บทที่ 16 เข้าสู่กระบวนการ
“ชิงจือเป็นเพื่อนรักของข้า...ข้า...ข้าจะให้มันเล่นเป็นเพื่อนข้า...” เถาเถาหลับตาลง ทั้งยังพร่ำถึง ‘ชิงจือ’ และโอบกอดข้าวโพดฝักนั้นไว้ไม่วาง เพียงแต่เวลาผ่านไปเสียงก็ยิ่งเบาลง จนกระทั่งข้างหมอนมีลมหายใจสม่ำเสมอดังลอยมา เสิ่นเยว่ยิ้มเล็กน้อย นั่งลงข้างเตียง ยื่นมือทัดผมให้นาง ทำให้นางหลับสบายมากยิ่งขึ...