บทที่ 121: ชัยชนะและหลุมหลบภัยของเผ่าทองคำประกายแสง!
ยามเหยียบย่างไปบนพื้นที่มีแต่เศษเลือดเนื้อที่ถูกสับละเอียด ความรู้สึกผ่านพื้นรองเท้าปานเดินเหยียบโคลนตลอดเวลา ถังเจิ้นค่อย ๆ เดินไปหยุดอยู่ตรงหน้าบอสโคโบลด์ใช้สายตามองต่ำไปที่มันโดยไม่ได้พูดอะไรซักคำ ในเวลานี้ บอสโคโบลด์ที่ทั้งเนื้อทั้งตัวมีแต่รอยแผล โดยรอบมีแต่ศพของทหารองครักษ์ที่จงรักภักดีซึ่งต่อส...