1040 - ดอกไม้ศักดิ์สิทธิ์จักรพรรดิ์จื่อเว่ย 

1040 - ดอกไม้ศักดิ์สิทธิ์จักรพรรดิ์จื่อเว่ย

“ตามที่คาดไว้ของบุคคลจากวังไป๋จิงไม่ธรรมดาจริงๆ เด็กน้อยคนนี้คือปีศาจงูที่ฝึกฝนมานานหลายร้อยปีจนมีร่างกายเหมือนมนุษย์ นี่คงเป็นเด็กรับใช้ของหยินเทียนเต๋อที่คอยเป็นลูกมือในการปรุงยาให้เขาสินะ” เย่ฟ่านกล่าว

“เด็กน้อยคนนี้ร่ำรวยมาก อำนาจทางการเงินของวังไป๋จิงไม่ธรรมดาจริงๆ ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่กล้าที่จะประมูลทองแดงโลหิตหงส์ให้หยินเทียนเต๋อ นี่คือแกะอ้วนตัวใหญ่ รอให้เขาประมูลสมบัติได้ก่อนข้าจะฆ่าเขาด้วยตัวเอง”

หลี่เทียนมองชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม ผู้บ่มเพาะส่วนใหญ่ตั้งแผงขายของข้างถนน แม้ว่าสถานที่แห่งนี้จะไม่ได้มีลักษณะคล้ายกับโรงประมูลทั่วไป แต่สมบัติที่ผู้คนนำมาแลกเปลี่ยนกันล้วนมีระดับสูงทั้งสิ้น

ชายหนุ่มปีศาจงูก้าวไปข้างหน้าโดยเอามือไพล่หลัง มงกุฎสีทองของเขาเปล่งประกายแวววาว เขากวาดสายตาไปรอบๆด้วยสีหน้าเย้ยหยัน เห็นได้ชัดว่ามีความมั่นใจที่จะประมูลสมบัติล้ำค่าไปทั้งหมด

"แม้กระทั่งหลายปีขนาดนี้การแลกเปลี่ยนตำราศักดิ์สิทธิ์เล่มนั้นยังคงไม่เสร็จสิ้นอีกหรือ?”

ที่ด้านข้างของเย่ฟ่านมีชายหนุ่ม 2 คนเริ่มสนทนากันด้วยสีน่าเบื่อหน่ายเล็กน้อย การแลกเปลี่ยนคัมภีร์โบราณดำเนินมาตั้งแต่เมื่อสี่ปีก่อนแต่ปัจจุบันการแลกเปลี่ยนยังไม่เกิดขึ้น

หัวใจของเย่ฟ่านหวั่นไหว เขาโหยหาคัมภีร์เทพโบราณที่มีเพียงหน้าเดียวนั้นเช่นกัน และอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ผ่านมาหลายปีแล้วก็ยังไม่เห็นผลลัพธ์

เรื่องนี้สามารถบอกได้คำเดียวว่าต่างฝ่ายต่างระวังตัวเกินไปและกลัวอีกฝ่ายจะไม่ซื่อสัตย์

“คนจากเกาะเทพทะเลเหนือก็มาแล้ว ดูเหมือนว่าการประมูลครั้งนี้จะเต็มไปด้วยความดุเดือดอย่างแน่นอน!”

“ไอ้พวกคนรวย ข้าจะปล้นพวกเจ้าให้หมด”

หลี่เทียนสาปแช่งแล้วจ้องไปที่วัตถุศักดิ์สิทธิ์ซึ่งผู้คนจากเกาะเทพทะเลเหนือใช้เป็นพาหนะเดินทางมา”

“ท่านลุงผู้ชั่วร้าย ข้าไม่คิดว่าเจ้าจะเป็นคนขี้โกงถึงขนาดนี้” ตงตงยิ้มกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ในตอนนี้มหาอำนาจทั้งหมดที่อยู่ในทุ่งดวงดาวโบราณจื่อเว่ยได้มารวมตัวกันในลานกว้าง จากนั้นการประมูลก็เริ่มต้นขึ้น

“เด็กน้อยไสหัวออกไปจากที่นี่ พวกเราเผ่าอีกาทองได้ยึดครองสถานที่แห่งนี้ไว้แล้ว”

ในขณะนั้นมีชายหนุ่มคนหนึ่งก้าวออกไปข้างหน้า เขาพยายามผลักดันกลุ่มของเย่ฟ่านให้หลีกทางถอยไปเพื่อที่ตัวเองจะยึดครองตำแหน่งที่ดีที่สุดในการประมูล

“ถ้าเจ้าต้องการประมูลก็หาที่ยืนเอาเองอย่ามารนหาที่ตายที่นี่”  เย่ฟ่านตอบกลับ “ก่อนหน้านี้เผาอีกาทองของเจ้าถูกคนแซ่เย่ทุบตีจนสมองเสื่อมไปแล้วหรือ?”

สีหน้าขององค์ชายสิบอีกาทองเปลี่ยนเป็นเศร้าหมอง ด้วยความโกรธอย่างถึงที่สุดเขากระแทกกำปั้นเข้าหาเย่ฟ่านทันที

“น้องสิบถอยไป! . .” สมาชิกอาวุโสของเผ่าอีกาทองตะโกนด้วยความหวาดกลัว

“ปัง”

แขนองค์ชายสิบอีกาทองบิดเบี้ยวผิดรูป ร่างของเขาปลิวกระเด็นออกจากลานประมูลท่ามกลางสายตาตกตะลึงของผู้คนมากมาย

“เขาคือเย่ฟ่าน!”

สมาชิกของเผ่าอีกาทองตะโกน องค์ชายใหญ่ องค์ชายรอง และยอดฝีมือรุ่นอาวุโสหลายคนสีหน้าบิดเบี้ยวโดยสิ้นเชิง นามของคนเงาของไม้ไม่มีทางผิดเพี้ยนไปจากความจริงไปได้

เย่ฟ่านลงมือสังหารยอดฝีมือนับร้อยคนของเผ่าอีกาทอง เรื่องนี้พวกเขาตระหนักดีที่สุด ดังนั้นเมื่อเห็นเย่ฟ่านปรากฏตัวที่นี่ทุกคนจึงเต็มไปด้วยความหวาดกลัวทันที

“ลู่หยามาถึงหรือยัง?” หลี่เทียนกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“หากเขามาด้วยจะเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมที่สุด อาวุธครึ่งก้าวเต๋าสุดขั้วของเขาแข็งแกร่งอย่างยิ่ง หากเราได้รับมันมาจะเป็นการประหยัดเรี่ยวแรงไปมาก!” เย่ฟ่านตอบกลับ

“เจ้ากับอี้ชิงอู่สองสามีภรรยามีแผนการอะไรกันแน่ เจ้ายังบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรกับนางอีกหรือ หากไม่มีอาวุธขึ้นก้าวเต๋าสุดขั้วของวังกวงหานคอยช่วยเหลือ เจ้าจะเอาชนะลู่หยาที่ครอบครองอาวุธขึ้นก้าวเต๋าสุดขั้วได้อย่างไร!”

สิ่งที่ทั้งสองสนทนากันนั้นมันเป็นการสนทนาผ่านพลังศักดิ์สิทธิ์ดังนั้นยอดฝีมือเผาอีกาทองที่อยู่ตรงหน้าจึงไม่สามารถรับรู้ได้

ในขณะนี้องค์ชายสิบอีกาทองกระดูกทั่วร่างกายแหลกละเอียด เขาโจมตีเย่ฟ่านอย่างสุดกำลังเพราะความโกรธ

แต่สุดท้ายเย่ฟ่านก็อาศัยเพียงความแข็งแกร่งทางร่างกายสะท้อนการโจมตีของเขากลับไป มิหนำซ้ำยังทำให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัสอีกด้วย

ผู้คนต่างตกตะลึงเมื่อเห็นฉากนี้ องค์ชายอีกาทองผู้ใดไม่ใช่ยอดฝีมือที่สั่นสะเทือนทั้งสวรรค์พิภพ แม้ว่าองค์ชายสิบจะมีอายุน้อยที่สุด แต่เขาก็ไม่ควรพ่ายแพ้อย่างหมดรูปแบบนี้

“เย่ฟ่าน เจ้าคือเย่ฟ่านคนนั้นหรือ!”

ดวงตาและคิ้วขององค์ชายสิบอีกาทองเต็มไปด้วยความโกรธแค้น ในขณะนี้กลุ่มของเย่ฟ่านเข้าสู่สถานที่ประมูลด้วยรูปลักษณ์ที่แตกต่างไปจากเดิม นั่นทำให้เขาจดจำฝ่ายตรงข้ามไม่ได้

“เจ้าเอง เจ้าเองที่ฆ่าพี่ชายของข้า!”

แม้ว่าองค์ชายสิบจะโกรธแค้นมากเพียงใดแต่เขาก็ไม่กล้าแก้แค้นเย่ฟ่านอย่างแน่นอน ในขณะนี้เขาถอยกลับไปยืนอยู่ด้านหลังองค์ชายใหญ่และองค์ชายรองด้วยความหวาดกลัวเป็นอย่างมาก

ทันใดนั้นธงสีทองหลายร้อยผืนก็ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า นี่เป็นแผนการที่เผ่าอีกาทองเตรียมไว้จัดการเย่ฟ่านเช่นกัน มันเป็นธงค่ายกลที่ใช้ปิดผนึกสังหารสิ่งมีชีวิตอมตะโดยเฉพาะ

ซึ่งต่อให้เย่ฟ่านแข็งแกร่งมากเพียงใดมันก็ไม่มีทางที่เขาจะหลบหนีไปจากค่ายกลสังหารสิ่งมีชีวิตอมตะได้

“หนีไป!”

ในขณะนี้ยอดฝีมือหลายร้อยคนในหยวนซูหใบหน้าซีดเผือด พวกเขารีบหลบหนีออกจากสนามรบด้วยความหวาดกลัว

เมื่อธงสีทองทั้งร้อยผืนปรากฏขึ้น กลีบดอกไม้ศักดิ์สิทธิ์นับล้านกลีบก็ก่อตัวขึ้นบนท้องฟ้า พวกมันหมุนวนกลายเป็นพายุลูกใหญ่ที่ปิดล้อมเย่ฟ่านอย่างแน่นหนา

“ดอกไม้จักรพรรดิจื่อเว่ย!”

ใบหน้าของเย่ฟ่านเย็นชาอย่างถึงที่สุด นี่คือดอกไม้จักรพรรดิจื่อเว่ย ในอดีตตอนที่เขาอยู่ในโลกอำพรางสวรรค์บุตรศักดิ์สิทธิ์คฤหาสน์ม่วงต้องการใช้ดอกไม้ชนิดนี้สังหารเขาเช่นกัน

นี่คือหนึ่งในพิษที่รุนแรงมากที่สุดในโลก ต่อให้สิ่งมีชีวิตอมตะโดนเข้าไปก็ยากที่จะเอาตัวรอดได้

“นี่คือดอกไม้ศักดิ์สิทธิ์ของจักรพรรดิจื่อเว่ย เพียงแสงแดดส่องกระทบลงมามันจะปลดปล่อยพิษร้ายที่สามารถทำให้วิญญาณศักดิ์สิทธิ์เหี่ยวเฉาได้ แม้ว่าพิษร้ายนี้จะไม่สามารถสังหารเจ้าได้แต่มันจะทำให้เจ้าไม่สามารถพิสูจน์เต๋ากลายเป็นสิ่งมีชีวิตอมตะได้ตลอดกาล!” เอี๋ยนอี้ซีตะโกนเตือนเสียงดัง

ดอกไม้ศักดิ์สิทธิ์จักรพรรดิจื่อเว่ยเป็นทักษะการโจมตีที่ชั่วร้ายและอำมหิตอย่างยิ่ง ในโลกนี้ไม่มีผู้ใดใช้ทักษะนี้มาหลายพันปีแล้ว ไม่คิดว่ามันจะปรากฏขึ้นในโลกอีกครั้ง

ในโลกนี้ โดยทั่วไปจะไม่มีใครใช้ดอกไม้จักรพรรดิชนิดนี้ เพราะมันดุร้ายเกินไป และหากผู้ใดใช้ออกพวกเขาก็จะกลายเป็นศัตรูร่วมของผู้บ่มเพาะมากมายไปโดยปริยาย

เย่ฟ่านแค่นเสียงอย่างเย็นชา อีกฝ่ายใช้ทุกอย่างเพื่อจัดการกับเขา แม้แต่วัตถุชั่วร้ายเช่นนี้ยังนำออกมาใช้ได้ มันย่อมทำให้เขาเกิดความโกรธแค้นอย่างถึงที่สุด

เขากางม่านพลังศักดิ์สิทธิ์ขึ้นแต่มันก็สลายไปอย่างรวดเร็ว กลีบดอกไม้ทุกๆ ดอกที่ผลิบานเปล่งลำแสงซึ่งงดงามอย่างน่าอัศจรรย์และสามารถกัดกร่อนพลังศักดิ์สิทธิ์ได้ทั้งหมด

“ถอยเร็วเข้า! ดอกไม้ศักดิ์สิทธิ์จักรพรรดิ์จื่อเว่ยมีพลังที่น่าหวาดหวั่น เราจำเป็นต้องหลบหนีออกจากที่นี่เพื่อเอาชีวิตรอดก่อน” เอี๋ยนอี้ซีเตือน

อย่างไรก็ตามในขณะนั้นแผนภูมิเต๋าหยินหยางได้ปรากฏขึ้นบนท้องฟ้า พวกมันกดทับลงมาด้านล่างและทำให้กลีบดอกไม้นับล้านปลิวว่อนไปทั่วบริเวณและไม่มีดอกไม้กลีบใดสัมผัสกับร่างกายของเย่ฟ่านได้เลย!

แม้ว่าดอกไม้ของจักรพรรดิจะบานสะพรั่ง แต่ระดับของมันยังไปไม่ถึงขอบเขตต้นไม้อมตะ ดังนั้นความแข็งแกร่งของพวกมันย่อมไม่สามารถคุกคามชีวิตของเย่ฟ่านได้

เย่ฟ่านคำรามด้วยความโกรธ เขายื่นมือไปข้างหน้าจากนั้นภาพธรรมของฝ่ามือสีทองขนาดใหญ่ก็ตกลงมาจากท้องฟ้าโดยมีเป้าหมายอยู่ที่ศีรษะขององค์ชาย สิบอีกาทอง

“ในเมื่อพวกเจ้ารนหาที่ตายก็อยากคิดจะหนีออกไปจากที่นี่ได้เลย” เย่ฟ่านคำรามด้วยความโกรธ

“ไม่ สิบน้อย!”

องค์ชายใหญ่อีกาทองดึงอาวุธศักดิ์สิทธิ์ของเขาออกมา มันเป็นปีกลักษณะสีดำคล้ายกับอาวุธของลู่หยาแต่มีระดับต่างกันอย่างยิ่ง ในขณะนี้เขาพยายามใช้ทุกอย่างเพื่อช่วยชีวิตน้องชายคนเล็กอย่างสิ้นหวัง

มือสีทองขนาดใหญ่นี้ดูเหมือนจะสามารถสลายความเป็นนิรันดร์ได้ และทันทีที่มันกดลงมา ไม่มีอะไรสามารถต้านทานมันได้ และอาวุธมากมายก็พังทลายลงทันที

“อา...”

องค์ชายสิบอีกาทองร้องลั่นร่างกายของเขาถูกบดขยี้จนแหลกละเอียดเหลือเพียงศีรษะเท่านั้นที่ถูกมือขนาดใหญ่ดึงขึ้นไปบนท้องฟ้า

………