(ฟรี) ตอนที่ 171 นายเอาของเล่นมาด้วยเหรอ?

ปั้มลูกฟื้นฟูตระกูลอุจิวะ ตอนที่ 171 นายเอาของเล่นมาด้วยเหรอ?

"นัตสึฮิโกะ! แกกำลังทำอะไร!" ดันโซมาถึงด้วยท่าทางโกรธจัด

“พาอนุมาสนามรบ? คิดอะไรอยู่?!”

ในสนามรบ มันเป็นสถานที่แห่งการต่อสู้อันสิ้นหวัง แม้นินจาจะแตกต่างจากกองกำลังทหารทั่วไป แต่ความแตกต่างในสนามรบนั้นไม่ได้เกินจริงขนาดนั้น พวกเขายังมีขวัญและกำลังใจ นัตสึฮิโกะที่เป็นรองผัญชาการนำอนุเข้าสนามรบ มันก็เหมือนกับแม่ทัพที่นำกลุ่มสาวใช้ออกเดินทางกับกองทัพ... ดูไม่เหมือนแม่ทัพสักนิด!

นัตสึฮิโกะกระพริบตาแล้วยิ้ม “ใครห้ามไม่ให้นำอนุเข้าสนามรบ”

“ท่านดันโซ โคโนฮะเรามีกฎแบบนี้ด้วยเหรอ?”

ไม่มีอยู่แล้ว! เพราะก่อนหน้านัตสึฮิโกะ ไม่เคยมีใครทำแบบนี้มาก่อน! กฎที่ไม่เคยถูกละเมิดถือว่าเป็นกฎที่ไร้ความหมาย

"อุจิวะ นัตสึฮิโกะ! แกสูญเสียเกียรติของตระกูลอุจิวะไปหมดแล้วรึไง!" ดันโซตะคอกด้วยความโกรธ "ฉันสั่งให้แกส่งผู้หญิงพวกนี้กลับไป!"

“ไม่ใช่เรื่องใหญ่ จะไม่ส่งผลกระทบต่อชื่อเสียงของหมู่บ้านโคโนฮะ!”

จากนั้นนัตสึฮิโกะส่ายหัว "ไม่สิ ผู้อาวุโสดันโซ คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้น... และอีกอย่าง ผมนำพวกเธอมาเพื่อเข้าร่วมสงคราม"

"สงครามต้องสู้กันด้วยกำลังคน และการมีกำลังที่เพิ่มึ้นมา หมายถึงการมีความหวังที่ริบหรี่ขึ้นอีกนิด..."

“เราจะทำยังไงหากสงครามยังดำเนินต่อไป แถมเราก็มีนินจาสำรองไม่พอ”

"เมื่อถึงตอนนั้น คุณจะตระหนักถึงคุณค่าของกำลังคน"

นั่นสมเหตุสมผลแล้ว

แกกำลังบอกว่าเราจะปั้มลูกกลางสนามรบเนี่ยน่ะ?

"นายมีแผนจะปั้มลูกกับเมียกลางสนามรบงั้นเหรอ" ดันโซเบิกตากว้างอย่างช่วยไม่ได้ "ถ้าพวกเธอท้องขึ้นมาจริงๆ จะทำไง นั่นเป็นกลางสนามรบเชียวน่ะ!"

“ไม่เป็นไร ผมจะจัดกำลังคนมาคุ้มกันอนุที่ท้องเพื่อส่งกลับไปที่บ้านอุจิวะในโคโนฮะ แล้วเอาชุดใหม่ที่ไม่ท้องมาแทน” นัตสึฮิโกะพูดอย่างใจเย็น ชัดเจนว่านั่นคือสิ่งที่เขาคิดในใจ

ก็แค่สงคราม คุณคิดว่ามันจะขัดขวางเส้นทางการฟื้นฟูตระกูลอุจิวะได้เหรอ?

อย่าแม้แต่จะคิด!

ดันโซตกตะลึง นินจาคนอื่นๆ ก็สับสนไม่ต่างกัน

มีข่าวลือในหมู่บ้านว่านัตสึฮิโกะ ผู้นำตระกูลอุจิวะคลั่งเรื่องการขาดแคลนสมาชิกในตระกูลจนหมกมุ่นอยู่กับการปั้มลูก...

ตอนนี้ดูเหมือนว่านี่จะจริง?

"นัตสึฮิโกะ! นายเข้าใจไหมว่าเรากำลังจะเข้าสู่สนามรบ" น้ำเสียงของดันโซเต็มไปด้วยความโกรธจัด

เขาไม่ได้สนใจชีวิตของนัตสึฮิโกะ แต่เขาสนใจชื่อเสียงของโคโนฮะ!

เมื่อมองดูนัตสึฮิโกะที่โอบกอดยาคุโมะกับซามูอิ จากนั้นมองไปยังสีหน้าที่สิ้นหวังของนินจาโคโนฮะที่อยู่รอบๆ เห็นได้ชัดว่าพวกเขาค่อนข้างไม่พอใจ —ไม่ว่าจะเป็นใครก็จะรู้สึกเหมือนกันเมื่อเพื่อนร่วมทีมสนุกสนาน กิน ดื่ม และเจ้าชู้ขณะตัวเองกำลังต่อสู้แลกชีวิต!

"นายต้องการปั้มลูกในแนวหน้างั้นเหรอ ทำไมนายถึงไม่นำเตียงไปตั้งที่แนวหน้าซะเลยละ!" ดันโซสบถด่า

นัตสึฮิโกะ: "ผมเอามาแล้ว"

"อ๊า?"

ดันโซตกตะลึง

จากนั้นเขาก็เห็นนัตสึฮิโกะหยิบม้วนคัมภีร์เก็บของออกมาแล้วเปิดผนึก

วินาทีต่อมา เตียงไม้อันงดงามปรากฏขึ้นจากความว่างเปล่า

มีหมอนนุ่มๆ ผ้าปูที่นอนสะอาด และเครื่องนอนอุ่นสบายกาย

“นายเอาเตียงมาจริงเหรอเนี่ย” ดันโซตกตะลึงและอดไม่ได้ที่จะพูดว่า "ทำไมนายถึงไม่เอาอาหารมาด้วยเลยล่ะ"

“ฉันก็เอามาด้วย” นัตสึฮิโกะตอบ

"อ๊า?"

นัตสึฮิโกะเปิดม้วนคัมภีร์เก็บของอีกอัน

มีทั้งขาหมูตุ๋น เป็ดหอมๆ ถั่วลิสง พุดดิ้งลูกอม เครื่องดื่มเยลลี่ และอื่นๆ อีกมากมายเท่าที่จินตนาการออก

ดันโซถามว่า "นายเอาอะไรมาอีก!?" ก่อนจะรู้สึกหัวจะปวด

นัตสึฮิโกะคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "หลายอย่าง ยกตัวอย่าง เสื้อผ้าสะอาด โต๊ะเก้าอี้ แอลกอฮอล์ ยา มีดโกน โฟมล้างหน้า ยาสีฟัน แปรงสีฟัน และของเล่นในห้องนอน..."

"เดี๋ยว!" ดันโซเบิกตากว้าง "นายเอาของเล่นมาด้วยเหรอ!"

"ใช่" นัตสึฮิโกะพยักหน้าและพูดว่า "แต่นั่นเป็นเรื่องส่วนตัว จึงเปิดเผยไม่ได้"

"ไม่ได้ขอให้นายโชว์โว้ย!" ดันโซกับนินจารอบๆ ต่างตกตะลึง

เจ้าหมอนี่กำลังจะไปสนามรบหรือไปเที่ยว?

แม้ข้างใน เขาจะเต็มไปด้วยความโกรธ

แต่สุดท้ายดันโซก็ไม่ได้ให้นัตสึฮิโกะส่งผู้หญิงกลับโคโนฮะ

แม้จะเผชิญกับความไม่พอใจจากนินจาคนอื่นๆ แต่เขายังปกป้องนัตสึฮิโกะและปราบปรามการคัดค้านของทุกคนอย่างแข็งขัน ก่อนจะนำกองทัพไปสู่แนวหน้า

แน่นอน เหตุผลของเขาในการปกป้องนัตสึฮิโกะนั้นเรียบง่าย - เพราะหมอนี่จะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน!

ตราบใดที่นัตสึฮิโกะหายไปเร็วๆ ผลกระทบต่อขวัญกำลังใจก็จะหายไปเอง

มันอาจกลายเป็นตัวอย่างในระเบียบการเกณฑ์ทหารของหมู่บ้านโคโนฮะ เป็นแบบอย่างให้นายน้อยคนอื่นว่าอย่าถือว่าการไปรบเป็นการไปเที่ยว คนเราจะตายจริงๆ ตระกูลอุจิวะได้เป็นตัวอย่างให้พวกนายแล้ว!

แต่ในความเป็นจริง ก่อนที่จะทำให้เรื่องนี้เป็นข้อบังคับทางทหารในหมู่บ้านโคโนฮะได้ เขายังควบคุมนัตสึฮิโกะไม่ได้ก่อน

นินจาเองก็มี "เครื่องมือนินจา" พิเศษเช่นกัน นี่คือธรรมเนียมของสงคราม

ต้องไม่ลืมว่านินจามีรูปแบบของนินจาที่ไม่เหมือนกัน ตัวอย่างเช่น ตระกูลอาคิมิจิที่ต้องการอาหารจำนวนมากเพื่อคงไว้ซึ่งวิชาลับของตระกูล

สมควรแล้วที่พวกเขาจะนำอาหารมาเพิ่มไม่ใช่เหรอ?

ตระกูลอินุซึกะที่ต้องเตรียมอาหารสุนัขและของคบเคี้ยวเล่นสำหรับสุนัขนินจาด้วยไม่ใช่เหรอ?

อาหารของแมลงของตระกูลอาบุราเมะคือน้ำผึ้ง จะห้ามพวกเขาไม่ให้นำน้ำผึ้งเป็นของหวานเข้าสู่สนามรบ?

นัตสึฮิโกะก็ได้ให้เหตุผลว่า "สิ่งที่ผมนำมาเป็นเครื่องมือนินจาพิเศษของผม" เพื่อโต้แย้งว่าแม้แต่ดันโซก็ไม่สามารถบังคับห้ามได้

ส่วนผู้หญิง...

นั่นเป็นสิทธิพิเศษของรองผู้บัญชาการอยู่แล้ว- ผู้บัญชาการคนไหนที่ไม่มีลูกน้องโดยตรงบ้าง?

แม้บทบาทของผู้ใต้บังคับบัญชาโดยตรงของนัตสึฮิโกะจะแตกต่างจากคนอื่นๆ ก็เถอะ

ต่อจากนั้น เหตุการณ์โดยคร่าวๆ ก็คือดันโซนำทัพนินจาหมู่บ้านโคโนฮะเข้าสู้กับนินจาหมู่บ้านคิริอย่างรวดเร็ว

ต้องบอกว่าชื่อเสียงของดันโซในฐานะ "ความมืดของโลกนินจา" นั้นค่อนข้างดัง ไม่เพียงแต่นินจาในหมู่บ้านเท่านั้นที่เกรงกลัวเขา แต่แม้แต่นินจานอกหมู่บ้านก็ตัวสั่นเมื่อเอ่ยชื่อของเขา