ตอนที่ 1264 ความรู้สึกว่างเปล่า.. ในใจ

หยุน ชิงเย้า อารมณ์ของเธอในตอนนี้ค่อนข้างที่จะซับซ้อนมาก

ก่อนหน้านี้ หยุน ชิงเย้า ได้นั่งอยู่ในห้องส่วนตัวของตัวเอง มองดูตัวเองในกระจก เธอก็ดูมีอารมณ์เช่นนี้.. ไปเช่นกัน เธอมองตัวเองในกระจก แต่ในใจกลับมี หลินฟาน ..ผู้ชายคนนี้ปรากฏขึ้นมา ราวกับว่าเขาได้หยั่งรากลึกเข้ามาในใจของเธอ และเธอก็ไม่สามารถกำจัดเขาออกไป ..ได้

หยุน ชิงเย้า ถูก ท่านยาย บังคับให้กลับไปพักผ่อนที่ห้อง เนื่องจากเธอได้รับบาดเจ็บ เธอเหนื่อยมากจริงๆ และนับตั้งแต่เมื่อคืนที่ผ่านมาเธอเองก็ทรมานมาทั้งคืน พอกลับมาที่หยุนเหมิน เธอก็ถูกโจมตีจากศัตรูที่แข็งแกร่งอีกครั้ง นับได้ว่าเธอรอดชีวิตอย่างหวุดหวิดจากความตาย มาได้หลายครั้งแล้ว..

เธอเองได้นอนพลิกตัวไปมาอยู่บนเตียง แต่ไม่ว่ายังไงก็ไม่สามารถนอนหลับได้ เพราะอยู่ดีๆ เธอก็พบว่า ในสมองของเธอ.. มันกลับเต็มไปด้วยความคิดเกี่ยวกับ หลินฟาน เธอรู้สึกกลุ้มใจจริงๆ และเธอก็ไม่รู้ว่า ..ทําไม

จากนั้นก็ได้มีเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนหนึ่งเดินเข้ามา และร้องเรียกว่า : “พี่สาวชิงเย้า ท่านตื่นหรือยัง?”

หยุน ชิงเย้า กลับมาตั้งสติได้อีกครั้ง ก็หันหน้าไปทางเธอ แล้วพูดไปว่า : “อืม ข้าตื่นแล้ว”

เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ คนนี้ก็คือหลานสาวของ ท่านยาย เธอเดินเข้ามา และเห็น หยุน ชิงเย้า ใบหน้าของเธอก็เต็มไปด้วยรอยยิ้ม : “พี่สาวชิงเย้า ท่านงดงามจริงๆ ถ้าข้าโตขึ้นในอนาคต หากข้างดงามเหมือนกับท่านบ้างก็คงจะดี”

หยุน ชิงเย้า ได้ยิ้มออกมา โดนชมว่างดงามเช่นนี้ เธอก็ดูอารมณ์ดีขึ้นมาทันที

“ใช่แล้ว พี่สาวชิงเย้า งานเลี้ยงได้เริ่มแล้ว ทุกคนก็กําลังฉลองกันอยู่ข้างนอก ท่านยาย บอกให้ข้ามาดูว่าท่านตื่นหรือยังจะได้ออกไปกินข้าวด้วยกัน” เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ได้กล่าวออกมา

หยุน ชิงเย้า กล่าวว่า : “อืม.. ข้าจะไปเดี๋ยวนี้”

เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ได้เดินไปด้านข้างอย่างรู้งาน เธอได้หยิบเอาผ้าคลุมหน้าของ หยุน ชิงเย้า ขึ้นมา แล้วยื่นส่งให้กับ หยุน ชิงเย้า แล้วพูดว่า : “พี่สาวชิงเย้า ..นี่”

หยุน ชิงเย้า ได้เอื้อมมือไปคว้าผ้าคลุมหน้ามา แต่มือเธอกลับยื่นออกไปแค่ครึ่งทาง แล้วก็หยุดลง

เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ก็รู้สึกแปลกๆ เล็กน้อย : “พี่สาวชิงเย้า ท่าน ..เป็นอะไรไป?”

หยุน ชิงเย้า ได้ส่ายศีรษะ และพูดว่า : “ข้าไม่ใส่แล้ว”

พูดจบ หยุน ชิงเย้า ก็หันหลัง และเดินออกไป

เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ตกตะลึงทันที หลินฟาน ยังอยู่ที่นั่น และหลินฟาน ก็เป็นผู้ชายนอกเผ่า พี่สาวชิงเย้า.. ออกไปพบแขก โดยไม่สวมผ้าคลุมหน้า ทำไม.. ถึงเป็นเช่นนั้น?

เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ก็รู้ และรู้ดีทันทีว่ามัน ..หมายถึงอะไร โอ้.. สวรรค์ พี่สาวชิงเย้า นี่คือ…, เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ยิ้มหัวเราะออกมาทันที เธอมีความสุขมากที่ พี่สาวชิงเย้า ของเธอมีคนรักแล้ว!

แน่นอนว่าเป้าหมาย คือ หลินฟาน!

หยุน ชิงเย้า ไม่ได้สวมผ้าคลุมหน้า แล้วออกไปข้างนอก ข้างนอกก็ดูคึกคักมากอยู่แล้ว ผู้คนทั้งหมดต่างก็กําลังเฉลิมฉลอง ในไม่ช้า หยุน ชิงเย้า ก็พบเห็น หลินฟาน อย่างรวดเร็ว และเขาก็กําลังถูกรุมล้อมอยู่โดยคนหนุ่มสาวในเผ่า

หยุน ชิงเย้า ซึ่งเดิมค่อนข้างสงบ แต่วินาทีที่เห็น หลินฟาน เธอก็รู้สึกประหม่าขึ้นมาทันที ฝีเท้าเองก็หยุดชะงักลง คาดไม่ถึงว่าเธอจะไม่กล้าก้าวไปข้างหน้า และยิ่งเมื่อเธอคิดว่าจะเปิดเผยใบหน้าออกไปพบกับ หลินฟาน เธอก็หน้าแดงขึ้นมา และหัวใจของเธอก็เต้นผิดจังหวะไป เนื่องจากกฎของชนเผ่าหยุน ผู้หญิงที่เป็นผู้ใหญ่ ที่ยังไม่ได้แต่งงาน ห้ามเปิดเผยใบหน้า และออกไปพบกับผู้ชายนอกเผ่า มันให้ความคิดที่คล้ายกับคนที่ไม่ได้ใส่เสื้อผ้า และออกไปพบปะผู้คน..

นับตั้งแต่ หยุนเฉิง มาถึงตอนใต้ของยูนนาน.. หยุน ชิงเย้า ก็เฝ้าระวัง หลินฟาน มาโดยตลอด สิ่งที่เธอระวังมากที่สุดก็คือ เธอ.. กลัวว่า หลินฟาน จะเปิดหน้ากากของเธอ ความคิดแบบนี้มันก็ออกคล้ายๆ กับเธอกลัวว่า หลินฟาน จะทำอะไรล่วงเกินอย่างถอดเสื้อผ้าของเธอออก ทั้งความคิดนี้มันก็ดูออกจะเกินจริงไปหน่อย

แต่ภายในเวลาไม่ถึงหนึ่งวัน ตอนนี้เธอกลับเลือกที่จะแสดงใบหน้าอย่างเต็มใจ

หลังจากที่ดิ้นรนอยู่ในใจ หยุน ชิงเย้า ก็รวบรวมความกล้า และพยายามหายใจเข้าลึกๆ และก้าวเดินเข้าไป

การปรากฏตัวของ หยุน ชิงเย้า ได้ดึงดูดความสนใจของทุกคนไปอย่างรวดเร็ว เมื่อเห็น หยุน ชิงเย้า แสดงใบหน้าของเธอออกมาจริงๆ ปฏิกิริยาแรกของทุกคนในหยุนเหมิน ..ก็คือ ตกตะลึง จากนั้นพวกเขาก็ตระหนักว่านี่.. หมายถึงอะไร และเมื่อนั้นทุกคนก็พากันยิ้มออกมา

ใบหน้าของ หยุน ชิงเย้า นี้มีไว้สําหรับ หลินฟาน อีกอย่าง.. ศิษย์พี่หญิงชิงเย้า ของพวกเขาก็ชื่นชอบ หลินฟาน อยู่ก่อนแล้ว

ทุกคนที่รู้ต่างก็หลีกทางให้ หยุน ชิงเย้า ผ่านไป, หยุน ชิงเย้า เดินผ่านไปด้วยสีหน้าที่แดงก่ำ และเข้าไปคารวะเหล้าให้กับ หลินฟาน

หยุน ชิงเย้า ไม่รู้ว่า หลินฟาน มีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อเห็นใบหน้าของเธอ เธอเองได้ตั้งตารอ และรู้สึกประหม่าเล็กน้อย แต่ก็ยังคงแกล้งทําเป็นสงบ และยกแก้วเหล้าขึ้นมา และบอกว่าจะดื่มให้เกียรติแก่ หลินฟาน หนึ่งแก้ว

ปฏิกิริยาของ หลินฟาน ในมุมมองของ หยุน ชิงเย้า นั้นน่ารักมาก เธอเองเห็นเขาตกตะลึงไปเช่นนี้ สันนิษฐานได้เลยว่า หลินฟาน คงไม่คาดคิดแน่ว่าเธอจะดูดีขนาดนี้ ขอบอกตามตรงเลยว่า.. เธอมั่นใจในใบหน้านี้ของตัวเองมาโดยตลอด

หลังจากเธอคารวะเหล้าแล้ว ก็รีบเดินจากออกไป แต่ถึงแม้จะหันหลังให้กับ หลินฟาน เธอก็รู้สึกได้ว่าสายตาของ หลินฟาน กำลังมองตามเธออยู่ ซึ่งมันก็ทำให้เธอรู้สึกพอใจอย่างมาก, แต่ ฮึ.. หลินฟาน ผู้ชายคนนี้ก็ไม่มีข้อยกเว้น เมื่อเห็นผู้หญิงสวยแล้ว เขาก็ไม่อาจจะละสายตาไปได้

หลังจากเธอนั่งลงแล้ว เธอก็แอบมอง หลินฟาน เป็นครั้งคราว เธอพบว่า หยุน เสี่ยวฉี ดูเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างกับ หลินฟาน และหลินฟาน คนนี้ก็น่าจะรู้กฎของชนเผ่าหยุนของพวกเขาแล้วมั้ง และครั้งนี้คงจะต้องคิดว่าเธอสนใจเขา

เมื่อคิดถึงจุดนี้ อารมณ์ของ หยุน ชิงเย้า ก็เริ่มประหม่าขึ้นมาอีกครั้ง.. เธอไม่รู้ว่า หลินฟาน รู้สึกอย่างไรในตอนนี้ ตอนนี้เขาคงคิดว่าเธอชอบเขา เธอไม่รู้ว่าเขามีความสุข หรือรู้สึกรําคาญกันแน่? หรือผู้ชายคนนี้จะกำลังดูถูกเธอ และกำลังหัวเราะเยาะเธอ ..อยู่ในใจ?

พอคิดไปแบบนี้ อารมณ์ของ หยุน ชิงเย้า ก็ดูวุ่นวายมาก ยิ่งคิดเธอก็ยิ่งค่อยๆ หงุดหงิดมากขึ้น และเกิดเสียใจเล็กน้อย เธอเองไม่ควรแสดงใบหน้าของตัวเองออกไป มาตอนนี้ก็ไม่รู้ว่า หลินฟาน กำลังคิดอะไรอยู่ มันช่างน่ารําคาญจริงๆ หากรู้ก่อนหน้านี้เธอคงไม่แสดงใบหน้าออกไป และเช่นนั้นเธอเองคงไม่ต้องมารู้สึกรําคาญใจมากถึงขนาดนี้แล้ว มาเวลานี้.. เธอเริ่มที่จะเกลียดการต้องมาคาดเดาความคิดของ หลินฟาน

จากนั้นก็ได้มีการเต้นรํารอบกองไฟ เธอเองได้ถูกชักชวน เมื่อนั้นก็ได้เห็น หลินฟาน ถูกรายล้อมไปด้วยสาวๆ และเข้ามาหยุดยืนอยู่ข้างๆ ก่อนจะเต้นรำเธอก็ได้จับมือกับ หลินฟาน และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เธอจับมือกับ หลินฟาน.. หัวใจของเธอมันก็เต้นเร็วขึ้นมาโดยไม่ได้ตั้งใจ

เวลานี้.. เธอสนใจในความคิดของ หลินฟาน มากกว่าครั้งไหนๆ จนทำให้เธอรู้สึกเหมือนสติแตกไปเล็กน้อย, และเพื่อแก้ไขความรู้สึกนี้..

เธอก็ได้พูดกับ หลินฟาน ประโยคนั้นออกไปว่า : “คุณอย่าเข้าใจผิด ฉันไม่ได้ตั้งใจจะโชว์หน้าให้คุณเห็น และมันก็ไม่ได้มีความหมายแบบนั้น…”

หลังจากพูดประโยคนี้.. เธอก็รู้สึกโล่ง รู้สึกผ่อนคลายในใจ และมันก็ควรจะเป็นแบบนั้น เพื่อทำให้ หลินฟาน รู้ว่าเธอไม่ได้ชอบเขา พอเช่นนั้นเธอเองก็ไม่ต้องไปสนใจว่า หลินฟาน เขาจะคิดอย่างไร เมื่อทุกอย่างคลี่คลายลงแล้ว หลินฟาน ก็ไม่จำเป็นต้องเลือก ..อะไร

แต่ความผ่อนคลายในใจของเธอมันกลับอยู่ได้ไม่นาน หัวใจของเธอก็เต็มไปด้วยความซับซ้อนขึ้นมาอีกครั้ง ในเวลานี้เธอนั่งอยู่บนที่นั่ง ผู้คนโดยรอบๆ ก็กําลังดื่มกินกันอย่างมีความสุข แต่เธอกลับ ..มีความรู้สึกเหมือนว่างเปล่าในหัวใจ

ทันใดนั้น หยุน ชิงเย้า ก็สังเกตเห็นว่า หลินฟาน และท่านยาย ได้เดินออกไปที่ด้านหลังห้องโถง

เมื่อเห็นก็ไม่รู้ว่า ท่านยาย พา หลินฟาน ไปด้านหลัง เพื่อพูดคุยเรื่องอะไร?

หลังจากนั้น หลินฟาน ก็กลับเข้ามาในงานเลี้ยง แต่เขาไม่ได้มองมาที่ หยุน ชิงเย้า แต่กลับเดินตรงเข้าไปหา หยุน จงเจิ้ง แล้วพูดว่า : “ผู้นำหยุน ขอบคุณสำหรับการต้อนรับของทางคุณ เวลานี้ก็สายมากแล้ว อย่างไรผมต้องขอตัวก่อน”

อะไร?

เมื่อได้ยินอย่างนี้ หยุน จงเจิ้ง และหยุน ชิงเย้า ต่างมีสีหน้าตกตะลึง.. หลินฟาน เขากําลังจะจากไปแล้วหรือ?

หยุน จงเจิ้ง ก็หันหน้ามองไปที่ ท่านยาย ครั้นเห็น ท่านยาย ส่ายหัว หยุน จงเจิ้ง ก็รู้ทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น ดูเหมือนว่า ท่านยาย จะไม่สามารถโน้มน้าว หลินฟาน และหลินฟาน คงไม่คิดแต่งเข้ามาเป็นเขยในหยุนเหมิน

ชะตากรรมอันชั่วร้าย มันคือ ชะตากรรมอันชั่วร้าย ไปจริงๆ!

“ฮ่าๆ ท่านหลิน ท่านรีบไปขนาดนี้ งานเลี้ยงเองก็ยังไม่จบ ข้ายังหวังว่า ท่านหลิน จะอยู่ในชนเผ่าหยุนของเราอีกสักสองสามวัน เพื่อที่ข้าจะได้ต้อนรับท่านในฐานะเจ้าบ้านได้อย่างเต็มที่เสียก่อน..” หยุน จงเจิ้ง ได้พูดอย่างสุภาพออกไป และเขาก็ได้คาดหวังเอามากๆ

หลินฟาน ยิ้ม แล้วพูดว่า : “ผู้นำหยุน คุณเกรงใจมากไปแล้ว ผมเองออกมาได้สามวันแล้ว ยังมีอีกหลายสิ่งที่ผมต้องจัดการในเมืองหยุนเฉิง ดังนั้นคงจะอยู่รบกวนคุณมากกว่านี้ไม่ได้แล้ว”

ทาง หยุน จงเจิ้ง เองก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะรั้ง หลินฟาน เอาไว้ได้ หลินฟาน ตัดสินใจแล้ว เกรงว่าจะไม่สามารถรั้งเอาไว้ได้อีก เพราะหลินฟาน ปฏิเสธที่จะเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งในหยุนเหมิน การอยู่ต่อก็มีแต่จะเป็นการสร้างความอึดอัด ..เท่านั้น

หยุน จงเจิ้ง เพียงรู้สึกว่า เมื่อ หลินฟาน จากไปแล้ว หยุน ชิงเย้า จะรู้สึกเสียใจ นี่มันช่างเป็นชะตากรรมที่เลวร้ายจริงๆ

เขาเองก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว ได้แต่หันหน้าไปพูดกับ หยุน ชิงเย้า ว่า : “ในเมื่อ ท่านหลิน กำลังจะจากไป ชิงเย้า เจ้าตามไปส่ง ท่านหลิน เถอะ”