นักฆ่าเกิดใหม่กลายเป็นจอมดาบอัจฉริยะ 4
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 4
ราอนอยู่ในอ้อมแขนของซิลเวีย เขาออกจากอาคารนี้เป็นครั้งแรกและไปยังอาคารขนาดใหญ่อีกหลังบนที่ดินของตระกูลซีกฮาร์ท
'นั่นน่าจะเป็นอาคารหลัก'
ความสูงของมันดูเหมือนจะสูงเกือบถึงท้องฟ้า และความกว้างนั้นก็เกินการมองเห็นของเขา
คงไม่แปลกเลยที่สิ่งก่อสร้างขนาดนั้นจะถูกเรียกว่าปราสาทแทนที่จะเรียกว่าบ้าน
'ก็เหมาะแล้วกับผู้ปกครองทิศเหนือ'
แม้ว่าซีกฮาร์ทจะเป็นเพียงตระกูลขุนนาง แต่พวกเขาก็ครอบครองดินแดนและกำลังทหารมากกว่าทางราชอาณาจักร สมกับเป็นหนึ่งในราชาทั้งหก
' ทุกคนอาศัยอยู่ที่นั่นเหรอ?'
เฮเลนเคยบอกไว้ว่า ยกเว้นซิลเวียกับตัวเขาเอง สมาชิกครอบครัวสายตรงที่เหลืออาศัยอยู่ใกล้กับอาคารหลัก ใกล้กับหัวหน้าตระกูล
น่าจะมีเหตุผลที่ให้ซิลเวียอาศัยอยู่ที่อาคารรอง แต่ไม่มีใครบอกว่าเหตุผลคืออะไร
พิธีที่จะจัดขึ้นคือการรวบรวมเด็กที่มานาคงที่แล้ว เพื่อตรวจสอบความสามารถของพวกเขาด้วยมานา
' ไม่สำคัญหรอกว่าของฉันจะเป็นยังไง'
แม้ว่าความสามารถของเขาจะมีสถานะต่ำต้อย แต่ 'วงแหวนแห่งไฟ' ก็จะเพิ่มพลังร่างกายและพลังมานาให้อยู่ในสภาพที่ดีที่สุด พรสวรรค์หรือสิ่งที่มีนั้นไม่สำคัญใดๆ สำหรับเขาเลย
“ราอน”
ซิลเวียยกเขาขึ้นเล็กน้อยในขณะที่เขาเริ่มหมุน 'วงแหวนแห่งไฟ' อย่างช้าๆ เขามองไปด้านข้างโดยสังเกตว่าพวกเขามาถึงทางเข้าอาคารหลักแล้ว
“ไม่ว่าราอนจะเป็นยังไงแม่ก็ไม่ว่าหรอก แค่ลูกเติบโตอย่างแข็งแรงก็พอนะ”
“เข้าใจแล้วครับ”
เขายิ้มเหมือนเด็กที่ใสซื่อ
“ลูกชายของฉันน่ารักที่สุดเลย!”
เธอเอาหน้าแนบแก้มเขาอีกครั้ง เขาขยับตัวไม่ได้เกือบห้านาที จนกระทั่งเฮเลนเดินเข้ามาใกล้
“อะแฮ่ม.. คุณหนู..”
“โอ้ะ ขอโทษที!”
ซิลเวียรู้สึกตัวเมื่อเฮเลนกระแอมไอ รู้สึกโล่งใจชะมัดที่เธอมาด้วย
“เข้าไปกันเถอะค่ะ เราน่าจะมาช้าไปหน่อยแล้ว”
“อืม”
เธอเข้าไปในคฤหาสน์ในขณะที่โอบตัวราอนไว้
' มาตรฐานสูงมาก'
อาจเป็นเพราะมันเป็นอาคารหลักและคฤหาสน์ของหัวหน้าตระกูล ข้างในนั้นไม่มีคนปกติสักคนเดียว ทุกคนล้วนมีพลังที่ดูคล้ายกับเป็นนักดาบ กระทั่งคนใช้ก็ด้วย
“เราใกล้ถึงแล้ว อดทนหน่อยนะ”
“ครับ”
ราอนเดินผ่านส่วนกลางของชั้นหนึ่งร่วมกับซิลเวีย มีประตูเหล็กขนาดใหญ่พอที่ยักษ์จะเดินผ่านได้ยืนอยู่ที่ปลายประตู เป็นทางเข้าห้องที่จะจัดพิธีทดสอบ
“ซิลเวีย ซีกฮาร์ท , ราอน ซีกฮาร์ท , เฮเลน คาร์วิน มาถึงแล้ว”
ทหารที่เฝ้าห้องอยู่หันเท้าและเปิดประตู
แอ๊ดดด !
หลังจากเสียงทื่อๆ ของโลหะถูกบิด โลกใบใหม่ก็เปิดขึ้น
แสงเจิดจ้าส่องลงมาจากเพดาน และบนนั้นมีเครื่องประดับ ซึ่งมูลค่าไม่อาจหยั่งรู้ได้ ประดับอยู่ตามผนังสีทอง
ห้องที่ราคาคงแพงหูฉี่ คือห้องโถงที่ไว้พบกับหัวหน้าของตระกูลซีกฮาร์ท , เกล็น
ปั้ง!
ด้วยเสียงปิดประตู ความสนใจของคนในห้องพุ่งเข้าใส่ราอนราวกับลูกธนู
“ซิลเวีย? เด็กคนนั้นเป็นลูกของเธอเหรอ?”
“เด็กน้อยอะไรช่างมีหน้าตา... ถึงเพียงนี้…”
“ผมสีทองกับดวงตาสีแดง”
“เขาตัวเล็กนะ ฉันได้ยินมาว่าเขาป่วย เรื่องจริงหรือเปล่า?”
“คงงั้น เพราะเขาสืบทอดสายเลือดของผู้พ่ายแพ้”
“ควรเรียกว่าผู้ล้มเหลวสิ ไม่ใช่ผู้พ่ายแพ้”
ผู้คนที่ไม่เคยเห็นตัวเขามาก่อนต่างให้ความสนใจราอนอย่างใกล้ชิด แน่นอนว่ามันไม่ได้เป็นไปในเชิงบวกเลย
เนื่องจากเขายังเด็กมาก ราอนจึงสัมผัสได้ถึงอารมณ์ที่พุ่งตรงมาที่เขาโดยตรง
“ทำไมปล่อยให้คนอย่างเขาเข้ามา”
“จำเป็นต้องทำพิธีทดสอบสำหรับคนไร้ความสามารถด้วยหรือ”
“ใช่ นี่เป็นการลดมาตรฐานชัดๆ”
เขาไม่รู้ว่าใครคือ 'ผู้พ่ายแพ้' หรือ 'ผู้ที่ล้มเหลว' ที่พวกเขาพูดถึง แต่เห็นได้ชัดว่าทุกคนกำลังดูถูกซิลเวียกันอยู่
' อืม…'
ราอนขยับกำปั้นของเขา แม้เขาจะไม่รู้แย่อะไร แต่เขากลับรู้สึกอึดอัดมาก
“ไม่เป็นไร ราอน มองมาที่แม่สิ”
ซิลเวียยิ้มให้เขา แม้จะได้ยินคำว่า 'ล้มเหลว' และ 'คนนอก' ก็ตาม
' เธอแข็งแกร่งอย่างที่คิดไว้'
ซิลเวียเป็นคนที่มีจิตใจเข้มแข็ง ด้วยเสียงอันอ่อนโยนของเธอ หัวใจของเขาที่สั่นไหวก็สงบลง
' พวกเขามาจากสายรอง'
ราอนกวาดสายตามองภายในห้อง เขาสงบสติอารมณ์ได้อีกครั้ง จากนั้นสายตาของเขาก็หยุดอยู่ที่ด้านบนของแท่น
มีคนเจ็ดคนนั่งอยู่บนเก้าอี้สีแดง
พวกเขามีด้วยออร่าล้อมรอบตัวในระดับที่แตกต่างกันเมื่อเทียบกับผู้คนด้านล่างที่กำลังดูถูกคนอื่นๆ
' พวกเขาแตกต่าง'
หากพวกสายรองด้านล่างเป็นสุนัขจิ้งจอกและหมาป่า สายตรงบนแท่นนั้นทำให้เห็นมังกรที่ทะยานผ่านท้องฟ้าไปแล้ว
แม้ว่าพวกเขาจะไม่เปิดปากพูดคุยเหมือนญาติสายรอง แต่พวกเขาก็มองลงมาที่เขาและซิลเวียราวกับกำลังจ้องขยะ
' ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมองเราเป็นศัตรูเช่นกัน'
เขาได้ข้อสรุปแล้วว่านี่เป็นตระกูลที่ไม่ได้มีความเป็นมิตรเลย
ผ่านไปสักพัก ซิลเวียก็ไม่ได้มุ่งไปที่ด้านบนสุดของแท่น แต่ลงไปที่ด้านล่าง และเธอก็ตรงไปจนสุดทาง
' มันแปลกๆ นะ'
เขามีคำถามมากมาย
โดยปกติจะมีกำแพงระหว่างสายเลือดโดยตรงและสายเลือดรองที่ไม่อาจข้ามมาได้ หากเป็นพวกสายตรงก็ไม่แปลกที่จะไม่ชอบขี้หน้ากัน ไม่เหมือนกันสายรอง
นอกจากนี้ ซิลเวียอาศัยอยู่แยกไปต่างหาก และยังไม่สามารถขึ้นไปบนแท่นได้ เห็นได้ชัดว่าเธอถูกเลือกปฏิบัติด้วยเหตุผลบางอย่าง แม้ว่าเธอจะเป็นสายตรงก็ตาม
' เหตุผลคืออะไร'
อาจมาจากการถูกเรียกว่านอกคอกและผู้แพ้ หรือมันมีสาเหตุอะไรกัน?
แกรก..
ขณะที่เขากำลังคิดถึงเหตุผลของการเลือกปฏิบัติที่ซิลเวียกำลังเผชิญอยู่ ทหารที่ยืนอยู่นอกประตูห้องได้ลดหอกของพวกเขาลง
“หัวหน้าตระกูลซีกฮาร์ท ผู้ปกครองแดนเหนือ ท่านลอร์ด เกล็น ซีกฮาร์ท มาถึงแล้ว!”
จากนั้นประตูเหล็กบานใหญ่ของห้องก็เปิดออกกว้าง
เกล็น ซีกฮาร์ท ปรากฏตัวขึ้น บรรยากาศดูเหมือนจะหนักอึ้งไปหมด เขามีอาการหายใจติดขัดขึ้นมาเมื่อเขามาถึง ความตึงเครียดจนหายใจไม่ออกแล่นผ่านกระดูกสันหลังของราอน
“ท่านผู้นำตระกูลซีกฮาร์ท !”
ทั้งเหล่ามังกรที่มองลงมาจากด้านบนของแท่น หมาป่าที่เคยแยกเขี้ยวยิงฟันจากด้านล่าง ต่างก็คุกเข่าพร้อมกัน
ตึก ตึก ตึก
เป็นเสียงฝีเท้าของเขา
ซีกฮาร์ทเข้ามาในด้วยเสียงฝีเท้าหนักแบบเดียวกับเมื่อห้าปีก่อน และท่าทีอันเด็ดขาดของเขา ทำให้ผู้คนทั้งหมดยอมคำนับ เขานั่งลงบนบัลลังก์สีทองตรงกลางแท่น
“มาเริ่มกันเถอะ”
ทันทีที่เขาสะบัดนิ้ว ดาบก็โผล่ขึ้นมาจากตรงกลางห้อง มันเป็นดาบหินขนาดมหึมาที่ดูเหมือนแม้แต่ยักษ์ยังยกไม่ขึ้น
' นั่นต้องเป็นดาบแห่งการทดสอบ'
ดาบ ซึ่งเป็นวัตถุจากเมื่อพันปีก่อน กล่าวกันว่าสามารถระบุความสามารถทางมานาได้เมื่อพวกเขาวางมือบนดาบ
พิธีทดสอบใช้ดาบหินเพื่อตัดสินความถนัดของเด็ก
“คนแรก, เบอร์เรน ซีกฮาร์ท”
* * *
* * *
เมื่อได้ยินชื่อของเขา เด็กชายผมสีฟ้าซึ่งนั่งแถวที่สองบนแท่นและอายุน่าจะประมาณหกขวบก็ลุกขึ้น
“วางมือบนดาบ”
เมื่อเขาลงมาที่แท่นพิธี ผู้ดำเนินพิธีชี้ไปที่ดาบหิน เบอร์เรนพยักหน้าและวางมือลงบนมัน
แสงสีเขียวส่องออกมาจากปลายนิ้วของเบอร์เรนและห่อหุ้มดาบทั้งหมดไว้ มีอากาศหนาๆ ไหลออกมาจากด้ามจับ
“โอ้!”
“ลมล่ะ! พลังลม!”
“ดาบทั้งเล่มสว่างขึ้น แสดงว่ามานาของเขาอยู่ในระดับสูงสุด!”
“สมกับเป็นลูกของท่านคารุน!”
“ยินดีด้วยนะ!”
ญาติสายรองที่ยืนอยู่ใต้แท่นส่งเสียงปรบมือและโห่ร้องไปยังชายวัยกลางคนที่นั่งถัดจากเบอร์เรน
“เป็นคุณสมบัติที่เหมาะกับนักดาบ จากนี้ไปจงหมั่นฝึกฝนพลังแห่งสายลม”
“ครับ ผมจะตั้งใจ!”
เกล็นพยักหน้า เบอร์เรนฉายแสงเจิดจ้าราวกับดอกทานตะวันที่หันหน้าเข้าหาดวงอาทิตย์ ก่อนจะกลับไปนั่งที่เดิม
“ถัดไปจากตระกูลขุนนางซัลเลียน รูนัน ซัลเลียน”
“ค่ะ”
เด็กผู้หญิงผมสีเงินซึ่งนั่งอยู่ด้านขวาสุดของแท่นยืนขึ้นอย่างเงียบๆ
เช่นเดียวกับชนชั้นสูงที่รับใช้กษัตริย์ ครอบครัวขุนนางที่รับใช้ซีกฮาร์ทก็เป็นตระกูลที่ยิ่งใหญ่ในภาคเหนือ
ซัลเลียนดูเหมือนจะอยู่บนแท่นที่มีเชื้อสายโดยตรง เนื่องจากพวกเขาเป็นตัวแทนของตระกูลขุนนาง
เด็กสาวชื่อ รูนัน เข้าหาดาบหินด้วยสายตาสงบนิ่งและวางมือลงบนดาบ
คลิ้ง!
ทันทีที่มือของเธอสัมผัสดาบ แสงสีเงินที่ดูราวกับว่าดวงจันทร์ได้พุ่งออกมาจากปลายดาบทู่
แสงที่โพยพุ่งออกมาไม่ได้หยุดอยู่แค่การอาบจนเต็มดาบ แต่กลับส่องขึ้นไปบนด้ามดาบและสร้างน้ำแข็งสีเงินปกคลุมทั่วทั้งดาบ
“น้ำแข็ง? คลุมดาบทั้งเล่มเลย นั่นมัน...!”
“เป็นระดับเดียวกับท่านเบอร์เรนหรือเปล่า…”
“ซัลเลียนช่างสุดยอดนัก”
“อีกหนึ่งอัจฉริยะจากตระกูลซัลเลียน”
อย่างไรก็ตาม เสียงปรบมือและเสียงเชียร์ไม่ดังเท่าตอนที่เป็นเบอร์เรน ดูเหมือนว่ามีประเด็นแข่งขันกันระหว่างตระกูลขุนนางรับใช้และสายรองจะยังคงอยู่
“เธอมีพลังที่ดี หากสามารถลับให้คมได้เหมือนคมมีด ก็จะสามารถแทงทะลุทุกสิ่งได้”
เกล็น ซีกฮาร์ทพยักหน้า รูนันเช่นกัน
“ขอบคุณค่ะ”
รูนันก้มศีรษะโดยไม่มีแม้แต่การแสดงออกทางสีหน้าของเธอ เธอลงจากแท่นด้วยความสง่างามก่อนที่จะกลับไปที่ที่นั่งของเธอ
มีเด็กอีกสองคนที่มาจากสายตรง เหล่าสายรองและขุนนางรับใช้ต่างวางมือบนดาบหิน แต่ไม่มีใครที่มีความถนัดเทียบได้กับเบอร์เรนหรือ รูนัน
' ตอนนี้ฉันเข้าใจแล้ว'
ราอนดีดนิ้ว ขณะที่เขาชมพิธีทดสอบของคนอื่น เขารู้แล้วว่าการตัดสินใช้อะไรตัดสิน
' สำหรับความบริสุทธิ์ของมานา มันคือระยะทางที่แสงจากใบดาบเดินทาง ส่วนพลังธาตุของมานา จะแสดงให้เห็นจากปลายด้ามจับ'
ในกรณีที่คุณภาพของมานาโดดเด่น ดาบทั้งเล่มจะส่องแสงเหมือนที่เกิดกับรูนัน หรือเบอร์เรน และพลังพิเศษของมานากำหนดได้ผ่านด้ามดาบ
“คนสุดท้าย ราอน ซีกฮาร์ท ออกมาข้างหน้า”
“ไปกันเถอะราอน”
“ครับ”
เมื่อเขาผงกศีรษะ ซิลเวียก็ยิ้มอย่างอ่อนหวานและอุ้มเขาขึ้น
“เห็นที่คนอื่นทำใช่ไหม? ลูกก็แค่ทำแบบเดียวกัน”
ซิลเวียพาเขาลงมาที่หน้าดาบหินและยื่นมือของเธอออกมาราวกับกำลังสาธิต
“ครับ”
เขาตอบสั้น ๆ และมองไปที่ดาบหิน
' ผลลัพธ์คงไม่ดีแน่'
แม้ว่า 'วงแหวนแห่งไฟ' จะเป็นระดับสองดาว แต่ความเย็นในวงจรมานาของเขายังคงอยู่ในระดับที่น่าตกใจ
เมื่อพิจารณาจากสภาพปัจจุบันของเขาแล้ว เขาคงไม่สามารถเปล่งแสงเจิดจ้าได้เท่ากับเด็กคนอื่นๆ
“ฟุ่ว”
เขาหายใจออกช้าๆ ยื่นมือไปทางดาบหิน
ทันทีที่มือของเขาสัมผัสกับดาบหิน คลื่นก็ซัดเข้ามาในหัวใจของเขาราวกับว่าก้อนกรวดตกลงไปในสระน้ำ เสียงกระซิบเล็กๆ ออกมาจากหน้าอกของเขาและดังไปทั่วร่างกาย
' นี่คืออะไร'
ในขณะที่เขากำลังจะเอามือออกเพราะความรู้สึกแปลกๆ ก็มีบางอย่างโผล่เข้ามาต่อหน้าเขา
เขาเห็นชายผมทองสวมชุดเกราะสีเงิน
มีสัตว์ประหลาดนับไม่ถ้วนพุ่งเข้ามาหาเขาราวกับคลื่น
' นี่มันคืออะไรกัน...?'
แม้จะรู้ว่ามันเป็นเพียงภาพลวงตา แต่ความรู้สึกนั้นเหมือนจริงมากเสียจนเหงื่อเย็นไหลออกมา
เขาหายใจไม่สะดวก มือสั่น เมื่อชายคนนั้นหยิบดาบขึ้นมา
เปลวเพลิงสีทองลุกโชนบนคมดาบที่สวยงามตระการตา
เขาฟาดดาบที่ลุกโชนไปด้วยเปลวเพลิงราวกับสายฟ้าฟาด
ขณะนั้น…
เปลวไฟสีทองพุ่งออกมาจากพื้นโลกและปกคลุมไปทั่วทั้งโลก
เขาละสายตาจากเปลวไฟสีทองที่ปกคลุมสายตาทั้งหมดและหลับตาลง เมื่อเขาเปิดตาอีกครั้งโลกก็เปลี่ยนไป และมีข้อความปรากฏตรงหน้าเขา
ท่านกำลังฝึกฝน <วงแหวนแห่งไฟ (สองดาว)>
ท่านยังไม่ได้ครอบครอง????
ความสำเร็จไม่เพียงพอ
เมื่อเขาขยับศีรษะไปที่ข้อความที่อ่านไม่ออก แสงก็พุ่งออกมาจากดาบหิน
แสงที่เริ่มเดินทางอย่างรวดเร็ว ค่อยๆ ช้าลงและหยุดลงที่กลางดาบ
ไม่มีความสามารถพิเศษหรือความบริสุทธิ์สูงเหมือนคนอื่นๆ เขามีความสามารถเทียบไม่ได้กับสายรองด้วยซ้ำ จะนับประสาอะไรกับสายเลือดโดยตรง
“จบแล้วเหรอ?”
“มันไม่ถึงตรงกลางเหรอเนี่ย?”
“ฮ่าฮ่าฮ่า! เป็นครั้งแรกเลยที่ฉันเห็นอะไรแบบนี้”
“คุณภาพของมานาไม่ดี แถมยังเป็นสีขาว คงไม่มีพลังพิเศษแน่”
“ไม่มีอะไรเลย นอกจากหน้าตาที่ดี”
“ดูเหมือนว่า เทพแห่งสงคราม คงจะไม่ชอบลูกนอกสมรสสินะ”
พวกสายตรงที่เห็นพิธีทดสอบต่างทำหน้าเหม็นเบื่อ ขณะที่พวกสายรองเย้ยหยันอย่างเปิดเผย
“……”
เกล็นก็ยังไม่เปิดปากเช่นกัน
“ฮุ้ว…”
ราอนถอนหายใจเบาๆ
เขาเคยชินกับการถูกเมิน เขาไร้อารมณ์มานานแล้ว เขาถูกเลี้ยงมาแบบไม่ใช่มนุษย์ แต่เป็นสุนัข ได้รับการปลูกฝังแย่ๆ มามากมาย เขาจึงสามารถยอมรับคำวิจารณ์หรือคำสบประมาทได้ตลอดเวลา
เขาจะเอาเท่าที่ทำได้และจากไปอยู่ดี เขาไม่อยากสนใจว่าจะเกิดอะไรขึ้นอยู่แล้ว
แม้ว่าซิลเวียและเหล่าสาวใช้จะปฏิบัติต่อเขาเหมือนครอบครัวที่แท้จริง แต่ที่วางแผนไว้นั้นก็ยังไม่เปลี่ยน
ในตอนนี้เขายังอยู่ในอารมณ์ที่สงบ
ทว่าพวกเขาไม่ได้เยาะเย้ยเพียงแค่เขา แต่ยังรวมถึงซิลเวียและเฮเลนด้วย หัวใจของเขาเต้นแรงราวกับถูกไฟฟ้าดูด
' ได้เลย'
ราอนกัดฟันแน่น ซิลเวียและสาวใช้เป็นคนกลุ่มแรกที่ปฏิบัติต่อเขาในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง
เขาให้คำมั่นที่จะแสดงให้ทั้งสายตรงและสายรองที่เย้ยหยันเขารู้ว่า เรื่องพวกนี้มันไม่เกี่ยวกับความสามารถของเขา
“ฉันเข้าร่วมพิธีทดสอบมาตลอด แต่นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้เห็นพลังระดับนั้น”
“เขาเป็นซีกฮาร์ทจริงเหรอ ?”
“พรสวรรค์ที่ซิลเวียมีดูท่าจะสูญเปล่า ไม่มีอะไรในตัวเขา นอกจากผมทองตาแดงเหมือนท่านหัวหน้าตระกูล”
เขาจำใบหน้าแต่ละคนและทุกคนที่พูดพล่ามโดยไม่คิดหน้าคิดหลังไว้จนหมด
“หยุด”
ผู้คนทั้งห้องถึงกับตัวแข็งเพราะคำๆ เดียวจากเกล็น
“นี่คือจุดสิ้นสุดของพิธีการทดสอบ ทุกคนออกไป”
“ท่านเจ้าตระกูล!”
“ต้องให้ย้ำด้วยเหรอ?”
“เชิญทุกคนออกไป”
เมื่อ คารุน ซีกฮาร์ท ลูกชายคนที่สองของเกล็นยืนขึ้น คนอื่นๆ ก็แอบลอบมองไปรอบๆ ก่อนออกจากห้อง ในขณะที่พึมพำสาปแช่งราอนและซิลเวียอย่างเงียบ ๆ
ห้านาทีถัดมา คนเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ในห้องคือ เกล็น ซีกฮาร์ท ซึ่งเป็นเจ้าของห้อง และ โรเอนหัวหน้าพ่อบ้าน
“ช่วยไม่ได้”
เกล็น พยักหน้าอย่างใจเย็นในขณะที่เขาจ้องมองไปที่ดาบแห่งการทดสอบที่ตั้งอยู่กลางห้อง
“ท่านลอร์ด ซีกฮาร์ท ….”
ในขณะที่โรเอนกำลังจะเข้าใกล้เขา…
ครืด!
แสงพุ่งออกมาจากดาบแห่งการพิพากษา เคลื่อนเลยคมดาบไปจนสุดด้าม
แสงนั้นเป็นสีทองเจิดจ้าพอๆกับดวงอาทิตย์ และมีไฟลุกโชนที่ปลายด้ามดาบ
“เปลวเพลิงสีทอง?”
คล้ายกับมีพายุโหมกระหน่ำในดวงตาของเกล็นเป็นครั้งแรก
