ตอนที่ 977 สุดยอดการป้องกัน

ตอนที่ 977 สุดยอดการป้องกัน(เปลี่ยนจากป้องกันสมบูนณ์)

“เกิดอะไรขึ้น?” เมื่อเห็นว่าจอมทรราชเบม่อนหยุดขุดและถามโจวเหวินด้วยความสงสัย

“ราชามังกรแห่งทะเลทั้งเจ็ดกำลังไปหาคนนั้นแล้ว แม้ว่าเราจะออกไปได้ มันก็เป็นทางตัน รอกันไปก่อน” โจวเหวินไม่มีทางออกที่ดี แค่เขาต้องการแอบฟัง ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะออกไป

โจวเหวินนั่งลงบนคริสตัล หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วเล่นเกม เขาไม่รู้ว่าเขาจะอยู่ที่นี่นานแค่ไหน และเขาก็ว่าง

มิกะรู้ว่าโจว เหวินพูดถูกแม้ว่าพวกเขาจะออกไป พวกเขาก็ไม่สามารถเอาชนะ ราชามังกรแห่งทะเลทั้งเจ็ด ได้นับประสามนุษย์ที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นอีก

“ฉินหลิงถูกจับโดยเขา?”แม้ว่ามิกะจะเดาคำตอบได้แล้ว แต่เธอก็ยังหวังว่า โจว เหวิน จะสามารถบอกคำตอบที่ต่างไปจากเธอได้

“มันควรจะถูกจับได้แล้ว” แม้ว่าโจว เหวินจะไม่เห็นชายที่พา เฟิง ชิวเยี่ยนและฉินหลิงไป แต่เขาก็คาดเดาว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่ชายคนนั้นจะปล่อยให้ ฉินหลิงไป

มิกะรู้สึกกระสับกระส่ายในหัวใจของเธอ แต่ไม่มีอะไรที่เธอสามารถทำได้ แม้ว่าเธอต้องการจะออกไปในตอนนี้ เธอก็ทำไม่ได้

“เราจะออกไปได้เมื่อไหร่” มิกะถาม แต่จู่ๆ เธอก็ตกตะลึง เธอพบว่าเธอดูพึ่งพามนุษย์ที่อยู่ตรงหน้ามากเกินไป

ในอดีต เธอไม่เคยเหลียวมองมนุษย์เลย นับประสาอะไรกับคำถามโง่ๆ แบบนี้

โจวเหวินเงยหน้าขึ้นมองมิกะและกล่าวว่า"ไม่ต้องห่วง ฉันจะช่วยพวกเขาเอง"

แม้ว่ามันจะเป็นเพียงประโยคธรรมดาๆ แต่หลังจากที่มิกะได้ยิน เธอรู้สึกดีขึ้นมาก ราวกับว่าโจวเหวินสามารถทำได้จริงๆ

 

ราชามังกรแห่งทะเลทั้งเจ็ด กลับสู่ก้นบึ้งใต้น้ำ แต่สิ่งที่ทำให้ โจว เหวินรู้สึกหดหู่ใจก็คือเขาไม่ได้ไปที่วังใต้ทะเลที่มนุษย์อยู่ แต่เข้าไปในถ้ำเพื่อพักผ่อน

โจว เหวิน ทำได้เพียงอดทนรอ มันเป็นไปไม่ได้ที่มนุษย์จะปล่อยให้ราชามังกรแห่งทะเลทั้งเจ็ด นอนอยู่ในถ้ำตลอดเวลา

โจวเหวินรู้ว่าความกังวลนั้นไร้ประโยชน์ ดังนั้นเขาจึงเล่นเกมตามปกติ และอีกอย่าง เขายังฟาร์มไข่ระดับตัวอ่อนเพื่อป้อนให้ราชามาร หวังว่ามันจะพัฒนาโดยเร็วที่สุด .

เขาเข้าเกมสุสานดาบโบราณ โจว เหวิน ได้เข้ามาที่นี้บ่อยมากเมื่อเร็ว ๆนี้โดยหวังว่าจะได้รับแรงบันดาลใจบางอย่างในการพัฒนา เม็ดยาดาบ (มันเป็นวิญญาณชีวิตถ้าใครอ่านแต่แรกจะเข้าใจนะครับ)

“เป็นไปได้ไหมว่าการพัฒนาวิญญาณชีวิต เม็ดยาดาบ ไม่เกี่ยวอะไรกับดาบ?” โจวเหวินคิดในใจ แต่เขาทำอะไรไม่ได้ ตอนนี้เขาคิดได้แค่นี้

โจวเหวินมาที่สุสานดาบอีกครั้งและดึงดาบสั้นออกมา

ดาบสั้นเป็นสีแดงทั้งเล่ม และดูเหมือนทำจากทองแดง สวยงามและสง่างาม ด้ามจับมีรูปร่างเหมือนหัวนกฟีนิกซ์ มือจับเป็นปีกและดาบสั้นยังมีฝักอีกด้วย

ทันทีที่ดึงดาบสั้นออกมา เปลวไฟอันน่าสะพรึงกลัวก็ปะทุขึ้นจากฝัก และโจวเหวินที่ร้อนก็ปล่อยมือทันที และรีบเรียกเกราะกุ้งมังกรแห่งดวงดาว มาส่วมใส่ทันที

ดาบสั้นปล่อยเปลวไฟไปทั่วท้องฟ้าและโจมตี โจว เหวินเห็นได้ชัดว่านี่เป็นดาบโบราณธาตุไฟระดับเล่นรับและพลังของเปลวไฟนั้นค่อนข้างทรงพลัง

อย่างไรก็ตาม พลังป้องกันของเกราะกุ้งมังกรแห่งดวงดาวทำให้ โจว เหวิน ประหลาดใจ มันสามารถป้องกันการโจมตีของดาบโบราณได้โดยไม่ต้องเปิดสุดยอดการป้องกัน

แค่พลังของดาบเพลิงทำให้ชุดเกราะร้อนขึ้นเล็กน้อย

เมื่อโจวเหวินเปิดสุดยอดการป้องกัน เขาพบว่าเขาไม่แม้แต่จะสัมผัสได้ถึงความร้อนของพลังงานของดาบเพลิง โจวเหวินยืนอยู่ที่นั่นและปล่อยให้ดาบเพลิงโจมตีใส่เขา

“ช่างเป็นการป้องกันที่ทรงพลังจริงๆ!” โจวเหวินดีใจมาก เกราะป้องกันดังกล่าวสามารถเป็นอาวุธช่วยชีวิต แข็งแกร่งกว่าเกราะเกล็ดมังกรมาก

ความแข็งแกร่งของสุดยอดการป้องกันควรเทียบได้กับสุดยอดพลังของจอมทรราชเบม่อน แต่อันหนึ่งคือการโจมตีและอีกอันคือการป้องกัน

“โชคดีที่ฉันได้ฆ่า กุ้งมังกรแห่งดวงดาว ด้วยการลอบโจมตี ไม่เช่นนั้น มันจะไม่ง่ายที่จะฆ่ามัน ถ้าต่อสู้แบบตัวต่อตัว” โจวเหวินแอบยินดี

ระยะเวลาของสุดยอดการป้องกันนั้นสั้นกว่าสุดยอดพลัง แต่ก็มีความแข็งแกร่งมากอยู่แล้ว แม้แต่พลังระดับเร้นลับชั้นยอดก็แทบจะไม่สามารถทำร้าย โจว เหวิน ในช่วงเวลาของสุดยอดการป้องกัน

"สุดยอดพลัง...สุดยอดการป้องกัน... ถ้ามีสุดยอดความเร็วหรืออะไรที่คล้ายกัน...มันจะสมบูรณ์แบบ มันจะน่าทึ่งมาก" โจวเหวินคิดอย่างตะกละตะกลามเล็กน้อย

หลังจากทดสอบความแข็งแกร่งของเกราะกุ้งมังกรแห่งดวงดาวแล้ว โจวเหวินไม่มีอารมณ์จะเสียเวลากับดาบโบราณเล่มนั้น และเรียกดาบแสงออกมาใช้สู้กับมัน

ทักษะดาบของ โจว เหวิน ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดี แต่เขาไม่สามารถใช้ประโยชน์จากดาบสั้นได้

กำลังต่อสู้ โจวเหวินก็คิดอะไรขึ้นมา อันที่จริง เขาไม่ต้องทำงานหนัก เขาไม่จำเป็นต้องทำเอง เขาเป็นผู้ชายที่มีเจี้ยนว่าน

เม็ดยาดาบ นั้นคล้ายกับ ดาบบิน มันสามารถลอยขึ้นไปในอากาศเองได้ โดยที่เขาไม่ต้องจับมันขณะใช้งาน

“ฉันไม่รู้ว่าความแข็งแกร่งของ เม็ดยาดาบ จะต่อสู้กับอาวุธระดับเร้นลับได้หรือไม่” โจว เหวิน เรียก เม็ดยาดาบ ตั้งใจจะลองดู

ทันทีที่จิตใจของเขาเคลื่อนไหว เม็ดยาดาบที่เหมือนเพชรเจิดจ้าก็ปรากฏขึ้นต่อหน้า โจว เหวินจากนั้นตามความคิดของ โจว เหวิน เขาก็แทงไปที่ดาบสั้นในอากาศ

แดงดัง! แดงดัง!

เม็ดยาดาบ และดาบสั้นต่อสู้ในอากาศอย่างต่อเนื่อง และ โจว เหวิน ก็กลายเป็นผู้ชมแทน

“ปรากฎว่าคุณไม่ต้องจับดาบด้วยตัวเองก็สามารถปล่อยให้มันต่อสู้ได้ เจ๋งขนาดนี้เลยทำไมคนถึงไม่นิยมใช้ดาบบินกันล่ะ?มันเป็นเทคนิคที่คนขี้เกียจต้องมี”โจวเหวินรู้สึกดีใจเล็กน้อยในหัวใจของเขา

ไม่ใช่เพราะฉันพบวิธีขี้เกียจ แต่เนื่องจากความแข็งแกร่งของเม็ดยาดาบ มันสามารถประจันหน้ากับดาบระดับเร้นลับได้ และมันก็ไม่เสียเปรียบ

“เป็นสิ่งที่ดีจริงๆ”โจวเหวินใช้เจตนาดาบสามพันท่า เดิมทีศิลปะการต่อสู้ด้วยดาบมีอารมณ์เจตนาดาบสามพันแบบ ด้วยการใช้เทคนิคดาบสิบสามรูปแบบของโจวเหวิน พลังและรูปแบบดีกว่าที่โจวเหวินถือดาบไปฟันเอง

ยิ่งไปกว่านั้น เม็ดยาดาบ ไม่มีข้อจำกัด และสามารถใช้การเคลื่อนไหวได้มากกว่าโจว เหวิน

“ถ้าฉันสามารถยกระดับ เม็ดยาดาบ ให้ถึงระดับเรันลับได้จริง ๆ มันจะเป็นเหมือนตำนานโบราณที่สามารถตัดหัวผู้คนไปจากที่ไกลๆได้หลายพันไมล์หรือไม่” เขาเพียงแค่ใช้ดาบสั้นเป็นคู้ซ้อมและใช้กระบวนท่าดาบสามพันท่า ทีละท่าอย่างตั้งใจ

โจวเหวินไม่ได้สังเกตว่าเมื่อเขาใช้ เม็ดยาดาบ ต่อสู้กับดาบสั้น เมื่อใดก็ตามที่เขาเปลี่ยนจิตแห่งดาบ(เดิมเจตนาดาบแล้วแล้วมันอ่านแล้วแปลกๆเลยเปลี่ยน) ดาบโบราณบางเล่มในกองดาบสั่นอยู่สองสามครั้งราวกับเป็นการตอบสนองต่อจิตแห่งดาบ ของเม็ดยาดาบ