ตอนที่ 85 เขาจะยึดมั่นจนถึงสุดท้ายได้ไหม

เฉินเจียงไฮ่กว่าจะกลับถึงบ้านก็เกือบทุ่มหนึ่งแล้ว

ที่ทางเข้าซอย หลินว่านชิวที่กำลังกังวลอยู่ รู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นเฉินเจียงไฮ่กลับมา

“เจียงไฮ่ ทำไมวันนี้กลับช้าจัง”

เฉินเจียงไฮ่ลงจากรถจักรยาน "กลับช้านิดหน่อย ว่านชิว ทำไมคุณอยู่ที่นี่"

“ฉันกำลังจะออกไปดูว่าคุณกลับมารึยัง” หลินว่านชิวพูดพร้อมกับหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาเช็ดเหงื่อบนหน้าผากของเฉินเจียงไฮ่

เฉินเจียงไฮ่ถามต่อ "พ่อแม่ของคุณอยู่ที่ไหน พวกเขากลับไปหลังกินอาหารเย็นใช่ไหม"

หลินว่านชิวกล่าวตอบ "พ่อแม่บอกว่าจะรอคุณกลับมาก่อน พวกเขาค่อยกลับ"

“ทำไม ยังไม่ได้กินข้าวกันอีกเหรอ” เฉินเจียงไฮ่รู้สึกประหลาดใจ

หลินว่านชิวยิ้มอย่างสดใส "พ่อบอกว่าเราจะกินข้าวพร้อมกัน รอให้คุณกลับมาก่อน"

ไม่น่าแปลกใจที่เธอมีความสุข ทัศนคติของหลินเจียนกั๋วแสดงให้เห็นว่าเขายอมรับเฉินเจียงไฮ่เป็นลูกเขยของเขา

สำหรับด้านของซุยชุนหลี่เกรงว่าต้องใช้เวลาสักพัก

อย่างไรก็ตามหลินว่านชิวมั่นใจมากว่าในอนาคตอันใกล้ แม่ของเธอจะเปลี่ยนมุมมองที่มีต่อเฉินเจียงไฮ่แน่นอน

เฉินเจียงไฮ่แสดงรอยยิ้มออกมาและกอดเอวหลินว่านชิวอย่างเป็นธรรมชาติ "งั้นรีบเข้าไปกันเถอะ อย่าให้พ่อแม่ของคุณรอนาน"

"อืม!"

หลินว่านชิวคลอเคลียข้างเฉินเจียงไฮ่อย่างอ่อนโยน

เมื่อทั้งสองมาถึงที่บ้าน หลินเจียนกั๋วกับซุยชุนหลี่กำลังดูทีวีอย่างตั้งใจ

ที่กำลังฉายอยู่บนทีวีคือซีรีส์คลาสสิกของประเทศเรื่อง "The Story of the Editorial Department"

การเกิดขึ้นของซีรีส์นี้ได้สร้างแบบอย่างของซีรีส์จีนแนวคอมเมดี้และเติมเต็มช่องว่างของซีรีส์ทีวีใหม่ๆที่หลากหลาย

โดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุคที่ขาดความบันเทิงเช่นนี้มันสร้างเสียงหัวเราะให้กับผู้ชมนับครั้งไม่ถ้วน

แน่นอนว่ามันยังสร้างกลุ่มของคนดังในวงการบันเทิงเช่นลุงเกอที่พวกเรารู้จักกันดี

เมื่อเฉินเจียงไฮ่กับหลินว่านชิวมาถึง เขาก็เห็นซุยชุนหลี่กับหลินเจียนกั๋วพูดคุยเกี่ยวกับซีรีส์เรื่องนี้กันอยู่

แน่นอนว่าซุยชุนหลี่เป็นคนพูด ส่วนหลินเจียนกั๋วทำได้เพียงแค่เห็นด้วยอย่างเชื่อฟังและไม่กล้าเถียงอะไรกับเธอ

“พ่อแม่เจียงไฮ่กลับมาแล้ว มากินข้าวกันเถอะ!” หลินว่านชิวเรียกเสียงดัง

หลินเจียนกั๋วเอียงคอ "เดี๋ยวก่อน มานี่ มานี่"

“อะไร ไปกินสิ!”

ซุยชุนหลี่มองไปที่เฉินเจียงไฮ่ อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วและตะโกนออกมา

หลินเจียนกั๋วรีบละสายตาจากหน้าจอทีวี หลังจากคิดเป็นเวลานาน เขาลุกขึ้นปิดทีวีและไปนั่งลงบนโต๊ะอาหาร

เมื่อเห็นสถานการณ์นี้ เฉินเจียงไฮ่จึงพูดโดยไม่ลังเล "พ่อแม่ เมื่อพวกคุณกลับไป เอาทีวีเครื่องนี้กลับไปด้วยสิ!"

“จริงเหรอ?”

หลินเจียนกั๋วมองไปที่ลูกเขยของเขาด้วยความประหลาดใจ

ซุยชุนหลี่ก็มองไปที่เฉินเจียงไฮ่เช่นกัน ด้วยสายตาที่ประหลาดใจ

ราคาทีวีไม่ใช่ถูกๆ

แม้แต่ทีวีขาวดำมือสองที่ประกอบเองก็ยังมีราคาหลายร้อยหยวน

เฉินเจียงไฮ่พยักหน้า: "แน่นอน มันเป็นเรื่องจริง ผมจะประกอบอีกอันมาที่บ้านเอง"

“พ่อแม่ ฟังเจียงไฮ่นะ ในอนาคตพ่อกับแม่จะได้ดูทีวีกันตอนกลางคืน”

หลินว่านชิวกล่าวอย่างมีความสุข

สิ่งสำคัญที่สุดคือเฉินเจียงไฮ่สามารถทำได้ เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้ติดใจอะไรก่อนหน้านี้เลย

เมื่อเห็นว่าเฉินเจียงไฮ่จริงจัง ซุยชุนหลี่ก็ฝืนยิ้มออกมาด้วยความประหลาดใจ

หากเป็นอย่างอื่นซุยชุนหลี่อาจจะปฏิเสธ

แต่นี่คือทีวี!

เนื่องจากหลินจี้ฮัวมีโทรทัศน์สี ซุยชุนหลี่รู้สึกหงุดหงิดเมื่อเห็นเขาที่อิ่มเอมใจทุกวัน

แม้ว่านี่จะเป็นเพียงทีวีขาวดำ แต่มันก็ยังเป็นทีวีอยู่ดี!

ต้องรู้ว่าในหมู่บ้านหลินเจียน บ้านที่มีทีวีสามารถนับนิ้วได้เลย

ซุยชุนหลี่ไม่สามารถปฏิเสธสิ่งล่อใจนี้ได้

เมื่อเห็นว่าซุยชุนหลี่ไม่คัดค้าน เฉินเจียงไฮ่ก็รู้ได้ทันทีว่าเรื่องนี้ได้รับการตัดสินแล้ว

หลังอาหารเย็น เดิมทีเฉินเจียงไฮ่ต้องการส่งหลินเจียนกั๋วกับซุยชุนหลี่ไปที่บ้านเช่า แต่ถูกปฏิเสธ

เหตุผลของซุยชุนหลี่ก็ง่ายมาก มันไม่ไกล ไม่จำเป็นต้องไปส่ง

เฉินเจียงไฮ่ไม่ได้บังคับเช่นกัน เขากลับไปที่ครัวเพื่อล้างจาน

ตอนนี้หลินว่านชิวกับเฉินเจียงไฮ่ตกลงกันแล้วว่าฝ่ายหนึ่งจะรับผิดชอบในการทำอาหาร อีกคนรับผิดชอบในการล้างจาน

หลังจากล้างจานแล้ว พอเฉินเจียงไฮ่กลับมาที่ห้อง หลินว่านชิวก็พูดขึ้นมาอย่างลังเล "เจียงไฮ่ พรุ่งนี้พวกเราจะกินข้าวกันอยู่ที่บ้าน ที่สำคัญคุณต้องคุยเรื่องธุรกิจ"

“คุณไม่ไปไม่ได้หรอก พวกเขาก็พาครอบครัวไป ถ้าผมไม่พาคุณไป หน้าตาของผมคงจะเสียทันที พวกเขาคงจะคิดว่าเรามีปัญหากันแน่ๆ”

เฉินเจียงไฮ่ส่ายหัว

หลินว่านชิวมองไปที่เฉินเจียงไฮ่และกล่าวอย่างลังเล "ฉันต้องไปใช่ไหม"

“ไม่เป็นไร ถ้าคุณไม่อยากไป ผมจะบอกพวกเขาพรุ่งนี้ว่าพวกเราไม่ว่าง” เฉินเจียงไฮ่พูดพร้อมกับวางมือบนไหล่ของหลินว่านชิว

ด้วยความหวังของเขา เขายังคงหวังที่จะพาภรรยาของเขาไปสังสรรค์

เขาเกรงว่าจะมีโอกาสเช่นนี้อีกหลายครั้งในอนาคต หลินว่านชิวจะต้องเรียนรู้และปรับตัวอยู่เสมอ

หลังจากได้ยินคำพูดของเฉินเจียงไฮ่ หลินว่านชิวก็รู้สึกกังวลและรีบพูดออกมา "ไม่ ไม่ ไม่ พรุ่งนี้ฉันจะบอกพ่อแม่แล้วกันว่าฉันจะไปกับคุณ"

เฉินเจียงไฮ่ย่อตัวลงเล็กน้อย โอบเอวหลินว่านชิวแล้วพูด "ดีมาก ภรรยาของผม!"

หลินว่านชิวเหมือนจะตระหนักถึงอะไรบางอย่าง เธอมองไปที่เขาพร้อมกับขมวดคิ้ว: "คุณ... กำ..."

ก่อนที่คำพูดจะจบลงปากของหลินว่านชิวก็ถูกเฉินเจียงไฮ่จูบไปแล้ว

…

กลับมาที่บ้านเช่า หลินเจียนกั๋วดูมีความสุขมาก มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา

"คุณหัวเราะอะไร?" ซุยชุนหลี่ถาม

หลินเจียนกั๋วพูดตามตรง "เราได้ทีวีกลับบ้าน เธอไม่ดีใจเหรอ"

“คุณกำลังบอกว่าเฉินเจียงไฮ่สามารถสร้างการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ได้จริงๆงั้นเหรอ?”

ซุยชุนหลี่ถามด้วยใบหน้าบึ้ง

หลินเจียนกั๋วตอบอย่างหน้าบึ้งเช่น "ยายแก่ เธอนี่เอาใจยากจริงๆ ตอนเฉินเจียงไฮ่ทำไม่ดี เธอก็ไม่ชอบเขา ตอนนี้เขาเปลี่ยนไปแล้ว เธอก็ยังสงสัยเขาอีก เธอต้องการอะไรจากเขา"

เมื่อได้ยินคำพูดของหลินเจียนกั๋ว ซุยชุนหลี่ก็พูดไม่ออกเช่นกัน

หลังจากหยุดครู่หนึ่ง เธอกระทืบเท้าและพูดออกมา "ฉันก็แค่ห่วงลูกสาวของฉัน!"

“ถ้าเฉินเจียงไฮ่ทำอะไรฝ่าฝืนกฎหมายจริงๆ ไม่ใช่ลูกสาวของเราเหรอที่จะต้องทนทุกข์ทรมานในอนาคต?”

หลินเจียนกั๋วโบกมือ "คุณคิดมากไปเอง!"

“เราต้องหาความจริงให้ได้!” ซุยชุนหลี่พูดอย่างดื้อรั้นด้วยตาที่เบิกกว้าง

แน่นอนว่าหลินเจียนกั๋วไม่กล้าโต้เถียงกับซุยชุนหลี่มากเกินไป ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงเกลี้ยกล่อมอย่างอดทน "ถ้าอย่างนั้น เราไปที่โกดัง คุณจะได้เห็นวิธีการหาเงิน ไม่ต้องพูดถึงฝีมือของเขาอีก เราจะได้หายสงสัย"

"สิ่งที่ฉันสงสัยในตอนนี้คือเขาหาทุนมาจากไหน ต้องมีบางอย่างผิดปกติแน่!" ซุยชุนหลี่ยืนยัน

หลินเจียนกั๋วโน้มน้าวต่อ "ฉันคิดว่าตอนนี้เฉินเจียงไฮ่เปลี่ยนไปแล้วจริงๆ ดังนั้นอย่าอคติกับเขาอีกเลย!"

เมื่อซุยชุนหลี่ที่เห็นหลินเจียนกั๋วสนับสนุนเธอมาโดยตลอด แต่ตอนนี้กลับไปสนับสนุนฝั่งตรงข้าม หัวใจของเธอก็เริ่มหวั่นไหว

เป็นไปได้ไหมว่าเขาไม่ควรมองลูกเขยคนนี้ด้วยสายตาแบบเดิมอีก?

นอกจากนี้ ถ้าเขาหาเงินได้มากจริงๆ เขายังจะดูแลลูกสาวของเธอให้ดีไปตลอดใช่ไหม?

ยิ่งซุยชุนหลี่คิดเรื่องนี้มากเท่าไหร่ จิตใจของเธอก็ยิ่งสับสนมากขึ้นเท่านั้น!