เล่นมายคราฟในต่างโลก เล่มที่ 3 บทที่ 9 – เขาวงกตที่ปนเปื้อนด้วย "บล็อก"
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
เล่มที่ 3 บทที่ 9 – เขาวงกตที่ปนเปื้อนด้วย "บล็อก"
(วอลสัน)
ในระหว่างการขับเรือผ่านเขาวงกต สิ่งที่ข้าประทับใจมากที่สุดคือความยิ่งใหญ่ของซากปรักหักพังโบราณแห่งนี้
ยามแรกเพราะต้องกังวลกับฝูงปลาที่โจมตี ข้าจึงไม่ค่อยมีเวลาสังเกตนัก แต่เนื่องจากถูกฝูงปลาได้หายไปหมดแล้ว ข้าจึงรู้สึกประหลาดใจมากกับภาพที่ปรากฏต่อหน้าข้า
มันแตกต่างจากชั้นแรก ในชั้นนี้จะมีแสงเปล่งจางๆ ที่ส่องสว่างไปทั่วเขาวงกต ไม่น่าแปลกใจเลยที่มันไม่รู้สึกมืด แม้ว่าจะไม่มีคบเพลิงอยู่ก็ตาม
น้ำเรืองแสง…หรือว่ามันอาจเกิดจากการผสมด้วยเวทมนตร์หรือเปล่านะ?
เสาใหญ่ตระหง่านที่ดูมีกลิ่นอายของอารยธรรมโบราณตั้งอยู่เบื้องหน้า และเมื่อรวมกับน้ำที่ส่องประกายระยิบระยับ สถานที่แห่งนี้คงจะเป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่สมบูรณ์แบบมาก หากไม่ใช่เพราะมีมอนสเตอร์อยู่
เทคนิคทางสถาปัตยกรรมแบบใดกันที่ใช้เพื่อสร้างอะไรแบบนี้? แล้วใครเป็นคนสร้างขึ้นมา? เหตุใดพวกมันจึงตั้งอยู่ใต้เมืองเตกิตตัน? วัตถุประสงค์ในการสร้างพวกมันคืออะไร?
“ดูใกล้ๆ สิ ที่นี่สวยจริงๆ ข้าไม่เคยรู้เลยว่าเมืองหลวงจะมีอะไรเช่นนี้ซ่อนอยู่”เดริชาพูดขณะนั่งอยู่ที่หัวเรือ
ดูเหมือนว่านางจะรู้สึกแบบเดียวกัน
ตอนนี้ข้าอดไม่ได้ที่จะรู้สึกพอใจเล็กน้อย ส่วนหนึ่งเป็นเพราะข้ากำลังนั่งชมทัศนียภาพอันแสนสวยงามบนเรือกับสตรีที่แสนงดงาม
ถ้าไม่ใช่เพราะสถานการณ์เป็นเช่นนี้ มันคงจะค่อนข้างโรแมนติกใช่ไหมล่ะ?
ทิวทัศน์ที่ไม่อาจอธิบายได้เป็นคำพูด…น่าเสียดายที่เกรซและเมล่อนไม่สามารถมาดูได้
แต่ว่า…ถ้าระดับน้ำลึกขนาดนี้ เกรซอาจจะไม่อยากมาด้วยซ้ำ
จะว่าไป เรากลับมาที่เรื่องหลักกันเถอะ
【เดริชา เตกิตตัน ระดับ 80 เลือด 1930/1930 สถานะ: ทั่วไป_สมญานาม: นักล่ามอนสเตอร์】
ระดับของนางเพิ่มขึ้น…แม้ว่านางจะไม่ได้เข้าร่วมปาร์ตี้ของข้าเมื่อข้าจัดการปลามอนสเตอร์พวกนั้น แต่ดูเหมือนว่าเมื่อเราเข้าไปในเขาวงกต สถานะการต่อสู้แบบ【ร่วมมือ】จะถูกสร้างขึ้นทันที
มันแตกต่างจากการกระจายค่าประสบการณ์ที่เท่ากันในปาร์ตี้ 【ร่วมมือ】 จะเป็นกลไกที่ช่วยให้พันธมิตรที่อยู่นอกปาร์ตี้ได้รับรางวัลด้วย
เงื่อนไขการปรากฏยังไม่ชัดเจน แต่ดูเหมือนว่าจะทำงานเมื่อต่อสู้กับเป้าหมายเดียวกัน
“เจ้ามีระดับสูงเช่นนี้ได้อย่างไรกันหรือ? แถมยังเป็นนักล่ามอนสเตอร์อีก” ข้าเอ่ยถาม
"ข้าก็ไม่รู้เช่นกัน ข้าแค่ต่อสู้ ต่อสู้และต่อสู้…หือ? เจ้ารู้ได้อย่างไรว่าข้ามีสมญานามนี้?”
อา ข้าลืมไปเลย
ทักษะที่ข้ามีคือ【ตรวจจับสถานะ】ที่แสดงค่าเลือดและอีกหลายอย่าง ซึ่งมันมาจากเกมมายคราฟ แต่บนโลกนี้ ทักษะเช่นนี้จะมีแค่ผู้มีทักษะ 【การประเมิน】 เท่านั้นที่จะเห็นได้
จากที่ข้ารู้มา มีเพียงหนึ่งในหลายพันคนที่มีทักษะเช่นนี้ พูดง่ายๆ มันเป็นทักษะที่หายากมาก
“…ข้ามีการ【การประเมิน】”
"อะไรนะ?! เจ้ามี【การประเมิน】…เจ้าไม่ใช่【สามัญชน】ธรรมดาๆ เลยนะ…ดูเหมือนว่าสามัญสำนึกของโลกใบนี้คงจะใช้ไม่ได้กับเจ้าแล้ว” เดริชากล่าวขณะหาวและหรี่ตาลง
แจ็กเก็ตสีดำของนางขยับขณะที่นางยืดตัว เผยให้เห็นทรวงอกที่น่าประทับใจของนางที่ห่อหุ้มด้วยเสื้อในสีน้ำเงิน
อืม...แม้ว่ามันจะไม่ใหญ่เท่าบาเรลล่า แต่ก็ใหญ่กว่าของเมล่อนเล็กน้อย...
อันที่จริงข้าควรจะบอกว่าพัฒนาการเรื่องร่างกายของนางเหมาะสมกับการเป็นเจ้าหญิงดีไหมนะ?
“…แต่ข้าเองก็ค่อนข้างคล้ายกับเจ้าไม่น้อย” นางกล่าว
“เป็นเช่นนั้นหรือ? บางทีข้าอาจจะเป็นน้องชายของ เป็นเจ้าชายหรืออะไรบางอย่างก็ได้นะ” ข้าหยอกล้อกลับไป
มันได้กลายเป็นนิสัยของข้าแล้วที่มักพูดจาหยอกล้อกับเหล่าสาวๆ
“อืม บางทีเจ้าอาจเป็นลูกสักคนของตาแก่นั่นก็ได้ แต่ข้าไม่ได้พูดจริงนะ” เดริชาหัวเราะออกมาอย่างมีความสุข
ตาแก่…นางหมายถึงราชาหรือ?
"นี่ เจ้าแทนตาแก่เป็นราชา มันจะไม่เป็นอะไรเหรอ?”
ยังไงก็เถอะ ตัวข้าน่ะประทับใจในราชาผู้นี้มากเลยนะ
เขาปกครองดินแดนทั้งหมดของประเทศได้ดีมาก ดีกว่านายกบนโลกเก่าของข้าอีก พูดตามตรงเลย แม้ว่าเมืองเตกิตตันจะไม่สงบสุขอย่างสมบูรณ์ แต่อย่างน้อยมันก็ไม่ถูกประเทศรอบข้างรุกราน
ปกติบนโลกใบนี้ กลุ่มโจรมักมีมากมาย แต่กลุ่มโจรในเมืองเตกิตตันกลับมีน้อยนิด แถมส่วนใหญ่ยังซ่อนตัวกันอยู่ในภูเขาด้วย ไม่มีการก่ออาชญากรรมอย่างโจ่งแจ้งเลย
แต่จะบอกว่ามันสงบสุขทั้งหมดก็ไม่ได้ กระทั่งประเทศที่สงบที่สุดยังไงมันก็ต้องมีโจรอยู่
ซึ่งต้องบอกเลยว่าเขาเก่งมาก ขนาดเมืองซาร์ดินที่อยู่ใกล้ปืนเที่ยง เขายังจัดการได้ค่อนข้างดีเลย
ข้าคิดว่าเขาเป็นราชาที่ฉลาดและเก่งกาจมาก
“เจ้าคิดว่าเขาเป็นราชาที่ฉลาดหรือ? ในความเป็นจริง เขาเป็นเพียงตาแก่ที่น่าสงสารที่ชอบขยายพันธุ์ครอบครัวเท่านั้นแหละ”เดริชากล่าว แต่แล้วก็หยุดนิ่งครู่หนึ่ง “ข้าแค่อยากจะบอกว่าบุคลิกและประสบการณ์ของเราค่อนข้างคล้ายกันเท่านั้นเอง”
"แล้ว?"
“เจ้าคงไม่ได้ถูกผูกมัดตนเองด้วยตัวตนของ【สามัญชน】ใช่หรือไม่?”
“ก็ใช่ มันไม่มีทางหยุดข้าจากการไขว่คว้าสิ่งที่ต้องการหรอก” ข้าตอบ ข้าสามารถพูดได้อย่างมั่นใจเลยว่าข้าเป็นหนึ่งใน【สามัญชน】ระดับสูงสุดในโลกนี้
“ข้าเองก็ไม่ได้ผูกพันกับตัวตนที่เป็นเจ้าหญิง” เดริชาลุกขึ้นยืนพร้อมกับถือ【ต้นแบบหอกต่อต้านเมลอน 1.0 】ไว้ในมือ
เรามาถึงทางเข้าทางน้ำที่นำไปสู่ชั้นเจ็ดสิบเอ็ดแล้ว
ช่องเปิดสีดำสนิท ซึ่งน้ำมาบรรจบกันและไหลเข้ามาจนดูเหมือนท่อระบายน้ำทางเดียว
การสนทนาสบายๆ ของเราจบลงแล้ว
ชั้นต่อไปจะเป็นการต่อสู้ที่นองเลือดอย่างแน่นอน
.
ทำไมข้าถึงมั่นใจนักน่ะหรือ? หากให้ข้าเล่า...
ก็เพราะ “บล็อก” ที่ประดับประดาทางเข้านั้นให้ความรู้สึกเป็นลางร้ายมาก
ใช่แล้ว บล็อค
…ไอเท็มจากมายคราฟ บล็อกพวกนี้มีชื่อเรียกว่า 【อิฐพริสมารีน】
【 อิฐพริสมารีน】คืออะไรงั้นเหรอ?
ในเกมมายคราฟ ผู้เล่นมีโอกาสที่จะค้นพบสิ่งก่อสร้างที่เรียกว่า “วิหารใต้น้ำ”
มันเป็นสถานที่ที่พิเศษมาก มีสัตว์น้ำที่เป็นศัตรูที่ไม่เหมือนใครอยู่ข้างใน รวมถึงบอส
ซึ่งเจ้า 【อิฐพริสมารีน】มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกัน?…นั่นก็คือวิหารใต้น้ำถูกสร้างโดย 【อิฐพริสมารีน】ยังไงล่ะ
หากมีของแบบนี้กำลังปรากฏ...แสดงว่าชั้นถัดไป...
เขาวงกตน้ำ, วิหารใต้น้ำ…ด้วยอะไรทั้งหมดรวมกันนี้ ข้าจึงไม่รู้เลยว่าจะมีสถานการณ์อันตรายแบบใดรออยู่
เป็นไปได้ไหมว่าไม่เพียงแต่ครีปเปอร์ สไลม์ ซอมบี้และโครงกระดูกเท่านั้นที่ได้มาถึงโลกนี้ แต่ยังรวมถึงสิ่งมีชีวิตพวกนี้ด้วย...
“นี่มันอะไรกัน…แค่มองมันก็ทำให้ข้ารู้สึกไม่สบายใจแล้ว” เดริชาขมวดคิ้ว
แม้ว่านางจะไม่รู้ตัว แต่นางก็รู้สึกได้ถึงสถานการณ์ที่ผิดปกติอย่างมาก
รูปแบบของเขาวงกตนี้สะท้อนให้เห็นถึงอารยธรรมโบราณ
อย่างไรก็ตาม บล็อกที่ประดับประดาทางเข้าดูไม่เป็นธรรมชาติอย่างยิ่ง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งการตกแต่งแบบนี้...แทนที่จะเรียกมันว่าการตกแต่ง ควรบอกว่าเขาวงกตได้ถูก "ปนเปื้อน" โดย "บล็อก" พวกนี้ต่างหาก
“…ไม่ว่ายังไงข้าก็คิดว่ามีบางอย่างผิดปกติเกิดขึ้นแน่”ข้าเริ่มลังเล “ถ้าเรายังเลือกลงไปต่อ เราก็ไม่รู้เลยนะว่าจะมีอะไรรออยู่เบื้องหน้า…”
“แต่ถ้ามันเป็นความผิดปกติจริงๆ ข้าใน─ฐานะเจ้าหญิงก็มีหน้าที่─ต้องแก้ไขมัน แหล่งน้ำทั้งหมดของเมืองเตกิตตันล้วนมาจากที่นี่”เดริชาขัดจังหวะข้าทันที
อา จริงสินะ
เดริชายังคงเป็น “เจ้าหญิงผู้หยั่งรู้และแสวงหาความยุติธรรม”
สำหรับอาณาจักรและพลเมืองของนาง นางยินดีที่จะเสี่ยงชีวิตของนางเอง
สมกับเป็นสมาชิกที่เป็นแบบอย่างของราชวงศ์อย่างแท้จริง แม้ในโลกก่อนหน้านี้ ก็คงมีเพียงจำนวนน้อยนิดที่จะเป็นเช่นนางได้
พอข้าลองคิดย้อนกลับไปถึงชีวิตในอดีต บนโลกใบเก่าของข้า มีผู้นำกี่คนกันนะที่มีความมุ่งมั่นคิดจะช่วยเหลือประชาชนเช่นนี้?
“เจ้าพูดถูก ไปกันเถอะ”
“เจ้าจะตามข้ามาด้วยหรือ?”
“ต้องตามไปสิ ข้าไม่สามารถกลับขึ้นไปได้หรอกนะ แล้วถ้าไม่มีข้า เจ้าจะว่ายน้ำลงไปหรือไงกัน?”
"ก็ถูกของเจ้า"
