บทที่ 217 ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจแล้ว
บทที่ 217 ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าใจแล้ว ในคืนนั้น. ไร้เมฆปกคลุมบนท้องฟ้า ดวงดาวเจิดจ้าทอแสง อวดโฉมให้ผู้คนมองเห็น ทั้งหมดส่องแสงระยิบระยับ หลู่ชางเฉินนอนอยู่บนพนักพิง มองดูท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยดวงดาว เขาอดไม่ได้ที่จะแอบถอนหายใจ ในชีวิตที่แล้ว เขามองไม่เห็นดาวมากมายเช่นนี้ในเมือง... ด้าน...