ตอนที่ 20
ตอนที่เฉิงอวี้กลับมาถึงบ้านก็ห้าโมงกว่าแล้ว นานๆ เขาจะออกจากบ้านสักที หลังจากแคสติงเสร็จเขาก็เข้าบริษัทไปจัดการเอกสารนิดหน่อยแล้วถึงค่อยกลับบ้าน
หลินอันหลานเพิ่งเดินออกมาจากห้องนอนพอดี กำลังจะหยิบผลไม้กิน เมื่อเห็นเฉิงอวี้กลับมาก็ยิ้มแล้วพูดว่า “กลับมาแล้วเหรอ”
เฉิงอวี้พยักหน้า “ฉันไปบริษัทมาก็เลยกลับมาช้า”
“อื้อ” หลินอันหลานส่งเสียงตอบแล้วเดินไปที่ตู้เย็นเพื่อหยิบองุ่นออกมา
เฉิงอวี้เอื้อมมือรับมาแล้วพูดว่า “ฉันจะเอาไปล้างให้”
หลินอันหลานไม่ได้ปฏิเสธอะไร
เขาเดินตามเฉิงอวี้ไปที่ห้องครัว แล้วถามว่า “วันนี้แคสติงเป็นยังไงบ้าง”
“ก็พอได้”
“นอกจากนายแล้วยังมีใครอีกบ้าง”
แวบแรกเขานึกถึงเจี่ยงซวี่ เฉิงอวี้ล้างองุ่นอย่างช้าๆ ตอบกลับว่า “คนเยอะมาก ฉันจำไม่ได้หรอก”
“เซี่ยฮุยคนนั้นก็ไปแคสด้วยเหรอ”
เฉิงอวี้คิดไม่ถึงว่าหลินอันหลานจะพูดชื่อเซี่ยฮุยขึ้นมา “นายเห็นฮอตเสิร์ชเหรอ”
หลินอันหลานพยักหน้า “เขาหน้าตาเหมือนฉันเลย”
เฉิงอวี้หัวเราะ “เขาแต่งหน้า ตัวจริงเขาไม่ได้เหมือนขนาดนั้น”
“ฮอตเสิร์ชบอกว่านายอาจจะร่วมงานกับเขา”
“มันขึ้นอยู่ที่ฉันกับเขาจะแคสติงผ่านไหม”
หลินอันหลานมองแผ่นหลังของเฉิงอวี้ เขาอยากถามว่าแล้วนายอยากแคสติงผ่านไหม
เรื่องนี้ไม่จำเป็นต้องถามเลย เฉิงอวี้ต้องหวังว่าตัวเองจะผ่านแคสติงอยู่แล้ว และไม่น่าจะสนใจเซี่ยฮุยด้วย
แต่ว่าหลินอันหลานสนใจ
แต่สนใจแล้วยังไง เขาก็ไม่ไปแสดงเป็นกู้ซูอวี่อยู่ดี แล้วก็ไม่มีทางไปห้ามไม่ให้คนอื่นแสดงด้วย
ดังนั้นมันจึงเป็นคำถามที่เปล่าประโยชน์
เฉิงอวี้ล้างองุ่นเสร็จแล้ว เขาปิดก๊อกน้ำแล้วเดินไปข้างๆ หลินอันหลาน จากนั้นก็ป้อนองุ่นเข้าปากอีกฝ่าย
หลินอันหลานอ้าปากรับองุ่นอย่างว่าง่าย
เขามองตัวเองในดวงตาของเฉิงอวี้ แล้วค่อยๆ เขย่งปลายเท้าขึ้นช้าๆ พร้อมเอาแขนคล้องคออีกฝ่าย จากนั้นคาบองุ่นป้อนเข้าปากเฉิงอวี้
เฉิงอวี้โอบเอวหลินอันหลานไว้ด้วยแขนข้างหนึ่ง เขากัดไปโดนริมฝีปากของอีกคนเบาๆ แล้วพูดขึ้นว่า “หวานจริงๆ”
หลินอันหลานไม่ได้พูดอะไร เขาก้มหน้าลง รับจานองุ่นในมือของอีกคนมา
ทั้งสองคุยไปพร้อมกับกินองุ่นไปด้วย เฉิงอวี้ไม่ได้พูดเรื่องแคสติงในวันนี้มากนัก หลินอันหลานก็ไม่ได้ถามมาก
ก่อนที่จะเข้านอนเฉิงอวี้ก็ไปอาบน้ำตามปกติ ส่วนหลินอันหลานก็นอนอ่านนิยายอยู่บนเตียง
เขาอ่านไปได้ครึ่งหนึ่ง เสียงโทรศัพท์ของเขาก็ดังขึ้น
หลินอันหลานหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วพบว่าเป็นเบอร์แปลก เขาจึงรับสายแล้วพูดว่า “ฮัลโหล?”
“เสี่ยวหลาน นายเซ็นสัญญารายการแบ็กแพ็กบอยซีซั่นสองจริงๆ เหรอ”
“นายคือ?”
“นายลบเบอร์ของฉันเหรอเนี่ย?” เจี่ยงซวี่ไม่อยากจะเชื่อ “คาดไม่ถึงว่านายจะจำเบอร์โทรศัพท์ของฉันไม่ได้”
หลินอันหลานขมวดคิ้ว ตกลงนายคือใครกันแน่เนี่ย
หลินอันหลานไม่ได้ตอบอะไรออกไป ส่วนเจี่ยงซวี่ก็คิดว่าหลินอันหลานกำลังโกรธตัวเองอยู่แน่ๆ ก็เลยไม่ยอมพูดอะไร เขาจึงรีบพูดว่า “ขอโทษนะ ก่อนหน้านี้ฉันผิดเอง ฉันไม่ควรขอให้นายทำแบบนั้น มันเป็นความผิดของฉันเอง”
“นายบอกมาก่อนสิว่านายคือใคร”
เจี่ยงซวี่จนใจ จึงตอบออกไปว่า “ฉันคือเจี่ยงซวี่”
หลินอันหลานเข้าใจแล้วว่าอีกฝ่ายคือเพื่อนสนิทของเขา รู้จักกับเขามาตั้งแต่เด็ก แต่ไม่ชอบให้เขาคบกับเฉิงอวี้
“แล้วโทรมามีอะไรเหรอ”
“ทำไมนายถึงรับรายการแบ็กแพ็กบอยล่ะ นายไม่รู้เหรอว่าเฉิงอวี้ก็รับรายการนี้เหมือนกัน”
“ฉันรู้”
“แล้วนายยังจะรับเนี่ยนะ”
“เขารับงานแล้ว ฉันก็ห้ามรับเหรอ” หลินอันหลานถามกลับ
เมื่อเจี่ยงซวี่ได้ยินดังนั้นก็คิดว่าหลินอันหลานยังโกรธตัวเองอยู่ “นายยังโกรธฉันอยู่ใช่ไหม นายกำลังโทษฉันอยู่ใช่หรือเปล่า”
หลินอันหลานพยักหน้า “อื้อ”
“ฉันขอโทษนายไปแล้วไง ฉันผิดไปแล้ว เสี่ยวหลาน ฉันผิดไปแล้วจริงๆ นะ แต่นายจะมาโกรธฉันเรื่องนี้ไม่ได้นะ”
เจี่ยงซวี่โกรธจนต้องนวดขมับ เดิมทีวันนี้เขาอารมณ์ดีมาทั้งวัน โดยเฉพาะหลังจากแคสติงเสร็จ แต่พอตกดึก จนเขาได้ยินรายชื่อพิธีกรรายการแบ็กแพ็กบอยซีซั่นนี้
อีกฝ่ายพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ ว่า “ทำไมฉันน่าสมเพชขนาดนี้เล่าพี่เจี่ยง รายการนี้มีทั้งเฉิงอวี้และหลินอันหลาน แค่ดูก็รู้ว่ามันต้องดังแน่ๆ แต่ว่าฉันมาช้าไปก้าวหนึ่ง ฉันมักจะมาช้าทุกครั้งเลย”
เจี่ยงซวี่ไม่เชื่อ “นายคิดอะไรของนายน่ะ หลินอันหลานไม่มีทางถ่ายรายการวาไรตี้กับเฉิงอวี้แน่นอน”
แต่อีกฝ่ายพูดอย่างมั่นใจว่า “แต่พวกเขาเซ็นสัญญากันไปแล้ว ตอนนี้กองถ่ายกำลังเตรียมใช้พวกเขาทั้งสองคนเพื่อส่งเสริมการลงทุน”
เจี่ยงซวี่จึงรีบติดต่อผู้จัดการส่วนตัวของตัวเองทันที ให้เขาไปสืบมา สรุปว่าข่าวนั้นเป็นเรื่องจริง สัญญาก็เซ็นไปแล้วด้วย อีกไม่กี่วันก็จะเริ่มถ่ายตอนที่หนึ่งแล้ว
เจี่ยงซวี่ยอมรับไม่ได้ หลินอันหลานจะถ่ายวาไรตี้กับเฉิงอวี้อย่างนั้นเหรอ
เป็นไปได้อย่างไร
สำหรับหลินอันหลานนั้นรู้กันอยู่แล้วว่าเขาไม่ชอบเฉิงอวี้ เขาเกลียดที่ต้องมาคุยกับเฉิงอวี้ แล้วเขาจะเข้าร่วมรายการพร้อมกับเฉิงอวี้ได้อย่างไร
เจี่ยงซวี่ส่งวีแชตหาหลินอันหลานด้วยความร้อนใจ แต่ผลสุดท้ายก็ส่งไม่ไปเหมือนเดิม
เขาไม่สนใจอะไรแล้ว จึงกดโทรหาหลินอันหลาน
“เสี่ยวหลาน นายก็รู้ว่าฉันไม่ชอบเฉิงอวี้ นายเคยสัญญากับฉันแล้วไงว่านายจะไม่ติดต่อและจะไม่ร่วมงานกับเขา นายลืมไปแล้วเหรอ?”
