นักฆ่าเกิดใหม่กลายเป็นจอมดาบอัจฉริยะ 6
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 6
“เธอรู้ตัวเรื่องที่เธอกำลังอ้างชื่อตระกูลซีกฮาร์ทใช่ไหม?”
เกล็น ซีกฮาร์ท ใช้แรงกดดันเล็กน้อยในการจ้องมองเขา
กึด..
ราอนกัดริมฝีปากอย่างแรงจนเลือดออก
'รู้สึกเหมือนกำลังถูกบดขยี้อยู่'
แรงกดดันที่ออกมาจากเกล็นมีเพียงแค่เล็กๆ น้อยๆ แต่เขารู้สึกราวกับว่าหัวใจถูกบีบรัดอย่างหนัก
เขารู้สึกได้ว่าเสื้อผ้าชุ่มไปด้วยเหงื่อ ถ้าเขาไม่ได้ฝึก'วงแหวนแห่งไฟ'เขาอาจจะเป็นลมไปแล้ว
'นี่น่ะเหรอนักรบ ราชาผู้ทำลายล้างแห่งแดนเหนือ...'
สายตาของเขาเพียงอย่างเดียวก็สร้างแรงกดดันได้ พลังของเขาแซงหน้าเดรุส โรเบิร์ตไปแล้วกระมัง
เงยขึ้นมองตรงๆ ไม่ได้เลย
“ลองพูดอีกทีสิ เธอรับผิดชอบสิ่งที่เพิ่งพูดไปได้ไหม?”
“ทะ… ท่าน! ราอนยังเด็กอยู่ เขาไม่รู้ว่าเขากำลังพูดอะไร”
“ใช่แล้วค่ะ! ราอนอาศัยอยู่ที่อาคารรองตลอดเวลา ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ถึง…”
ซิลเวียและเฮเลนวิ่งถัดเขาและคุกเข่า
“ท่านลอร์ด เขาเป็นแค่เด็กที่ไม่รู้อะไรเลย ช่วยลดแรงกดดันลงเถอะนะครับ”
เดเนียร์ ซีกฮาร์ท ลุกขึ้นยืนและปกป้องพวกเขาจากแรงกดดัน
“ท่านเดเนียร์!”
“สมกับเป็นท่านเดเนียร์ เขาใจดี แม้กระทั่งกับเด็กนั่น”
“จิตใจของเขายิ่งใหญ่กว่าความแข็งแกร่งของเขาอีก”
สายรองยกย่องพฤติกรรมของเดเนียร์
“ฉันกำลังพูดอยู่”
“อั้ก!”
“อึก…”
เดเนียร์และซิลเวียก้าวถอยหลังทันที หลังจากได้ยินเสียงอันทรงพลังของเกล็น พวกเขาไม่ได้เคลื่อนไหวเอง แต่เป็นเกล็นผลักพวกเขากลับด้วยเสียงของเขาเพียงอย่างเดียว
“ข-ขอโทษครับ”
เดเนียร์ก้มหัวลง แต่ซิลเวียต่างออกไป
“ท-ท่านพ่อ…”
เธอเดินเข้ามาหาเกล็น อดทนต่อแรงกดดันของเขาด้วยร่างกายที่อ่อนแอของเธอ ซึ่งแม้แต่ออร่าก็ไม่มี
“ราอนไม่พร้อมที่จะฝึก…”
ดวงตาของซิลเวียสะท้อนว่าเธอเป็นห่วงเขา
มันบีบหัวใจราอนมาก
'ไม่เข้าใจอารมณ์ของฉันตอนนี้เลย'
เขารู้สึกปวดใจมาก แต่บอกไม่ได้ว่าอารมณ์นั้นคือความสงสาร กังวล หรืออะไร
เขาแค่อยากให้เธอยิ้มอย่างมีความสุขตลอดเวลา แทนที่จะอยู่ในสภาพน่าสงสารเช่นนั้น
'ฉันเป็นนักฆ่า'
นักฆ่าคือสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่ในความมืด เข้าใกล้ความตายยิ่งกว่าชีวิต พวกเขาจะไม่เผยตัวออกมา
'แต่นั่นไม่ใช่อีกแล้ว'
'ฉันจะไม่อยู่ในฐานะนักฆ่าอีกต่อไป'
จะอยู่ในฐานะ ราอนซีกฮาร์ท ไม่ใช่ ราอนผู้เป็นนักฆ่า เขาตัดสินใจว่าจะพาซิลเวียกลับไปยังที่ของเธอ
แกร๊ง.
ตอนนั้นเอง เขารู้สึกคล้ายกับโซ่รอบคอของเขาหลุดออก
“ไม่รู้แล้ว”
ราอนบังคับตัวเองให้เงยหน้าขึ้น เผชิญหน้ากับสายตาของเกล็นโดยตรง เขาพูดต่อ
“ผมโตมาในอาคารรอง ไม่ใช่ในอาคารหลัก ผมไม่รู้ว่าชื่อตระกูลซีกฮาร์ทสูงส่งและทรงพลังแค่ไหน”
“ร-ราอน!”
ซิลเวียร้องเรียกเขาอย่างสิ้นหวัง แต่เขาไม่หันกลับไป
“นั่นคือเหตุผลที่ทำให้ผมอยากเห็นด้วยตัวเองว่าตระกูลซีกฮาร์ท เป็นสถานที่แบบไหน ด้วยการเข้าร่วมการฝึก”
เมื่อราอนพูดจบ ทุกคนก็กลั้นหายใจและมองไปที่เกล็น
“…”
คิ้วข้างหนึ่งของเกล็นเลิกขึ้นเล็กน้อย
“หมายความว่าเธอจะตัดสินตระกูลซีกฮาร์ทจากการฝึกขั้นพื้นฐานงั้นเหรอ?”
“มันเป็นวิธีเดียวที่ผมจะเรียนรู้เกี่ยวกับซีกฮาร์ทได้ในตอนนี้”
“ถ้าอย่างนั้นฉันต้องบอกอาจารย์ให้เตรียมพร้อม เธอจะได้ไม่ผิดหวัง”
ห้องพิธีตกอยู่ในความเงียบ ขณะที่ดวงตาสีแดงของเกล็นเป็นประกาย
“หึ…”
ไม่สามารถทนต่อไปได้ได้แล้ว ในที่สุดราอนก็ก้มศีรษะลง เขาเป็นเด็กอายุเพียงสิบสองปี ที่ไม่สามารถทนต่อแรงกดดันหนึ่งในพันของเกล็นได้
แต่เขาก็จะไม่ยอมแพ้
ถ้าเขายังคงฝึกฝน 'วงแหวนแห่งไฟ' และเรียนรู้วิธีจัดการกับออร่า สักวันหนึ่งเขาจะสามารถยืนอยู่ตรงหน้าเขาได้อย่างภาคภูมิ
เขาจะแสดงด้วยการกระทำแทนคำพูดเอง
'ในสักวันหนึ่ง'
***
เมื่อทุกคนออกไปแล้ว มีเพียงเกล็นและพ่อบ้านโรเอ็นเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในห้องพิธีที่เงียบงัน
“เห็นนั่นไหม?”
“ครับ ผมเห็นชัดเจน”
โรเอ็นพยักหน้าอย่างหนักแน่นเพื่อตอบคำถามของเกล็น
“เด็กคนนั้นต้องมีอะไรบางอย่างแน่ๆ”
มุมปากของเกล็นยกขึ้น
“เด็กอายุสิบสองขวบที่ตอบกลับอย่างมั่นใจแล้วทนต่อแรงกดดันของฉันไปด้วย ไม่เคยเจออะไรแบบนี้มาก่อนเลย”
“นี่เป็นครั้งแรกที่ผมได้เห็นมันเช่นกันครับ”
โรเอ็นยิ้มและจัดผมให้เรียบร้อย
“ไม่ใช่แค่รูปร่างหน้าตา แต่วิญญาณของเขายังเหมือนกับท่านในวัยเด็กอีกด้วย”
“หยุดพูดอะไรแปลกๆ!”
เกล็นตะคอกราวกับบอกให้เขาหยุดพูดเรื่องไร้สาระ แต่มุมปากของเขายกยิ้มขึ้น
“ท่านจะเพิ่มความยากของการฝึกหรือเปล่าครับ?”
“คงงั้น คนอื่นก็พูดกันมาเยอะแล้ว”
“คุณชายราอนจะผ่านไปได้ใช่ไหมครับ?”
“การฝึกมันก็ต้องยากอยู่แล้วสิ”
เกล็นส่ายหัวโดยไม่ลังเล
“อาการของเขาดีขึ้นเพราะยาอมฤต แต่สภาพร่างกายและสุขภาพของเขาก็ไม่ดีพอ บางทีเขาอาจจะฟื้นฟูขึ้นมาอีกสักหน่อย แต่ตอนนี้มันคงเป็นไปไม่ได้”
“แล้วทำไม…?”
“ฉันพูดไปแล้ว ไม่มีข้อยกเว้นสำหรับผู้ที่สืบทอดชื่อของตระกูลซีกฮาร์ท”
“หืม”
โรเอ็นเลียริมฝีปากของเขา
'ท่านเจ้าตระกูลยังปากแข็งอยู่เสมอเลยสินะครับ'
ที่เขาคิดเช่นนี้เพราะเขาอยู่กับเจ้าตระกูลมาหลายสิบปี เหตุผลที่เกล็นเรียกหาราอนไม่ใช่เพื่อกดดันเขา แต่เพื่อปกป้องเขาด้วยการแสดงให้คนอื่นเห็นว่าเขาไม่ได้เลือกปฏิบัติกับราอน
ถ้าราอนล้มเหลวในการฝึก เขาอาจจะให้ยาอมฤตและทำเป็นสั่งสอนเขา
อันที่จริง เกล็นก็ไม่ได้คาดหวังอะไรกับราอนเลย
“ผมชอบท่าทางของนายน้อยราอน แต่กังวลอยู่เรื่องหนึ่ง”
“น่าจะเป็นเรื่องของเด็กๆ ในตระกูลทั้งสายตรงและสายรองสินะ”
“ใช่ครับ พวกเขาอาจจะไม่แสดงออกมามาก แต่ราอนจะถูกเพ่งเล็งตลอดเวลา ในเมื่อเขาทนต่อแรงกดดันของท่านได้แม้จะเล็กน้อยก็ตาม เราน่าจะ…”
“ไม่จำเป็นต้องยุ่งกับพวกเขา แค่ดูอยู่ห่างๆ พอ”
“เข้าใจแล้วครับ”
โรเอ็นพยักหน้าทันที ถึงแม้ว่าเขาจะเห็นต่าง แต่ก็เพราะเกล็นเป็นเหมือนพระเจ้าสำหรับเขา
“นายท่าน ผมขอถามอะไรหน่อยได้ไหม”
“หืม?”
“ถ้าบังเอิญ... ถ้าราอนสามารถผ่านการฝึกขั้นพื้นฐานได้… ท่านจะทำอย่างไร?”
“ผ่านเหรอ?”
เกล็น เอามือเท้าคางนึกถึงพิธีทดสอบเมื่อเจ็ดปีก่อน
'เปลวเพลิงสีทอง'
เขาไม่แน่ใจว่าเป็นเรื่องบังเอิญหรืออุบัติเหตุ แต่ราอนได้จุดไฟสีทองที่มีเพียงหัวหน้าตระกูลคนแรกของซีกฮาร์ทเท่านั้นที่สามารถใช้ได้
“นั่นคงเป็นไปไม่ได้ หากมีโอกาสก็เพียงหนึ่งในหมื่นที่จะเกิดขึ้น…”
เขาแสยะยิ้มแล้วลุกจากบัลลังก์
“ฉันก็คงจะต้องให้รางวัลสักหน่อยแหละนะ”
* * *
* * *
เมื่อเข้าไปในอาคารรอง ราอนก็ถูกลากเข้าไปในห้องของซิลเวียทันที
“ราอน”
ซิลเวียจับไหล่ของราอนไว้แน่น
“ทำไมลูกทำอย่างนั้น”
“อือ…”
“การฝึกของตระกูลซีกฮาร์ทไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเด็กเลย ร่างกายของลูกตอนนี้ทำไม่ได้หรอก เดี๋ยวจะบาดเจ็บเอานะ”
เสียงของซิลเวียแผ่วเบา ความกังวลของเธอทำให้มือของเธอสั่น
“ผมทนไม่ได้หรอก”
“อะไรนะ”
“ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไรผมถึงทำแบบนั้นออกไป”
ราอนหลับตาลง ตลอดระยะเวลาที่เขาอยู่กับซิลเวียและสาวใช้อารมณ์ของเขามักจะสดใสอยู่เสมอ
“แต่ผมอึดอัด แม่โดนดูถูกในตึกหลักทุกๆ ครั้งเลย ผมเลยอยากจะพูดอะไรออกไปบ้าง”
เพราะเขาไม่ต้องการโกหกซิลเวียและเฮเลน ราอนจึงตอบอย่างตรงไปตรงมา
“อ่า…”
“นายน้อยราอน”
ริมฝีปากของซิลเวียยกขึ้นออกและริมฝีปากของเฮเลนสั่น
“เฮ้อ..”
ซิลเวียปล่อยมือจากไหล่ของเขา ปิดตาลงช้าๆแล้วลืมตาขึ้น
“ราอน ขอบคุณที่ลูกคิดถึงแม่ แต่ถึงอย่างงั้นลูกก็ยังเด็กอยู่ ไม่จำเป็นต้องคิดมาก เธอควรจะคิดถึงแต่ตัวเอง”
“แต่ว่า—”
“ลูกอาจไม่รู้ แต่แม่ค่อนข้างแข็งแรง ทนได้อีกเยอะเลยนะ”
ซิลเวียกัดลิ้นของเธอเพื่อหยุดน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา
'เด็กคนนี้...'
ราอนใจดีกับเธอมากเกินไป เขาสังเกตบรรยากาศในบ้าน ไม่ทำตัวเหมือนเด็กเอาแต่ใจ แม้แต่ตอนป่วยเขาก็อดทน
เขาเป็นเด็กที่จิตใจดีขนาดนี้ เธอจะปล่อยให้เขาลำบากไปกับเรื่องนี้อีกไม่ได้
“แม่จะคุยกับคุณปู่เอง ถ้าแม่ขอให้เขาเลื่อนการฝึกออกไปแค่ปีเดียว เขาน่าจะ…”
“ผมจะลอง… ไม่สิ ผมทำได้ครับ”
ราอนส่ายหัว เขายืนหยัดเพื่อซิลเวีย แต่ก็มีเหตุผลอื่นเช่นกัน
การฝึกขั้นพื้นฐานเป็นโอกาสสำหรับเขาในการฝึกโดยไม่ต้องเกรงใจซิลเวียและเฮเลน มันน่าเสียดายที่จะโยนโอกาสนี้ทิ้งไป
“เชื่อผมเถอะ ผมทำได้ ดังนั้นเชื่อในผมเถอะ”
“จะทำได้หรือไม่ได้ไม่สำคัญ! ปัญหาคือสุขภาพของลูกจะแย่ลงนะ”
“อ่า…”
ราอนหรี่ตาลง เมื่อเห็นสายตากังวลของซิลเวีย
'เธอกังวลเรื่องนั้นนี่เอง’
พวกเขามองต่างกัน เขากำลังพูดถึงว่าเขาทนการฝึกฝนได้ แต่ซิลเวียกำลังกังวลเกี่ยวกับสุขภาพของเขา
เมื่อเขาเป็นนักฆ่า เขาสนใจเพียงแค่ผลลัพธ์เท่านั้น ดังนั้นเขาไม่เข้าใจหัวใจของซิลเวีย
“ผมจะหยุดทันทีถ้าร่างกายแย่ลง”
เขาให้คำตอบใหม่เพื่อลดความกังวลของซิลเวีย
“แต่ลูกไม่พูดอะไรเลยตอนลูกป่วย แม่จะเชื่อได้ยังไงกัน?”
“สัญญาครับ”
“ฮะ…”
ซิลเวียกุมหัวของเธอแล้วถอนหายใจ
“คุณหญิงซิลเวีย ลองเชื่อในตัวนายน้อยราอนดูสักครั้งดีไหมคะ?”
“เฮเลน เธอน่าจะรู้ว่าราอนเป็นเด็กแบบไหน…”
“การฝึกนั้นรุนแรงก็จริง แต่หัวหน้าผู้ฝึกสอนคนปัจจุบันมีความเข้าใจในตระกูลซีกฮาร์ท เขาจะต้องรับรู้ถึงอาการของนายน้อย ดังนั้นเขาคงจะหยุดได้ก่อนที่เรื่องจะเลวร้ายขึ้นแน่ค่ะ”
“เฮ้อ…”
ซิลเวียถอนหายใจกับคำพูดของเฮเลน และมองลงมาที่เขาอย่างโอนอ่อน
“ราอน สัญญาจริงๆ นะ? ลูกต้องบอกมาทันทีที่รู้สึกแปลกๆ เข้าใจไหม?”
“ได้ครับ”
ราอนพยักหน้าอย่างหนักแน่น
“ครั้งนี้แม่จะเชื่อ”
“ขอบคุณครับ”
“ถึงอย่างนั้นแม่คงอยู่เฉยๆ ไม่ได้หรอก”
“อะไรนะครับ?”
“แม่จะไปสนามฝึกที่ห้า อย่างน้อยแม่คงต้องเตือนพวกเขาก่อน”
พูดจบเธอก็วิ่งออกจากห้องไป
“นายน้อยราอน”
เมื่อซิลเวียจากไป เฮเลนก็คุกเข่าและสบตาเขา
“ห้าม ห้ามฝืนตัวเองเด็ดขาด! ถ้ามันลำบากต้องล้มเลิกทันที เข้าใจที่ดิฉันพูดไหมคะ?”
“ผมเข้าใจแล้ว ไม่ต้องย้ำหลายครั้งหรอกน่า”
“ไม่พอหรอกค่ะ แม้ว่าฉันจะพูดหลายครั้งหรือเป็นพันๆ ครั้ง นายน้อยก็ต้องจำไว้ว่าร่างกายนายน้อยอ่อนแอกว่าเด็กคนอื่นๆ และอย่าประเมินร่างกายตัวเองสูงเกินไปนะคะ”
“เข้าใจแล้ว”
เพราะเฮเลนก็กังวลพอๆ กับซิลเวีย เขาจึงพยักหน้า
'ผมขอโทษ แต่ผมคงจะไม่ยอมแพ้ไปก่อนแน่'
แม้ว่าเขาจะตายเพราะปอดฉีก เขาก็จะไม่หยุด ยิ่งระดับ'วงแหวนแห่งไฟ' สูงขึ้น ทุกอย่างก็จะยากขึ้น มันจะทำให้ทั้งจิตใจและร่างกายของเขาแข็งแกร่งขึ้น
***
ราอนมุ่งหน้าไปยังสวนเล็กๆ ด้านหลังอาคารรอง
“หลังจากไปที่อาคารหลัก รู้สึกได้เลยว่าที่นี่ว่างเปล่ามาก”
ต่างจากอาคารหลักซึ่งมีสิ่งอำนวยความสะดวกมากมาย—ทั้งสนามฝึกซ้อมที่กว้างขวางและสวนที่งดงาม อาคารรองมีเพียงสวนขนาดเล็กและทะเลสาบเท่านั้น
มันเล็กมากจนไม่สามารถฝึกได้โดยที่ซิลเวียไม่สังเกตเห็น แต่ก็ยังเป็นสถานที่ที่งดงาม
ราอนนั่งลงบนเก้าอี้ในสวน
'การฝึกน่าจะค่อนข้างยากขึ้นพอสมควร'
อย่างที่ซิลเวียและเฮเลนกังวล ร่างกายของเขายังไม่สมบูรณ์ ความเย็นยังคงอยู่ในวงจรมานาของเขา การพัฒนาของเขาเชื่องช้า และความแข็งแกร่งของเขาก็ขาดหายไป
การฝึกฝนของตระกูลซีกฮาร์ทนั้นเป็นที่พูดถึงมาก แม้ว่าจะเป็นฝึกขั้นพื้นฐานของเด็กก็คงเป็นเรื่องยาก
อย่างไรก็ตามเขามีความทรงจำจากชาติที่แล้ว เขาได้ผ่านนรกที่เลวร้าย ด้วยความทรงจำนั้น เขาจะไม่มีวันพ่ายแพ้แน่
'นี่คือจุดเริ่มต้นที่แท้จริง'
หากการเรียนรู้ 'วงแหวนแห่งไฟ' คือการเตรียมดิน การฝึกฝนที่เขาจะเริ่มในเดือนหน้าก็คือฐานโครงสร้าง เพื่อสร้างบ้าน
ในการสร้างตึกสูงในภายหลัง ฐานรากต้องมั่นคง
“ฉันจะแสดงให้พวกมันดู”
'ฉันจะบรรลุความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่กว่าใคร เพื่อให้ทุกคนที่หัวเราะเยาะต้องหุบปากไป'
'และไอ้สารเลวนั่น เดรุส โรเบิร์ต'
การแก้แค้นของเขาอาจช้าเล็กน้อย แต่เป้าหมายที่แท้จริงของเขาคือ เดรุส โรเบิร์ต, นักบุญดาบแห่งฟากฟ้า
ตั้งแต่วันที่เขาถูกจับได้และถูกปาดคอ เขาก็ไม่เคยหยุดคิด
“ฮ้าาา…”
หลังจากมองดูดวงอาทิตย์สีทองที่ลับขอบฟ้าไปทางภูเขาด้านทิศตะวันตก เขาก็หลับตาลงและซึมซับมานาเข้าสู่ร่างกายของเขา
'วงแหวนแห่งไฟ' รอบๆ หัวใจของเขาเริ่มหมุนอย่างรุนแรง
