ตอนที่ 61 ชายสติไม่ดี(อ่านฟรี)

ตอนที่ 61 ชายสติไม่ดี

1 วัน 1 คืนผ่านพ้นไป

นิโคลค่อย ๆ ลืมตาขึ้นมา เธอรู้สึกว่าร่างกายกลับเต็มไปด้วยพลังงานอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนและตอนนี้ก็ไม่ได้หนาวอย่างที่คิด ก่อนเธอจะเห็นว่าข้าง ๆ กันนั้นลุคยังคงแช่อยู่ในน้ำด้วยสายตาทั้งสองนั้นสบตากัน

“คลื่นพลังของเธอเป็นยังไงบ้าง” ลุคเอ่ยถามหญิงสาว

“เพิ่มขึ้นมาถึง 700 หน่วยแล้ว แต่ฉันรู้สึกหิวมาก” นิโคลรู้สึกว่าอยากกินอะไรมาก

“เป็นผลที่หลงเหลือจากยา ลองไปที่ดูที่ครัวสิ ไอกะและบอสตันน่าจะกำลังทำอาหารกินกันอยู่”

นิโคลหันไปมองอ่างที่ว่างเปล่าสองอ่างก็ตระหนักได้ว่าในนี้เหลือแค่เธอกับลุค

ก่อนหน้านั้นไอกะเป็นคนที่ตื่นขึ้นมาเป็นคนแรก เพราะเธอกินยาไปแค่ขวดเดียวเท่านั้น ส่วนบอสตันคือคนที่สองในนี้จึงเหลือลุคกับนิโคลเท่านั้น

หญิงสาวลุคขึ้นยืนในทันที ทำให้ชุดที่เปียกน้ำแนบเข้าเนื้อ ลุคมองด้วยแววตาตกตะลึง นิโคลนึกขึ้นได้จึงรีบหันหน้าไปอีกทางเอามือปกปิดหน้าอกของตัวเองไว้

แต่ต่อให้เธอหันหลัง มันก็ยังเห็นด้านหลัง ลุคเองก็เป็นผู้ชายสายตาที่มองมันควบคุมไม่ได้

นิโคลรีบออกมาจากอ่างอาบน้ำ ก่อนจะเดินออกไปจากห้องแช่แข็งในทันที

เขาส่ายหัวเบา ๆ ก่อนจะยิ้มออกมา มือทั้งสองจับไปที่ขอบอ่างและกำลังจะลุกออกไป แต่ก็ต้องหยุดชะงักก้มหน้า

“แช่อีกสักพักแล้วกัน”

...

ลุคสำรวจคลื่นพลังของตัวเองซึ่งอยู่ที่ 900 หน่วย

“เพิ่มขึ้นมา 238 หน่วยถือว่าประสิทธิภาพลดลงไปมาก”

ลุคไม่ค่อยพอใจกับการเพิ่มขึ้นของคลื่นพลังสักเท่าไหร่ นั้นเพราะเขารู้ว่าตัวเองในการกินยาครั้งนี้ตนกินยายกระดับคลื่นพลังไปจำนวนมากรวมทั้งยาโอสถผู้หิวกระหายเกรดสีม่วงทั้งหมดที่มีด้วย แต่กลับเพิ่มคลื่นพลังได้แค่ แน่นอนว่าถ้าเหนือมนุษย์ระดับ F คนอื่น ๆ เห็นการเพิ่มพลังของลุคจะต้องอิจฉาแน่นอน

แต่ต่อให้ลุคเปิดเผยวิธีการไปเหนือมนุษย์ระดับ F ทั่วไปก็ยากที่จะทำตามได้ เพราะราคาที่จ่ายนั้นมันสูงระดับหลายสิบล้านเลยทีเดียว ซึ่งลุคไม่มีทางเลือกเขาต้องการความแข็งแกร่งในเวลาอันสั้น เงินคือทางออกในการแก้ปัญหานี้

“ดูเหมือนต่อให้มียาโอสถผู้หิวกระหายเป็นตัวช่วยก็หลีกเลี่ยงผลการดื้อยาของร่างกายไม่ได้อยู่ดี ยายกระดับคลื่นพลังใกล้จะหมดแล้วด้วยคงต้องไปเอาเพิ่ม”

...

โลกภายนอกก็เกิดเหตุการณ์สะเทือนไปทั้งสหพันธรัฐอีคอนเรี่ยน

เมื่อมีการปรากฏตัวของมอนสเตอร์ได้รวมกันบุกโจมตีบุกโจมตีภูมิภาคใต้สหพันธรัฐ บริเวณอาณาเขตที่ 68 รัฐคานัน ซึ่งมอนสเตอร์เลือกจะโจมตีไปยังทุกเส้นทางที่เชื่อมต่อเมืองต่าง ๆ และเน้นไปที่เมืองอุดมสมบูรณ์ที่มีประชากรมนุษย์จำนวนมาก

ซึ่งเมืองปลายฝนก็เป็นหนึ่งในเมืองที่อยู่ภายใต้รัฐคานันของสหพันธรัฐอีคอนเรี่ยนและเส้นทางการเดินทางขนส่งเชื่อมเมืองทั้ง 2 เส้นทางได้แก่ทางรถไฟและทางอากาศถูกมอนสเตอร์โจมตีทำลายล้างในพริบตา

เพราะมอนสเตอร์ที่เป็นผู้นำการโจมตีตัดเส้นทางของเมืองปลายฝนในครั้งนี้คือมอนสเตอร์บอสระดับ B

แต่สถานการณ์ของเมืองปลายฝนยังคงดีกว่าเมืองอื่นมาก เนื่องจากเมืองปลายฝนมีแค่มอนสเตอร์ระดับ B เพียงตัวเดียวเท่านั้นที่โจมตี

แต่เมืองอื่นกลับมีมากถึง 2 ตัว โดยการโจมตีของมอนสเตอร์ในเมืองอื่นเป็นแบบกองโจรพวกมันทำลายและเคลื่อนตัวไปเรื่อย ๆ เพื่อรวมกับมอนสเตอร์ระดับ B ที่อยู่อีกเมืองและเส้นทางที่กำลังมุ่งหน้าไปนั้นคือเมืองหลวงของรัฐอย่างเมืองคานัน

ทำให้ทางภาครัฐออกมาประกาศว่ามอนสเตอร์เหล่านี้อาจจะกำลังรวมฝูงกันเพื่อเป็นภัยพิบัติมอนสเตอร์ระดับ B โจมตีเมืองคานัน ทำให้ส่งกองกำลังหวังจะหยุดยั้งมอนสเตอร์เหล่านี้

จากข่าวที่รายงานก็พบว่ามีมอนสเตอร์ระดับ B ไม่น้อยกว่า 4 ตัวแล้วที่รวมกันในฝูงได้ จากการประเมินมีมอนสเตอร์ระดับ B อีก 7 ตัวที่อาจจะเข้ารวมฝูงของพวกมัน ส่วนมอนสเตอร์ระดับ B อีก 4-5 ตัวนั้นกระจายกันห่างไกลเกินไปพวกมันไม่น่าจะมารวมฝูง แต่โจมตีเมืองใกล้ ๆ แทน

หนึ่งในตัวที่กระจายออกมานั้นได้โจมตีเมืองปลายฝนอยู่

ซึ่งทางสำนักงานเมืองและสำนักงานเหนือมนุษย์ก็ตอบสนองและแจ้งชาวเมืองว่า มอนสเตอร์โจมตีแค่เส้นทางเข้าออกที่จากเมืองที่อยู่นอกระยะการเฝ้าระวัง ยังไม่ได้เข้ามาภายในขอให้ประชาชนทุกคนอยู่ภายในความสงบ ก่อนจะส่งกองกำลังไปไล่ล่าพวกมัน

...

ลุค นิโคล บอสตัน ไอกะ ทั้ง 4 คนกำลังนั่งดูรายงานข่าวอยู่ที่บ้านลุค พวกเขาไม่อยากจะเชื่อว่าจะเกิดเหตุการณ์นี้ขึ้นมา และมันเกิดขึ้นเมื่อหนึ่งวันก่อน

ต่อให้ทางภาครัฐจะประกาศว่าไม่เป็นภัยคุกคาม แต่การบุกโจมตีของมอนสเตอร์สร้างความหวาดกลัวไปทั่วทั้งเมือง

“พวกในเมืองจะปลอดภัย แต่คนภายนอกจะทำยังไง” ไอกะกล่าวอย่างเป็นกังวล

คนภายนอกที่ว่าคือคนที่อยู่แถวชานเมืองเลยออกไปจนถึงชนบทอย่างหมู่บ้านผาริมธาร ซึ่งยังมีหมู่บ้านแบบนี้อีกเกือบร้อยรอบ ๆ เมืองปลายฝน

“มอนสเตอร์น่าจะยังบุกมาไม่ถึง พวกสำนักงานเมืองก็เคลื่อนไหวกันแล้ว แต่ดูแล้วการโจมตีนี้มุ่งเน้นไปที่เมืองระดับรัฐมากกว่า พวกเราน่าจะยังปลอดภัย” บอสตันกล่าว

“นายลืมว่าตัวเองเป็นเหนือมนุษย์เหรอ” นิโคลกล่าวขึ้น ก่อนจะพูดต่อ “ถ้าเกิดการต่อสู้กับมอนสเตอร์ทางสำนักงานเหนือมนุษย์สามารถออกภารกิจบังคับให้กับฮันเตอร์ทุกคนได้ พวกเราจะเป็นทหารแนวหน้า และถ้ายังหยุดไม่ได้ก็จะเป็นคิวของเหนือมนุษย์ที่ไม่ได้เป็นฮันเตอร์และคนธรรมดาต่อ ๆ ไปตามลำดับ”

พอทุกคนได้ยินสีหน้าก็พากันตึงเครียด

“นายจะเอายังไงกับภารกิจต่อ” นิโคลหันไปถามลุค

“ยังคงเหมือนเดิม รีบยกระดับไปที่ E แล้วไปจับมอนสเตอร์ตัวนั้นให้ได้”

“ถ้ามอนสเตอร์บุกมาถึงเมืองจริง ๆ การมีพลังระดับ E โอกาสจะรอดมากขึ้น ฉันจะยกระดับคลื่นพลังต่อ” นิโคลกล่าว ก่อนจะไปที่ห้องแช่แข็ง

“ฉันก็จะไปด้วย อย่างน้อยมีพลังก็ปกป้องลูก ๆ ได้”

“หวังว่าเราจะแข็งแกร่งทันนะ”

ไอกะกับบอสตันกล่าวกับลุคตามลำดับ จากนั้นก็รีบกลับไปกินยาและแช่ในอ่างน้ำต่อ

“หวังว่ามันจะไม่เกี่ยวกัน” ลุคกล่าวด้วยความหนักอึ้งในจิตใจ

หลังจากนั้นช่วงสายของวัน ลุคก็ออกจากบ้าน โดยปล่อยให้ทั้งสามคนยกระดับคลื่นพลังของตัวเองต่อไป

เขาไปที่หอหีบสมบัติเพื่อขายน้ำตาวารีทั้งสองหยดที่เหลืออยู่ ด้วยราคาสูงถึง 20 ล้านเครดิต เพราะการโจมตีของมอนสเตอร์ทำให้ราคาวัตถุดิบจำพวกยารักษาสูงขึ้นมากกว่าเดิม 25-40 %

หลังจากออกจากหอหีบสมบัติเขาก็ตรงไปยังตลาดมืดเพื่อซื้อยายกระดับคลื่นพลังเพิ่ม หวังว่าจะรีบยกระดับพลังของทุกคนให้สูงขึ้นถึงระดับ E โดยเร็วที่สุด

ขอซื้อยาเพิ่ม เขาไม่คิดมากเรื่องเงินที่จ่ายไป เพราะว่าราคาที่จ่ายไปเป็นการจ่ายให้กับคนทั้งสามที่เข้ามาในกิลด์ของเขาในอนาคต มันก็ไม่ต่างจากการจ่ายเงินเพื่อซื้อความแข็งแกร่งให้กิลด์

ส่วนเรื่องการทรยศหักหลังของคนทั้งสาม ลุคเชื่อว่ามันจะไม่เกิดขึ้น เขามั่นใจในการมองคนของตัวเอง

ร้านชายชราขาพิการ

พอไปถึงที่นั่นชายชราก็ไม่พูดอะไรเอาแต่ยืนจ้องมองลุคด้วยแววตาตกตะลึง เขามองลุคขึ้น ๆ ลงก่อนหลายครั้งอยู่แบบนั้น จนลุคเองก็อึดอัดอยู่ไม่น้อย

ถ้าเป็นสาวน้อยมาจ้องก็ยังพอว่า แต่นี่กลับเป็นชายชราที่มองด้วยสายตาแปลก ๆ มันทำให้รู้สึกว่าไม่ปลอดภัย

“เจ้าหนู นายมีสูตรยาหรือวิธีการที่ช่วยย่อยยายกระดับคลื่นพลังใช่ไหม ขายไหมฉันยินดีซื้อในราคา 500 ล้านเครดิต”

500ล้าน น่าเสียดายมันไม่ใช่สิ่งที่ควรขายในตอนนี้และก็ไม่สามารถขายได้ แถมเขาไม่มีทางยอมรับคำพูดของชายชราคนนี้

“ไม่มี” ลุคตอบหน้าตาย

“ชิ แบ่งปันกันไม่ได้ นี่ยาที่เจ้าสั่ง” ชายชราทำท่าทางหงุดหงิด ก่อนจะวางกระเป๋ายาให้กับลุค

ลุคจัดการโอนเงินที่พึ่งได้มาจากก่อนหน้านั้นไปเป็นค่ายาและถามเรื่องที่กังวลต่อ

“มอนสเตอร์ที่โจมตีจะส่งผลกระทบจะกระทบต่อภารกิจหรือเปล่า”

“ไม่น่าจะมีปัญหา ที่นั่นยังไม่อยู่ในการโจมตีของมอนสเตอร์พวกนั้น แต่อาจจะต้องรีบสักหน่อย”

“อีกสองสามวัน”

“หวังว่าจะทัน” ชายชราชาพิการพึมพำอย่างไม่ใส่ใจมากนัก

ลุคพยักหน้า ก่อนจะออกจากร้านมาและตรงไปที่ร้านอสูรกาย เขาสั่งมอนสเตอร์หมูป่าจอมตะกละไว้ ยาโอสถผู้หิวโหยก็กำลังจะหมด ถ้าอยากจะยกระดับพลังต่อเขามีแต่ต้องหาเพิ่ม วิธีการที่ดีที่สุดในตอนนี้คือซื้อจากทางร้านอสูรกาย

ร้านอสูรกาย

“มอนสเตอร์หมูป่าจอมตะกละ 30 ตัว เป็นพวกระดับต่ำในระดับ F นี่คือสิ่งที่ร้านเราหามาได้ นายพอใจกับจำนวนขนาดนี้ไหม” สาวค้าทาสกล่าวอย่างอารมณ์ดี

‘30 ตัว’ ลุคอึ้งไป แต่ก็ยังแสดงท่าทางปกติและกล่าว “พาผมไปดูหน่อย”

สาวค้าทาสไม่รอช้าพาลุคไปยังด้านหลังร้านที่ขังมอนสเตอร์ไว้ แต่ขณะที่เดินผ่านโซนกรงขังมนุษย์ในตอนนั้นก็มีมือข้างหนึ่งพุ่งออกมาจากกรงหวังจะคว้าจับตัวลุค

ลุคตอบสนองถอยหลังออกมาในทันที ก่อนจะมองดูว่าใครที่โจมตีเขา แต่ก็พบว่าคนที่พุ่งเข้ามาจับเขากลับเป็นชายที่ราวกับคนไร้บ้านที่ไว้หนวดเครายาว ใบหน้าเปื้อนดำและชุดดูเก่าขาดสกปรกมาก

ครึม...เคล้ง...

เมื่อรู้ว่าคว้าตัวของลุคไม่ได้ ชายหนุ่มไร้บ้านสติไม่ดีเขย่ากรงไปมาอย่างแรงด้วยความบ้าคลั่ง ก่อนจะจ้องมาที่ดวงตาของลุคด้วยแววตาที่ลึกลับ

“หายนะกำลังมา...หยุดหายนะ! ฆ่าเธอ! หายนะกำลังมา...หยุดหายนะ! ฆ่าเธอ! หายนะกำลังมา...หยุดหายนะ! ฆ่าเธอ! หายนะกำลังมา...หยุดหายนะ! ฆ่าเธอ!”

ชายคนนั้นตะโกนใส่ลุคด้วยประโยคซ้ำ ๆ

“หมายความว่า...” ลุคกำลังจะกล่าวต่อ แต่แล้วภาพที่เขาเห็นเริ่มจะเบลอไปเรื่อย ๆ ก่อนที่เห็นชัดอีกครั้งก็พบว่าตัวเองนั้นยืนอยู่บนกองซากเมืองที่ย้อมไปด้วยเลือดจากซากศพนับไม่ถ้วน โดยมีเสียงคำรามของมอนสเตอร์ดังขึ้น ท้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆที่ก่อตัวจากฝุ่นและควันไฟ

ด้านหน้าของเขาเป็นเจนที่ยืนมองกลับมาหาเขาด้วยแววตาเย็นชา เธอถูกห้อมล้อมด้วยมอนสเตอร์มากมายมหาศาลที่กำลังเข่นฆ่าเหนือมนุษย์ที่พยายามเข้าไปโจมตีมอนสเตอร์เหล่านั้น

“ลาก่อน” เจนกล่าวเพียงคำเดียว ก่อนที่ภาพทุกอย่างจะแตกสลายหายไป

ก่อนที่ลุคจะหลุดออกมาจากภวังค์ เขาถอยหลังด้วยความหวาดกลัว แผ่นหลังชุ่มไปด้วยเหงื่อ

“แกทำอะไร” ลุคตวาดถามกลับไป แต่ก็พบว่าชายสติไม่ดีคนนั้นล้มลงไปกับพื้นเลือดไหลจากจมูกหมดสติไปแล้ว

“เป็นอะไรไหม” สาวค้าทาสเข้ามาดูลุค เพราะเห็นเขายืนนิ่ง ก่อนจะถอยด้วยความกลัว จึงคิดว่าเขาตื่นตกใจกลัวกับการยื่นมือมาของชายสติไม่ดี

“อย่าไปสนใจเขา เจ้านี่แค่คนบ้า เด็ก ๆ เอาไม้ไปทุบสั่งสอนมันหน่อยที่กล้าโจมตีลูกค้าของฉัน” สาวค้าทาสตะโกนอย่างเดือดดาล เพราะการคุกคามลูกค้าของทางร้านคือสิ่งที่เธอรับไม่ได้ มันแสดงให้เห็นถึงความสามารถในการควบคุมทาส ว่าเธอทำได้ไม่ดีพอ

คนให้อาหารมอนสเตอร์สองคนต่างตะโกนรับ

“ฉันสั่งให้คนมาจัดการแล้ว เราไปดูมอนสเตอร์ที่จะซื้อขายกันต่อเถอะ” สาวค้าทาสกล่าว ก่อนจะเดินพาลุคไป

ลุคตั้งสติ ก่อนจะปฏิเสธคำพูดของหญิงสาวในใจ... ‘ไม่ใช่ เขาไม่ใช่แค่คนบ้า แต่ทำไมคนธรรมดาถึงทำแบบนั้นได้’

ลุคแอบประเมินด้วยคลื่นพลังแล้ว แต่ชายคนนี้ไม่ใช่เหนือมนุษย์ไม่มีแม้แต่คลื่นพลังเลย

‘ไม่ใช่เหนือมนุษย์แต่กลับมีความสามารถ พลังพรสวรรค์!’ ลุคหันไปมองชายสติไม่ดีอย่างไม่อยากจะเชื่อในข้อสรุปของตัวเอง

พลังพรสวรรค์คาดเดาไม่ได้ บางครั้งก็ปรากฏออกมาพร้อมกับตอนเป็นเหนือมนุษย์หรือจะหลังจากนั้นก็ได้ แล้วถ้าเกิดก่อนละ พลังพรสวรรค์ใช้พลังงานที่มนุษย์เรียกว่าคลื่นพลัง แต่คนธรรมดาไม่มีคลื่นพลังงาน

ถึงอย่างนั้นร่างกายมนุษย์มีพลังงานอื่น ๆ ไม่อย่างนั้นทำไมมอนสเตอร์ถึงต้องการมนุษย์

สมองคือศูนย์รวมการสั่งการหลักของร่างกาย มีพลังงานไปหล่อเลี้ยงจำนวนมาก ถ้าพรสวรรค์ดูดฝืนดึงพลังงานในสมองมา ทำให้ชายคนนี้จะเสียสติ

ลุคมองไปที่ชายคนนี้ด้วยแววตาเคร่งขรึม

‘แล้วพลังพรสวรรค์ของชายคนนี้คืออะไร ทำไมถึงทำให้ฉันเห็นภาพแบบนั้น มันคืออะไร อนาคตเหรอ’ ลุคคิดอย่างหนัก แต่มันไม่ชัดเจน เขาไม่มีเวลาคิดด้วย ได้แต่รีบตามสาวค้าทาสไปก่อนที่เธอสงสัยถึงเรื่องที่เกิดขึ้น

...

“ตกลงว่าหมูพวกนี้เป็นยังไง” สาวค้าทาสถามซ้ำ เมื่อพาลุคมาดูหมู 30 ตัวที่ขังอยู่ไว้ในกรง พวกมันดูบ้าคลั่งมาก และก็หิวสุด ๆ ไปด้วย

“ซื้อทั้งหมดและถ้าคุณหามาได้อีกผมยินดีซื้อ”

“ช่วงนี้คงไม่ได้” สาวค้าทาสกล่าวสั้น ๆ แต่ลุคก็พอเดาได้ว่าอาจจะเป็นเพราะผลกระทบต่อมอนสเตอร์ระดับ B ที่โจมตีอยู่รอบ ๆ เมือง

“ชายคนนั้นขายไหม”

“คนไหน” สาวค้าทาสเอ่ยถามขึ้นมา ก่อนจะคิดออกว่าลุคหมายถึงใคร “คนนั้นไม่ขาย เพราะเป็นสินค้าพรีออเดอร์เป็นพิเศษ แต่ถ้าอยากได้คนสติไม่ดี ฉันจะจับมาให้บอกรูปร่างและความต้องการมาได้เลย เราหามาให้ได้แน่นอน”

‘ถ้าไม่ใช่เขา แล้วจะต้องการไปทำไม’ ลุคพึมพำในใจ

เขาอยากจะรู้ว่าชายคนนั้นรู้อะไรอีกเรื่องนี้อาจจะเกี่ยวกับพรสวรรค์ที่น้องเขาปลุกขึ้นมาได้ ซึ่งทำให้เกิดตัวตนที่เรียกว่า เจ้าหญิงเทพอสูร รวมถึงเหตุการณ์ในภาพที่เขาเห็นไม่กี่วินาทีนั้นว่าหมายถึงอะไรกันแน่

ลุคไม่มีทางเลือกเขาไม่กล้าปล้นคนในร้านของตลาดมืด จึงได้แต่ยอมแพ้และหาหาทางอื่นในภายหลัง

“ช่างเถอะ ช่วยส่งของไปที่โกดังในวันนี้เลยได้ไหม”

“ได้”