ตอนที่ 80 การตื่นขึ้นมา(อ่านฟรี)

ตอนที่ 80 การตื่นขึ้นมา

คมวายุขนาด 3 เท่าจากก่อนหน้าเคลื่อนเข้าหาลุคด้วยความเร็วสูง มันตัดทำลายพื้นดินลากยาวเป็นทางจนราวกับว่าไม่มีสิ่งใดจะหยุดมันได้ แม้แต่ตัวของลุคก็ต้องโดนตัด

แต่ในเสี้ยวพริบตาที่คมวายุอยู่ห่างจากตัวของลุคประมาณ 3 เมตร ในมือทั้งสองของลุคก็มีเคียวยมทูตระดับ E เกรดสีส้มปรากฏอยู่ในมือพร้อมกับที่ลุคลืมตาทั้งสองข้างด้วยความแน่วแน่ใช้เคียวยมทูตไขว้ขวางกันคมวายุไว้ในรูปกากบาท

“ย้า!!!” ลุคคำรามเสียงดังใช้เท้าทั้งสองยันตัวสุดกำลัง แต่เคียวยมทูตก็ไม่อาจจะต้านรับไว้ไหว ความต่างของระดับมีมากเกินไป ถ้าเป็นการโจมตีจากเหนือมนุษย์ระดับ D ช่วงต้นลุคอาจจะยังพอต้านได้

แต่ไม่ใช่กับแดริวที่เป็นเหนือมนุษย์ระดับ D ขั้นสูงสุดแบบนี้

เพล้ง!

เคียวยมทูตทั้งสองในมือของลุคแตกกระจายคามือของเขา ถึงอย่างนั้นไอเทมทั้งสองก็ทำหน้าที่ได้อย่างเต็มที่ช่วยลดขนาดของคมวายุลงไปได้ 1 ใน 3

ลุครีบใช้แขนทั้งสองข้างยกขึ้นมาขวางกันตัวเองไว้

คมวายุฟันเข้าที่แขนของลุคจนเกราะแขนของเขาแตกกระจายและฟันเข้ากลางหน้าอกของลุคเต็ม ๆ แรงฟันยังส่งให้ล่างลุคถอยหลังไป ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่คิดจะหลบเลี่ยง เพราะน้องสาวของเขาอยู่ด้านหลังของเขา

“พี่ชายคนนี้จะเป็นโล่และกำแพงป้องกันน้องเอง” ลุคใช้ความคิดนี้ทำให้ตัวเองยืนหยัดต่อไปได้ จนสุดท้ายคมวายุก็ไม่อาจจะฟันลุคขาดเป็นสองท่อนได้ แต่ก็ยังทำลายเกราะด้วงทมิฬของเขาจนสิ้นสภาพและสร้างร้อยแผลสาหัสถึงตายไว้ที่ตัวของลุคตั้งแต่ช่วงไหลลงมาจนถึงเอว

เลือดไหลทะลักออกท่วมโชกทั่วร่าง ลมหายใจลุคไม่มั่นคง คล้ายกับคนกำลังจะตาย ตัวของเขาสั่นไหวโอนเอน แต่ด้วยความเป็นพี่ชายที่ปกป้องน้องสุดชีวิตเขาจึงไม่อาจจะล้มลงได้ในตอนนี้

สติของเขาไม่ต่างจากแสงของเทียนที่กำลังเผชิญกับพายุฝน แต่เสียงเทียนแม้จะวูบไหวยังไงก็ยังไม่ยอมดับลง คล้ายกับจะบอกว่า แน่จริงแกก็ทำลายฉันซะ

“ไม่ตาย” แดริวตื่นตะลึงกับความทนทานราวกับแมลงสาบของลุค ยิ่งทำให้เขารู้สึกหงุดหงิดและรำคาญต่อความดื้อรั้นของลุคยิ่งขึ้นไปอีก

“ตาย”

แดริวคำรามอย่างหมดความอดทน ฟันคมวายุออกไปอีกครั้งในขนาดและพลังโจมตีที่ไม่ด้อยกว่าเดิมด้วยซ้ำ แต่แล้วแดริวก็สัมผัสได้ถึงอันตรายที่มาจากคลื่นพลังที่ทรงพลังไม่แพ้ตัวเอง ได้พุ่งเป้ามาที่แดริวของแดริวด้วยความแข็งกร้าว พร้อมกับเสียงตวาดดังขึ้น

“แกทำร้ายพี่แฟนและนางฟ้าตัวน้อยของฉัน ฉันจะฉีกแกเป็นชิ้น ๆ” อีลิกตะโกนด้วยความโกรธ ขณะที่บินมาจากท้องฟ้าและเห็นว่าลุคอยู่ในสภาพใกล้ตาย ส่วนเจนนั้นนอนแน่นิ่งอยู่บนพื้น

อีลิกไม่เคยแค้นใครเท่านี้มาก่อน ครั้งนี้ถือว่าแดริวได้ทำร้ายสิ่งที่อ่อนไหวที่สุดของเขา

“อะไรกัน!” แดริวตกใจที่อยู่ ๆ ก็มีระดับ D โผล่มาและหมายหัวเขาอย่างไร้เหตุผล แต่พอได้ยินคำพูดก็เข้าใจทันทีว่า เหนือมนุษย์ที่มาได้มาเพื่อช่วยสองคนนี้

“ไม่ทันแล้ว” แดริวฉวยโอกาสจากระยะที่ห่างกันจะโจมตีลุค

“แกกล้า!” อีลิกกำเคียวในมือแน่นก่อนจะขวางมันไปใส่แดริว

ปัง!

พละกำลังที่ขวางออกไปเรียกว่าสูงจนน่าตกตะลึงมันระเบิดเสียงดังตัดผ่านอากาศโดยมีจุดมุ่งหมายคือแดริว ที่เขาเองก็ไม่คาดคิดว่าพละกำลังของผู้มาใหม่จะมากขนาดนี้

สุดท้ายแดริวได้แต่ต้องเลิกโจมตีลุคและหันไปรับมือกับเคียวที่อีลิกขวางมาไม่อย่างนั้นเคียวนั้นอาจจะฆ่าเขาได้ ที่จริงแล้วแดริวมีทางเลือก ถ้าเขาใช้คมวายุโจมตีลุคและเจนอีกครั้ง ไม่มีทางที่ลุคจะรับได้และต้องตายแน่นอน

แต่แดริวยังไม่พร้อมจะเสียสละตัวเองไปด้วย ยังไงเขาก็ยังคงกลัวตายอยู่ดี

คมวายุปะทะเข้ากับเคียว ก่อนจะระเบิดกลางอากาศสลายหายไป นี่อยู่ในการคาดการณ์ของอีลิกอยู่แล้ว เพราะเคียวแม้จะทรงพลัง แต่ก็แค่ทรงพลังในระดับ E ไม่มีทางรองรับพลังและต้านการโจมตีของระดับ D ได้

สิ่งที่พึ่งได้มีเพียงตัวของเขา

อีลิกบินผ่านแรงระเบิดเข้าไปหาแดริวในระยะประชิดทันที พร้อมกับต่อยหมัดออกไปตรง ๆ

“เร็วมาก” แดริวเบิกตากว้างอย่างตกใจ ก่อนจะเตะส่วนกลับไป แต่นี่ไม่ใช่ลูกเตะธรรมดา แต่เป็นลูกเตะที่ฟันคมวายุออกมาได้

ระยะประชิดแดริวเชื่อว่าคู่ต่อสู้หลบไม่ทันแน่ แต่เขาประเมินอีลิกต่ำไป

ในตอนนี้อีลิกอยู่ในร่างที่สมบูรณ์แบบที่สุด มันไม่ใช่การเปรียบเทียบ แต่มันคือคำนิยามของพรสวรรค์ของเขาในร่างนี้

พละกำลัง ความเร็ว ความทนทาน การตอบสนอง รูปลักษณ์ร่างกาย ทุกสิ่งคือความสมบูรณ์แบบในร่างนี้ อีลิกเพียงขยับเท้าถอยหลังเบี่ยงตัวหลบคมวายุก็ผ่านไปทั้งอย่างนั้น

“พลาด?” แดริวมึนงง แต่ก่อนจะได้ไตร่ตรองหมัดของอีลิกก็ปะทะเข้ากับใบหน้าของเขาแล้ว

ปัง!

“อ๊าก!” แดริวลอยกระเด็นไปกลางอากาศพร้อมกับรอยเลือดที่กระเซ็นจากจมูก แต่ก็ยังไม่พอจะสร้างความเสียหายมานัก เขาสร้างคมวายุที่เท้ายันไม่ให้ตัวเองไปกระแทกกับอาคารขนาดใหญ่ด้านหลังและทรงตัวอยู่บนอากาศได้

“ระดับ D สูงสุด แถมไม่ธรรมดาด้วย แกเป็นใคร”

“แดริวแห่งสำนักงานเหนือมนุษย์กล้ามากนักที่โจมตีนางฟ้าและพี่ลุคของฉัน ฉันคืออีลิก ลูกชายของผู้อำนวยการอีคอน ถ้าไม่อยากตายก็ถอยไปซะ” อีลิกไม่ลงมือ แต่เปิดเผยสถานะตัวเอง

เขาเคยเห็นแดริว เพราะแดริวถือเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูงที่รองเพียงแค่เหนือมนุษย์ระดับ C และพ่อของเขาเท่านั้น

“อีลิก หรือว่าคุณคือลูกของผู้อำนวยการอีคอน ไม่คิดว่าจะเปลี่ยนไปมากขนาดนี้ จากระดับ E เป็นระดับ D สูงสุด แถมรูปลักษณ์ก็เปลี่ยนไปด้วย นี่ไม่มีทางเป็นไปได้ ว่ากันว่าลูกชายของผู้อำนวยมีพลังพรสวรรค์แปลก ๆ ที่ไม่เคยใช้ออกมา ร่างสลับขั้ว ถ้าอย่างนั้นนี่ก็คือความสามารถของพลังพรสวรรค์นั้นอย่างนั้นเหรอ ระดับพลังไปได้หนึ่งระดับโดยสมบูรณ์ช่างน่ากลัวอะไรแบบนี้ ว่ากันว่าถ้าไปถึงระดับ A จะสามารถใช้พลังนี้ข้ามระดับไปยังระดับนั้นได้ แต่ว่าคุณก็ยังอ่อนแอเกินไปในตอนนี้”

แดริวยกมือขึ้นเช็ดเลือดที่จมูกอย่างไม่ใส่ใจ เพราะเขาก็ไม่ได้มีปัญหากับอีลิก สิ่งที่ต้องการฆ่าจัดการเด็กสาวไม่ใช่การฆ่าลูกชายของผู้อำนวยการ

“คุณควรจะหลบไป แม้พลังจะสุดยอด แต่มันจะอยู่ได้นานแค่ไหนกัน” แดริวมองความจริงข้อนี้ออก อะไรที่พึ่งพลังพรสวรรค์ย่อมมีข้อจำกัด

“พี่นิโคลช่วยพี่ลุคและนางฟ้าของผมด้วย ผมจะหยุดเขาเอง” อีลิกกล่าวกับนิโคลที่ตามมาด้านหลัง

“อืม” นิโคลบินลงไปหาลุค

“เฮ้อ..เด็กยังไงก็ยังเป็นเด็ก ฉันจะช่วยสั่งสอนคุณแทนพ่อของคุณเอง” แดริวกล่าว

“คนก่อนก็พูดแบบนี้” อีลิกกล่าว

ทั้งสองคนจ้องกัน ก่อนจะพุ่งเข้าไปปะทะกันในทันที การต่อสู้ของระดับ D ไม่ใช่สิ่งที่ระดับ F หรือ E จะเทียบได้ การต่อสู้ของทั้งสองทำลายล้างพื้นที่โดยรอบอย่างต่อเนื่อง

...

การปรากฏตัวของอีลิกอาจจะเป็นโชคชะตาแบบที่อีลิกมักจะพูดอยู่เสมอก็ได้ว่า เขาถูกลิขิตมาเพื่อให้รักกับเจน เพราะถ้าไม่เช่นนั้นทั้งลุคและเจนอาจจะตายไปแล้ว

“ลุค เป็นยังไงบ้าง” นิโคลบินลงมาที่ข้างตัวลุค ปีกของชุดเกราะเก็บเข้าไป

เธอคุกเข่าข้าง ๆ และมองสภาพบาดแผลที่สาหัสของลุค ไม่ว่าจะเป็นด้านหน้าหรือด้านหลังก็บาดเจ็บร้ายแรงไม่ต่างกัน เลือดไหลนองไปบนพื้นถนน

ลุคก็ยังไม่ตาย เพราะอวัยวะที่แข็งแกร่งมากจนน่าเหลือเชื่อ แต่ถ้าปล่อยให้เลือดไหลต่อไปแบบนี้ ลุคจะตายแน่นอน

“นิโคล...” ลุคพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง

“ดูเหมือนกิลด์จะต้องฝากไว้กับเธอแล้ว ฉันเปิดร้านไว้ด้วย มันชื่อ ร้านเส้นทางตะวัน ในนั้นมีเงินอยู่หลายสิบล้านเครดิต เธอช่วยเอามันเก็บไว้และมอบให้เจนที”

“ฉันเพิ่มชื่อเธอในร้านแล้ว เธอจะเข้าไปจัดการร้านได้...ไม่คิดว่าจะมาถึงขั้นนี้จริง ๆ”

“ฉันฝากดูเจนด้วยนะ”

“อย่าพึ่งบอกเจนว่าฉันตาย แค่บอกว่าฉันไปที่โลกสมบูรณ์ก็ได้ รอจนเธอเข้าสถาบันเหนือมนุษย์ก่อนค่อยบอก เธออาจจะสนใจการเรียนมากขึ้น จะได้ไม่เสียใจมากนัก”

ลุครู้สภาพของตัวเองดีและเขาก็เตรียมไว้เผื่อในกรณีฉุกเฉินอย่างการเพิ่มชื่อนิโคลไปที่ร้านและก็ยังคงจดจำสิ่งที่เจนเคยบอกว่ายังไม่แน่ใจว่าจะเรียนที่ไหน ซึ่งเขาอยากให้เธอไปเรียนที่มหาวิทยาลัยเหนือมนุษย์มากกว่า เพราะมันจะปลอดภัยกับเจนมากกว่า

สุดท้ายลุคก็หันไปมองนิโคล

“เธอเองก็ดูสวยเหมือนกันนะ ยิ้มให้มาก ๆ หน่อย”

ลุคพึมพำออกมาเบา ๆ เขาเหมือนคนกำลังเพ้อจากพิษบาดแผล

“หยุดพูดยิ่งพูดนายจะยิ่งเสียเลือด” นิโคลไม่สนใจมือเปื้อนเลือดของลุคที่จับใบหน้าเรียว ๆ ของเธอ

“ต้องห้ามเลือดก่อน” นิโคลงัดเข้าซากเกราะออกบาดแผลของลุค จนเผยให้เห็นรอยแผลยาวเกือบ 100 เซนติเมตรตั้งแต่ไหล่ลากผ่านหน้าอกลงไปถึงช่วงเอง

“ยังดีมันไม่ตัดไอ้นั่นนายไปด้วย” นิโคลกล่าวด้วยใบหน้าเฉยชา ทำเอาลุคที่เพ้อเพราะพิษบาดแผลยังกระดากอายอยู่ไม่น้อย

แต่มันก็เป็นแผลที่ใกล้กับตรงนั้นจริง ๆ

นิโคลงัดทุกอย่างออกจากแผลของลุค หยิบเอารักษาระดับสูงออกมากรอกใส่ปากลุคเพื่อให้ร่างกายเขายังทนได้อีกหน่อย

“มันลึกตัดจนถึงกระดูกและหลอดเลือดจำนวนมาก แม้แต่อวัยวะภายในยังเสียหาย”

“นายต้องรอด” เธอใช้เศษเคียวยมทูตตัดเส้นผมของตัวเอง ก่อนจะใช้พลังพรสวรรค์ควบคุมมันและเย็บบาดแผลให้กับลุค เธอทำเท่าที่จะทำได้ สิ่งสำคัญตอนนี้คือห้ามเลือดให้กับลุค

นิโคลจริงจังกับการเป็นฮันเตอร์มากและเธอไม่คิดจะพึ่งพาใครง่าย ๆ เธอจึงเคยเรียนรู้เกี่ยวกับการรักษาแผลสดและร่างกายมนุษย์มาถึงไม่ลงลึกแบบพวกหมอและพยาบาลจากโรงพยาบาลใหญ่ ๆ แต่สิ่งที่เธอรู้ก็มากพอเป็นหมอทหารได้ไม่ยาก

ต้องขอบคุณความแข็งแกร่งด้านสมองของเธอที่พัฒนาขึ้นหลังจากกลายเป็นเหนือมนุษย์ ที่ทำให้เธอจดจำและเข้าใจในสิ่งที่เรียนได้แทบทั้งหมด

นิโคลใช้เส้นผมเป็นไหมเย็บแผล มันเคลื่อนไหวราวกับมีชีวิตพร้อม ๆ กัน ส่วนไหนที่ต้องละเอียดนิโคลจะใส่ใจเป็นพิเศษ ส่วนแผลทั่ว ๆ ไปเธอปล่อยให้พลังทำหน้าที่ของมันเอง

เส้นผมค่อย ๆ เย็บต่อเนื้อเยื่อและหลอดเลือดเข้าด้วยกันอย่างหยาบ ๆ ส่วนด้านอื่นก็ให้ร่างกายในระดับเหนือมนุษย์ฟื้นฟูด้วยตัวเอง

“กินยานี่ไปอีก” นิโคลจับยากรอกปากลุคลงไปอีกครึ่ง

ตูม!

เสียงดังขึ้นอีกครั้ง อีลิกและแดริวบินข้ามหัวพวกเขาไป แต่ในตอนนี้นอกจากสองคนแล้วยังมีเหนือมนุษย์คนอื่น ๆ และมอนสเตอร์เริ่มตามมาที่นี่มากขึ้น

ยังดีที่เหนือมนุษย์และมอนสเตอร์เป็นศัตรูกัน จึงยังคงปะทะกันอย่างต่อเนื่อง นิโคลจึงยังเหลือเวลาในการรักษาลุคอยู่

การใช้พลังของนิโคลเย็บบาดแผลอย่างต่อเนื่องจึงสามารถห้ามเลือดด้านหน้าได้ แต่เธอยังต้องห้ามเลือดที่หลังด้วย

นิโคลเลือดออกจมูกจากการฝืนใช้คลื่นพลังจำนวนมาก แต่เธอไม่ยอมแพ้ เพียงแค่หยิบยาฟื้นฟูคลื่นพลังมาดื่ม ราคามันสูง แต่เธอก็ซื้อมาเผื่อฉุกเฉินตั้งแต่ก่อนไปจับมอนสเตอร์กับลุค

ในที่สุดเธอก็เย็บแผลของลุคเพื่อห้ามเลือดส่วนใหญ่ได้แล้ว

“นายไม่ตายแล้ว แต่ฉันต้องรีบพานายออกไปจากที่นี่ก่อน” นิโคลกล่าว ก่อนจะเข้าไปพยุงตัวของลุค

“เจน ช่วยเจนก่อนฉันจะยืนเอง” ลุคกล่าว ก่อนจะสลับเปลี่ยนชุดเกราะไปใช้ชุดเกราะด้วงทมิฬเกรดสีม่วงแทน มันช่วยให้เขาบินได้ง่ายกว่าการเดิน

นิโคลพยักหน้ากำลังจะเข้าไปดูเจน แต่แล้วตอนนั้นเองดวงตาของเจนก็กลอกกลิ้งไปมาก่อนที่จะลืมตาขึ้น

ทันทีที่ลืมตาขึ้นก็ระเบิดคลื่นพลังรุนแรงส่งให้ทั้งลุคและนิโคลกระเด็นถอยหลังไปในทันที นิโคลรีบเข้าไปรับตัวของลุคไว้ ไม่อย่างนั้นบาดแผลเขาอาจจะฉีกขาดได้

“เจน!” ลุคพยายามเรียกชื่อเจน แต่เจนทำเพียงหันมาเหลือบมองลุคเท่านั้น ก่อนจะไม่สนใจเขาอีกตัวของเธอค่อย ๆ ลอยขึ้นจากพื้นราว ๆ 5 เมตรและปลดปล่อยแสงอย่างต่อเนื่อง

ไม่ใช่เจน...ลุคคิดอย่างขมขื่น

“คลื่นนี่มันอะไร” นิโคลตกใจมากกับสิ่งที่เกิดขึ้น เพราะคลื่นที่ปลดปล่อยมาจากเจนพุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าราวกับเสาพลังงาน ไม่มีทางที่เหนือมนุษย์ระดับต่ำแบบพวกเขาจะทำได้

เสาแสงสีขาวขึ้นท้องฟ้าเหมือนกับแสงที่เกิดขึ้นก่อนหน้านั้นที่โกดังตรงท่าเรือ มอนสเตอร์ทั้งเมืองเห็น มนุษย์ทุกคนเห็น

มอนสเตอร์ไม่สนใจสู้อีก พวกมันพากันวิ่งทะยานมาที่เขต 3 จนหมด เหนือมนุษย์ไม่มีทางเลือกจึงไล่ตามมาด้วย

คำทำนายของผู้มองอนาคตได้เกิดขึ้นจริงแล้ว