บทที่ 147 148
บทที่ 147 แม้คำพูดของศาสดาเซี่ยถูอาจฟังดูแล้วชวนให้ไม่ค่อยสบายใจนัก แต่ก็พอเข้าใจได้ เพราะยังไงซะ ทุกคนล้วนหวาดกลัวความตาย “ใจเย็นๆก่อน” ฉินห่าววาดมือวูบ ทันใดนั้นโลงศพอื่นก็ถูกเรียกออกมา ศาสดาเซี่ยถูเบิกตาโพลงด้วยความตกใจ “ทำไมเจ้ายังมีโลงศพอยู่อีก?” เดิมเขาคิดว่าตนเป็นเพียงคนเดียว ไม่นึกว่าจะมีอี...
