสุข จากนั้นเขาก็มุ่งความสนใจไปที่การปลูกฝังมัน
