ตอนที่ 24

อัคคีหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนหาเบอร์ของกิตติแล้วกดโทรออกไปรอไปสักพักก็มีคนรับสาย

“สวัสดีครับคุณอัคคีลมอะไรหอบพัดคุณโทรมาหาผมครับเนี่ย”กิตติเอ่ยแซวอัคคีออกมา

“แหมๆไม่มีอะไรมากหรอครับคุณกิตติว่าแต่คุณสนใจจะร่วมลงทุนกับผมสักหน่อยรึเปล่า”อัคคีกล่าวแย็ปๆออกไป

“นี้ว่าแต่ลงทุนเกี่ยวกับอะไรละครับผมต้องการทราบรายละเอียดสักเล็กน้อย”กิตติเปิดหัวข้อสนทนามากลายๆว่าการจะลงทุนอะไรสักอย่างย่อมมีความเสี่ยงขอทราบรายละเอียดได้ไหม

“ได้สิครับ”อัคคีกล่าวตอบกลับไปพลางอธิบายแผนการคร่าวๆของตนไปก็อธิบายตามที่อธิบายให้เพื่อนฟังๆ

“รายละเอียดคร่าวๆก็มีประมาณนี้แหละครับคุณกิตติไม่ทราบว่าคุณสนใจไหม”อัคคีกล่าวยิ้มๆออกมา

“ไอ้ว่าที่สนใจก็สนใจอยู่หรอกแต่ว่าคุณให้ผมได้เท่าไหร่”กิตติเปิดประเด็นขึ้นมา

“ผมให้คุณได้5เปอร์เซ็นแลกกับเงินทุน1พันล้านบาทเป็นไงตกลงไหม”อัคคีโยนคำถามลองเชิงไป

“แหมคุณอัคคีถึงแผนการต่างๆที่คุณเล่ามาจะฟังดูดีมากก็ตามที่เถอะแต่มันไม่หลักประกันนิจริงไหมครับว่ามันจะประสบความสำเร็จพันล้านแลกหุ้น15เปอร์เซ็น”กิตติกล่าวออกมาพลางบอกปัดข้อเสนอของอัคคีแล้วยื่นข้อเสนอของตนไป

“คุณนี้โลภมากว่าที่ผมคิดไว้สะอีกนะเนี่ยงั้นคุณลองให้คนของคุณหาข้อมูลเกี่ยวกับตึก  ซุปเปอร์ทาวเวอร์ แอท เดอะ แกรนด์ ก่อนแล้วกัน”อัคคีปล่อยไม้เด็ดออกมา

“ได้รอสักครู่”กิตติตอบกลับไปพลางหันไปมองเลขาของตนให้ไปหาข้อมูลเรื่องนี้มา

5 นาทีผ่านไป

“ซุปเปอร์ทาวเวอร์ แอท เดอะ แกรนด์ นี้ตั้งอยู่ในพื้นที่ทองคำเลยละครับท่านประธานแถมใช้เงินลงทุนไปไม่ต่ำกว่าครึ่งแสนล้าน”เลขาบอกข้อมูลคร่าวๆที่ตนไปหามาให้กับกิตติ

“ว่าไงครับคุณกิตติคุณของได้ข้อมูลไปแล้วสินะครับ”อััคคีกล่าวถามออกมาหลังได้ยินเสียงแทรกเบาๆออกมาจากโทรศัพท์

“ว่าก็ว่าเถอะคุณไปเอาพื้นที่นี้มาได้ไงเนี่ยงั้นผมถอยให้คุณก้าวหนึ่งแล้วกันถือสะว่าเราเป็นหุ้นส่วนกันหุ้น10เปอร์เซ็นแลก800ล้านบาท”กิตติกล่าวออกมา

“ว้าวหุ้นส่วนสินะเนี่ย”อัคคีแซวออกมาแหมสมแล้วที่อยู่วงการธุรกิจมานานเจ้าเล่ห์จริงๆจะใช้คำว่าหุ้นส่วนมากดดันสินะได้สิงั้นปล่อยไม้เด็ดไปเลยแล้วกัน

“ก็เพราะว่าเราเป็นหุ้นส่วนกันนะสิครับผมถึงโทรไปหาคุณก่อนเพราะว่าภายในตึกผมต้องการปรับแต่งใหม่พอดีไม่ทราบว่าคุณคิดว่ายังไงแลกกับหุ้น5เปอร์เซ็นเงิน700ล้านออฟชั้นเสริมตกแต่งภายในตึก”อัคคีกล่าวออกมาด้วยร้อยยิ้มตอนนี้หน้าของกิตติคงยิ้มถึงหูแล้วมั้ง

กิตติตาเป็นประกายออกมาทันทีพลางกล่าวว่า

“เพิ่มหุ้นอีกสองเปอร์เซ็นผมตกลงทันที”กิตติกล่าวออกมาทันที

“อืมมแต่ว่าบริษัทตกแต่งภายในพวกเฟอร์นิเจอร์มันมีหลายบริษัทนิสิครับน่าเสียดายนะครับ”อัคคีกล่าวพลางถอนหายใจออกมาอย่างเสียดาย

กิตติมุมปากระตุกทันทีพลางกล่าวว่า

“ตกลงตามขอเสนอคุณเลยแล้วกันคุณนี้เขี้ยวลากดินจริงๆเลยนะแน่ใจนะว่าคุณพึ่งก้าวขาเข้าวงการธุรกิจนะ”กิตติกัดฟันกล่าวออกมา

“ก็ใช่นะสิครับ ยินดีที่ได้ทำงานร่วมกันนะครับผมคิดว่ายังไงดีลนี้ก็คุ้มค่าแน่นอน”อัคคีกล่าวออกมาด้วยความสุขพลางกดวางสายไป

“เห้อัคคีงี้ก็เหมือนแกได้ผลประโยชน์มาเต็มๆเลยนิหว่า”น้ำกล่าวออกมาหลังจากเห็นอัคคีวางสายโทรศัพท์แล้ว

“ไม่หรอก”เนกล่าวแย้งขึ้นมา

“วินๆทั้งคู่ต่างหาก”เนกล่าวเสริมอีก

“ยังไงวะ”ไฟท์กล่าวถามขึ้นมาอย่างงงๆเพราะดูเหมือนเค้าจะตามไม่ทันเรื่องนี้สักเท่าไหร่

“ก็ที่มันวินทั้งคู่ๆก็เพราะเราได้เงินลงทุนมาเกินเป้านะสิถึงจะเสียหุ้นไปนิดหน่อยแต่แกอย่าลืมว่าฉันก็ถือหุ้นของบริษัทคุณกิตติเหมือนกันแล้วอย่างสุดท้ายก็คือการรีโนเวทภายในบริษัทนั้นต่างหากคือความคุ้มค่าแกคิดว่าตึก130ชั้นเราต้องใช้เงินแค่ไหนวะในการตบแต่ง”อัคคีกล่าวอธิบายออกมา

“เอองั้นคุณกิตติก็เสียเปรียบอะดิมันวินๆทั้งคู่ยังไงวะ”ไฟท์กล่าวถามออกมา

“แกลืมไปแล้วรึไงว่าบริษัทเราใช้เงินลงทุนไปเท่าไหร่ครึ่งแสนล้านเลยนะโว๊ยแล้วการที่ได้รีโนเวทภายในบริษัทที่ลงทุนไปขนาดนี้ยังสามารถบอกระดับแบรนด์ของตนได้ได้ยกระดับแบรนด์ของตัวเองได้ของแบบนี้มันตีเป็นมูลค่าไม่ได้หรอกนะ”เนกล่าวอธิบายเสริมอัคคีเข้าไป

“ก็ตามนั้นแหละคุยมาตั้งนานฉันสักหิวขึ้นมาแล้วแห๊ะไปหาไรกินกันดีกว่าปะ”อัคคีกล่าวออกมาเพราะเค้าต้องใช้สมองกับพลังงานไปมากเลยชักจะรู้สึกหิวๆขึ้นมาบ้างแล้ว

“งั้นไปร้านนี้ปะใกล้ๆ บุฟเฟต์ซี่โครงย่าง ทะเลถัง289-.เอง”น้ำกล่าวออกมาเพราะก่อนเดินเข้าโรงแรมมาตนเห็นป้ายร้านนี้เด่นสดุดตาเลยแหละ

“ฉันยังไงก็ได้”อัคคีกล่าวตอบ

.

.

.

“เออ 289-.จำกัดเวลาไหมครับพี่”อัคคีกล่าวถามพนักงานไปหลังจากพวกตนเดินเข้ามาในร้านแล้วพอดีมีโต๊ะว่างอยู่1โต๊ะ

“บุฟเฟต์ 289.- รวมทุกอย่าง จำกัดเวลาทาน 90 นาที ครับ”พนักงานตอบกลับไปพลางกล่าวเสริม

“จองโต๊ะเลยไหมพี่ว่างอยู่ตัวหนึ่งพอดี”พนักงานเอ่ยถาม

“ได้ครับ”อัคคีเอ่ยตกลงไปยังไงสะพวกเค้าก็ตั้งใจมากินที่นี้อยู่แล้ว

“งั้นโปรดนั่งรอที่โต๊ะสักครู่ครับเดี่ยวมีพนักงานไปรับบิลสั่งอาหารครับ”พนังงานเอ่ยตอบพลางเดินแยกไปหลังร้านส่วนอัคคีและพองเพื่อนก็เดินไปที่โต๊ะพลางมองดุเมนูรายการที่สั่งได้ทุกอย่าง

“รายการเยอะใช่เล่นแหะ”ไฟท์กล่าวออกมา

“งั้นเหมือนเดินละกันอย่างละ1”ไฟท์กล่าวออกมาทันทีพลางจับปากกาลากเป็นเส้นตรงลงมาที่บิลสั่งอาหาร

อัคคี น้ำ เน คิ้วกระตุกทันทีกับความตละกะนี้อัคคีพลางเอ่ยขึ้นว่า

“เอ็งกินหมดรึไงวะมันมีแค่90นาทีเองนะเว้ย”อัคคีกล่าวออกมาแถมมันยังสั่งไซส์ X อีกกก เพราะเค้าหันไปมองดูโต๊ะข้างหูก็พลางได้ยินว่านั้นคือไซส์ L โอวโหวแม่เจ้าไซส์ L ยังใหญ่ขนาดนี้ไซส์ X จะขนาดไหนอัคคีนั่งหน้าเครียดทันที

“เอาน่าๆเรื่องกินเรื่องใหญ่อย่าไปซีเรียสเลยกินไปเรื่อยๆเดี่ยวมันก็หมดเองนั้นแหละ”ไฟท์กล่าวตอบพลางยื่นบิลให้พนักงานที่เดินมา

“เออแน่ใจใช่ไหมครับว่าจะสั่งทั้งหมดนี้”พนักงานกลืนน้ำลายลงคอพลางกล่าวถามออกมายืนยันอีกที

“เห้อเอาตามนั้นแหละครับถ้าไม่หมดเดี่ยวพวกผมรับผิดชอบเอง”อัคคีกล่าวออกมาอย่างเอือมระอาหลังจากนั้น2ชั่วโมงก็กลายเป็นมหกรรมกินล้างผลาญ2ชั่วโมงก็เกิดขึ้น

.

.

.

วันต่อมา

“เออไอ้อัคคีแกไหวแน่ใช่ไหมขอบตาหยังกะหมีแพนด้าแหนะ”น้ำกล่าวออกมาอย่างเป็นหลังจากเห็นสภาพคงของอัคคีนึกว่าศพเดินได้

“เออไม่ต้องห่วงยังไหวน่า”อัคคีกล่าวตอบกลับไปถ้าถามว่าทำไมตัวเค้าถึงมีสภาพหยังงี้นะหรอก้เพราะเมื่อขึ้นหลังจากเกิดมหกรรมกินล้างผลาญเกิดขึ้นเนื่องจากตัวเค้านอนไม่หลับเนื่องจากกินเยอะไปจนจุกเลยไปนั่งเขียนโค้ดสร้าง AI จนถึงเช้าสภาพเลยกลายเป็นหยังงี้

“แล้วแกทำไรโต้รุ่งวะนั้น”เนกล่าวถามออกมา

“ก็เขียนโค้ดอะดิวะ”อัคคีปรือตาตอบ พลางกล่าวกับระบบในใจ ระบบฉันต้องการลงชื่อเข้าใช้

[ติ๊งตรวจสอบพบพื้นที่ามารถลงชื่อเข้าใช้ได้ ม.กรุงเทพ(10/20) ต้องการลงชื่อเข้าใช้หรือไม่]

เออๆยืนยัน

[ติ๊งยินดีด้วยโฮสต์ได้ AI ขั้นสูง ]

ฮ่าๆเมื่อกี้ฉันคงหูฟาดแกว่าฉันได้อะไรนะ

[ติ๊งยินดีด้วยโฮสต์ได้ AI ขั้นสูง] ระบบกล่าวย้ำ

“……”อัคคีระบบ…..มากนะ