ตอนที่ 7

“ใช่เพลงฮิโนกิ”รุ่นพี่ย้ำอีกรอบ

“ไอ้น้ำเคยฟังเปล่าวะ”อัคคีหันไปถามน้ำทันที

“ฉันก็ตัวติดแกแทบตลอดแกเคยเห็นฉันฟังเพลงไหมละถามออกมาได้”น้ำหันมาตอบทันที

“รุ่นพี่ค่ะดูเหมือนพวกเรา3คนจะไม่มีใครเคยฟังนะคะ”แพรกล่าวตอบไปเพราะตัวเองก็ไม่เคยฟังเพลงนี้เหมือนกัน

“เอาหละๆเดี่ยวพี่จะเปิดให้ฟังคร่าวๆแล้วกัน”รุ่นพี่กล่าวตอบพร้อมส่งสัญญาณให้เพื่อนที่ทำหน้าที่เครื่องเสียงเปิดเพลงให้พวกเค้าฟังคร่าวๆ

ฉันมีนามว่า ฮิโนกิ ลอยมาจากถิ่นที่ญี่ปุ่นเอเชีย

วนว่ายตามท่อน้ำเสีย ร่างกายอ่อนเพลียกว่าจะถึงทะเล

เดี้ยนตามหาพญานาค สุดแสนลำบากมาหายากแท้เด

เห็นแต่ปลากระเบนดังเป พวกปลาซิวละเทตีปิงปองอยู่กับปลิง

ถือว่าเอาบุญสาหล่า ให้บอกพี่มาถ้ารู้ความจริง

เดี๋ยวตักตบด้วยสวิง แล้วเอาไปย่างปิ้งให้งูสิงกินใต

นีโม้ก็กลัวตัวสั่น แล้วจึงวาจาลั่นเร็วพลันบอกไป

แปซิฟิกมีพยานาคเสียที่ไหน ต้องไปเมืองไทยถึงจะได้เจอะเจอ…..

“เฮ้ยไอ้น้ำถ้าชื่อฮิโนกิก็ต้องเป็นคนญี่ปุ่นใช่ปะแล้วทำไมถึงใช้สวิงเป็นวะขนาดฉันคนไทยแท้ๆยังใช้ไม่เป็นเลย”อัคคีหันไปถามน้ำด้วยสีหน้าเคร่งเครียด

“…..”น้ำ แม่งก็ว่าเห็นทำหน้าเคร่งเครียดนึกว่าเครียดเรื่องท่าเต้นตนเลยหันไปหารุ่นพี่ทันทีพร้อมพูดว่า

“เริ่มเถอะครับรุ่นพี่อย่าสนใจไอ้ปัญญาอ่อนข้างๆผมเลย”น้ำเอ่ยกล่าวกับรุ่นพี่ไป

“อัคคีนี้แปลกคนดีนะ”แพรหันมาพูดกับอัคคี

“ฮ่าๆน้องนี้ตลกดีนะ”รุ่นพี่ขำตอบกับมุขของอัคคี

“เอาละคร่าวแค่นี้แหละพวกเธอจะเต้นยังไงก็ได้ไม่ต้องซีเรียสหรอกแล้วพี่จะนับ 1-3 เต้นเลยนะ”รุ่นพี่ส่งสัญญาณให้เพื่อนปิดเพลงแล้วหันมาบอกพวกเค้าทั้ง3คน 1 2 3

“เฮ้ยพี่นับเร็วไปเปล่า”อัคคีเอ่ยตอบพร้อมเต้นท่าเมี๊ยวๆของแมวทันทีส่วนแพรดันเต้นท่าเบบี้ชัคสะงั้นสำหรับไอ้น้ำไม่รู้มันคิดอะไรอยู่ดันไปเต้นท่าเอเลี่ยนสะได้สร้างเสียงหัวเราะให้เพื่อนๆกับรุ่นพี่ในโดมได้ไม่น้อยหลังจากพวกเค้าเต้นไปไม่นานรุ่นพี่ก็ให้กลับเข้าแถวไปนั่งกับเพื่อนแล้วพวกพี่เค้าก็ออกไปแนะนำตัวกันทีละคนๆคนที่สั่งลงโทษพวกเค้า3คนคือประธานสาขาปี2ชื่ิอนิค ส่วนพี่ฝ่านสันก็มี ฟ้า เหมย เตย แนน ส่วนของพี่ฝ่ายระเบียบก็จะมีพี่โก้ พี่ฟิว พี่แคนส่วนพี่ว๊ากไม่มีเนื่องจากพวกพี่เค้าบอกว่าไม่มีใครอยากเป็นเพราะไม่มีคนอยากเจ็บคอกันเออเหตุผลแปลกใหม่ดีเหมือนกัน

“เอาละพวกพี่ก็พูดมาเยอะแล้วถึงเวลาของน้องๆบ้างแล้วละรีบๆทำๆความรู้จักกับคนข้างๆด้วยละอ้ออย่าลืมหาพี่เนียนด้วยละถ้าหาเจอเดี่ยวพี่เลี้ยง ชาบู เลยแหละ”พี่นิคกล่าวบอกกับน้องๆในโดน

“สวัสดีครับผมชื่อน้ำ”น้ำหันมาพูดกับคนข้างๆ

“สวัสดีครับผมชื่ออัคคี”อัคคีก็หันมาเหมือนกัน

“…….”

“แล้วแกจะแย่งมุขฉันเล่นทำไมวะไอ้น้ำ”อัคคีกล่าวพูดกับเพื่อนตนด้วยความหงุดหงิดที่โดนแย่งมุขเล่น

“แหอะๆก็ฉันเป็นเพื่อนแกมาตั้งนานจะไม่รู้ได้ไงว่าแกจะทำอะไรแล้วตอนนี้มันใช่เวลาเล่นรึไงวะ”น้ำกล่าวพร้อมเอามือไปขยีหัวอัคคีแต่อัคคีก็หลบได้แต่ก่อนพวกเค้าจะเริ่มตีกันก็มีเสียงหัวเราะดังขึ้นมาขัดจังหวะเสียก่อน

“ฮ่าๆ พวกนายนี้ตลกดีนะสวัสดีฉันชื่อ เน ยินดีที่ได้รู้จัก”เนกล่าวพร้อมยื่นมือทั้งสองข้างมาเพื่เช็กแฮน

“ฉันน้ำ,ฉันอัคคี ยินดีที่ไดรู้จัก”น้ำกับอัคคียื่นมือเช็กแฮนกลับ

“ว่าแต่นายชื่อน้ำสินะอะไรที่คิดให้นายเต้นท่าเอเลี่ยนกันนี้กะจะสร้างตำนานตั้งแต่วันแรกเลยรึไง”เนกล่าวถามด้วยความสนใจ

“พูดไปนายอาจจะไม่เชื่อเพราะเราก็ไม่รู้เหมือนกันร่างกายมันดันขยับไปเองสะได้ฮ่าๆ”น้ำกล่าวขำๆตอบ

“อะไรๆกันคุยกันน่าสนุกเชียวฉันคอร่วงวงด้วยคนดิฉันชื่อไฟท์ มาจากสกลนครแหนะยินดีที่ได้รู้ๆจัก”ไฟท์เอ่ยกล่าวพร้อมเดินมาแทรกกลางวงทันที่

“เออพวกนายคิดว่าถ้าพวกเราถามหาพี่เนียนเจอพี่นิคแกจะเลี้ยงชาบูจริงป่าววะ”อัคคีเอ่ยถามมากลางวง

“ฉันว่าจริงนะถึงยังไงสะส่วนใหญ่คนมาเรียนที่นี้ก็คนมีตังทั้งนั้นแหละโดยเฉพาะสาขาเราก็มาเรียนเพื่อสานต่อบริษัทครอบครัวตัวเองทั้งนั้น”ไฟท์เอ่ยตอบกลับไป

“เออก็จริงแหะ ฮ่าๆ”อัคคีขานตอบด้วยท่าเก้ๆกังๆเล็กน้อยพร้อมขำออกมาแห้งเพราะเค้าคนหนึ่งแหละที่น่าจะเป็นส่วนน้อยนั่นก็เค้าไม่มีบริษัทเป็นของครอบครัวนี้นาเห็นมีแกมีแต่หุ้นที่ได้มาเมื่อเช้าถึงตอนนี้ก็ยังไม่รู้เลยก็เถอะว่าเป็นของบริษัทไหนหลังจากนั้นพวกเค้าก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อยตามประสาวัยรุ่นที่เจอกันใหม่ถามในสิ่งที่ตัวเองชอบหรือไม่ชอบบในอนาคตอยากได้อะไร?จะแต่งงานตอนไหน?จนพี่ๆเค้าปล่อยกลับไปพร้อมกำชับว่าพรุ่งนี้เวลาเดินโดยเน้นเฉพาะกลุ่มพวกเค้าเป็นพิเศษซึ่งอัคคีกับน้ำก็พึ่งรู้นี้แหละว่าไอ้สองคนนี้ก็มาสายเหมือนกันแต่มาสายแค่5นาทีแต่ไม่โดนลงโทษเพราะพวกเค้ามาสายกว่ามันก็แค่นั้นเองรู้งี้ตอนนั้นน่าจะเร่งไอ้น้ำเหยียบให้มิดไมล์ไปเลย