นักฆ่าเกิดใหม่กลายเป็นจอมดาบอัจฉริยะ 3
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
บทที่ 3
“นี่ค่ะคุณหนู”
หัวหน้าแม่บ้านเฮเลนส่งชามสีขาวร้อนๆให้กับซิลเวีย
"ขอบคุณ"
ซิลเวียเป่าให้ยาอมฤตเย็นลง เธอมองไปที่ราอนซึ่งหลับสนิท
“เธอคิดว่าจะเอาให้เขาดื่มได้ไหม?”
“เด็กๆ เกลียดรสขม คุณหนู ตอนเล็กๆ ก็ไม่ชอบกินยาขมๆ เช่นกันนะคะ”
"ฉันเหรอ?"
“คุณหนูอาจจะจำไม่ได้ มีครั้งหนึ่งที่คุณหนูวิ่งหนีแล้วตะโกนออกมาด้วยว่าคุณจะไม่ยอมทานยา”
“นี่ ราอนกำลังฟังอยู่นะ”
“คิ๊กๆ”
ทั้งคู่หัวเราะคิกคัก ขณะที่ราอนซึ่งกำลังนอนกรนเบาๆ
“ที่จริงแล้วก็ไม่มีเด็กคนไหนชอบยา ยิ่งราอนที่ยังเด็กมากๆ คงจะยิ่งเกลียดมันสุดๆ”
“แต่คุณหนู...”
"ฉันรู้ เขาต้องทานมัน”
ซิลเวียพยักหน้าอย่างมุ่งมั่น
'นี่คือยาอมฤตจากท่านลุง ฉันปล่อยให้เสียเปล่าแม้แต่หยดเดียวไม่ได้'
ราวกับว่าคำขอร้องของเธอกับพ่อของเธอทำให้เขาลำบากใจ แพทริคจึงย้อนกลับมาอีกครั้งและมอบยาอมฤตคุณภาพดีสามอันที่มีคุณสมบัติในการดับความหนาวเย็นแก่เธอ
เนื่องจากเธอเจือจางน้ำยาอมฤต เธอจึงใช้เท่าที่มีอยู่ได้ค่อนข้างนาน ในระหว่างนี้ เธอคงจะสามารถหายาอมฤตจากที่อื่นได้ โชคดีที่ท่านลุงยอมช่วย
“ราอน”
ซิลเวียลูบผมของราอนเบาๆ ไม่อยากให้เขาอารมณ์เสีย
“อือ…”
ราอนเกร็งนิ้วขณะที่ลืมตา
"หลับสบายไหม?"
“อา-อา- งะ”
“มีบางอย่างที่เธอต้องทำตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ราอน เธอต้องดื่มให้หมดนะ”
ซิลเวียตักยาด้วยช้อนไม้ขนาดเล็กแล้วยื่นไปที่ริมฝีปากของราอน
'เขาคงจะดื่มแล้วอาจจะร้องไห้แน่เลย'
แม้ว่านั่นจะเป็นสัญชาตญาณของเด็กที่กินยาแล้วร้องไห้ แต่แน่นอนว่าเขาพยายามจะโยนสัญชาตญาณนั้นทิ้งไป
“งั้นมาดื่มกันเถอะ”
ซิลเวียเทยาอมฤตลงในปากของราอน เธอเกร็งไปทั้งตัว เพราะต้องทำให้แน่ใจว่ายาอมฤตจะไม่หก
“อุ๊-อา...”
เธอมองดูราอนทำหน้าบูดบึ้ง เธอทำหน้าลุ้นขณะที่รอให้น้ำตาของเขาเริ่มไหล
แต่ไม่มีน้ำตาไหลออกมาเลยสักหยด
"ฮะ?"
เมื่อเธอลืมตาอย่างระมัดระวัง ราอนก็โบกมือเล็กๆ ไปมาในอากาศ ราวกับว่ากำลังบอกให้เธอป้อนเขาอีก
“เฮเลน นี่…”
“นะ-นายน้อย ดูเหมือนจะขอดื่มอีก?”
"ใช่เหรอ? จริงเหรอเนี่ย?”
ซิลเวียเบิกตากว้างและหยิบช้อนขึ้นมาอีกครั้ง คราวนี้เธอตักในปริมาณที่มากขึ้นกว่าเดิมแล้วป้อนใส่ปากของราอน
“อู้ อู้!”
คิ้วของราอนเลิกขึ้นเป็นรูปภูเขา… แต่เขาก็ยังไม่ร้องไห้ เขาเริ่มสะบัดมือเร็วขึ้นอีก
"โอ้…"
ริมฝีปากของซิลเวียยกยิ้ม
“เธอคิดว่าราอนรู้ถึงความตั้งใจของฉันไหม?”
"แน่นอนค่ะ! ดูเหมือนว่าคุณชายน้อยจะรับรู้ถึงความตั้งใจของคุณหนูและแล้วก็อดทนอยู่แน่ๆ”
เห็นได้ชัดจากสีหน้าบูดบึ้งของเขาว่ามันมีรสขม แต่เขาก็ยังขอให้ป้อนเพิ่ม เห็นได้ชัดว่าเขาเข้าใจและจะอดทนมาก
“ราอน !”
ซิลเวียอดไม่ได้ที่จะกอดราอนแน่น
* * *
'เอายามาเถอะ เร็วหน่อยสิ'
ราอนโบกมือขณะแตะไหล่ซิลเวีย
'แม้ว่าจะขมสักเล็กน้อย แต่ก็ไม่เป็นไร เขาจะพลาดโอกาสไปไม่ได้เด็ดขาด'
มันไม่ใช่แค่ยาธรรมดา สิ่งที่เขาต้องการมากที่สุดคือยาอมฤตที่มีคุณสมบัติธาตุไฟ แม้ว่ามันจะขมและร้อนจนลิ้นของเขารู้สึกชา แต่เขาก็ต้องดื่มให้หมด
“ดูราอนสิ ! เธอก็คิดว่าเขากินได้น่ารักมากใช่ไหม?”
"แน่นอนค่ะ!"
ราอนไม่ปล่อยให้สิ่งที่ซิลเวียและเฮเลนกำลังพูดรบกวนเขา เขากลืนยาอมฤตทันทีที่มันมาถึงปาก
'ต่อให้จะไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ผลลัพธ์มันก็สุดยอด
ทันทีที่เขาดื่มน้ำอมฤต พลังงานร้อนแรงก็เริ่มเผาไหม้ในท้องของเขา—ราวกับว่ากำลังจุดเตาหลอม ความร้อนไหลผ่านวงจรมานาและเริ่มขับความเย็นออกไป
'ฤทธิ์และความเข้มข้นของยาเหมาะสม'
ยาอมฤตที่เข้มข้นไปอาจเป็นพิษต่อร่างกายที่อ่อนแอของเด็กได้
ดูเหมือนว่าซิลเวียและเฮเลนจะตรวจสอบจนแน่ใจว่าได้ความเข้มข้นที่เหมาะสมแล้ว
อึก..
ราอนสำลักเล็กน้อยหลังจากเลียน้ำอมฤตที่เหลืออยู่บนช้อน เขาหลับตาลง
"คุณหนูคะ.."
"ปล่อยให้เขานอนกันเถอะ”
ซิลเวียและเฮเลนจ้องมองเขา ดวงตาของพวกเธอยังคงจับจ้องที่เขาอยู่ตลอดเวลาก่อนจะจากไป
“ฮู่ว..”
ราอน ลืมตาขึ้นทันทีหลังจากที่พวกเธอจากไป
'คิดว่าพวกเธอคงไม่เข้ามาอีกสักพัก'
พวกเธอคงจะไม่อยากรบกวนเขาในตอนนี้
เนื่องจากเขากินไปทั้งอาหารและยาแล้ว จึงไม่มีทางที่ซิลเวียหรือเฮเลนจะเข้ามาปลุกเขา นี่คงเป็นเวลาที่ดีที่สุดในการฝึกฝน
ราอนนำพลังงานอันอบอุ่นเข้าสู่ร่างกาย และเริ่มฝึกฝนด้วย 'วงแหวนแห่งไฟ'
'การสร้าง 'วงแหวนแห่งไฟ' รวดเร็วขึ้นมาก ต้องขอบคุณที่มีน้ำอมฤต'
รอยยิ้มปรากฏบนริมฝีปากของเขาโดยที่เขาไม่รู้ตัว
***
เวลาผ่านไป เป็นเวลาสองปีครึ่งแล้วที่ราอนเริ่มฝึกฝน 'วงแหวนแห่งไฟ' ของเขา
กิจวัตรประจำวันของเขาเป็นอะไรที่เรียบง่ายมาก
เขาตื่นขึ้นมาในตอนเช้า เล่นกับซิลเวียและเฮเลน แล้วหลังจากทานอาหารกลางวันกับยาอมฤต เขาก็แสร้งทำเป็นหลับและฝึกฝน 'วงแหวนแห่งไฟ' ในช่วงเวลานี้
หลังอาหารมื้อเย็นเขาจะเข้านอนเร็วและตื่นขึ้นประมาณเที่ยงคืน นั่นคือเวลาที่เขาจะเริ่มฝึกรอบที่สอง ในขณะที่คนอื่นๆ หลับกันหมด
เหนือสิ่งอื่นใด เขามั่นใจว่าเมื่อเทียบกับเด็กวัยสามขวบคนอื่นๆ ในทวีปนี้ เขาคงใช้ชีวิตได้สุดยอดที่สุดแล้ว
'ถ้าทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ฉันคิดว่าวันนี้ฉันคงได้รับดาวดวงแรกของ 'วงแหวนแห่งไฟ' '
ความคืบหน้าของการฝึกพลังยังคงเร่งรุดอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าช่วงเวลาฝึกฝนของเขาจะน้อย แต่น้ำอมฤตก็ช่วยเขาได้ดีมาก
ดูเหมือนว่าเขาสามารถฝึก 'วงแหวนแห่งไฟ' ในตอนไหนก็ได้ ตราบใดที่เขารักษาจังหวะและโฟกัสได้ถูกต้อง
'ยังไงก็เถอะ เหมือนว่าเจ้าตระกูลคนนั้นจะไม่สนใจเราเลยจริงๆ'
เกล็น ซีกฮาร์ท ไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆ ของเขาตั้งแต่เขาตั้งชื่อให้ราอน และดูเหมือนว่าเขาไม่ได้สนใจซิลเวียลูกสาวของเขาเช่นกัน
'ไม่เป็นไร'
ไม่จำเป็นต้องไปสนใจเรื่องนั้น เขาวางแผนไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่าเขาจะออกจากที่นี่หลังจากทุกอย่างพร้อม มันจะเป็นอย่างนั้น
'แต่มันก็ติดอยู่อย่างหนึ่ง....'
เรื่องของซิลเวีย เฮเลน และสาวใช้คนอื่นๆ ที่ทำให้เขาคิดหนัก ดูเหมือนว่าหลังจากอยู่กับพวกเธอมาสามปี ความรู้สึกเล็กๆ ก็เริ่มก่อตัวขึ้นในใจของเขา
“ราอน เรียกฉันว่า 'แม่' ด้วย!”
ขณะที่ราอนกำลังครุ่นคิดกับอนาคต ซิลเวียก็หัวเราะคิกคักและอุ้มเขาขึ้น
“แม่!”
"อา! อีกที!"
“แม่!”
“อ๊าาา !”
เมื่อเขาบังคับตัวเองให้พึมพำและเรียกเธอว่า 'แม่' ใบหน้าของซิลเวียก็สดใสขึ้น ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความสุข
“ราออน อีกทีสิ!”
“แม่!”
“คุณหนูคะ ดิฉันนำยามาให้”
ขณะที่เขาเล่นกับซิลเวียด้วยสีหน้าเหนื่อยหน่ายเล็กน้อย เฮเลนก็นำน้ำอมฤตที่อุ่นร้อนมาให้
"โอ้ ขอบคุณ"
ซิลเวียรับน้ำอมฤตจากเฮเลน
“นี่ ราอน”
เธอทำให้ยาอมฤตเย็นลงเล็กน้อยแล้วตักให้เขา
“อา- ม!”
ปากเล็กๆของราอนยื่นมาใกล้ช้อน
“ดูเขาสิ!”
ซิลเวียและเฮเลนยิ้มขณะเฝ้าดูราอนกลืนยาอมฤต แม้จะผ่านมาสองปีครึ่งแล้วก็ตาม
"ง่วง…"
หลังจากกินยาอมฤตเสร็จ ราอนก็กระพริบตาอย่างหนักราวกับว่าเขาง่วงนอน
“ในเมื่อเรากินยาเสร็จแล้ว พวกเราไปพักผ่อนกันดีไหม?”
“งืม”
"ได้เลย ไปนอนกัน"
ซิลเวียวางราอนลงบนเตียงโดยหันหน้าไปทางหน้าต่างแล้วตบเบาๆที่หน้าท้อง
“อืมมม …”
ราอน หลับตาลงและทำท่าเหมือนจะหลับ สักพักเขาได้ยินเสียงซิลเวียและเฮเลนเดินออกจากห้อง พวกเขาใช้เวลานี้หยุดพักกันในขณะที่เขา แกล้งเป็นหลับ
'น่าจะเริ่มได้แล้วล่ะ'
ราอน ท่องบทสำหรับฝึก 'วงแหวนแห่งไฟ' เขาหลับตา หายใจเข้าลึกๆ
เขาปล่อยให้มานาซึ่งถูกดูดเข้ามาจากการหายใจเข้า ไหลผ่านร่างกายของเขา
'การไหลเวียนของมานาเป็นไปอย่างราบรื่น'
มานาไหลอย่างราบรื่นมากขึ้น แม้ว่าการหายใจของเขาจะเหมือนเมื่อก่อนเขารู้สึกราวกับว่ากำลังจะสำเร็จอะไรบางอย่าง
'ใจเย็นๆ'
เขาหายใจออกอย่างต่อเนื่องและเชื่อมต่อเส้นของมานาที่ไหลเวียนในวงจรมานา ปลายนิ้วของเขาสั่น เขากำลังจะหมดลม แต่เขาก็อดทน
ด้วยการใช้พลังความร้อนจากน้ำอมฤตและมานาบริสุทธิ์ ความเย็นภายในวงจรมานาลดลงจากนั้นเขาก็ไหลเวียนมานาไปทั่วร่างกายของเขา
* * *
* * *
แคร๊กก
เขารู้สึกถึงพลังงานจากยาอมฤตและมานาที่แทรกซึมเข้าไปในกระดูก กล้ามเนื้อ และผิวหนังของเขา
เขารักษาสมาธิที่เฉียบคมซึ่งกำลังลับให้คมเหมือนคมมีด และดำเนินการฝึกฝน 'วงแหวนแห่งไฟ' ต่อไป
เมื่อผ่านไปสักระยะ…
เปรี้ยง!
ความรู้สึกแสบร้อนราวกับมีลูกไฟผ่ากลางหัวใจ
พลังงานอันอบอุ่นหมุนวนอยู่ที่ใจของเขาเหมือนห่วง ในที่สุดเขาก็ทำวงแหวนแห่งไฟสำเร็จแล้ว
'ในที่สุดมันก็…”
ในขณะที่เขากำลังจะลืมตาขึ้นอย่างดีใจก็มีแสงสีทองวาบขึ้น
ติ๊ง!
ได้รับ <วงแหวนแห่งไฟ> วงที่หนึ่ง
ได้รับความสำเร็จครั้งแรกแล้ว
คุณสมบัติพิเศษ <วงแหวนแห่งไฟ (หนึ่งดาว)> ได้ถูกสร้างขึ้น
' อะ -อะไรเนี่ย?'
มีข้อความปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา
ร่างกายของท่านแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อยด้วยเอฟเฟกต์ของ <วงแหวนแห่งไฟ (หนึ่งดาว)>
ความแข็งแกร่ง, ความไว และพลังกายเพิ่มขึ้นจากผลของ <วงแหวนแห่งไฟ (หนึ่งดาว)>
คุณสมบัติพิเศษ <การต้านทานน้ำ (หนึ่งดาว)> ถูกสร้างขึ้นแล้ว
ข้อมูลอื่นปรากฏขึ้นหลังจากข้อความระบุว่าเขาได้รับ 'วงแหวนแห่งไฟ'
'ฮะ?'
ราอนเม้มริมฝีปาก
'ข้อความพวกนี้คืออะไร...?'
เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาเบาขึ้นทันทีที่ข้อความปรากฏขึ้น
แม้ว่าจะไม่มีความแตกต่างมากนัก เนื่องจากยังเป็นเด็ก แต่ก็เห็นได้ชัดว่ามีการเปลี่ยนแปลง
'ปวดน้อยลงแล้ว'
ความเจ็บปวดจากความเย็นที่ปิดกั้นวงจรมานาของเขาก็ลดลงเช่นกัน
'ผลลัพธ์ของวงแหวนแห่งไฟเหรอ?'
วงแหวนแห่งไฟถูกเรียกว่าเป็นวิธีการฝึกฝนในตำนาน ประสิทธิภาพนั้นไม่ค่อยมีอะไรน่าทึ่ง จนกว่ามีวงแหวนถึงสามวงหรือสี่วง มันถึงจะมีประโยชน์อย่างมาก
ในชีวิตที่แล้ว เขาไม่รู้สึกว่ามีอะไรเปลี่ยนแปลงตอนที่บรรลุระดับหนึ่งดาวเลย
'เป็นเพราะยาอมฤตหรือเพราะเป็นร่างกายของเด็กกัน?'
เขาพิจารณาจากมุมต่างๆ แต่ก็ยังหาคำตอบไม่ได้
'หรือเป็นเพราะข้อความพวกนี้...?'
ราอนอ่านข้อความที่ลอยอยู่ตรงหน้าอีกครั้ง
เขาน่าจะเข้าใจว่ามีความแตกต่างบางอย่างระหว่างปัจจุบันและชาติก่อนของเขา แต่ข้อความที่ใหญ่ที่สุดดูเหมือนจะเป็นข้อความนี้
"คุณชายน้อยตื่นแล้ว”
เขาได้ยินเสียงของเฮเลนจากบนหัวของเขา ดูเหมือนเธอจะเข้ามาในห้องอีกครั้ง
“เฮเวน! ดูนี่สิ!”
ราอนชี้ไปที่ข้อความ ซึ่งมีลักษณะเป็นวงเวทย์
"คะ? เตียงเหรอ?"
ดูเหมือนว่าเฮเลนจะไม่เห็นข้อความนี้ คงมีเพียงเขาเท่านั้นที่เห็นข้อความนี้
โปรดตรวจสอบ <หน้าต่างสถานะ> เพื่อยืนยันการเปลี่ยนแปลง
'หน้าต่างสถานะ? ห้ะ?'
เขาคิดซ้ำไปซ้ำมาอย่างไม่เข้าใจ และหน้าต่างพร้อมกับข้อความก็ปรากฏขึ้น
<หน้าต่างสถานะ>
ชื่อ: ราอน ซีกฮาร์ท
ตำแหน่ง: ไม่มี
สถานะ: คำสาปแห่งน้ำแข็ง (เก้าจุด), พละกำลังต่ำ, อุณหภูมิร่างกายต่ำ, ความสามารถทางร่างกายลดลง, ค่าความสัมพันธ์มานาลดลง
*ยังไม่ได้ปลดล็อคความสามารถเพิ่มเติม
เขาตรวจสอบ 'หน้าต่างสถานะ' ตรงหน้าเขาอย่างช้าๆ
'คำสาปแห่งน้ำแข็ง, ความอดทนต่ำ, อุณหภูมิร่างกายต่ำ, ความสามารถด้านร่างกายลดลง, และความสัมพันธ์มานาลดลง...'
ข้อมูลดูเหมือนจะเป็นสถานะปัจจุบันของเขา
'อย่างที่คาดไว้ ร่างกายของฉันย่ำแย่ในหลายๆ ด้าน'
นอกเหนือจากคำสาปแห่งน้ำแข็งแล้ว เขายังมีร่างกายที่เย็นไปหมดและความแข็งแกร่งที่ย่ำแย่ นั่นเป็นเหตุผลที่เขาเหนื่อยง่ายหลังจากเคลื่อนไหวเพียงแต่นิดเดียว
'แต่นั่นไม่สำคัญ'
ราอนปิดปากของเขา เขาไม่กังวลเลยแม้ว่าโครงสร้างของเขาจะแย่ก็ตาม
เขาได้รับการขนานนามว่าเป็นนักฆ่าที่เก่งที่สุดในชาติที่แล้ว และเขารู้วิธีการฝึกฝนที่ดีที่สุดอย่าง—'วงแหวนแห่งไฟ'
ถ้าเขาสร้าง 'วงแหวนแห่งไฟ' ตามประสบการณ์ของเขาจากชาติที่แล้ว ข้อบกพร่องของเขาจะถูกกลบไปแน่นอน
'ยิ่งไปกว่านั้น ตัวเขาคือตระกูล ซีกฮาร์ท '
หากเขาเชี่ยวชาญเทคนิคการใช้ดาบที่บันทึกไว้อย่างลับๆ ภายในตระกูลซีกอาร์ท การตัดหัวเดรุส โรเบิร์ตนั้นยิ่งกว่าเป็นไปได้
'และตอนนี้ฉันอายุแค่สามขวบ'
เดรุสเป็นหนึ่งในผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในทวีป
แทบจะไม่มีใครที่สามารถฆ่าเขาได้ ราอนต้องเพิ่มความแข็งแกร่งและจัดการให้เสร็จในคราว ต้องค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไปอย่างมั่นคง
ราอนกำหมัดแน่น ราวกับให้คำมั่นกับตัวเอง และมองไปที่หน้าต่างสถานะอีกครั้ง
'ว่าแต่... ข้อความนี้คืออะไร'
เขาไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงเห็นข้อความและหน้าต่างสถานะ รับรู้ได้จากสัญชาตญาณนักฆ่าเท่านั้นว่ามันจะไม่ทำร้ายเขา
'มันอาจจะเกี่ยวข้องกับการเกิดใหม่ของฉัน'
เขาสันนิษฐานว่ามีความเกี่ยวข้องกันระหว่างข้อความและเหตุผลที่เขาเกิดใหม่มาพร้อมกับความทรงจำจากชาติที่แล้ว
ดูเหมือนว่าเขาต้องค่อยๆ คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เช่นเดียวกับสิ่งที่เขาต้องทำเพื่อได้หัวของเดรุส โรเบิร์ต
'อย่าใจร้อน ค่อยเป็นค่อยไป'
***
ได้รับ <วงแหวนแห่งไฟ> วงที่สอง
วิญญาณของท่านแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อยด้วยเอฟเฟกต์ของ <วงแหวนแห่งไฟ (สองดาว)>
ค่าความสัมพันธ์ของมานา พลังจิต และพลังงานเพิ่มขึ้นตามผลของ <วงแหวนแห่งไฟ (สองดาว)>
ราอนยิ้มกว้างหลังจากตรวจสอบหน้าต่างข้อความ
'ในที่สุดฉันก็ทำสำเร็จ'
แหวนวงที่สองก่อตัวขึ้นจากการบ่มเพาะอย่างสม่ำเสมอในช่วงสองปีครึ่งที่ผ่านมา โดยเริ่มหลังจากที่ได้แหวนวงแรกมา
'วงแหวนแห่งไฟ' อันแรกหมุนรอบหัวใจของเขาในแนวนอน ในขณะที่ 'วงแหวนแห่งไฟ' อันที่สองที่เพิ่งก่อตัวขึ้นกำลังหมุนในแนวตั้ง
อาจเป็นเพราะข้อความที่ว่าพลังของเขามากขึ้น มันจึงทำให้เขารู้สึกไวต่อมานาที่ล่องลอยอยู่
เห็นได้ชัดว่าข้อความพวกนี้เป็นเวทมนตร์บางอย่าง
'ฉันสร้างวงแหวนไฟได้สองวงตอนอายุห้าขวบ'
มันคงเป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ของทวีปที่เด็กอายุเพียงห้าขวบได้ฝึกฝน 'วงแหวนแห่งไฟ' อันเป็นตำนาน หัวใจของเขาพองโตด้วยความภาคภูมิใจ
'ฉันไม่อยากให้พวกเธอมีอันตรายเพราะฉันเลย'
ซิลเวีย เฮเลน และสาวใช้คนอื่น ๆ ต่างดูแลเขาเป็นอย่างดี
ต่อให้เขาจะจากที่นี่ไป เขาก็คงไม่มีทางลืมพวกเธอแน่
"ฟุ้ว"
ประตูเปิดออกในขณะที่ราอนกำลังจะเริ่มฝึกฝนอีกครั้ง
"ลูกแม่!"
ซิลเวียเดินเข้ามา เธอยิ้มแต่ใบหน้าของเธอดูซีดเซียว
"แม่?"
เขาเรียกเธอว่าแม่ได้แล้ว แต่น้ำเสียงของเขาก็ยังคงเป็นน้ำเสียงเด็กเช่นเดิม
“จำได้ไหมที่แม่บอกว่ามีที่ไหนสักแห่งที่ลูกต้องไปกับแม่”
เธอพูดพร้อมกับวางเครื่องแต่งกายสีแดงเข้มที่เธอนำมาด้วยบนเตียงและถอดชุดนอนของเขาออก
'อืม...'
เธอบอกว่าเมื่อสองสามวันก่อนว่าทางตระกูลจะรวมตัวเด็กๆ จากทั้งสายตรงและสายรองเพื่อตรวจสอบอะไรบางอย่าง
"ไม่ต้องกังวลนะ ไม่นานก็เสร็จแล้ว”
ซิลเวียยิ้มอย่างสดใสราวกับกำลังปลอบโยนเขา
"ครับ"
“ลูกชายสุดที่รักของแม่ เป็นคนน่ารักอะไรขนาดนี้!”
ซิลเวียหยุดระหว่างช่วยเขาเปลี่ยนเสื้อผ้าและเอาแก้มของเธอถูกับใบหน้าของเขา
'อ้า ขอร้องงเถอะ...'
ราอนมือสั่นทำอะไรไม่ถูก
แล้วเฮเลนก็เข้ามาหยุดซิลเวียที่กำลังโอบกอดราอนไว้ในแขนอย่างยาวนาน
“คุณหนู ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลานะคะ 'พิธีทดสอบ' กำลังจะเริ่มแล้ว!”
