บทที่ 378 ข้ามันอัจฉริยะ
บทที่ 378 ข้ามันอัจฉริยะ “อืม?” ไม่ใช่เพราะคำพูดของอีกฝ่ายเมื่อหยุนหยานหันไปมองคนอื่นเป็นครั้งแรก คนอย่างเขาไม่โกรธคำพูดของคนอื่นอีกต่อไป สำหรับเขา ผู้ฝึกตนของอาณาจักรการแปรเปลี่ยนศักดิ์สิทธิ์ก็ไม่ต่างจากมดที่อยู่ริมถนน หากไม่ใช่เพราะการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในสวรรค์และโลก การล่มสลายของเต๋าสวรรค์อาณาจ...
