เสียงของชายคนหนึ่งทีดังและเต็มเปี่ยมไปด้วยพลังดังขึ้นจากโทรศัพท์ "สวัสดีครับผู้อํานวยการ ผมคือทีมก่อส ร้างที่คุณติดต่อมา ตอนนี้พวกเรามาถึงที่ประตูของสวนสัตว์แล้ว รปภ.ต้องการคํายืนยันจากคุณ"

"โอ้ ได้ครับ" ฟางเย่รู้สึกประหลาดใจ ที่ทีมก่อสร้างที่ระบบเตรียมไว้ได้มาถึงแล้ว

"ส่งโทรศัพท์ของคุณให้กับรปภ. เดี๋ยวผมจะบอกเขาเอง.... ว่าไงเสียวเลย ใช่ พวกเขาเป็นทีมก่อสร้างที่ผมจ้างมาเอง ปล่อยให้พวกเขาเข้ามาได้" เมื่อได้รับคํายืนยัน เสียงของเครื่องยนต์ขนาดใหญ่ก็ดังขึ้นพร้อมกับขบวนรถที่เต็มไปด้ว ยอุปกรณ์ก่อสร้างวิ่งเข้ามาในสวนสัตว์ รวมถึงรถบรรทุกซึ่งด้านหลังก็มีต้นไม้ขนาดใหญ่รวมอยู่ด้วย

ปรีด-ปรีด-ปรีด- มีคนถือนกหวีดพร้อมกับส่งสัญญาณมือเป็นการบอกทางให้ขบวนรถเหล่านี้ไปตามเส้นทาง และด้วย นํ้าหนักที่ค่อนข้างมากทําให้พื้นถนนสั่นไหวเล็กน้อย

ที่หน้าประตู เสียวเลยมองขบวนรถที่วิ่งเข้าไปอย่างตกตะลึง "นี่มันอะไรวะเนี่ย!!"

ส่วนจัดแสดงเสือที่จะทําการก่อสร้าง ไม่ได้เกี่ยวข้องกับกรงที่เจียวเจียวกําลังอาศัยอยู่ ซึ่งหากไม่นับพนักงานที่มองไปยังทีมก่อสร้างเป็นระยะ ทุกอย่างในสวนสัตว์แห่งนี้ก็เป็นไปอย่างปกติ

บ่ายโมง ฟางเย่กําลังอยู่ในกรงของสุนัขจิ้งจอกแดง แล้วกําลังเตรียมความพร้อมสําหรับถ่ายทอดสดของวันนี้

ชื่อของห้องถ่ายทอดสดวันนี้คือ ผู้อํานวยการสอนทุกคนอาบน้ําสุนัขจิ้งจอก

หลานลี่หันกล้องไปทางเขาพร้อมจับทําสัญญาณมือโอเค พร้อมกับพูดอย่างแผ่วเบา "ผู้อํานวยการ เริ่มได้เลยค่ะ"

เพียงแค่นาทีเดียวหลังจากที่เปิดห้อง มีผู้ชมหลายร้อยเข้ามาอย่างรวดเร็วพร้อมกับส่งข้อความกันอย่างสนุกสนาน

"พวกเรามาแล้ว สวัสดีผู้อ้านวยการ"

"สวัสดีตอนเช้า ผู้อําานวยการ"

"ไม่มีใครแย่งที่ 1 ไปจากฉันได้"

"โคตรง่วงเลย ฉันก็จะไปนอนสักหน่อยแต่เห็นผู้อํานวยการเปิดไลฟ์ ฮือ....ผู้อํานวยการชดเชยเวลานอนของฉันมานะ!"

"ไม่นะ ฉันยังมีเรียนต่อตอนบ่าย วิชากล่อมนอนอย่างไอ้เจ้าพีชคณิตเชิงเส้นเนี่ย"

"มนุษย์ทํางานยังต้องร้องไห้ เห้อ ดูไลฟ์ของผู้อํานวยการมันฮีลร่างกายและจิตใจได้ดีที่สุดแล้ว"

"เจียวเจียวอยู่ไหน! เจียวเจียวอยู่ไหน!"

"ผู้อํานวยการ คุณจะไลฟ์อะไรในวันนี้เหรอ?"

"สวัสดีทุกคน ไม่ได้เจอกันมาวันหนึ่งเป็นยังไงบ้าง" ฟางเย่ทักทายทุกคนด้วยรอยยิ้ม

"ครั้งที่แล้วผมพาทุกคนไปเจอกับเสือ และวันนี้ผมจะพาทุกคนมาเจอกับสัตว์อีกชนิดหนึ่ง นี่ไง! เจ้าจิ้งจอกแดงของเรา

มันน่ารักไหม" ขณะที่เขากําลังพูด ก็มีเงาของสิ่งมีชีวิตปรากฏอยู่ด้านหลังของเขา

เจ้าเงาของสิ่งมีชีวิตตัวนั้นก็คือถังเป่า มันย่อตัวแล้วเดินด้วยปลายเท้าอย่างแผ่วเบา ดวงตาทั้งสองข้างของมันหันไปมาราวกับกําลังคิดอะไรไม่ดีอยู่

เมื่อฟางเย่ขยับร่างกาย มันก็อยู่นิ่งพร้อมกับสังเกตว่าถูกพบแล้วหรือไม่ หลังจากนั้นมันก็กระโดดมา 2 ก้าวอย่างเงียบ

"ว้าว เจ้าจิ้งจอกน้อยน่ารักจัง"

"ฮ่าฮ่า มันจะลอบโจมตีผู้อํานวยการเหรอ? เจ้าตัวน้อยนี่ดูฉลาดมาก ฉันว่ามันต้องทําได้แน่!"

"ผู้อํานวยการเป็นครูอืด เขาครอบครองทักษะหัวใจแห่งธรรมชาติ เมื่อเขายืนอยู่กับพื้นจะไม่มีความคิดของสิ่งมีชีวิตตัว ไหนที่เขาไม่รู้ พนันด้วยลูกอมของฉัน!!"

"มา! งั้นฉันพนันด้วยมือของฉันว่าผู้อํานวยการไม่รู้!"

"พูดแล้วต้องท่านะ!!"

"ผู้อํานวยการ! ระวังหลัง!!"

หลานลี่อ่านข้อความของผู้ชมและคิดว่ามันน่าสนใจมาก เธอจึงเพียงแค่มองถังเป่าเข้าใกล้ฟางเย่ขึ้นเรื่อย ๆ แล้วหัว เราะกับตัวเอง แต่ก็ไม่ได้พูดเตือนหัวหน้าของตน

เธอก็สงสัยเหมือนกันว่าฟางเย่จะสามารถรู้ว่ามีใครกําลังแอบซุ่มโจมตีตนอยู่ได้หรือไม่

เจ้าจิ้งจอกตัวน้อยค่อย ๆ เดินมาอย่างเงียบ ๆ เมื่อมันเข้าใกล้ขึ้นเรื่อย ๆ ผู้ชมก็กลั้นหายใจด้วยความลุ้นระทึก ดวงตาจับจ้องไปที่หน้าจอราวกับว่ากลัวจะไม่ได้เห็นฉากเด็ด แต่ฟางเย่ก็ยังพูดต่อไปราวกับไม่รู้สึกอะไร

"มีใครเคยเห็นสุนัขจิ้งจอกมาก่อนไหม" แต่ในขณะนั้นเขาก็ได้ยินเสียงประหลาดดังขึ้น

เฮะเฮะเฮะเฮะ

มันเป็นเสียงเรากับว่าคนที่ได้ยินมุกตลก แล้วกําลังกลั้นขําไว้ แต่สุดท้ายก็กลั้นไม่อยู่

ฟางเย่หันไปมองด้านหลังแล้วก็สบตากับเจ้าจิ้งจอกตัวน้อยที่กําลังตกตะลึง 1 คน 1 สุนัขจิ้งจอกยิงจ้องตากันสักพัก

"ฮ่าาา เจ้าเด็กซน นายจะแอบโจมตีฉันเหรอ!" ฟางเย่มองไปที่ถังเป่าที่กําลังทําตัวลับ ๆ ล่อ ๆ แล้วก็หัวเราะออกมา ทํา

ให้มันกระโดดเข้าหาขาของฟางเย่พร้อมกับกัดรองเท้าของเขา

ดวงตาคงขึ้นราวกับพระจันทร์พร้อมกับส่งเสียงอย่างมีความสุข มันกลิ้งตัวไปมาพร้อมกับเผยหน้าท้องที่ปกคลุม

ไปด้วยขนสีขาว "เจ้าจิ้งจอกน้อยน่ารักมาก หัวใจสาวน้อยของชายชราคนนี้กําลังเบ่งบาน"

"เจ้าตัวนี้มันชื่ออะไร เจ้าแสนชนงั้นเหรอ?"

"ไม่จริงน่า ฉันแพ้ฉันเหรอ"

"ฉันบอกแล้วว่าผู้อําานวยการเป็นดรูอิด พวกนายก็ไม่เชื่อ"

"อีกนิดเดียวก็จะถึงแล้ว ผู้อําานวยการรู้ได้ยังไงเนี่ย"

"เจ้าเด็กซนนี่! นายจะมาซุ่มโจมตีฉันเหรอ! นี่แน่ะ นี่แน่ะ" ฟางเยี่ยื่นมือออกไปพร้อมกับรอยยิ้มแล้วก็ถูหน้าท้องที่เต็ม ไปด้วยขนของมัน แล้วก็อุ้มมันขึ้นมาอย่างรักใคร พร้อมกับลูบหน้าของมันไปด้วย

เฮะเฮะ

ถังเป่าส่งเสียงร้องอย่างมีความสุข พร้อมกับสะบัดตัวไปมาในอ้อมกอดของฟางเย่ เขามองไปที่ข้อความ แล้วก็ตอบคําถามที่ใครหลายคนสงสัย

"เจ้าจิ้งจอกแดงตัวนี้ อถังเป่า ไม่ใช่เจ้าแสนซน นั่นมันชื่อเล่น ถังเป่าเป็นจิ้งจอกที่เป็นมิตรมาก มีคนถามผมว่าผมรู้ ได้ยังไงว่ามันมาอยู่ข้างหลังของผมใช่ไหม?"

“ผู้อํานวยการ! รีบบอกมาเร็ว!”

[เฟิงเซียงหลงเถิง (2) มอบ 99 ลูกชิ้นกุ้ง!

โจวเหยียนซี JE TE )) มอบข้าวปั้น!

ฟางเย่พูดด้วยรอยยิ้ม “ง่ายมาก เมื่อกี้ตอนมันใกล้จะถึงตัวของผม มันประมาทแล้วเผลอหัวเราะขึ้นมาเบา ๆ แต่แค่นั้นผมก็ได้ยิน”

“เชี่ย! ผู้อํานวยการสุดยอด!”

“จิ้งจอกมันหัวเราะได้ด้วยเหรอ? น่าสนใจ!”

“ดูที่ตาของถังเป่าสิ มันโค้งอย่างกับพระจันทร์เสี้ยวแถมรอยยิ้มของมันก็น่ารักมากเลย!”

“หลอดเหลือของฉันหมดแล้ว! ใครก็ได้ช่วยที!”

“ฉันรู้แล้วว่าทําไมกษัตริย์โจ้วหวางถึงหลงนางตา แล้ว!”

“ฉันตายอย่างสงบแล้ว!!!”

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด