บทที่ 11 - กลับสู่ดาวเคราะห์เบจิต้า
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 11 - กลับสู่ดาวเคราะห์เบจิต้า
ผู้อาวุโสของทุกหมู่บ้านได้จากไปหมดแล้ว เหลือเพียงผู้คุ้มกันของผู้เฒ่าสูงสุดแห่งดาวนาเม็กอย่างเนล
หลังจากผู้อาวุโสที่เหลือจากไป ผู้เฒ่าสูงสุดแห่งดาวนาเม็กก็กล่าวออกมาว่า “เจ้าหนุ่มชาวไซย่า ความแข็งแกร่งของเจ้ามีพลังเกินจินตนาการของข้ามาก”
“เพียงเวลาห้าปี เจ้าสามารถกลายเป็นซูเปอร์ไซย่าแล้วงั้นหรือ?”
ซูเปอร์ไซย่า? นั่นมันคืออะไรกัน?
โบรลี่ไม่เข้าใจที่พวกเขาพูดคุยกันเลยสักนิดเดียว
แต่หลินเฉินก็พยักหน้าและตอบไปว่า “ยังไม่ได้ แต่ข้าใกล้จะทำได้แล้ว”
“ดูเหมือนว่ามันจะเป็นการตัดสินใจที่ฉลาดมาก ที่เราได้ทำข้อตกลงกับเจ้าเอาไว้” ผู้เฒ่าสูงสุดแห่งดาวนาเม็กกล่าวออกมาพลางนึกถึงเรื่องราวในอดีต “คราวนี้ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า ข้าเกรงว่าดาวเคราะห์นาเม็กคงจะเผชิญกับหายนะครั้งใหญ่เป็นแน่”
“ท่านไม่ต้องขอบคุณข้าหรอก ข้าเพียงแค่ทำตามที่สัญญาไว้”
หลินเฉินกล่าวอีกว่า “อันที่จริงข้ามาที่นี่เพื่อบอกลา ผู้เฒ่าสูงสุด ข้ากำลังคิดที่จะพาโบรลี่กลับไป”
“หลังจากที่ข้าจากไป ท่านสามารถเรียกโปรุนก้าและเปลี่ยนมันเป็นเครื่องสื่อสารที่เอาไว้ติดต่อข้าได้ตลอดเวลาเลย”
“เมื่อใดที่ท่านตกอยู่ในอันตราย ข้าก็จะได้สามารถมาช่วยท่านได้ทุกเมื่อ”
"ข้าเข้าใจแล้ว เจ้าหนุ่มชาวไซย่า เจ้าเป็นคนที่ซื่อสัตย์มาก ชาวดาวเคราะห์นาเม็กจะจดจำมิตรภาพและความกรุณาของเจ้าเอาไว้” ผู้เฒ่าสูงสุดแห่งดาวนาเม็กกล่าวออกมาพร้อมรอยยิ้ม
หลินเฉินยิ้มและตบไหล่ของโบรลี่ “โบรลี่ ไปลาพวกเขาก่อนเถอะ อีกไม่นานเจ้าจะไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ โบรลี่ก็เผยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเสียใจและไม่เต็มใจนัก
“ลาก่อนผู้เฒ่าสูงสุด ลาก่อนลุงเนล”
“ลาก่อนโบรลี่ อย่าลืมการฝึกจิตใจของเจ้าด้วยล่ะ!” เนลเองก็ดูไม่เต็มใจนักกับการจากลาเช่นนี้
ในตอนนั้นอง เขาก็ได้หยิบขลุ่ยเล็กๆ ออกมาและมอบมันให้หลินเฉิน: “นี่คือขลุ่ยแห่งความเงียบสงบที่เจ้าขอให้โปรุนก้าสร้างมันขึ้นมา ในปีที่ผ่านมา โบรลี่สามารถควบคุมอารมณ์ของเขาได้แล้ว ดังนั้นข้าจึงไม่เคยใช้มันเลย”
“หลังจากที่เขาจากไป มันก็ไม่มีประโยชน์ที่เราจะเก็บมันไว้ ข้าขอมอบมันให้เจ้า”
หลินเฉินรับขลุ่ยมา ขลุ่ยแห่งความสงบนี้เป็นของที่ดีพอสมควรเลย แม้ว่าโบรลี่จะภักดีต่อเขาแล้ว แต่พลังความรุนแรงในสายเลือดของซูเปอร์ไซย่าในตำนานอาจทำให้โบรลี่บ้าคลั่งในวันหนึ่ง ด้วยสิ่งนี้ อย่างน้อยเขาก็ไม่จำเป็นต้องกังวลถึงสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดที่อาจจะเกิดขึ้น
หลังจากจัดการธุระทั้งหมดนี้แล้ว หลินเฉินก็วางมือบนไหล่ของโบรลี่ ชี้นิ้วชี้และนิ้วกลางไปที่หว่างคิ้วของเขาและพูดว่า “เช่นนั้นก็ ลาก่อนนะทุกคน”
วู้บบ!
ร่างของชาวไซย่าทั้งสองหายไปทันที
“เนล แจ้งผู้อาวุโสทุกคนให้เตรียมพร้อมกับการเรียกโปรุนก้า” ผู้เฒ่าสูงสุดแห่งดาวนาเม็กถอนหายใจและสั่งการออกมา
“ผู้เฒ่าสูงสุด…ท่าน…”
“ข้ามีลางสังหรณ์ว่าแม้เราจะหนีจากวิกฤตในครั้งนี้ได้ แต่วิกฤตครั้งใหม่คงจะมาเยือนดาวเคราะห์นาเม็กอีกครั้งในไม่ช้า”
ผู้เฒ่าสูงสุดแห่งดาวนาเม็กถอนหายใจและพูดอีกว่า “ลิงก์พูดถูกต้องแล้ว เราต้องมีเครื่องมือที่จะใช้เรียกเขาได้ตลอดเวลา”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ เนลก็ก้มศีรษะลงช้าๆ เขาต้องการโต้แย้งผู้เฒ่าสูงสุดแห่งดาวนาเม็ก โดยบอกว่าเขาเองก็มีฝีมือพอจะปกป้องดาวเคราะห์นาเม็กเช่นกัน
แต่เมื่อนึกถึงเอเลี่ยนที่โจมตีดาวในวันนี้ เนลก็รู้ว่าเขาไร้ซึ่งความแข็งแกร่งโดยสิ้นเชิง
แม้ว่าเขาจะเป็นยอดฝีมืออันดับหนึ่งบนดาวเคราะห์นาเม็ก แต่ก็มีคนที่ทรงพลังมากมายในจักรวาล
…
ณ ดาวเคราะห์เบจิต้า
เมื่อห้าปีที่แล้ว ด้วยพลังอันยิ่งใหญ่ของโปรุนก้า หลินเฉินจึงสามารถย้ายดาวเคราะห์เบจิต้าไปยังขอบของจักรวาลได้
แม้ว่ามันจะอยู่ไกลจากศูนย์กลางของจักรวาลพอสมควร แต่ก็ทำให้ดาวเคราะห์เบจิต้ามีความสงบสุขอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
เมื่อห้าปีก่อน ก่อนที่จะเตรียมรวมเข้ากับสายเลือดซูเปอร์ไซย่าในตำนาน หลินเฉินได้ส่งดาวเคราะห์เบจิต้าคืนให้กับราชาเบจิต้าและวางแผนห้าปีล่วงหน้าให้สำหรับชาวไซย่า
ด้วยแผนนี้ เหล่าชาวไซย่าจะฝึกฝนความแข็งแกร่งของพวกเขาอยู่ในดาว เปลี่ยนวิถีชีวิตก่อนหน้านี้ที่มักจะออกนอกดาวไปต่อสู้
ในช่วงเวลานี้ ชาวไซย่าทั้งหมดจะถูกห้ามออกจากดาวเคราะห์เบจิต้า เพื่อหลีกเลี่ยงการเปิดเผยที่ตั้งของดาวเคราะห์เบจิต้า
ดังนั้นก่อนที่จะกลับไปที่ดาวเคราะห์เบจิต้า หลินเฉินจึงคิดว่าเขาคงจะได้เห็นภาพของดาวเคราะห์เบจิต้าอันแสนสงบสุข
ทว่าสิ่งที่ทำให้หลินเฉินประหลาดใจคือ เมื่อเขาพาโบรลี่กลับไปที่ดาวเคราะห์เบจิต้า สิ่งที่ปรากฏอยู่ตรงหน้าเขาคือภาพอันแสนมืดมน
ท้องฟ้าปกคลุมไปด้วยเมฆดำ ดินแดนแห้งแล้ง ต้นไม้เหี่ยวเฉาและพื้นดินเต็มไปด้วยซากโครงกระดูกของสัตว์ โลกทั้งใบดูเหมือนจะมาถึงจุดสิ้นสุดของสิ่งมีชีวิต ทุกอณูต่างมีความมืดแทรกซึมอยู่
“พ…พี่ชายลิงก์ นี่คือดาวเคราะห์เบจิต้างั้นเหรอ?”
โบรลี่มองไปรอบๆ ด้วยความประหลาดใจ
เมื่อออกจากดาวเคราะห์เบจิต้า เขายังเด็กและไม่มีความทรงจำเกี่ยวกับบ้านเกิดของเขาเลย เขาจึงไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ดาวเคราะห์เบจิต้ามีสภาพเป็นเช่นไร
แต่หลินเฉินรู้ดีว่าดาวเคราะห์เบจิต้าไม่ได้มีพื้นที่รกร้างว่างเปล่าเช่นนี้
คิ้วของเขาขมวดแน่น ได้แต่สงสัยว่ามันกลับกลายเป็นเฉกเช่นนี้ได้เยี่ยงไร?
ในขณะนั้นเอง เขาสังเกตเห็นว่าในระยะไกล มีออร่าขนาดยักษ์อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ในเมืองหลวงของชาวไซย่า
ออร่านี้แข็งแกร่งกว่าหลินเฉินในตอนนี้เสียอีก!
อะไรกัน?
เป็นไปได้ไหมว่าฟรีเซอร์และผู้อื่นหาดาวเคราะห์เบจิต้าเจอแล้ว?
ทว่าถึงออร่านี้จะดูแข็งแกร่งมาก แต่ก็รู้สึกแปลกๆ เล็กน้อย...
ทันใดนั้น โบรลี่ก็ชี้ไปยังสถานที่แห่งหนึ่งและพูดว่า “พี่ลิงค์ มีลมปราณที่ดูอ่อนแอมากมายอยู่ที่นั่นด้วย!”
เมื่อได้ยินโบรลี่กล่าว หลินเฉินก็มองข้ามไปและพบว่ามีออร่าจำนวนมากรวมตัวกันอยู่ที่ใดที่หนึ่ง
เมื่อเทียบกับออร่าที่แข็งแกร่งและค่อนข้างน่ากลัวในเมืองหลวงแล้ว โดยรอบก็มีออร่าจำนวนมากอยู่ที่นี่ แต่ไม่ค่อยแข็งแกร่งนัก
“พวกเขาเป็นชาวไซย่าเหรอ? โบรลี่ ไปดูกันเถอะ!”
“ครับ พี่ลิงค์!”
ทั้งสองคนบินมาทันที
ระหว่างทาง พื้นที่โดยรอบเต็มไปด้วยสิ่งรกร้างทั่วทุกที่
ให้ตายสิเกิดบ้าอะไรขึ้นเนี่ย?
หลินเฉินระงับความโกรธในใจและเร่งความเร็วขึ้น
ไม่นานหลังจากนั้น ทั้งสองก็มาถึงสถานที่ที่มีออร่ามากมาย
แต่เท่าที่พวกเขามองเห็น นี่คือเทือกเขาที่แห้งแล้งและไม่มีอะไรอยู่เลย
“แปลกนะพี่ลิงค์ การสัมผัสของเรามันผิดไปหรือเปล่า?” โบรลี่ถามด้วยความสับสน
“ไม่หรอก มากับข้า!” มุมปากของหลินเฉินกระตุกและทันใดนั้น เขาก็เร่งความเร็วไปที่ภูเขา
ขณะที่เสียงดังกึกก้องได้ดังขึ้น หลินเฉินก็รีบพุ่งตรงไปยังภูเขา
ภายใต้ภูเขา มีพื้นที่ว่างเปล่าและเด็กชาวไซย่าจำนวนมากที่ถูกล้อมรอบด้วยหญิงสาวชาวไซย่าหลายคนที่กำลังปกป้องพวกเขา ในขณะที่พวกเขาก็มองมาทางหลินเฉินด้วยความหวาดกลัว
"โอ้?"
หลินเฉินไม่คิดเลยว่าชาวไซย่าส่วนใหญ่ที่นี่จะเป็นเด็ก
ในยามนั้นเอง ชาวไซย่าที่มีทรงผมแหลมก็ตะโกนออกมาเสียงดังและบินขึ้น: “พวกเจ้ารีบหนีไปเสีย! ข้าจะจัดการกับพวกมันเอง!”
“เบจิต้า!”
เมื่อได้ยินเสียงตะโกนของชาวไซย่าตัวน้อยด้านล่าง มุมปากของหลินเฉินก็ถึงกับกระตุก
เบจิต้าวัยเด็กงั้นเหรอ?
หลินเฉินไม่ขยับ เพราะก่อนที่หมัดของเบจิต้าจะมาถึงเขา โบรลี่ก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขาและขวางมันไว้
“อวดดี!”
โบรลี่จับหมัดของเบจิต้าได้อย่างง่ายดาย เขาแข็งแกร่งมาก! เบจิต้าที่ถูกป้องกันหมัดไว้ได้ก็กัดฟันแน่น
เขาไม่ได้คิดเลยว่าเขาจะถูกเด็กที่คล้ายกับเขาสามารถรับมือหมัดนี้ไว้ได้
“บัดซบ…บัดซบ! ข้าน่ะเป็นถึงเจ้าชายแห่งชาวไซย่า เบจิต้า นะโว้ย!”
