ตอนที่ 89 ข้อความจากน้องสาวให้พี่ชาย(อ่านฟรี)
ตอนที่ 89 ข้อความจากน้องสาวให้พี่ชาย
“ที่จริงสถานการณ์ของเจนไม่มีใครรู้แน่ชัดมากนักหรอก แต่ว่าเจนฝากนี่มาผ่านผู้อำนวยการอีคอนและให้อีลิกมามอบให้ฉัน บางทีคามิลอาจจะรู้เรื่องนี้หาข้ออ้างอนุญาตให้ฉันเข้ามาเพื่อมอบแท็บอันนี้ให้นาย” นิโคลหยิบแท็บที่เป็นของชิ้นกลมประมาณ 3 นิ้วมอบให้กับลุค
ลุครับมาด้วยสีหน้าสงสัยมันคืออะไร
“นี่เป็นแท็บที่เหมือนกับอุปกรณ์บันทึกข้อมูลขนาดเล็ก ใช้สำหรับบันทึกข้อความคำพูดและวิดีโอ มีให้เห็นเฉพาะพวกที่อยู่ในโลกต่างมิติ พวกฮันเตอร์นิยมใช้มัน” นิโคลอธิบาย
เธอพูดเสริมว่า “บางทีเจนอาจจะฝากข้อความถึงนาย”
นิโคลวางแท็บไว้บนมือของลุค เขาไม่ได้เปิดดูมันในทันที
ทั้งสองคนเงียบกันไปอยู่สักพักหนึ่ง สุดท้ายลุคก็กล่าวขึ้นมา
“ด้านนอกเป็นยังไงบ้าง” ลุคมองออกไปนอกหน้าต่าง เขาเห็นแต่ซากปรักหักพังและความวุ่นวาย ถึงยังไงลุคก็เป็นคนของเมืองนี้ ต่อให้เขาจะเห็นน้องสาวสำคัญที่สุด แต่มันก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะใจดำจนไม่รู้สึกอะไรกับเรื่องที่เกิดขึ้น
“นายไม่ต้องไปสนใจหรอก ทุกอย่างมันเกิดเพราะมันต้องเกิด” นิโคลกล่าว เธอก็ไม่รู้จะพูดเรื่องนี้ยังไง
ลุคก้มหน้าลงและกล่าวเสียงเบาที่มีแค่เขาและนิโคลที่ได้ยิน
“ที่จริงแล้วก่อนหน้านั้น ตอนที่ฉันได้พลังเหนือมนุษย์มา ฉันมีปัญหากับพวกมาเฟียกลุ่มหนึ่ง ฉันเคยพาเจนหนีจากเขต 5 มาที่เขต 4 ฉันและน้องเคยพูดกันว่าหลังจากเจนเรียนจบ ซึ่งเหลือเวลาอีกไม่ถึงเดือนเราจะย้ายออกไปจากเมือง ในตอนนั้นฉันทำเงินจากการเป็นฮันเตอร์ได้มาก เลยซื้อบ้าน ซึ่งข้ออ้างคือฉันไม่อยากจะจ่ายมากไปกับค่าโรงแรม แต่บางทีลึก ๆ แล้วอาจเป็นความรู้สึกยึดติดว่าเมืองปลายฝนคือบ้านของฉันก็ได้ ทำให้ฉันอยากจะมีบ้านก่อนจะย้ายออกไป”
“บ้านสักหลังที่ทำให้นึกถึง บ้านหลังนั้นชวนคิดถึงบ้านในอดีต ในตอนที่ยังมีบ้านมีพ่อและแม่ให้กลับไปหา มีน้องที่น่ารักและเรียนเก่งคนนั้น”
“ยิ่งฉันแข็งแกร่งขึ้นมากเท่าไหร่ก็ยิ่งลบความคิดที่จะจากเมืองนี้ไปเรื่อย ๆ ฉันคิดว่าถ้ามีพลังมากพอก็สามารถจัดการกับพวกมาเฟียเหล่านั้นได้ จริงอยู่พลังฉันแข็งแกร่งพอจัดการมาเฟียได้ แต่ฉันมันไม่รู้อะไร ไม่รู้และไม่เข้าใจแม้แต่น้อย ครอบครัวฉัน ตัวฉัน น้องฉัน ตกลงแล้วทำไมถึงทำให้เกิดเรื่องแบบนี้”
ลุคตั้งคำถามกับตัวเอง ร่างพลังพรสวรรค์ในจี้ห้อยคอ พลังพรสวรรค์ของเจน เอกสารลับที่พวกมาเฟียมี การจับตามองเขาและน้องสาว ตลอดจนเรื่องราวขององค์หญิงเทพอสูร
ยิ่งเอาทุกอย่างมารวมกัน ยิ่งทำให้ลุครู้ว่าตัวเองไม่รู้อะไรเลย
“เมืองนี้พังพินาศไม่ใช่เพราะเจน แต่เป็นเพราะฉัน ถ้าฉันพาเจนหนีไปจากเมืองนี้ตั้งแต่แรก ก็จะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นที่นี่”
ลุคก้มหน้าลงกล่าวด้วยเสียงสั่น มือเขาสั่นไหวเบา ๆ
ในตอนนั้นเองนิโคลก็เข้ามากอดลุคไว้แน่นจนทั้งสองได้ยินหัวใจของอีกฝ่าย
“ถ้านายหนีไปเมืองอื่นมันก็จะไปเกิดที่เมืองอื่นอยู่ดี พรสวรรค์ของเจนถูกกำหนดมาตั้งแต่เกิดแล้ว ไม่มีอะไรเปลี่ยนได้ นายเพียงแต่พยายามให้ดีที่สุดในแบบของนายก็เท่านั้น และนายก็ผ่านมันมาจนถึงตอนนี้ได้ ตอนนี้ฉันอยากให้นายกลับมาเป็นลุคคนนั้น คนที่ไม่หวาดกลัวเมื่อต้องเจอกับอันตราย และเชื่อมั่นในความคิดของตัวเอง”
นิโคลผละออกมาและจ้องไปที่แววตาของชายหนุ่ม “นายทำได้ใช่ไหม”
“ได้” ลุคพยักหน้า
“ดี ฉันยังรอให้นายสร้างกิลด์และฉันจะไปเป็นรองหัวหน้ากิลด์อยู่ หลังจากนายดูแท็บนั้นจบแล้ว นายต้องเตรียมตัว พรุ่งนี้เจ้าหน้าที่ของสหพันธรัฐจะมาที่นี่ พวกเขาส่งคนระดับตำแหน่งผู้ปกครองเมืองมาด้วย พวกเขาคงจะมาตัดสินคดีของนาย อีลิกบอกว่าพวกเจ้าหน้าที่รัฐคานันส่งมานั้นจะตัดสินคดีและแนวโน้มตอนนี้คือไม่โทษตายก็โทษจำคุกตลอดชีวิต ดังนั้นตอนนี้ทางรอดเดียวของนายคือ พรุ่งนี้นายต้องขอใช้สิทธิ์การเป็นฮันเตอร์ให้ไกอาตัดสินโทษและความผิดแทนศาลประจำเมือง” นิโคลกล่าวด้วยท่าทางจริงจัง
“ขอให้ไกอาตัดสิน ไม่เห็นเคยได้ยินเรื่องนี้ทำได้เหรอ”
“ฉันไม่รู้ แต่คนที่บอกคืออีลิกเขารู้มาจากผู้อำนวยการอีคอน”
“ผู้อำนวยการอีคอน เขาต้องมีเหตุผลที่บอกเรื่องนี้ให้กับอีลิกและต้องรู้ว่าอีลิกต้องมาบอกฉัน ทำไมผู้อำนวยการถึงช่วยฉัน”
“ฉันไม่รู้ แต่ก่อนเข้ามาอีลิกและคามิลไปคุยกัน บางทีอาจจะเกี่ยวกับน้องสาวของนายก็ได้” นิโคลมองไปที่แท็บบันทึกในมือของลุค
ตอนนั้นเองเสียงคามิลดังมาจากด้านนอก
“หมดเวลาแล้วออกมา”
“แล้วเจอกันพรุ่งนี้” นิโคลกล่าวกับลุค ก่อนจะเดินออกไปจากห้อง
...
หลังจากนิโคลออกไปลุคก็เปิดดูแท็บข้อความที่เจนฝากมาถึงเขา ถึงมือของลุคจะถูกล็อกไว้กับกุญแจมือ แต่การใช้งานแท็บสื่อสารนั้นก็ง่ายมาก แต่กดลงไปเบา ๆ ก็มีภาพโฮโลแกรมสามมิติขึ้นมา
เป็นอย่างที่นิโคลบอก เจนฝากข้อความมาถึงเขาจริง ๆ ภาพที่แสดงอยู่นั้นเป็นเจนที่บันทึกไว้ ลุคมองดูใบหน้าของเจนด้วยความคิดถึงและเป็นห่วง
“พี่หนูไม่รู้ว่าพี่จะตื่นขึ้นมาตอนไหน แต่ว่ารุ่นพี่แอนนาบอกว่ามีคนแอบมาช่วยพี่แล้ว แต่เธอไม่รู้ว่าเป็นฝีมือใครและรุ่นพี่แอนนาบอกว่าพี่จะตื่นขึ้นมาแน่นอน หนูเลยบันทึกข้อความฝากมาบอกกับพี่ว่า พี่หนูสบายดี พี่ไม่ต้องห่วงหนูนะ จริงสิ!...พี่อาจจะยังไม่รู้ รุ่นพี่แอนนาคือเหนือมนุษย์ระดับ A ที่ช่วยหยุดมอนสเตอร์ไว้ หลังจากเธอพาหนูขึ้นมาบนยานเหาะก็ติดต่อไปหาอาจารย์ของเธอที่ชื่อว่า ท่านเจลิน่า แองลีโจ ท่านเป็นอธิการบดีมหาวิทยาลัยแร็คน่าร์ มหาวิทยาลัยของเหนือมนุษย์ที่รวบรวมเด็กที่ปลุกพลังเหนือมนุษย์ไว้ ตอนแรกที่รุ่นพี่แอนนาบอกเรื่องที่เกิดขึ้นกับท่านเจลิน่าหนูก็กลัวว่าเธอจะสั่งให้จัดการหนูเหมือนกัน แต่พอท่านเจลิน่ารู้เรื่องของหนู ท่านก็บอกว่าให้หนูไปที่นั่น เพราะเธอสามารถช่วยให้ผนึกพลังพรสวรรค์ไว้และสอนควบคุมมันได้ ที่สำคัญคือเธอปกป้องหนูจากพวกมอนสเตอร์ได้ ไม่ให้พวกมันรู้ตำแหน่งของหนูได้ หนูไม่รู้ว่าต้องเป็นท่านเจลิน่ามีพลังที่แข็งแกร่งขนาดไหน แต่คงแข็งแกร่งกว่าพี่รุ่นแอนนา ดังนั้นหนูจึงต้องไปเข้าเรียนที่การฝึกควบคุมและหนูต้องเรียนรู้อย่างเป็นขั้นตอน ถ้าพลังเพิ่มเร็วเกินไปองค์หญิงเทพอสูรจะฉวยโอกาสและกลับมาช่วงชิงร่างหนูได้”
“หนูรู้ว่าพี่เป็นห่วงหนู แต่ว่าบางทีตอนนี้มันอาจจะเป็นเรื่องที่ดี หนูไม่อยากจะพาปัญหามาให้พี่และต้องคอยให้พี่เอาแต่ปกป้องหนูอีก หนูอยากจะมีพลังพอที่จะช่วยเหลือพี่บ้าง สักวันหนูจะแข็งแกร่งแบบรุ่นพี่แอนนา ไม่ก็ท่านเจลิน่า หนูเชื่อว่าหนูทำได้ พี่หลังจากหนูไปที่นั่นแล้วก็ไม่รู้ว่าจะได้มาที่นี่อีกใหม่ เพราะรุ่นพี่บอกว่ามหาวิทยาลัยแร็คน่าร์ไม่ได้ตั้งอยู่บนโลกของเขา แต่เป็นโลกสมบูรณ์อีกใบ หนูจะหาทางติดต่อกลับมาหาพี่ให้ได้นะ หนู...หนูแค่อยากจะบอกว่าหนูขอโทษ หนูอยากจะชดใช้ให้กับคนทั้งหมดที่ตายไปในเมืองนี้ แต่หนูไม่รู้ว่าจะทำยังไง...พี่ถ้าพี่มาที่มหาวิทยาลัยแร็คน่าร์อย่าลืมมาเยี่ยมหนูบ้างนะ”
ภาพของเจนกำลังสะอื้นเบา ๆ ก่อนที่เธอจะเช็ดน้ำตาและพูดต่อว่า “พี่หนูมีเวลาไม่มากแล้ว เรากำลังจะไปกันแล้ว พี่ลาก่อนนะ”
ภาพของเจนค้างไว้อยู่แบบนั้นไม่มีข้อความใด ๆ อีก
ลุคเหมือนกับโดนคำพูดสุดท้ายของเจนทำให้เขารู้สึกว่างเปล่าในหัวใจ ราวกับส่วนหนึ่งของชีวิตได้หายไปอยู่ในที่ไกลเหรอเกิน เขาเหมือนกับรู้สึกโดดเดี่ยว เพราะที่ผ่านมาเจนคือครอบครัวเดียวของเขา
“พลังที่แข็งแกร่งกว่าระดับ A ถึงจะปกป้องเจนได้” ลุคพึมพำเบา ๆ เขารู้ว่าตัวเองในตอนนี้ไม่มีความสามารถที่ปกป้องเจนได้ เขาเป็นเพียงเหนือมนุษย์ระดับ E ตัวเล็ก ๆ คนหนึ่งก็เท่านั้น แม้แต่ระดับ D ยังทำลายเข้าและเกือบจะฆ่าเข้าได้ด้วยซ้ำ
ลุคจินตนาการถึงพลังของตัวตนที่เหนือกว่าระดับ A ไม่ออก
“ฉันทำได้เพียงแค่ปล่อยให้เจนไปบนเส้นทางของเธอ ไปหาคนที่มอบในสิ่งที่ช่วยเธอได้ นั้นคือสิ่งที่ฉันทำได้ในฐานะพี่ชาย”
ลุคบอกกับตัวเองและหลับตาลง ก่อนที่เขาจะลืมตาขึ้นมา ความสั่นไหวในจิตใจหายไปแล้ว เขาตัดสินใจและมีความมุ่งมั่นอีกครั้ง
“ในเมื่อมีคนที่ไปถึงระดับที่เหนือกว่า A ได้ ฉันก็ต้องทำได้เหมือนกัน แต่ว่าก่อนอื่นจะต้องหาทางออกเรื่องการตัดสินคดีในวันพรุ่งนี้ก่อน”
พอนึกขึ้นมาได้ก็คิดว่าจนไม่ได้พูดถึงเรื่องคดีของเขา “บางทีเจนอาจจะไม่รู้ รุ่นพี่แอนนาของเจนไม่ได้บอกเจน แต่นั่นถือเป็นเรื่องดี ถ้าเจนรู้เข้า เจนจะไม่ยอมไปแต่โดยดีแน่นอน บางทีเหตุผลที่ผู้อำนวยการฝากคามิลให้มาบอกอีลิก ให้มาบอกนิโคล เพื่อมาบอกฉันอาจจะเพราะเกี่ยวกับแอนนาคนนี้ ไม่ก็ท่านเจลิน่าผู้มีพลังเหนือกว่าระดับ A หรือเจนที่ทั้งพวกเขาให้ความสำคัญ พวกเขาเชื่อว่าไกอาจะตัดสินและช่วยให้ฉันรอดได้ มันอาจจะมีเบื้องหลังบางอย่างที่ฉันไม่รู้”
“ไกอาสุดยอดปัญญาประดิษฐ์ที่ทรงพลังที่สุดในโลกใบนี้ จะตัดสินฉันจากอะไรและยังไง” ลุคตั้งคำถามในใจเพียงคนเดียว
“ไม่ฉันจะไม่ฝากทุกอย่างไว้กับคนอื่น” ลุคคิดหาทางรอดของตัวเอง
“ถ้าศาลเมืองตัดสินให้ฉันตายหรือจำคุกตลอดชีวิต ฉันจะให้ไกอาช่วย ถ้าไกอาช่วยไม่ได้ ฉันจะต้องมีแผนหนีของตัวเอง เขาไม่ยอมมานอนรอความตายแน่นอน อย่างแย่ก็แค่ไปเป็นพวกตลาดใต้ดิน ยังไงฉันก็ติดหนี้ตาเฒ่านั้นมาสองครั้งแล้ว ถ้าฉันตายตาเฒ่าต้องขาดทุนแน่นอน”
ถ้าชายชราขาพิการได้ยินความคิดของลุค เขาคงอยากจะเขกหัวลุคให้แรงกว่าเดิมแน่นอน
