บทที่ 18 จันทร์กระจ่าง
ผ่านไปครู่ใหญ่ เขาถึงหลุดจากภวังค์ คำว่า ‘ชิงจือ’ นั้นนางไม่ได้กำลังเรียกเขา... เพียงแต่เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ ข้างหูยังคงเป็นเสียงนุ่มนวล ให้ความรู้สึกถึงความใกล้ชิดจากนาง หลังใบหูของจัวหย่วนแดงเล็กน้อย เขาไม่เคยเป็นเช่นนี้ และน้อยครั้งที่จะคล้ายกับถูกมนตร์สะกด... “นี่คืออะไร?” สายตาของเขามองไปยังอุปกร...