บทที่ 10 ดาบดื่มหิมะ

บทที่ 10 ดาบดื่มหิมะ

กานซือซือป่วยหนักจริงๆ

  

หยางจิ่วพยายามหาวิธีรักษาเธอ

  

ด้วย "ตำราชิงหนั่ง" เขายังมีความหวังในการรักษา

  

แต่ที่สงสัยก็คือ ท่านปู่สาม รู้ได้อย่างไรว่ากานซือซือป่วย?

  

ท่านปู่สามกัดซาลาเปาไส้เนื้อแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ก้าวเดินหนักเกินไป เป๋ไปมาดั่งกวางตื่น"

(走路太重，似鹿似獐 เดินหนักเกินไป เท้าหนักเหมือนเหยียบพื้น เอนไปข้างหน้า รีบไปข้างหน้านอกจากเหมือนกวางที่เดิน โดยไม่มีเส้นทาง มุ่งหน้าไปทางทิศตะวันออกและทิศตะวันตก มักหัวขาดและตายเร็ว)

  

แม้ว่าหยางจิ่วจะไม่ใช่คนที่มีการศึกษา แต่เขาบังเอิญรู้ว่า นี่คือสิ่งที่คนสมัยก่อนคิดว่า เป็นสัญญาณของการเสียชีวิตก่อนวัยอันควร

  

เมื่อคิดอย่างรอบคอบ กานซือซือ เดินไปทางตะวันออกหนึ่งก้าว ไปทางตะวันตกหนึ่งก้าว เหมือนกวางจริงๆ

  

หยางจิ่วนั่งยองๆ ต่อหน้าท่านปู่สาม แล้วถามว่า "ท่านปู่สาม มีวิธีที่จะช่วยหรือไม่?"

  

ท่านปู่สามส่ายหัวเบาๆ

  

เดิมทีหยางจิ่วต้องการไปที่โรงเตี๊ยมจิ่วเซียน เพื่อฟังการร้องเพลงของกานซือซือ แต่เนื่องจากวันนี้เป็นวันที่แปดของปีใหม่ทางจันทรคติ ถึงเวลาที่ช่างเย็บศพจะได้รับเงินตามจำนวนศพที่เย็บได้

  

ขันทีกงกงสำนักตงฉ่าง มีบางอย่างล่าช้า ดังนั้นจึงมาช้ากว่ากำหนดเล็กน้อย

  

เมื่อหยางจิ่วได้รับเงินในเดือนที่เก้า ก็เป็นเวลาสิ้นสุดของวัน และกานซือซือ ก็ได้ออกจากโรงเตี๊ยมจิ่วเซียนไปแล้ว

  

ในช่วงเวลานี้ของเดือน กลุ่มช่างเย็บศพหน้าตาบิดเบี้ยว จะมาล้อมท่านปู่สาม เพื่อแสดงความยินดีกับเขา

  

จำนวนศพที่ท่านปู่สามเย็บ อยู่ในอันดับท้ายๆ ของร้านเย็บศพ แต่ศพที่ท่านปู่สามเย็บนั้น ล้วนแต่แปลก ซึ่งเกินกว่าที่ช่างเย็บศพอื่นๆ จะเอื้อมถึงได้

  

ท่านปู่สามมีเงินหกสิบสองเดือนเต็มเมื่อเดือนที่แล้ว ซึ่งมากที่สุดในบรรดาช่างเย็บศพทั้งหมด อย่างไม่ต้องสงสัย

  

เงินเก้าเดือนของหยางจิ่ว ก็อยู่ในแถวหน้าเช่นกัน

  

"พ่อหนุ่ม โปรดเชิญข้าไปโรงเตี๊ยมจิ่วเซียนเพื่อทานมื้อค่ำในวันพรุ่งนี้ แล้วข้าจะบอกวิธีช่วยชีวิตหญิงสาวผู้นั้นให้เจ้าทราบ" ท่านปู่สามที่ได้รับเงินเดือนมากกว่าคนทั้งหมด ยิ้มจากมุมปากถึงใบหู

  

หยางจิ่วรีบใส่เงินลงในถุงเงินและพูดว่า "ท่านปู่สาม ข้ามีแค่นี่ ท่านยังคิดเรื่องนี้อยู่หรือเปล่า?"

  

ท่านปู่สามหัวเราะเสียงดัง และไปทำอาหารที่ร้านเย็บศพหมายเลขหนึ่ง

  

โดยปกติแล้ว ท่านปู่สามไม่ค่อยออกไปกินข้าวนอกบ้าน และจะทำอาหารกินเองในร้านเย็บศพ

  

ท่านปู่สามได้เงินมากที่สุดทุกเดือน แต่ค่าใช้จ่ายรายเดือนของเขาคือ ซื้อใบยาสูบและซื้อเหล้าองุ่นเมื่อเขาอยากดื่ม

  

ช่างเย็บศพหัวเราะเป็นการส่วนตัว เจ้าท่านปู่สามอายุขนาดนี้ เท้าข้างหนึ่งก็เหยียบโลงศพแล้ว และไม่มีญาติอยู่รอบๆ ข้าไม่รู้จะเอาเงินที่เก็บไว้ ไปให้ใครใช้ ช่างประหยัดจริงๆ?

  

หลังฟ้ามืด

  

ของที่แจกให้หยางจิ่วคือศพของเหยื่อมจอมโจร

  

ตอนนี้หยางจิ่วรู้สึกวิงเวียนเมื่อเห็นศพ

  

ข้ารู้สึกอยู่เสมอว่าศพของเหยื่อมจอมโจรทั้งหมด มาจากกานซือซือ

  

ยัดหัวใจหมู เย็บศพ และบันทึกชีวิตของบุคคลนี้ในคัมภีร์แห่งชีวิตและความตาย

  

คนผู้นี้เป็นคนขายเนื้อ หรือที่รู้จักกันในนามคนขายเนื้อใบ้ตู่

  

ใบ้ตู่เกิดมาพูดไม่ได้และหน้าตาอัปลักษณ์มาก หลังจากโตมา เขาก็กลายเป็นคนขายเนื้อหาเลี้ยงชีพ

  

ต้องทนทุกข์ทรมานกับการปฏิบัติที่ไม่เป็นธรรมมากเกินไปตั้งแต่เด็ก ตรรกะของใบ้ตู่จึงผิดเพี้ยนไปอย่างมาก

  

ถึงจะโตเป็นผู้ใหญ่แล้ว ก็ยังโดนเด็กรังแกอยู่ดี

  

ใบ้ตู่ที่ดูเหมือนซื่อสัตย์และขี้ขลาด แต่ความแค้นที่สะสมอยู่ในใจของเขา เมื่อมันระเบิดออกมา ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้โลกต้องตกตะลึง

  

"คนใบ้ไม่พูด แต่หมูที่โดนฆ่ากลับพูดได้"

  

ใบ้ตู่กำลังหั่นเนื้อในวันนั้น และเด็กชายตัวเล็กๆ ข้างบ้าน ก็ขว้างขี้วัวลงบนเขียงพร้อมกับตะโกน

  

หมูดีๆ ก็พังไปแบบนี้

  

ไม่มีใครอยู่รอบๆ

  

ใบ้ตู่พุ่งเข้ามาฆ่าเด็กน้อยด้วยมีด

  

ตั้งแต่ความคิดเริ่มต้น ใบ้ตู่จะหาโอกาสกำจัดเด็กที่ไม่เคารพเขา

  

มีเด็กหายมากขึ้นเรื่อยๆ และราชสำนักก็หาสาเหตุไม่ได้

  

เมื่อบ่ายวันนี้ ใบ้ตู่จับเด็กได้อีกครั้ง แต่คราวนี้ก่อนที่เขาจะฆ่าเด็กได้ กานซือซือก็ปรากฏตัวขึ้น

  

ใบ้ตู่มีพละกำลังมาก แต่กับกานซือซือที่เก่งศิลปะการต่อสู้ เขาไม่มีโอกาสชนะเลย

  

กานซือซือเชือดคอใบ้ตู่ ด้วยมีดเพียงเล่มเดียว

  

แล้วเธอก็ได้หัวใจของใบ้ตู่มา

  

ฆาตกรคือ กานซือซือจริงๆ

  

หยางจิ่วลูบหน้าผากของเขา กานซือซือชอบที่จะควักหัวใจของผู้คนมาก เป็นการรักษาอาการป่วยของนางเองหรือเป็นเพียงงานอดิเรกเท่านั้น?

  

หญิงสาวที่ร้องเพลงเก่งแต่ชอบทำแบบนี้ ไม่ช้าก็เร็ว จะเกิดอะไรขึ้น?

  

หยางจิ่วตัดสินใจที่จะหาโอกาส ที่จะเกลี้ยกล่อมนาง

  

โชคดีที่ คนที่กานซือซือสังหารล้วนเป็นคนร้าย และยังไม่สายเกินไป ที่จะกลับมาหลังจากหลงทาง

  

หลังจากดึงห่วงเหล็กแล้ว หยางจิ่วก็ติดตามดูร่างของใบ้ตู่ ที่ถูกเจ้าหน้าที่พาออกไป

  

【ศพทั้งเก้าถูกเย็บขึ้น โฮสต์จะได้ดาบดื่มหิมะเป็นรางวัล 】

  

ดาบดื่มหิมะ สิ่งที่มันดื่มไม่ใช่หิมะ แต่เป็นเลือด

  

กล่าวคือ ยิ่งสังหารคนมาก ดาบดื่มหิมะก็จะยิ่งทรงพลัง

  

มีคนเลวมากมายในโลกนี้ ไม่ว่าเจ้าจะฆ่าพวกเขามากแค่ไหน เจ้าไม่สามารถสังหารพวกเขาทั้งหมดได้ แต่หยางจิ่วจะไม่วิ่งไปสังหารคน เพียงเพื่ออัพเกรดดาบดื่มหิมะ

  

การสังหารคนขึ้นอยู่กับโชคชะตา

  

สังหารถ้าเจ้ามีชะตากรรม อย่าบังคับทำถ้าเจ้าไม่มีชะตากรรม เพียงแค่ทำตามชะตากรรม

  

ภายนอกร้านเย็บศพเงียบสนิท และไม่มีวี่แววของกานซือซือ

  

หยางจิ่วถอนหายใจ ล็อคประตู และผล็อยหลับไป

  

ด้วยความงุนงง เขาได้ยินคนตะโกนว่า "ร้านเก็บศพหมายเลขเก้าสิบเอ็ด ว่างร้านเก็บศพหมายเลขเก้าสิบเอ็ด ว่างเปล่า"

  

หยางจิ่ว พลิกตัวและลุกขึ้นนั่ง และฟังอย่างตั้งใจ เขาแน่ใจว่าช่างเย็บศพของเลขเก้าสิบเอ็ด เสียชีวิตแล้ว

  

หลังจากที่ช่างเย็บศพคนก่อนหน้า ที่ร้านเก็บศพหมายเลขเก้าสิบเอ็ดเสียชีวิตอย่างอนาถ คนใหม่เพิ่งถูกคัดเลือกมาเมื่อสองวันก่อน

แต่ผู้มาใหม่เสียชีวิตก่อนที่จะเย็บศพไม่กี่ศพ?

  

มันแปลกมาก

  

เสียงของมนุษย์ยังคงดังมาจากข้างนอก

  

หยางจิ่วใส่เสื้อผ้าของเขา หาวและออกไป

  

ช่างเย็บศพเป็นคนพูด

  

"เกิดอะไรขึ้นกับหมายเลขเก้าสิบเอ็ด"

  

"สำหรับคนที่มาใหม่ อุบัติเหตุเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้"

  

"ได้ยินมาว่าร้านเก็บศพหมายเลขเก้าสิบเอ็ด เกิดอุบัติเหตุบ่อยมาก"

  

ช่างเย็บศพมาประชุมหารือกันเรื่องนี้

  

ตราบเท่าที่พวกเขาได้ยินเกี่ยวกับการตายอย่างน่าสลดใจของช่างเย็บศพ พวกเขาจะหวาดกลัวและนอนไม่หลับ

  

การเย็บศพเป็นสิ่งที่อันตราย ดังนั้นโปรดใช้ความระมัดระวังเมื่อเข้าสู่อุตสาหกรรมนี้

  

ในขณะนี้ ท่านปู่สามเดินออกจากร้านเย็บศพ และเดินตรงไปที่ร้านเก็บศพหมายเลขเก้าสิบเอ็ด

  

หยางจิ่วรีบตามไปเมื่อเห็นสิ่งนี้

  

ร้านเก็บศพหมายเลขเก้าสิบเอ็ด อยู่ไกลจากที่นี่ และต้องใช้เวลาจิบชาหนึ่งถ้วยเพื่อไปถึงที่นั่น

  

ประตูร้านเย็บศพเปิดอยู่

  

ศพของช่างเย็บถูกนำออกไปแล้ว

  

เท่านปู่สามไม่ได้เข้าไปในร้าน แต่ยืนอยู่ที่ประตู มองเข้าไปข้างในสักพัก ส่ายหัวเล็กน้อย หันกลับมา

  

"ท่านปู่สาม ร้านเก็บศพหมายเลขเก้าสิบเอ็ด นี้มีผีสิงหรือเปล่า?" หยางจิ่วดูเหมือนผู้ติดตามเล็กน้อย

  

ท่านปู่สามพ่นควันออกมาแล้วพูดว่า "ไม่มีปัญหาในการเย็บศพ แต่มีปัญหากับศพ"

  

“ศพปลอม?” หยางจิ่วพูดติดตลกด้วยรอยยิ้ม

  

ท่านปู่สามขมวดคิ้วและพูดว่า "มันยุ่งยากกว่าการปลอมศพ"

  

ศพที่เป็นปัญหาดังกล่าว มักจะถูกส่งไปที่ร้านเย็บศพของท่านปู่สาม

  

ท่านปู่สามไม่เย็บศพปกติ แต่จะเย็บเฉพาะศพที่มีปัญหาเท่านั้น

  

อย่างไรก็ตาม เมื่อเจ้าหน้าที่ตงฉ่างแจกจ่ายศพ หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่พวกเขาจะประมาทเลินเล่อ

  

ท้ายที่สุด ศพบางชิ้นก็ดูปกติบนพื้นผิว แต่แท้จริงแล้วมีสวรรค์และโลกอยู่ข้างใน

  

ช่างเย็บศพศพธรรมดา เจอศพแบบนี้ต้องตายแน่ๆ

  

หยางจิ่วต้องการขอคำแนะนำจากท่านปู่สาม แต่ท่านปู่สามง่วงมาก และกลับไปนอนในทันที

  

รุ่งเช้า กานซือซือไม่มาส่งซาลาเปา

  

เป็นเวลาเกือบเที่ยง หยางจิ่วเรียกท่านปู่สาม และมาที่โรงเตี๊ยมจิ่วเซียนเพื่อเพลิดเพลิน

  

หลังจากดื่มไปสามรอบ กานซือซือก็ไม่มาร้องเพลง

  

มีอะไรผิดปกติกับหญิงสาวคนนี้เหรอ?

  

"ไอ้หนู เห็นว่าเจ้าจริงใจแค่ไหน ข้าจะบอกวิธีช่วยชีวิตหญิงสาวผู้นั้นให้เจ้าฟัง" ท่านปู่สามหน้าแดง เขามีความสุขมาก

  

หยางจิ่วรีบรินเหล้าให้ท่านปู่สามอย่างรวดเร็ว และกล่าวด้วยความเคารพ: "ขอบคุณสำหรับการให้คำแนะนำของท่าน"

  

"หญิงสาวผู้นั้น เป็นดวงดาวของวิญญาณชั่วร้าย และมีเพียงคนที่ฟื้นคืนชีพมาเท่านั้น ที่สามารถทำลายมันได้" ท่านปู่สามลดเสียงลง และพูดอย่างลึกลับ

  

หยางจิ่ว ถามด้วยความประหลาดใจ: "คืนชีพ?"