ตอนที่ 1250 ข้อตกลงอะไร.. ผมบอกไปแล้วว่าผมก็แค่หลอกคุณ

อะไรนะ?

หลินฟาน เปลี่ยนใจแล้ว?

นี่เป็นสิ่งที่ทุกคนคาดคิดไม่ถึงจริงๆ หลินฟาน ก่อกวนอันใดที่ไหนล่ะ เขาไม่ได้ช่วยคนเลวด้วยซ้ำ แล้วที่เขาขาย หยุน ชิงเย้า เพื่อชีวิตของตัวเองไม่ใช่หรือ แต่ทําไมตอนนี้เขาถึงได้บอกว่าเปลี่ยนใจแล้ว และยังปฏิเสธไม่ยอมส่งมอบ หยุน ชิงเย้า ไปให้อีก?

ชายใบหน้าเหลี่ยม ได้พูดด้วยสีหน้าบึ้งตึงว่า : “คุณพูดอะไรนะ ..คุณบอกว่าเปลี่ยนใจแล้ว นั่นมันหมายความว่าอะไร?”

หลินฟาน ยิ้ม แล้วพูดว่า : “ความหมายผมนั้นไม่ดูง่ายหรอกหรือ? ผมไม่ได้คิดตั้งใจจะมอบ หยุน ชิงเย้า ไปให้กับคุณตั้งแต่แรกแล้ว เมื่อกี้ผมเองก็เพียงแค่กําลังหลอกคุณอยู่ จุดประสงค์หลักๆ ก็แค่อยากจะช่วยเจ้าตัวเล็กคนนี้ไว้ ในตอนนี้ผมประสบความสําเร็จแล้ว และก็ย่อมไม่จําเป็นต้องส่งมอบ หยุน ชิงเย้า ไปให้กับคุณ ..อีกแล้ว”

เมื่อได้ยิน หยุน ชิงเย้า ก็ได้เงยหน้าขึ้น และมอง หลินฟาน ด้วยความประหลาดใจ ที่แท้ หลินฟาน ก็ไม่ได้วางแผนที่จะส่งเธอออกไปตั้งแต่แรก ชั่วขณะหนึ่ง อารมณ์ของเธอก็ดูซับซ้อนมาก…

ทุกคนก็ตกตะลึง ที่แท้ หลินฟาน ที่เพิ่งพูดไปมากขนาดนั้น ก็เพื่อหลอกลวงผู้อื่น และเพียงเพื่อหลอกให้ ชายใบหน้าเหลี่ยม คนนั้นส่งมอบเด็กไปให้งั้นหรอกหรือ?

ต้องบอกว่าในครั้งนี้ หลินฟาน หลอกทุกคน และทุกคนก็คิดว่า หลินฟาน ได้ช่วยให้คําแนะนําแก่ ชายใบหน้าเหลี่ยม เมื่อกี้นี้มันก็ได้ทําให้พวกเขาโกรธอย่างมาก

หยุน จงเจิ้ง ก็ตกตะลึงไปแล้ว หลินฟาน ไม่ได้คิดจะส่งมอบ หยุน ชิงเย้า!

ตามความจริงแล้ว หยุน จงเจิ้ง โกรธไปจริงๆ เพราะสิ่งที่ หลินฟาน พูดนั้นถูกต้อง หยุน ชิงเย้า เป็นจุดอ่อนเดียวของเขาจริงๆ

ถ้าหาก หลินฟาน มอบ หยุน ชิงเย้า ไปให้กับ ชายใบหน้าเหลี่ยม จริงๆ ซึ่งในตอนนั้น ชายใบหน้าเหลี่ยม ก็จะเอา หยุน ชิงเย้า มาข่มขู่เขา เขาเองก็ไม่รู้ว่าเขาจะหวั่นไหวหรือไม่.. ใช่.. เมื่อต้องเผชิญหน้ากับอีกฝ่ายที่มี หยุน ชิงเย้า อยู่ในมือ เขาเองก็ไม่มีทางที่จะใจแข็ง.. ไปแบบนั้นได้อีก

หาก ชายใบหน้าเหลี่ยม ทําให้ หยุน ชิงเย้า อับอายขายหน้าในที่สาธารณะ เขาจะไปสามารถมองด้วยตาปริบได้จริงๆ นะเหรอ นั่นคือศิษย์ที่เขารักมากที่สุด และเขาก็เห็นว่าศิษย์คนนี้เป็นดั่งบุตรสาวแท้ๆ ของเขา และแน่นอนว่าเขาจะไปทนเห็นเธอถูกทรมานโดยคนชั่วได้จริงนะหรือ?

การเคลื่อนไหวของ หลินฟาน อาจกล่าวได้ว่าโหดเหี้ยมเกินไปจริงๆ!

วิธีการของ หลินฟาน นั้น มันแทงใจคนเกินไป และในเรื่องทฤษฎีการพูดเสียดแทงหัวใจผู้คนนั้น การกระทำที่ว่านี้ก็เน้นไปทางการฆ่าหัวใจคนเป็นสำคัญ และหลินฟาน ก็เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการฆ่าหัวใจผู้คนอย่างไม่ต้องสงสัย…

ชายใบหน้าเหลี่ยม ได้โกรธขึ้นมาแล้ว : “ไอ้เด็กบ้านี่ แกมันหาที่ตาย!”

หลินฟาน กล่าวว่า : “ไม่.. ผมแค่ทนเห็นเด็กน้อยวัยสามขวบที่ไร้เดียงสา ถูกฆ่าตายไม่ได้ก็เท่านั้น มาตอนนี้ผมช่วยเด็กไว้ได้สําเร็จแล้ว คุณสามารถเพิกเฉยต่อผม และคุณก็สามารถเล่นเกมของคุณต่อไปได้…”

ชายใบหน้าเหลี่ยม คาดไม่ถึงจริงๆ ว่าจะมีคนกล้าไม่เห็นเขาอยู่ในสายตาจริงๆ และหลินฟาน ชายหนุ่มคนนี้มันก็ไม่ได้เห็นเขาอยู่ในสายตาเลย มิฉะนั้นมันจะกล้ามาเล่นกับเขาอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้ ได้เช่นไร!

“ฉันต้องการผู้หญิงคนนี้ ไอ้สารเลวน้อย ฉันขอแนะนำแกว่าอย่าทำเป็นไม่รู้ดี รู้ร้าย แกคิดว่าฉันให้สัญญาว่าจะไม่ฆ่าแก แล้วคิดจริงๆ หรือว่าฉันจะไม่ฆ่าแกจริงๆ! มอบผู้หญิงคนนั้นมาให้กับฉันซะ ในตอนนี้สำหรับฉัน แกมันทำผิดข้อตกลงไปก่อนแล้ว!” ชายใบหน้าเหลี่ยม ได้พูดด้วยสีหน้าเย็นชาออกมา

หลินฟาน ได้หัวเราะ แล้วพูดไปว่า : “ข้อตกลงอะไร ผมบอกไปแล้วว่าผมก็แค่หลอกคุณ และคุณก็ไม่จำเป็นต้องไปสนใจข้อตกลงอะไรที่ว่านั้นอีกแล้ว”

ได้ยินเช่นนี้ ชายใบหน้าเหลี่ยม ก็ได้พูดตะคอกกลับไปทันทีว่า : “แกมันเป็นใครกันแน่ หรือเป็นไปได้ไหมว่าสิ่งที่แกพูดเมื่อกี้ ..จริงๆ แล้ว มันเป็นเรื่องเท็จทั้งหมด และจริงๆ แล้วแกก็เป็นคนของหยุนเหมินเช่นกัน?”

หลินฟาน กล่าวว่า : “สิ่งที่ผมพูดส่วนใหญ่เป็นความจริง และผมไม่ใช่คนของหยุนเหมินจริงๆ ผมมาครั้งนี้ ก็มาเพื่อแก้ปัญหากับทางหยุนเหมินจริงๆ ส่วน หยุน ชิงเย้า ก็เช่นกัน ..เธอเป็นตัวประกันของผม และผมก็ยังต้องการใช้เธอเพื่อเจรจากับทางหยุนเหมิน ดังนั้นผมจึงส่งมอบเธอให้กับคุณไปไม่ได้ ดังนั้นต้องขอโทษด้วยจริงๆ..”

ชายใบหน้าเหลี่ยม ได้ยกยิ้มขึ้นมาด้วยความโกรธ ไอ้เด็ก หลินฟาน คนนี้มันไร้ยางอายจริงๆ พูดข้อเรียกร้องออกมา เพื่อคิดใช้แลกเปลี่ยนกัน แต่เขา.. มันกลับคําไปได้อย่างไร้ซึ่งยางอายจริงๆ!

“หรือแกยังรู้สึกว่าแกยังต้องไปเจรจากับหยุนเหมินอีก? ก็แค่ช่วยฉันทําลายหยุนเหมิน หากมองในอีกมุมหนึ่ง เราก็อยู่ฝ่ายเดียวกัน และฉันก็ยังช่วยแกได้ด้วย ไอ้หนู.. แกคงควรที่รู้จักตอบแทนบุญคุณ!” ชายใบหน้าเหลี่ยม ได้พูดพร้อมกับหัวเราะออกมา

หลินฟาน เขากลับส่ายหัว และพูดไปว่า : “คุณพูดแบบนี้ไม่ถูกต้องแล้ว ผมมาที่หยุนเหมิน ก็ไม่ได้วางแผนที่จะฆ่าใคร แต่คุณกลับเปิดฉากฆ่าสังหารหมู่ และพวกเราก็ไม่ใช่อยู่ฝ่ายเดียวกัน ถ้าผมมอบ หยุน ชิงเย้า ให้กับคุณไป และผู้นำหยุน ที่เห็น หยุน ชิงเย้า ในมือคุณ เขาอาจจะประนีประนอมขึ้นมาจริงๆ และมอบสมบัติให้กับคุณ ส่วนคุณก็สะบัดก้น แล้วก็เดินจากไป ทิ้งความยุ่งเหยิงเอาไว้ แบบนี้.. คุณคิดไหมว่าถึงตอนนั้น หยุนเหมิน จะปล่อยผมไป? ถึงตอนนั้นผม และหยุนเหมินคงจะกลายมาเป็นศัตรูคู่อาฆาตกันไปแล้ว และผมก็ยังสูญเสียเบี้ยต่อรองอย่าง หยุน ชิงเย้า ไปอีก ขอโทษ.. มันไม่คุ้มสำหรับผม”

ชายใบหน้าเหลี่ยม กล่าวว่า : “ฉันก็จะพาแกไปด้วย พวกเศษสวะหยุนเหมินจะยังไปฆ่าแกได้อีกยังไง?”

หลินฟาน กล่าวว่า : “เฮ้อ.. เช่นนี้ก็ยังไม่เหมาะสม หยุนเหมิน รู้จักผมดี ถึงหนีพ้นวันนี้ ก็ไม่พ้นวันข้างหน้าอยู่ดี และคนพวกนี้ก็ยังคงวิ่งไล่ตามมาฆ่าผม.. ดังนั้นไม่ว่ายังไง ผมก็ช่วยคุณไม่ได้ อย่างที่ผมบอกไป ทุกสิ่งที่ผมทําเมื่อกี้ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการช่วยชีวิตเด็กคนนี้ มาตอนนี้ผมบรรลุเป้าหมายของผมแล้ว คุณเองก็ทำเหมือนว่าผมไม่เคยปรากฏตัวมาก่อน และก็ไม่เคยได้ยินคําพูดเหล่านั้น ส่วน หยุน ชิงเย้า ยังไงผมก็จะต้องเก็บเธอเอาไว้”

ชายใบหน้าเหลี่ยม ได้ยิ้มเย็นชาออกมา และพูดว่า : “เจ้ากลัวหยุนเหมินจะแก้แค้นเจ้า แต่เจ้ากลับไม่กลัวว่าข้าจะฆ่าเจ้าตอนนี้หรือยังไง!?”

หลินฟาน ก็ได้ถอนหายใจออกมา แล้วพูดว่า : “คุณวิ่งมาที่หยุนเหมิน ก็เพื่อขอสิ่งของ และคุณก็กำหนดเป้าหมายมาที่หยุนเหมิน ส่วนผมก็ไม่ใช่ว่าเป็นคนของหยุนเหมิน คุณเองคงไม่คิดฆ่าผู้บริสุทธิ์ตามอำเภอใจได้หรอก จริงไหม?”

ชายใบหน้าเหลี่ยม ได้แสดงสีหน้าโกรธออกมา เขาบอกไม่ได้ว่าทําไม.. แต่ก็รู้สึกได้ว่า หลินฟาน ดูเหมือนจะมีความสามารถในการกระตุ้นความโกรธของผู้คนได้จริงๆ และเขาก็ไม่รู้ว่าไอ้สารเลวน้อยนี่.. มันโง่ หรือตั้งใจโง่จริงๆ

ถ้า หลินฟาน ผู้ชายคนนี้จงใจทำตัวน่ารําคาญโดยเจตนา แล้วใครล่ะที่มันได้ให้ความกล้าหาญแก่เขาที่ออกมาเล่นตลกต่อหน้าเสือได้เช่นนี้กัน!

ทุกคนในหยุนเหมิน.. ก็อยากรู้อยากเห็นเช่นกัน หลินฟาน สามารถยืนขึ้น และช่วยเด็กน้อยวัยสามขวบเอาไว้ได้ ความกล้าหาญของเขานั้นยอดเยี่ยม และน่ายกย่องอย่างมาก แต่คำถามคือ ..นี่เขาไม่กลัวเลยเหรอ?

เขาไม่กลัวที่จะทําให้ ชายใบหน้าเหลี่ยมคนนี้ ..โกรธเลยงั้นหรือ ชายใบหน้าเหลี่ยมคนนี้ แข็งแกร่งถึงขนาดนั้น แต่แล้วทําไมเขาถึงไม่กลัวอีกฝ่ายล่ะ?

ชายใบหน้าเหลี่ยม พูดว่า : “ถ้าแกไม่มอบผู้หญิงคนนั้นมาให้ฉันล่ะก็.. ฉันก็จะฆ่าแกทันที และก่อนที่แกจะตาย ฉันจะไปฆ่าไอ้เด็กนั่นต่อหน้าแก..  ให้แกได้รู้ว่าสิ่งที่แกได้ลงทุนทำไปนั้นมันสูญเปล่า! ไอ้สารเลวน้อย.. แกคงจะไม่คิดว่าตัวแกเองจะมาขวางฉันได้หรอกมั้งใช่ไหม? ฉันเองดูๆ ไปแล้วแกก็ไม่ใช่ดูเหมือนคนโง่ ..ที่ไม่เจียมเนื้อเจียมตัวหรอก จริงไหม?”

ทุกคนในหยุนเหมิน พากันมองไปที่ หลินฟาน ใช่.. หรือคือนี่ หลินฟาน กำลังมองหาความตายอย่างชัดเจน?

หยุน ชิงเย้า พูดในเวลานี้ว่า : “หลินฟาน คุณรีบไปเถอะ พาเด็กคนนี้ไปด้วย และถือว่าเป็นการรักษาสายเลือดของหยุนเหมินให้กับเรา และคุณก็ช่วยส่งฉันไปให้กับเขา!”

หยุน จงเจิ้ง ได้ตกตะลึง : “ชิงเย้า นี่เจ้า…”

หยุน ชิงเย้า กล่าวว่า : “ท่านอาจารย์ ข้าขอถามอะไรท่านสักข้อได้ไหม?”

หยุน จงเจิ้ง พูดว่า : “เจ้าพูดมา”

หยุน ชิงเย้า กล่าวว่า : “ข้าหวังว่าท่านอาจารย์จะไม่ตําหนิ หลินฟาน.. ความคับข้องใจระหว่าง หยุนเหมิน เรา และหลินฟาน จะถูกยกเลิกไปตั้งแต่ตอนนี้ และไม่ว่าในอนาคตจะเป็นอย่างไร หยุนเหมิน จะไม่ไปสร้างปัญหาให้ หลินฟาน อีก และข้าเองก็ได้ขออาสาแลกเปลี่ยนกับเด็กคนนี้ด้วยความเต็มใจ”

เธอรู้ว่าจุดประสงค์ที่ หลินฟาน ทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อช่วยชีวิตเด็กคนนี้ และหัวใจของเธอก็รู้สึกตื้นตันใจ ทั้งเธอเองก็ได้รู้สึกละอายใจเล็กน้อย.. หลินฟาน ในฐานะคนนอก และแม้แต่เขาที่เป็นศัตรูของหยุนเหมิน ยังสามารถยืนขึ้น และช่วยชีวิตเด็กคนนี้เอาไว้ได้ แต่เธอที่เป็นคนหยุนเหมิน เธอจะมารักชีวิต และกลัวความตายได้อย่างไร?

เธอได้ตัดสินใจแล้ว โดยการแลกชีวิตตัวเองกับชีวิตของเด็กคนนี้!

ก่อนหน้านี้ ท่านยาย ได้ควบคุมเธอ สิ่งที่เธอรู้คือ ท่านยาย ได้ขอร้อง หลินฟาน ให้พาเธอออกไป เพื่อทิ้งสายเลือดสุดท้ายไว้ให้กับหยุนเหมิน

ตอนนี้เธอตัดสินใจที่จะให้โอกาสนี้กับเด็กน้อยคนนี้ เธอจะอยู่ต่อ และอยู่ร่วมกับผู้คนทั้งหมดของหยุนเหมิน เธอจะทิ้งผู้คนในหยุนเหมิน เพื่อหนีรอดออกไปคนเดียวได้เช่นไร…

หยุน จงเจิ้ง : “......”

เขารู้สึกพูดไม่ออกไปชั่วขณะหนึ่ง

“ไม่ได้!”

ท่านยาย คัดค้านทันที และในขณะที่พูด ..เธอก็ได้ลุกยืนขึ้นมา

เมื่อเห็นเธอยืนขึ้น หลินฟาน ก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย หญิงชราคนนี้ได้ถูกเขาสกัดจุดไปเมื่อครู่ แต่ไม่คิดเลยว่าเธอจะแก้มันได้อย่างรวดเร็วด้วยตัวเองเช่นนี้

ท่านยาย ได้ยืนขึ้น และเดินเข้ามาอยู่ตรงหน้า หลินฟาน และพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังไปว่า : “ท่านหลิน อีกสักพักขอให้ท่านช่วยพา ชิงเย้า ออกไปด้วย”

หลินฟาน : “......”

ท่านยาย ไม่คิดสนใจเขาอีก เธอได้พูดเสียงดังออกไปว่า : “เหล่าศิษย์สาวกหยุนเหมินจงฟัง ขึ้นไปด้วยกัน เราจะต่อสู้กับคนผู้นี้ให้จนถึงที่สุด!”