ตอนที่ 11 – บิน! (ไม่ได้หนีนะ)
ในบ่ายวันนั้นเอง เวิ่นจีฮ่าวก็ออกจากกรงอสูรแมวน้อยไปในที่สุด. เสียดายที่ฮวงเจียหลิงห้ามไม่ให้เขาเอาออกไปซักตัว. แค่ยืมซักวันยังไม่ให้เลย!
“แล้วก็ไม่ต้องกลับมาด้วย! เดี๋ยวพวกมันก็ติดเจ้าหรอก!?” ฮวงเจียหลิงตะโกนออกมา.
ไหนบอกว่าต้องทำพันธะโลหิตไง เวิ่นจีฮ่าวคิดแต่ก็ขี้เกียจจะเถียงด้วย.
พอเห็นซันฟุหยื่อบินด้วยดาบตัวเองแล้ว เขาก็อยากลองบินด้วยบ้าง. ถึงมันจะดูอันตรายแต่อย่างน้อยแค่มีพลังปราณก็น่าจะปลอดภัยแล้วใช่มั้ยล่ะ?
อันดับแรกชักดาบออกมา จากนั้นก็ใส่พลังปราณเข้าไปแล้วพยายามคุมเอาไว้ดาบจะได้ลอยอยู่ตลอด. จากนั้นก็ขึ้นไปยืนบนดาบ พลังปราณจะถูกใช้เพื่อทำให้เท้านิ่งจากนั้นก็ป้อนพลังไปเรื่อยๆเพื่อให้ดาบยังลอยอยู่ได้.
ไม่นานเวิ่นจีฮ่าวก็เริ่มชินกับมัน. เขายิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว. เขากำลังบินอยู่!!! ฮ่าฮ่าฮ่า ไม่ใช่นก ไม่ใช่เครื่องบินด้วย!
เขาเริ่มเร่งความเร็วขึ้น, บินสูงขึ้นไปเหนือหลังคา. สำนักตะวันทองดูงดงามมากเมื่อมองจากข้างบน. หลังคาที่มีสีสดใสและต้นไม้ต่างๆทำให้ดูเหมือนภาพวาดเลย.
เขาแวะไปหาป้าๆและลุงๆที่อยู่ในครัวเพื่อนำตะกร้าไปคืนและรับกล่องเสบียงมาใหม่.
เวิ่นจีฮ่าวมั่นใจว่าบ่ายนี้น่าจะมีเรียนแน่ๆ, ดังนั้นเขาจึงติดสินใจที่จะหนีเอ้ยจะไปสำรวจด้านนอกตัวสำนักเสียหน่อย.
หลายร้อยปีมานี้ไม่มีสงครามระหว่างฝ่ายธรรมมะและอธรรม ดังนั้นภูมิทัศน์รอบๆจึงดูงดงาม อากาศปราศจากมลพิษและพลังปราณก็เอ่อล้น.
พลังปราณเหล่านั้นช่วยให้เขาทรงตัวได้ง่ายขึ้น สายลมพัดผ่านผมยาวสีดำของเวิ่นจีฮ่าว.
จากนั้นเขาก็เห็นพื้นที่เขียวชะอุ่มมีหญ้าเต็มบนเขาร้างลูกหนึ่ง เขาพบว่าที่ตรงนี้อยู่ห่างจากสำนักมากพอแล้วจึงเริ่มลงไปดู.
พลังปราณที่เอ่อล้นนั้นทำให้สิ่งแวดล้อมรอบๆอุดมสมบูรณ์ไปด้วย. ต้นหญ้าดูงดงามและนุ่มราวกับพรม. เวิ่นจีฮ่าวหยิบหมอนและผ้าปูออกมาจากมิติแล้วปูนอนลงไป.
ต้นไม้สีเขียวประกอบกับท้องฟ้าสีครามและเมฆสีขาวโพลนอยู่ข้างหน้าเขา.
เสียดายจริงๆที่เขาถ่ายรูปไม่ได้.
เสียดายที่ไม่มีใครมาเห็นภาพนี้กับเขา.
เวิ่นจีฮ่าวถอนหายใจออกมาก่อนจะเริ่มรู้สึกเมื่อยล้าและสะลึมสะลือ.
ไม่ว่าจะชีวิตก่อนหรือชีวิตนี้...เขาก็ไม่มีเพื่อนสนิทให้สนุกไปด้วยกันได้เลย เห้อช่างเถอะ.
ไม่เห็นมีอะไรต้องรีบเลย. ไม่เห็นมีเดธไลน์ที่ต้องรีบส่งงานด้วย. เวิ่นจีฮ่าวหาวออกมาแล้วหลับตาไป. เขาอาบแสงแดดอันอบอุ่นที่ใบหน้า ฟังเสียงนกร้องและสายลมที่พัดผ่านต้นไม้ จากนั้นเขาก็งีบหลับไป.
