ตอนที่ 3

“……”น้ำ เมื่อกี้เราคงหูฟาดไปสินะ

“เมื่อกี้แกพูดว่าไงนะ”น้ำเอ่ยถาม

“ฉันบอกฉันขับรถไม่เป็น”อัคคีเอ่ยตอบไป

“บ้าแกมันบ้าไอ้อัคคีแล้วแกขับรถมาโรงเรียนไงวะแล้วอีกอย่างแกคงไม่ได้”น้ำถามมาด้วยสายตาคาดคั้น

“หยุดหยุดเลยแกคิดอะไรของแกวะฉันได้มาอย่างสุจริตเฟ้ยฉันแค่ลองเล่นหุ้นไปนิดๆหน่อยๆพอได้กำไรมาเอง”อัคคีเอ่ยตอบกลับไปด้วยสีหน้าจริงจังขืนตอบกลับไปว่าอ้อได้ว่าจากระบบคราวนี้คงโดนมันจับตัวส่งตรวจสมองที่โรงพยาบาลแหงๆถึงไม่อยากจะโกหกเพื่อนก็เถอะ

“เห้อเอาเถอะแกจะทำไรก็ทำขอแค่ไม่ผิดกฎหมายฉันยืนอยู่ข้างแกอยู่แล้วงั้นเดี่ยวฉันบอกลุงรงณ์ให้บอกพี่คำมีมาด้วยแล้วกันแล้วให้แกขับรถคันนี้กลับไปบ้านแกว่าแต่ไหนอะกุญแจรถ”น้ำเอ่ยออกมาด้วยความปลงๆ

“อะนี้”อัคคียืนกุญแจรถจากกระเป๋ากางเกงข้างซ้ายไปให้

“ว่าก็ว่าเถอะกำไรนิดหน่อยๆของแกมันแค่ไหนวะฉันว่าคงไม่ต่ำกว่าสิบล้านแหงๆไม่งั้นแกไม่ซื้อคัยนี้หรอกวะไอ้นี้มีทางรวยกั๊กไม่บอกเพื่อนบอกฝูงนะ”น้ำเอ่ยถามมาด้วยความสนใจถึงบ้านเค้าจะรวยเป็นพันๆล้านแต่นั้นมันมูลค่าบริษัทเงินจริงๆที่ถือไว้คงไม่เกิน200ล้านหรอกอีกอย่างยิ่งมีเงินเยอะยิ่งดีไม่ใช่รึไง?

“แกบ้าเปล่าวะถ้าฉันรู้จริงฉันรวยเป็นร้อยเป็นพันล้านแล้วไอ้นี้รอบนี้มันแค่ฟลุ๊คเว้ย”อัคคีเอ่ยตอบด้วยหน้างงๆไปยังน้ำบ้าเปล่าที่ได้มาเพราะระบบๆล้วนเลยเพื่อนเอ้ยยยิ่งการเล่นหุ้นเป็ฯอะไรที่ยุ่งยากสุดๆเส้นอะไรก็ไม่รู้แถมความเสี่ยงยังสูงสุดๆแต่ผลตอบแทนก็คุ้มค่าแหละนะถ้าเทรดเป็นจริงๆก่อนมีระบบเค้าก็คิดว่าจะเทรดหุ้นอยู่เหมือนกันแต่เค้ารับความเสี่ยงนั้นไม่ไหวหรอก

“ก็จริงของแกเดี่ยวฉันโทรบอกลุงรงณ์แปปหนึ่ง”น้ำเอ่ยตอบพร้อมยกโทรศัพท์กดโทนไปพร้อมเอ่ยบอกสถาณการร์ตอนนี้คร่าวๆให้ลุงรงณ์ฟังพูดเสร็จก็วางสายหันมาพูดกับอัคคีว่า

“ลุงแกบอก 30 นาทีถึง ปะไปรอหน้าโรงเรียนดีกว่า”น้ำพูดเสร็จพร้อมเดินนำไป

“เออๆ”อัคคีเอ่ยตอบ

30 นาทีผ่านไป ที่หน้าโรงดรียนได้มีรถ EQUUS Limousine มาจอดที่ทางเข้าหน้าโรงเรียนแล้วมีชายวัยกลางคนอายุ 40 กว่าเดินลงมาฝั่งคนขับ กับอีกคนอายุราวๆ 35 เดินลงมาที่นั่งข้างๆคนขับแล้วเดินตรงมาทางพวกเค้าที่นั่งรออยู่บริเวณม้านั่งแถวๆทางเข้าโรงเรียน

“สวัสดีครับนายน้อย สวัสดีไอ้หนูอัคคี”ลุงรงณ์กับพี่คำมีกล่าวสวัสดีหลังเดินมาถึงบริเวรที่พวกเค้าหนังอยู่

“สวัสดีครับลุง,พี่”น้ำ,อัคคีเอ่ยตอบ

“แล้วไหนละรถที่จะให้พี่ขี่กลับบ้านให้อัคคีเรานี้น่าแปลกคนจริงๆขี่มาได้แต่ขี่กลับไม่ได้”คำมีเอ่ยถามอัคคีพร้อมกวาดสายตามองหารถ

“ฮ่าๆๆ พี่พอดีตอนออกรถมาใหม่ผมตื่นเต้นไปหน่อยนะครับแต่พอตอนนี้ความตื่นเต้นมันหายไปหมดแล้วนะครับแหะๆ”อัคคีตอบด้วยสีหน้าแขนอายพร้อมเอาแขนเกาแก้มเบาๆ

“เอาเถอะๆนี้ขับพี่คำมีกุญแจรถปะกลับกันเถอะ”น้ำเอ่ยบอกพร้อมยื่นกุญแจให้คำมี

“ครับผมนายน้อยว่าแต่อัคคีพี่ก็พึ่งเคยขับครั้งแรกเหมือนกันถ้ามีรอยหรืออะไรไม่ว่ากันหรอกนะ”คำมีเอ่ยยถามพร้อมความกังวลน้อยๆ

“ไม่ต้องห่วงหรอกครับพี่ขอแค่รถถึงบ้านก็พอแล้ว”อัคคีเอ่ยออกมาด้วยท่าทางชิวๆ

“เออไอ้อัคคีแกจะกินข้าวที่บ้านฉันหรือบ้านแกละ”น้ำเอ่ยถาม

“ฉันว่าฉันกินที่บ้านฉันดีกว่าวันนี้พอดีมีบางอย่างที่ฉันต้องไปเช็กนะ”อัคคีเเอ่ยตอบไปแหงละก็เค้าอยากไปเช็กเรื่องกรรมสิทธิ์ของรถคั้นนี้นะสิถึงระบบบอกว่าจะไม่เป็นไรก็เถอะแต่เค้าขอไปปเช็กเพื่อความสบายใจดีกว่า

“งั้นไปกันเลยไหมครับนายน้อย”ลุงรงณ์กล่าวพร้อมเดินไปเปิดประตูรถลีมูซีนให้รอทั้งสองเดินขึ้นไปก็ปิดประตูส่วนคำมีเดินไปขับรถที่จอดไว้โรงรถเพื่อขับกลับไปบ้านอัคคีแล้ว

“เออไอ้อัคคีแกจะพักหอในมหาลัยหรือว่าจะพักเพนเฮาส์กับฉันวะ”น้ำ

“ขอฉันคิดดูก่อนแล้วกันวะ”อัคคีเอ่ยตอบหลังจากนั้นทั้งสองก็คุยเรื่องสัปเรหะไปเรื่อยตามประสาวัยรุ่นจนผ่านไปหนึ่งชั่วโมงกว่าๆรถลีซีมูนกับขับมาจอดหน้าบ้านอิฐปูนสองชั้นธรรมดาหลังหนึ่ง

“เออไปก่อนวะน้ำถึงบ้านฉันละ”อัคคีเอ่ยตอบพร้อมเปิดประตูลงรถเดินเข้าบ้านไป

“เออเจอกันเพื่อน”น้ำเอ่ยตอบตามหลังเพื่อนไป

“เห้ออ รีบขึ้นไปดูชั้นสองดีกว่า”อัคคีหลังเปิดประตูถอดรองเท้าเสร็จก็เดินปรี่ขึ้นชั้นสองทันที

“ไหนๆ อะนี้ไงมีจริงด้วยแถมเป็นชื่อฉันจริงๆ”พออัคคีเดินขึ้นชั้นสองก็เปิดประตูห้องนอนของตัวเองเดินมาโต๊ะคอมค้นลิ้นชักหาเอกสารกรรมสิทธิ์ทันที

“แม่งง ของจริงวะเฮ้ย”อัคคีอุทานออกมา ส่วนถ้าถามเหตุผลว่าทำไมเด็กกำพร้าอย่างเค้าถึงมีบ้านก็ต้องย้อนกลับไปตอนม.ต้นตอนที่เค้าเข้าโรงเรียนใหม่ๆและช่วยเจ้าน้ำไว้ตอนรถบบรทุกแหกโค้งจะชนมันที่หน้าโรงเรียนไว้ตั้งแต่ตอนนั้นทั้งอัคคีและน้ำก็เริ่มสนิทกันถึงแม้จะรู้ว่าอัคคีจะเป็นเด็กกำพร้าแต่ก็ไม่ได้รังเกียจแถมยังค่อยช่วยเหลือตลอดอีกตั้งหากบ้านหลังนี้ก็หนึ่งในความช่วยเหลือนั้น

“เห้อเอาเถอะไว้ฉันได้ของดีจากระบบค่อยแบ่งปันมันบ้างละกันต่อจากนี้ชีวิตปกที่ไม่ปกติของฉันก็คงเริ่มขึ้นแล้วละ”อัคคีเอ่ยพรึมพรำคนเดียว

“เอาละตอนนี้ฉันควรทำกับข้าวกินแล้วดูหนังฆ่าเวลารอเวลานอนดีกว่าอีกสักพักพี่คำมีของเอารถว่าจอดไว้หน้าบ้าน”อัคคี

กริ๊งๆ เสียงออดหน้าบ้าน

“ครับๆมาแล้วครับ อ่าวพี่คำมีมาถึงแล้วหรอครับ”อัคคีเอ่ยทัก

“อัคคีที่บ้านเราไม่มีที่จอดรถงั้นพี่จอดไว้หน้าบ้่นแล้วอะนี้กุญแจพี่ขอกลับไปทำงานพี่ต่อก่อนไว้เจอกัน”คำมีเอ่ยตอบพร้อมยื่นกุญแจให้แล้วเอ่ยลา

“เดินทางดีๆครับพี่”อัคคียืนรอส่งพี่แกไปดูเหมือนว่าพี่แกจะให้เพื่อนบอดีการ์ดเหมือนกันมารับพอคำมีไปไกลแล้สอัคคีก็หันหลังเดินเข้าบ้านไป