นักฆ่าเกิดใหม่กลายเป็นจอมดาบอัจฉริยะ 26
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 26
หนึ่งเดือนผ่านไปนับตั้งแต่ราอนได้เริ่มเรียนรู้ 'การปลูกฝังหมื่นเปลวเพลิง'
เขาฝึกฝนมันทุกวันในตอนรุ่งสาง ตอนเย็น และต่อเนื่องไปจนถึงตอนกลางคืน อย่างไรก็ตามเขายังคงไม่สามารถสร้างออร่าได้
มันเป็นเทคนิคการปลูกฝังที่ทรงพลังที่สุด ความยากลำบากในการฝึกฝนจนได้ออร่ามาจึงเกินกว่าจะจินตนาการได้
แน่นอนว่าเพราะเขาต้องควบคุมความเย็นภายในวงจรมานาของเขาไปด้วย ทำให้ความก้าวหน้าของเขาช้าลง
'ไม่ต้องรีบร้อน...'
ราอนหลับตาทำสมาธิ ที่กลางสนามฝึก
'เพราะว่าฉันยังมี'วงแหวนแห่งไฟ'อยู่'
ตราบใดที่เขามีวงแหวนแห่งไฟ ความสามารถด้านร่างกายและมานาของเขาก็จะอยู่ในระดับสูงสุดเสมอ จะดีกว่าถ้าถ้าเขาค่อยๆฝึกฝนจากรากฐาน
แอ๊ด!
เป็นเวลาสำหรับการฝึกซ้อมตามปกติ ประตูทางเข้าสนามฝึกซ้อมเปิดออกกว้าง เป็นริมเมอร์ที่มักจะมาตรงเวลาเสมอ
“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป พวกเธอจะได้เรียนศิลปะการต่อสู้ในช่วงเช้า”
“วู้ฮู้ว!”
“ว้าว!”
“ในที่สุด!”
“วิชาดาบแหละ! วิชาดาบ!”
เด็กๆ ชูมือขึ้นอย่างดีใจและเริ่มตะโกน
ในหนึ่งเดือนที่ผ่านมาเด็กๆ ได้ฝึกฝนแค่พลังกายของพวกเขา เป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะเริ่มโห่ร้องด้วยความยินดี
“สิ่งที่ทำให้ซีกฮาร์ทเป็นที่รู้จักไปทั่วทั้งทวีปคือทักษะการใช้ดาบ แต่อย่าลืมว่าวิธีการใช้กำปั้นก็ไม่ได้ด้อยไปกว่ากันเลย ดังนั้นฉันแสดงเทคนิคการใช้กำปั้นขั้นพื้นฐานให้พวกเธอดู”
ริมเมอร์ล้มตัวไปนอนบนพื้น แม้จะบอกพวกเขาว่าจะแสดงเทคนิคให้พวกเขาดู
“อาจารย์ที่มีทักษะ... ออกมาข้างหน้าสิ”
เมื่อเขากวักมือเรียกแล้วหาวไปด้วย ผู้ฝึกสอนที่อยู่ข้างหลังเขาก้าวออกมาและเริ่มแสดงเทคนิคกำปั้น
'นั่นคือเทคนิคหมัดเจ็ดสัณฐาน'
มันเป็นเทคนิคการใช้กำปั้นที่ใช้รูปร่างที่แตกต่างกันเจ็ดแบบและเป็นพื้นฐานของเทคนิคการใช้กำปั้นทั้งหมด
แม้จะรู้รูปแบบ แต่ราอนก็ไม่เคยลองใช้มัน นั่นเป็นเพราะในชีวิตที่แล้วเขาใช้เพียงหมัดที่สามารถสังหารคู่ต่อสู้ได้ทันทีเท่านั้น
“อ๋อ... 'หมัดเจ็ดสัณฐาน'นี่เอง…”
“ฉันเคยเรียนเรื่องนั้นแล้ว”
“ฮ่าๆ นี่มันออกจะน่าเบื่อไปหน่อยนะ”
ความตื่นเต้นหายไปจากใบหน้าของเด็กๆ ที่เคยเห็น 'หมัดเจ็ดสัณฐาน' มาก่อน ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่กระตือรือร้นเลยเพราะพวกเขาได้เรียนรู้มาก่อนแล้วก่อนที่จะมาที่นี่
“พวกเธอดูเบื่อๆนะ”
ริมเมอร์หัวเราะคิกคักและชี้นิ้วไปมา
“ฉันรู้ว่าพวกเธอหลายคนเคยเรียนรู้ 'หมัดเจ็ดสัณฐาน' มาก่อนแล้ว ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้เธอทำขั้นต่อไป”
“ขั้นต่อไป? อาจารย์หมายถึงอะไรเหรอครับ?”
ดอเรียนยกมือขึ้นถามทั้งที่ยังกลัว
“พวกเธอทุกคนมีสถานะเป็นผู้ฝึกฝนเหมือนกัน แต่ระดับของพวกเธอไม่เท่ากัน พวกเธอไม่ต้องฝึกเหมือนกันก็ได้แต่ต้องทำให้ได้เกินมาตรฐานที่ฉันตั้งไว้ แล้วฉันจะให้เธอข้ามมันไปทันที”
ริมเมอร์แอบพึมพำว่าวิธีการฝึกในแบบเดิมมันธรรมดาเกินไป
“ดีเลย! ถูกใจฉันสุดๆ”
มาร์ธา ซีกฮาร์ท ยิ้มอย่างร่าเริงและก้าวไปข้างหน้า
“หึ ฉันคิดว่าฉันต้องเรียนรู้พื้นฐานอันน่าเบื่อซ้ำแล้วซ้ำเล่าซะอีก คนที่โดดเด่นอย่างฉันไม่ควรจะก้าวลงไปอยู่ในระดับที่น่าสมเพช”
“อืม... ฉันไม่ได้คิดแบบนั้นนะ ไหนลองทำ'หมัดเจ็ดสัณฐาน'สิ ถ้าฉันคิดว่ามันเพียงพอแล้ว ฉันจะให้เธอเริ่มการฝึกอันต่อไป”
ทันทีที่ริมเมอร์พูดจบ เด็กๆ ก็เริ่มแสดง’หมัดเจ็ดสัณฐาน’
'พวกเขามีพื้นฐานที่ดี'
ดวงตาของราอนเป็นประกาย เมื่อเขามองดูทุกๆคนที่อยู่รอบตัวเขา
'สมกับที่เป็นเด็กที่มาจากครอบครัวอันมีเกียรติ'
เขาคิดว่าพวกเขาแค่เรียนรู้มาอย่างผ่านๆเพราะมันเป็นส่วนหนึ่งของพื้นฐาน แต่เด็กๆ ก็เคลื่อนไหวกำปั้นได้อย่างแม่นยำและใช้ความแข็งแรงที่เหมาะสม
“อืม… เป็นไปตามคาด”
ริมเมอร์พยักหน้าอย่างพอใจ
“มาร์ธา ซีกฮาร์ท, เบอร์เรน ซีกฮาร์ท, รูนัน ซัลเลียน…”
เขาเรียกชื่อเด็กฝึกหัดที่แสดงท่าเจ็ดสัณฐานได้ถูกต้องออกมา และเหลือเด็กอยู่เพียงไม่ถึงยี่สิบคนในแถว
ราอน ซีกฮาร์ท ยืนอยู่ท่ามกลางพวกเขาด้วยดวงตาสีแดงเป็นประกาย
***
“อืม...”
ริมเมอร์พยักหน้าขณะดู 'หมัดเจ็ดสัณฐาน' ที่ราอนแสดงออกมา
'อย่างที่คิดไว้ เขาไม่เคยเรียนมัน'
หมัดของเขายังไม่ได้รับการขัดเกลา ไม่มีรูปร่างที่เหมาะสม ดูเหมือนเขาจะไม่เคยเรียนรู้อะไรเลยเหมือนอย่างที่ซิลเวียพูดไว้
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากราอนมีประสบการณ์จากการลอกเลียนแบบกระบวนท่าหมัดพยัคฆ์แห่งความว่างเปล่ามาจากเบอร์เรน ใช้เวลาอีกไม่นานเขาคงตามเด็กคนอื่นๆได้ทัน
'ไปดูเด็กคนอื่นต่อดีกว่า...'
เขาไม่ได้สนใจแค่ราอน เขาต้องช่วยดูเด็กคนอื่นๆ ด้วย เขาทำตามคำเตือนของเกล็นเป็นอย่างดี
'คนนี้ก็ไม่เลว'
พวกเขาเป็นเด็กที่ได้รับคำเชิญเข้ามา พวกเขาจึงมีการควบคุมและความเข้าใจที่ดีเยี่ยมเป็นส่วนใหญ่ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะผ่านมันไปในเร็วๆ นี้
'การแข่งขันกันเป็นสิ่งที่ดีมาก'
หลักการเดียวกันกับการวิ่งของพวกเขา
มันเป็นวงจรแห่งการฝึกฝนที่ดีเยี่ยม เด็กที่อยู่ข้างหลังพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะไล่ตามคนที่อยู่ข้างหน้า ส่วนเด็กที่อยู่ข้างหน้าก็พยายามจะทิ้งระยะห่างให้มากขึ้น
'ทีนี้...'
ริมเมอร์ตรวจดูผู้ฝึกฝนทุกคน ซึ่งรวมถึงมาร์ธา เบอร์เรน และรูนันที่ผ่าน 'หมัดเจ็ดสัณฐาน' ไปแล้ว
มาร์ธาผ่านเทคนิคกำปั้นขั้นที่สองเสร็จแล้ว เธอจึงเริ่มฝึกฝนด้วยขั้นที่สาม 'หมัดสายฟ้า'
'ก็ไม่น่าแปลกใจเท่าไหร่...'
มาร์ธาต้องออกจากการฝึกเมื่อปีที่แล้วไป นั่นเป็นเพราะนิสัยของเธอไม่ใช่ความสามารถ ดูเหมือนว่าเขาต้องเตรียมบางอย่างให้เธอฝึกเพื่อไม่ให้เธอเสียเวลา แล้วก็ต้องเตรียมวิธีควบคุมอารมณ์ให้เธอด้วย...
'พวกเขาเองก็ทำได้ดีมาก'
เบอร์เรนและรูนันกำลังทำ 'กำปั้นผงาดขั้นสูง' ซึ่งเป็นเทคนิคขั้นที่สอง ดูเหมือนว่าทั้งสองคนกำลังจะก้าวไปสู่ขั้นที่สามในเร็วๆ นี้
ริมเมอร์นอนลงบนเวทีและเขียนข้อมูลเกี่ยวกับเด็กๆ ลงในบันทึกของเขา
'อืม... ถึงเวลาลงไปดูอีกรอบ...ห๊ะ?'
เมื่อริมเมอร์มองไปที่ราอนอีกครั้ง ดวงตาของเขาก็เบิกกว้างด้วยความตื่นตระหนก
'อะไรน่ะ...?'
ในช่วงเวลาสั้นๆ ที่เขาไปตรวจดูท่าทางของเด็กคนอื่นๆ รูปร่างของ 'หมัดเจ็ดสัณฐาน' ก็แสดงออกมาบนหมัดของราอน ซีกฮาร์ท อย่างชัดเจน
'เป็นไปได้ยังไงเนี่ย?'
ริมเมอร์ยืดตัวขึ้น เขาไม่สามารถรั้งตัวเองไว้ได้อีกต่อไป
ราอนแตกต่างจากมาร์ธา รูนัน และเบอร์เรนแน่นอน เขาไม่รู้อะไรเลยในตอนที่เริ่ม แล้วตอนนี้เขาดูไม่เหมือนคนเดิมแล้ว
แม้ว่า 'หมัดเจ็ดสัณฐาน' จะเป็นเทคนิคกำปั้นพื้นฐานที่ง่ายต่อการปฏิบัติตาม แต่มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่เขาจะก้าวหน้าอย่างรวดเร็วภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง
'....สัตว์ประหลาดชัดๆ! '
ไม่นานมานี้ที่เขาพึ่งรู้สึกประหลาดใจที่ราอนควบคุมมานาของเขาได้ดี และเขาก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเขาเรียนรู้เทคนิคการต่อสู้ได้เร็วอีก ริมเมอร์อ้าปากค้าง
“ฮ่าๆๆ”
เขาก็ไม่ได้อยากจะสนใจราอนเป็นพิเศษหรอก...
อีกไม่นานเขาก็ต้องส่งราอนไปสู่การฝึกขั้นต่อไป ให้เขาแน่ใจว่าราอนทำมันได้สมบูรณ์แบบแล้ว
'อาจจะวันพรุ่งนี้... ไม่สิ อาจจะเป็นเย็นนี้ก็ได้...'
* * *
* * *
มาร์ธา ซีกฮาร์ท ยิ้มในขณะที่แสดงกำปั้นของเธออย่างคล่องแคล่ว
'จะชอบอาจารย์ก็วันนี้แหละ'
ก่อนหน้านี้เธอต้องเฝ้ารอให้พวกปัญญาอ่อนตามเธอทัน นั่นมันแย่สุดๆ
คนเก่งๆควรได้ฝึกต่อไปสิ ผู้ไร้ความสามารถก็ควรไปเป็นบันไดสำหรับพวกเขา
เมื่อเธอมองไปทางซ้าย เธอก็เห็นเด็กๆ ที่กำลังเรียนรู้ 'หมัดเจ็ดสัณฐาน'
เธอได้เรียนรู้มันเมื่อสองปีที่แล้ว ดังนั้นผู้ที่พึ่งเริ่มเรียนรู้มันจะไม่สามารถตามเธอทันแน่ๆ
เมื่อพวกเขาผ่านมาถึงขั้นที่สอง เธอคงได้เรียนรู้ 'หมัดสายฟ้า' เสร็จสิ้นแล้ว และเริ่มฝึกฝนการใช้ดาบ
'เขาก็อยู่ในนั้นด้วยแฮะ'
มาร์ธายิ้มเยาะ มองดูราอนที่ใจกลางสนามฝึก
'ราอน ซีกฮาร์ท'
เด็กแปลกๆที่ขึ้นเป็นที่หนึ่งในการฝึกได้ แม้ว่าจะเกิดมาพร้อมกับความหนาวเย็นในร่างกาย
เธอพิจารณาถึงวิธีที่เขาสกัดกั้นการจู่โจมของเธอเมื่อเดือนก่อน การรับรู้และการเคลื่อนไหวของเขานั้นยอดเยี่ยมมาก เขาเป็นคนที่มีพรสวรรค์คนหนึ่งเลย
'แต่ก็นะ..'
เขาตามเธอไม่ทันหรอก
เขาเพิ่งเริ่มเรียนรู้เทคนิคออร่าและกำปั้น สัญญาณเริ่มต้นในการแข่งขันเริ่มขึ้นนานแล้ว แต่เขาพึ่งออกตัว
'เขาไม่มีวันตามทันฉันหรอก'
ออร่าของเธออยู่ในระดับสามดาวแล้ว และเธอก็ได้เรียนรู้เทคนิคกำปั้นและการใช้ดาบที่หลากหลายแล้ว
เขาไม่เหมือนกับจากเบอร์เรนหรือรูนันที่เริ่มฝึกฝนตั้งแต่เด็ก ราอนไม่สามารถแม้แต่จะเป็นคู่แข่งของเธอได้
'เขาก็เป็นเพียงขั้นบันได'
ราอน ซีกฮาร์ท ไม่คู่ควรที่จะได้รับความสนใจจากเธอแต่แรก
“เฮอะ!”
มาร์ธาตะเบ็งเสียงและหันหน้าหนี เธอเลิกสนใจราอนแล้วหันมาสนใจการฝึก 'หมัดสายฟ้า' แทน
เธอยังคงปรับปรุงใน 'หมัดสายฟ้า' จนกระทั่งพระอาทิตย์ตกดิน ก็มีชายคนหนึ่งเข้ามาใกล้เธอ
“คุณหนูครับ ถึงเวลาฝึกของสายตรงแล้ว”
นั่นคือคาเมล พ่อบ้านของเธอ
“โอเค”
มาร์ธาพยักหน้าและหันหลังกลับ เด็กคนอื่นๆ ยังคงฝึกฝนเทคนิคหมัดเริ่มต้น
“ชิ...น่าสมเพชมาก”
“ราอน ซีกฮาร์ท”
ขณะที่เธอหัวเราะเยาะพวกเขาและกำลังจะกลับ เธอก็ได้ยินเสียงของริมเมอร์
“เธอผ่านแล้ว...ฝึกขั้นต่อไปได้”
เธอหันไปตามเสียงนั้น ราอนพยักหน้าให้ริมเมอร์อย่างลวกๆ
“นี่มันอะไรกัน!”
ดวงตาของมาร์ธาเบิกกว้าง ไม่น่าเชื่อว่าในวันเดียว—ไม่สิ ในครึ่งวัน เขาจะสามารถควบคุม 'หมัดเจ็ดสัณฐาน' ได้
'แม้แต่ฉันยังต้องฝึกฝนถึงสี่วัน!'
เธอถูกรับเลี้ยงไว้ในตระกูลซีกฮาร์ทด้วยพรสวรรค์ของเธอที่เข้าขั้นอัจฉริยะ และยังต้องใช้เวลาถึงสี่วันกว่าจะเชี่ยวชาญ 'หมัดเจ็ดสัณฐาน'
แต่เขาบรรลุสิ่งเดียวกันกับเธอในเวลาเพียงครึ่งวัน...
“ถ้าอย่างนั้น...ช่วยสอนเทคนิคต่อไปให้ผมด้วย”
“พระอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยว่ากัน”
“แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่อาจารย์ควรข้าม...”
“เดี๋ยวสิ!”
มาร์ธาเข้าไปขัดจังหวะราอนและริมเมอร์ที่กำลังสนทนากัน
“ท่านอาจารย์, เขาผ่านแล้วจริงๆเหรอ? เขาเพิ่งเริ่มเรียนในวันนี้ไม่ใช่เหรอคะ?”
“ใช่แล้ว”
ริมเมอร์พยักหน้า ดวงตาสีเขียวเบิกกว้างด้วยความสนใจ
“ไม่ใช่ว่าอาจารย์ผ่อนปรนให้เขาเพราะขี้เกียจเหรอ?”
“ฮะ?”
“แม้ว่าเจ็ดสัณฐานจะเป็นพื้นฐานของเทคนิคกำปั้น แต่ก็ยังต้องใช้เวลาสักพักกว่าจะเข้าใจมัน ไม่มีทางที่เขาจะจัดการมันได้ภายในเวลาเพียงครึ่งวัน”
“แน่นอนว่าเขายังไม่ได้เชี่ยวชาญมาก แต่ก็เพียงพอที่จะก้าวไปสู่การฝึก 'กำปั้นผงาดขั้นสูง'”
“หา!? หนูหมายความว่าอาจารย์ใช้เกณฑ์ตัดสินต่ำเกินไปต่างหาก”
“อืม…”
ริมเมอร์เกาคาง แล้วหันกลับไปหาราอน
“ถ้าเธอพูดอย่างงั้น.... ราอน ลองแสดงให้เธอดูสิ”
“ผมไม่อยากทำ”
ราอนส่ายหัวอย่างหนักแน่น
“อาจารย์บอกว่าฉันผ่านแล้ว ทำไมฉันต้องทำซ้ำให้เธอดูด้วยล่ะ”
“แก…”
“ถ้างั้นฉันจะสอน 'กำปั้นผงาดขั้นสูง' ให้ตอนนี้เลย ถ้าเธอทำ”
ริมเมอร์ตอบโต้ก่อนที่มาร์ธาจะโวยวายไปกว่านี้
“ฮะ!? ...โอเคครับ”
ราอนถอนหายใจเบาๆ และยืนแยกขากว้างเท่าช่วงไหล่ เขากลั้นหายใจแล้วชกกำปั้น หมัดหนักๆทะลุผ่านอากาศ
เขาก้าวไปข้างหน้าและชกกำปั้นซ้ายของเขา ลักษณะโค้งงอคล้ายบูมเมอแรง
เขาหันไปทางขวาแล้วฟาดด้วยมือขวาจากเอวของเขา ผมหน้าม้าของมาร์ธาขยับด้วยสายลมที่พัดผ่าน
ราอนแสดงท่าทางของเขาต่อไป รวดเร็วและกระฉับกระเฉง เขาแสดงรูปแบบและจิตวิญญาณทั้งเจ็ดของ 'หมัดเจ็ดสัณฐาน' ได้อย่างถูกต้อง
มาร์ธากลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก
ริมเมอร์ไม่ได้ตั้งมาตรฐานต่ำเลย ราอนได้เรียนรู้รูปแบบและจิตวิญญาณของหมัดเจ็ดสัณฐานอย่างแท้จริงในเวลาเพียงครึ่งวัน
“แกรู้อยู่แล้ว!”
“ไม่ใช่”
ราอนเชิดคางขึ้นราวกับกำลังถามว่าเธอกำลังพูดเรื่องถึงบ้าอะไร
“ชิ…”
เธอพูดไม่ออกเพราะหมัดของราอนก่อนหน้านี้ เป็นหมัดของมือใหม่อย่างแน่นอน
“ว่าไงมาร์ธา? หรือว่าเธอเห็นยังไม่พอเหรอ?”
ริมเมอร์หัวเราะเบาๆ ราวกับว่าเขากำลังแกล้งเธอ
“เขาทำแบบนั้นได้ในครึ่งวัน?”
“จริงไหมเนี่ย?”
“ว้าว…”
“นั่นมันบ้าไปแล้ว”
เหล่าอาจารย์และเด็กๆ ไม่สามารถซ่อนความประหลาดใจได้
“ฉัน… ฉันก็ทำได้”
มาร์ธาฝืนยิ้มแล้วหันหลังกลับ เธอกัดริมฝีปากแล้วรีบออกจากสนามฝึก
'ก็ได้แค่นั้นแหละ!'
มันเป็นเพียง 'หมัดเจ็ดสัณฐาน' มันไม่ใช่วิชาดาบด้วยซ้ำ มันเป็นเพียงส่วนพื้นฐานที่สุดของเทคนิคกำปั้น ไม่มีทางที่เขาจะตามเธอมาทัน แค่เพราะเขาเรียนรู้ได้เร็วนิดหน่อย
ใช่แล้ว ไม่มีทางหรอก
มาร์ธาสงบสติอารมณ์และมุ่งหน้าไปยังสนามฝึกสำหรับสายตรง แต่วิถีหมัดของราอน นั้นฝังลึกอยู่ในความทรงจำของเธอไปแล้ว
***
“เธอต้องการอะไรจากผมเนี่ย?”
ราอนปัดฝุ่นออกจากมือและขมวดคิ้ว
“เธอต้องประหลาดใจมากแน่ๆ”
ริมเมอร์หัวเราะ มองดูมาร์ธาเดินออกจากสนามฝึกซ้อม
“อันที่จริงฉันก็แปลกใจเหมือนกัน นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นคนที่เรียนรู้ได้รวดเร็วขนาดนี้”
“ขอบคุณที่ชมนะครับ แต่ช่วยสอนเทคนิคกำปั้นขั้นต่อไปให้ผมสักทีสิ”
“ห๊ะ!? อ๋อ งั้นดูดีๆนะ!”
เขาถอนหายใจเบาๆ แล้วลุกขึ้นยืน หลังจากอุ่นเครื่องแล้ว เขาก็เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้า
“แต่ว่านะ ราอน”
“ครับ?”
เมื่อเห็นสีหน้าของริมเมอร์ ราอนก็กังวลขึ้นมาทันที
“ฉันว่ามันดึกไปแล้วล่ะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ!'
เขาสร้างลมกระโชกเพื่อบดบังการมองเห็นของราอนและหายไปหลังกำแพงทันที มันเป็นการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วและหนักแน่น แค่คิดจะจับเขาไว้ยังไม่ทัน
“…”
ราชาแห่งแก่นแท้ได้บอกเจ้าไปแล้ว ไอ้หูแหลมปลิ้นปล้อนนั่นดูเหมือนจะหักหลังเจ้าได้ทุกเมื่อ ถ้าเป็นในสนามรบมันคงจะหนีไปแล้วทิ้งเจ้าไว้
ราธอาจจะเป็นนักพยากรณ์ก็ได้ ในเมื่อเขาทำนายอนาคตของริมเมอร์ในครั้งนี้ได้ถูกต้อง
'ก็นะ...ก็แอบคิดไว้บ้างแหละ'
ราอนเลียริมฝีปาก เขาคิดว่าเรื่องแบบนี้อาจจะเกิดขึ้นเมื่อเขาเห็นปฏิกิริยาของริมเมอร์
“ราอน ซีกฮาร์ท”
เบอร์เรนเดินเข้ามาหาเขาด้วยการก้าวเดินที่หนักแน่น
“ฉันกำลังจะไปรับการฝึกฝนเฉพาะสำหรับสายตรง”
ราอนรู้เรื่องนี้อยู่แล้ว เหล่าสายตรงสามารถรับบทเรียนเพิ่มเติมนอกจากการฝึกฝนที่นี่ได้
“ฉันรู้ว่ามันอาจจะไม่ยุติธรรมเท่าไหร่ แต่ต่อให้เป็นวิธีนี้ฉันก็จะเอาชนะนายให้ได้”
หลังจากจ้องราอนอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ออกจากสนามฝึก
สายตาที่เย่อหยิ่งนั่นยังคงเหมือนเดิม สักวันฉันจะ…
'ไม่ พวกเขาไม่เหมือนกันเลย'
ราอนส่ายหัว มองดูแผ่นหลังของเบอร์เรน เขาไม่รู้ว่าทำไม แต่ดวงตาของเบอร์เรนดูมุ่งมั่นขึ้นกว่าเมื่อหนึ่งเดือนก่อน
เขายังมุ่งมั้นจะเอาชนะเหมือนเดิม แต่ดูเหมือนว่าเขาไม่อยากจะเล่นสกปรกเหมือนเมื่อก่อน
ตึก ตึก
ราอนหันไปตามเสียงฝีเท้าที่เดินเข้ามาจากด้านหลัง รูนันกำลังมองเขาด้วยสายตาว่างเปล่า
“เธอไม่ต้องไปที่นั่นเหรอ?”
“ฉันไม่ไป”
“ถ้าไป จะไม่ดีกว่าเหรอ?”
“ฉันไม่ไป”
“เธอจะได้เรียนวิชาดาบที่ทรงพลัง…”
“ฉันไม่ไป”
รูนันส่ายหัวช้าๆ
“…”
ราอนเลิกสนใจเธอและมุ่งหน้าไปที่ห้องฝึกซ้อมส่วนตัว และเขาก็ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังกระหึ่มจากรูนัน ที่เดินตามหลังเขามา.....
