บทที่ 6 จอมโจรควักหัวใจ
บทที่ 6 จอมโจรควักหัวใจ
ฉางอันไม่สงบเมื่อเร็วๆ นี้
มีขโมย เป็นขโมยที่ปล้นคนรวยและช่วยคนจน
มีคนเก็บดอกไม้ ที่เข้าหาหญิงสาวทุกคน
แน่นอนว่าสิ่งที่น่ากลัวที่สุดคือ จอมโจรควักหัวใจ
จนถึงขณะนี้พบศพแล้วเก้าศพ ซึ่งทั้งหมดถูกควักหัวใจออกมา
ผู้ที่จับขโมยได้จะได้รับรางวัลเป็นเงิน 10 ตำลึง
ผู้ที่สามารถจับคนเก็บดอกไม้ได้ จะได้รับรางวัลเป็นเงิน 100 ตำลึง
ผู้ที่สามารถสังหารจอมโจรควักหัวใจได้ จะได้รับรางวัลเป็นเงิน 1,000 ตำลึง
คนทั่วไปกำลังพูดถึงเรื่องนี้ พวกเขากำลังจินตนาการว่า พวกเขาสามารถฆ่าจอมโจรควักหัวใจ และได้รับรางวัลเงิน 1,000 ตำลึง และไม่ต้องกังวลในชีวิตนี้อีก
จอมโจรควักหัวใจ?
สังหารจอมโจรควักหัวใจ!
ศพซุนอี้โจวที่ถูกเย็บเมื่อคืนนี้ ถูกควักหัวใจโดยแม่นางกาน นักร้องสาว
เล่นกู่ฉินได้ ร้องเพลงได้ หุ่นดี แถมหน้าตาก็ไม่ได้แย่ด้วย
แม้ว่านางจะไม่ใช่จอมโจรควักหัวใจ แต่นางก็คว้าหัวใจของชายหนุ่มจำนวนมากไปอยู่ดี
หยางจิ่วสงบลง และเดินไปที่โรงเตี๊ยมจิ่วเซียน
โรงเตี๊ยมจิ่วเซียนยังคงมีชีวิตชีวามากในวันนี้ แต่ดีกว่าเมื่อวาน หยางจิ่วเลือกที่นั่งที่ดีกว่าเพื่อนั่งลง
เขาสั่งอาหารจานเล็กๆ สองจาน เหยือกเหล้า ข้าวหนึ่งชาม และรอในขณะที่เขากิน
ท่านปู้สามบอกเขาว่า หญิงสาวในชุดแดงที่ร้องเพลงเมื่อวานนี้ชื่อกาน ทุกคนเรียกนางว่าแม่นางกาน และนางจะมาที่โรงเตี๊ยมจิ่วเซียนอย่างแน่นอน เพื่อแสดงในเวลาเที่ยงทุกวันเพื่อหาเงิน
เมื่อแม่นางกานปรากฏตัวขึ้น เกิดความโกลาหลขึ้นในโรงเตี๊ยม
ธุรกิจของโรงเตี๊ยมจิ่วเซียนนั้นดีอยู่แล้ว แต่เมื่อแม่นางกานมาที่นี่เพื่อมาแสดงในฐานะนักแสดง ธุรกิจก็เฟื่องฟูยิ่งขึ้น
เจ้าของร้านยิ้มอย่างเป็นธรรมชาติ จากมุมปากถึงใบหู
แม่นางกานทำงานอย่างหนักเพื่อหาเงินรางวัล และเจ้าของร้านไม่ต้องการค่านายหน้า แต่ทุกครั้งที่นางออกไปแม่นางกานจะให้เงินรางวัลครึ่งหนึ่งแก่เจ้าของร้านเสมอ และปฏิบัติแบบนี้เป็นประจำ
แม่มน้ำฉีเล่อ ใต้เขาหยินซาน
ท้องฟ้าเป็นเหมือนกระโจม ครอบคลุมทุ่งทั้งสี่
ท้องฟ้าเป็นสีเทา ป่าใหญ่กว้าง ลมพัดยอดหญ้า เห็นโคและแกะ
แว่วเสียงกู่ฉิน
ร้องเพลงคลอ
อ้างว้างและวังเวง อ่อนแอและไม่พอใจ จมูกทุกคนแสบฉุน
นี่คือเพลงช้าที่แสดงให้เห็นถึงชีวิตอันงดงามของคนเลี้ยงสัตว์ แต่หลังจากแม่นางกานร้องเพลงนี้ มันทำให้ผู้คนเศร้าใจมาก
หลังจากร้องเพลงเสร็จแม่นางกานยืนขึ้นและทำความเคารพ
นักดื่มก้าวไปข้างหน้าทีละคนและวางรางวัลลงในตะกร้า
หยางจิ่วหยิบเหรียญเงินออกมาจากอกของเขา ก้าวไปข้างหน้าและใส่ลงในตะกร้า
ในบรรดารางวัลมากมาย นี่คือรางวัลที่ใหญ่ที่สุด
"ขอบพระคุณเจ้าค่ะ"แม่นางกาน ขอบคุณเบาๆ
หยางจิ่วยิ้มเล็กน้อย หมุนตัวเพื่อจากไป จากนั้นหันศีรษะมาหานางแล้วพูดว่า "อย่าทำงานหนักเกินไป สำหรับโรคหัวใจ"
แม่นางกานยิ้ม คว้าตะกร้า เดินไปที่เคาน์เตอร์เพื่อให้นำเงินรางวัลให้เจ้าของร้าน จากนั้นเดินออกจากร้านด้วยฝีเท้าเบาๆ
หยางจิ่วรีบจ่ายบิลและตามออกไป ไม่ไกลหรือใกล้ด้านหลังแม่นางกาน
ตอนที่เขาเข้าไปหาแม่นางกานเมื่อครู่นี้ เขาได้ยินว่าจังหวะการเต้นของหัวใจของนางนั้นผิดปกติ ซึ่งเห็นได้ชัดว่านางเป็นโรคหัวใจ
ชวนให้นึกถึงการที่แม่นางกานสังหารและควักหัวใจของนาง เขาเกรงว่านางทำอย่างนั้นเพื่อรักษาโรคหัวใจของนางเอง
เมื่อผู้คนสิ้นหวัง มันง่ายที่จะเชื่อในคำพูดของหมอเถื่อนหรือนักต้มตุ๋น
แม่นางกานเดินช้ามากและไม่หันกลับมามอง แต่นางรู้ว่าหยางจิ่วติดตามนางอยู่
นางก้าวเข้าไปในตรอกที่ว่างเปล่า
หยางจิ่วลังเลครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ก็ตัดสินใจติดตาม
เขามีทักษะภูษาเหล็กเพื่อป้องกันร่างกาย และมีดสั้นของแม่นางกาน ก็ไม่ง่ายนักที่จะควักหัวใจของเขาออกมา
ในขณะที่เย็บศพ เขาไม่ค่อยมีงานอดิเรกทำ อย่าให้ศรีษะของแม่นางกานถูกตัด หลังจากฤดูใบไม้ร่วง
เมื่อเทียบกับการเย็บร่างของแม่นางกาน เขาค่อนข้างจะชอบฟังนางร้องเพลงมากกว่า
แม่นางกานยืนอยู่ลึกเข้าไปในตรอก มองหยางจิ่วอย่างเย็นชาด้วยดวงตาที่สวยงามของนาง ที่เปิดเผยอยู่นอกผ้า
หยางจิ่วเดินเข้ามาเล็กน้อย กำหมัดแล้วถามว่า "ขอจับชีพจรของแม่นางได้ไหม?"
"นายน้อยเป็นหมอหรือเปล่า?"แม่นางกานถามอย่างเย็นชา
แม้ว่าหยางจิ่วจะเป็นหมอจริงๆ แต่อายุเขายังน้อย เขาจะรักษาอาการป่วยของนางได้อย่างไร?
หยางจิ่วส่ายหัวและพูดว่า "ไม่ ข้าเป็นช่างเย็บศพ"
ช่างเย็บศพ?
ดวงตาของแม่นางกานเป็นประกาย ด้วยความประหลาดใจ
ข้าได้ยินมาว่าช่างเย็บศพน่าเกลียดมากๆ แล้วจะมีชายหนุ่มรูปงามอย่างหยางจิ่วได้อย่างไร?
นางไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับช่างเย็บศพ ที่สามารถรักษาผู้คนได้ด้วย ซึ่งมันไร้สาระจริงๆ
แต่หยางจิ่วรู้ได้อย่างไรว่านางเป็นโรคหัวใจ?
หยางจิ่วเอามือไพล่หลังแสร้งทำเป็นลึกซึ้งและกล่าวว่า: "หัวใจเต้นผิดจังหวะและสับสน บ่งบอกชัดแจ้งถึงอาการ"
"ข้าจะพูดง่ายๆนะ"
"มันเกิดจาก วิตกกังวล ทำงานหนัก และการเจ็บป่วย แต่ไม่ว่าจะเป็นเรื่องไหน ควรปฏิบัติตนเองอย่างปกติ"
รักษาด้วยการอยู่อย่างปกติ พูดเหมือนง่าย แต่จะมีสักกี่คนในโลกที่ทำได้
แม่นางกาน ขอบคุณเขา จู่ๆ นางก็อ้าแขนออก ลอยไปข้างหลังเล็กน้อย แล้วข้ามกำแพงไป
ทักษะตัวเบาที่เจ๋งมาก
ไม่มีการส่งศพให้หยางจิ่วในคืนนี้
หยางจิ่วเข้านอนแต่หัวค่ำเพื่อเติมพลัง และมาถึงโรงเตี๊ยมจิ่วเซียนแต่เช้าตรู่ ในวันรุ่งขึ้น
แต่วันนี้แม่นางกานไม่มา
นักดื่มทุกคนรู้สึกเบื่อ และออกไปก่อนเวลาหลังจากกินเหล้าไปสองสามชาม
ห่างออกไป หยางจิ่วสามารถบอกได้ว่าแม่นางกานกำลังเป็นโรคหัวใจ ซึ่งแสดงว่าโรคหัวใจของแม่นางกานนั้นร้ายแรงมากแล้ว
วันนี้แม่นางกานไม่ได้มาร้องเพลงที่โรงเตี๊ยม อาจมีบางอย่างเกิดขึ้น?
ในคืนบ้าๆ บอๆ
ศพที่ถูกควักหัวใจ ได้ถูกส่งไปที่ร้านเย็บศพของหยางจิ่ว
เมื่อเห็นหัวใจของเขาถูกควัก หยางจิ่วก็คิดถึงแม่นางกานอย่างอธิบายไม่ได้
ล้างมือ เผาเครื่องหอม ยัดหัวใจ เย็บศพ
หลังจากที่ร่างถูกเย็บขึ้น "คัมภีร์แห่งชีวิตและความตาย" ได้บันทึกชีวิตของบุคคลนั้นไว้
ชายผู้นี้เป็นมือสังหาร คนทั้งโลกเรียกเขาว่าดาบแห่งความตาย
ตราบเท่าที่เจ้าให้เงิน ดาบแห่งความตายจะสังหารใครก็ได้ แม้แต่คนแก่และอ่อนแอ ผู้หญิงและเด็ก
อาจมีผู้บริสุทธิ์ไม่ถึงหนึ่งร้อยคน ที่เสียชีวิตอย่างอนาถภายใต้ดาบแห่งความตาย แต่อย่างน้อยต้องมีแปดสิบคน
ดาบแห่งความตาย อ้างว่าเป็นนักฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ ที่ดีที่สุดในโลก แต่ถ้ามีใครจ้างเขาให้ฆ่าผู้เชี่ยวชาญด้านศิลปะการต่อสู้ ไม่ว่าจะให้เงินเท่าไหร่ เขาก็จะไม่รับงานนี้
ดาบแห่งความตาย ฟังดูโอ่อ่า แต่จริงๆ แล้ว เป็นคนอ่อนแอที่สามารถทำร้ายผักผลไม้ได้เท่านั้น
เมื่อเช้าวันนี้เมื่อท้องฟ้าเพิ่งรุ่งสาง เมื่อดาบแห่งความตายกำลังสังหารชายตาบอด แม่นางกานก็ปรากฏตัวขึ้น
แม่นางกานถือมีดสั้น และต่อสู้หลายสิบกระบวนท่า นางค่อยๆ ได้เปรียบ
แม้ว่าดาบสังหารแห่งความตายจะทำร้ายผักได้เท่านั้น แต่ฝีมือดาบของมันก็ยอดเยี่ยมมาก และดาบแต่ละเล่มก็งดงาม
อย่างไรก็ตาม ทักษะดาบของแม่นางกานนั้นยอดเยี่ยมยิ่งกว่า
ทันทีที่คอของเขาถูกเชือด ใบหน้าของดาบแห่งความตายก็เต็มไปด้วยความสยดสยอง และดวงตาของเขาก็เต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
บางทีมันอาจจะเป็นการใช้กำลังที่มากเกินไป แม่นางกานก็มีอาการเซและเกือบจะเป็นลม
แต่นางยังคงยืนหยัดที่จะผ่าหัวใจของดาบแห่งความตาย นางควักหัวใจออกมาและเดินโซซัดโซเซออกไป
แม่นางกานเป็นโรคหัวใจร้ายแรง และนางก็หมดแรงตอนต่อสู้กับดาบแห่งความตาย จึงไม่น่าแปลกใจที่นางไม่มาที่โรงเตี๊ยมเพื่อร้องเพลง
ไม่รู้ว่าตอนนี้นางเป็นยังไงบ้าง?
ถ้าแม่นางกานเสียชีวิต น่าเสียดายที่เขาจะไม่ได้ยินเสียงธรรมชาติที่สวยงามแบบนั้นอีก
หยางจิ่วดึงห่วงเหล็ก และร่างของดาบแห่งความตาย ก็ถูกเจ้าหน้าที่ตงฉ่างพาออกไป
【เย็บศพทั้งเจ็ด ให้รางวัลแก่โฮสต์ด้วย ทักษะเก้าดาบสับหัวใจวัว(จิ่วหนิวจ่างซินเตา) 】
ทักษะเก้าดาบสับหัวใจวัว(จิ่วหนิวจ่างซินเตา)?
ในตอนนี้ ยังไงก็นอนไม่หลับอยู่ดี หยางจิ่วจึงพยายามฝึกฝนทักษะเก้าดาบสับหัวใจวัวในร้านขายศพ
ตามชื่อที่แนะนำ ทักษะดาบชุดนี้ ออกแบบมาสำหรับการตัดขั่วหัวใจ
มันไม่ง่ายเหมือนการแทงหัวใจของศัตรูด้วยดาบ แต่ด้วยปราณของดาบ หัวใจของศัตรูสามารถถูกสับเป็นชิ้นๆ ได้หลายพันชิ้น โดยไม่ทิ้งรอยแผลเป็นบนพื้นผิวหนัง ซึ่งมันเป็นทักษะที่ทรงพลังมาก
หลังจากฝึกซ้อมสักพัก หยางจิ่วก็ไปนอนบนเตียง
พลิกไปพลิกมา พลิกไปพลิกมา เขานอนไม่หลับ
จู่ๆก็รู้สึกได้ว่า อากาศในร้านเย็บศพทำให้หายใจไม่ออก
เขาสวมเสื้อผ้า เปิดประตูและออกไป ดวงจันทร์และดวงดาวเบาบาง ทันเวลาที่จะเพลิดเพลินกับทิวทัศน์ยามค่ำคืนของฉางอัน
โคมไฟสีแดงเป็นเหมือนกระจุก
ตลาดกลางคืนคึกคัก
ผู้คนที่ไปมามีรอยยิ้มบนใบหน้า
เขายืนอยู่ที่หัวสะพาน หยางจิ่วชื่นชมความเจริญรุ่งเรืองของเมืองฉางอัน
ทันใดนั้น เขาก็เห็นร่างที่คุ้นเคย