ตอนที่ 60 เธอเป็นคนประเภทเดียวกับฉัน(อ่านฟรี)

ตอนที่ 60 เธอเป็นคนประเภทเดียวกับฉัน

ตีเหล็กต้องตีตอนร้อน เมื่อได้ข้อสรุปลุคก็ไม่รอช้าที่จะพาทั้งสามคนไปทดลองผลของยายกระดับคลื่นพลังและยาโอสถผู้หิวกระหาย

แต่แน่นอนว่าทุกกระบวนการลุคได้เตรียมพร้อมไว้ในระดับ เพื่อไม่ให้ทั้งสามต้องพลาดแบบที่เขาเคยโดน ลุคเลยสั่งให้ตู้แช่แข็งแบบพิเศษไว้กับทางร้านตั้งแต่เมื่อวานให้มาติดตั้งห้องแช่แข็งเพิ่ม โดยเครื่องทำความเย็นนี้ประสิทธิภาพสูงกว่าเครื่องเดิมมาก ใช้ในการติดตั้งห้องทำความเย็นแบบโกดัง แต่เขากลับนำมาติดตั้งในห้องทำความเย็นที่ขนาดสองห้องเท่านั้น

ห้องความเย็นขนาดใหญ่ให้เวลาติดตั้งไม่นาน เนื่องจากมันเป็นแบบสำเร็จรูป ทำให้หลังบ้านลุคถูกห้องแช่เย็นกินพื้นที่สนามหลังบ้านทั้งหมด แม้แต่สวนเล็ก ๆ ก็ถูกรื้อออก

เมื่อลุคและพรรคพวกเข้าไปก็รู้สึกหนาวอยู่ไม่น้อย มุมต่าง ๆ มีหยดน้ำค้างที่เริ่มแข็งให้เห็นอยู่ทั่วไป ไอความเย็นแห้งพุ่งเข้ามาปะทะหน้า จนอดที่จะเอาหน้าและมือซุกลงไปในเสื้อผ้าไม่ได้

ต่อให้เหนือมนุษย์จะมีร่างกายที่ทนทานกว่าคนทั่วไป แต่จากการแสดงผลที่มิเตอร์วัดอุณหภูมิแสดงที่หน้าจอว่าติดลบถึง 30 องศาเซลเซียสก็ทำให้พวกเขารู้สึกถึงความหนาวเย็นยะเยือกนี้

“จำเป็นต้องหนาวขนาดนี้เลยเหรอ” นิโคลเอ่ยถามขึ้นมา โดยที่มีไอสีขาวออกจากปาก

“อืม เดียวอีกสักพักจะรู้ว่านี่ยังหนาวไม่พอ” ลุคกล่าวเป็นใน ๆ ก่อนจะพาทั้งสามเดินไปที่ใจกลางของตู้แช่ ด้านในสุดยังคงมีเนื้อที่ย้ายเข้ามาจากตู้เดิมแช่เก็บไว้ประมาณ 100 กิโลกรัม

แต่นอกจากเนื้อแช่แข็งใจกลางห้องก็มีอ่างอาบน้ำเซรามิกเพิ่มอีก 4 อ่างวางห่างกันพอสมควร แต่ก็ไม่ไกลมาก ด้านบนอ่างมีก๊อกน้ำที่ทำจากท่อทองเหลือง เพราะมันทนความร้อนและความเย็นได้ดีต่อลงไปที่อ่างทั้ง 4 ปลายอ่างมีโต๊ะสเตนเลสสีเงินเงาวางอยู่อีกตัวหนึ่ง

“เลือกอ่างอาบน้ำของตัวเองเลย เดี๋ยวฉันจะอธิบายขั้นตอนให้”

“ด้านล่างเป็นน้ำแข็งเลย” ไอกะเดินเอามือไปเคาะเสียงดัง ป๊อก! ๆ อยู่หลายครั้ง

ในระหว่างที่ทั้งสามกำลังเลือกอ่างของตัวเอง ลุคก็ถือโอกาสสอบถามถึงระดับพลังของพวกเขา ทำให้ได้ทราบว่าคลื่นพลังของ บอสตันนั้นอยู่ที่ 150 หน่วย ไอกะอยู่ที่ 190 หน่วยและสุดท้ายคือนิโคลมีคลื่นพลังอยู่ที่ 440 หน่วยมากสุดในสามคนนี้ ไม่รวบลุค

ลุคจัดการหยิบเอายาออกมาจากกระเป๋าเพื่อแบ่งให้พวกเขาได้ทดลองใช้ โดยเขาเริ่มจากยาโอสถหิวกระหายเกรดสีเขียว 2 เม็ดและสีฟ้าคนละเม็ด ต่อไปก็ยายกระดับคลื่นพลังอีกคนละ 4 ขวด

ราคาของที่วางอยู่บนโต๊ะมากถึง 12 ล้านเครดิตโดยไม่รวมมูลค่าของยาโอสถผู้หิวกระหายที่เขาก็ยังไม่เคยประเมินราคา ซึ่งทั้งสามคนไม่รู้เพราะลุคไม่ได้บอก

“ยาสองเม็ดนี้ความแรงต่างกันไป ส่วนในขวดนี่คือยายกระดับคลื่นพลัง หลังจากที่กินเข้าไปแล้วต้องกินยายกระดับคลื่นพลังต่อทันที และพอกินยาลงไปแล้วจะต้องเตรียมรับผลข้างเคียงในเรื่องความเจ็บปวดฉับพลันกับความร้อนที่ระเบิดในร่างกาย ฉันแนะนำให้กินอย่างยายกระดับคลื่นพลังแค่ 1 ขวดก่อนพอคุ้นเคยกับความเจ็บปวดและความร้อนค่อยกินขวดที่สอง แต่อย่าดื่มเยอะเกินไปเพราะแบบนั้นร่างกายจะแบกรับพลังงานไม่ไหว ถ้าเกิดอาการแบบนั้นต้องรีบกินยาโอสถผู้หิวกระหายเม็ดที่ออกฤทธิ์รุนแรงที่สุดในทันที”

“ถ้าเรากินไม่ทันจะเกิดอะไรขึ้น” บอสตันถาม เพื่อประเมินความเสี่ยง

ลุคย้อนกลับไปถึงตอนที่ร่างกายมีพลังงานจากยายกระดับคลื่นพลังมากเกินไปจนดูดซับไม่ทันก็ทำเอากลัวขึ้นมาอีกครั้ง

“ก็เหมือนลูกโปร่งที่โดนเป่าลมไปเรื่อย ๆ”

บอสตันเข้าใจในทันที ส่วนไอกะดูจะกังวลเล็กน้อย คนที่สีหน้าไม่เปลี่ยนเลยคือนิโคล

“ไม่ต้องห่วงฉันจะดูอยู่ข้าง ๆ ถ้าเกิดอะไรจะช่วยทันที”

“มาเริ่มกันเถอะ” นิโคลค่อนข้างจะใจร้อน

หลังจากนั้นทั้งสามคนก็เริ่มกินยาผู้หิวกระหายสิ่งแรกที่เกิดขึ้นหลังจากกลืนยาลงไปคือยาละลายหายไปและพวกเขาก็มีความหิวเพิ่มขึ้นมา บอสตันน้ำลายไหลมุมปาก ส่วนสาวทั้งสองพยายามควบคุมไม่ให้เกิดภาพน่าอาย

พวกเขาพึ่งจะได้สัมผัสว่าทำไมยาเม็ดนั้นลุคถึงตั้งชื่อว่า โอสถผู้หิวกระหาย เพราะมันทำให้ร่างกายของพวกเขาหิวโหยต่อสารอาหารและพลังงานอย่างถึงที่สุด

แต่ละคนรีบคว้าขวดยามากระดกดื่มด้วยมือที่สั่นเทา แต่ยังไม่ทันที่จะได้วางขวดยาก็ออกฤทธิ์แล้ว

“อ่า!” ไอกะล้มฟุ่บไปกับพื้นก่อนจะชักเกร็งด้วยความเจ็บปวด ถึงเธอจะมีคลื่นพลังเหนือกว่าบอสตันแต่นั่นเป็นเพราะมีพลังเติบโตตามธรรมชาติที่สูงกว่า กลับกันความทนทานของร่างกายของเธอกลับอ่อนแอที่สุด

ตัวของไอกะเริ่มร้อนราวกับโดนไฟเผา ใบหน้าแดงฉานและน้ำตาก็เริ่มไหลเพราะความเจ็บ

ส่วนบอสตันและนิโคลดูดีกว่าหน่อย แต่สุดท้ายก็ยังพากันทรุดตัวนั่งไปกับพื้น

“รีบไปที่อ่าง” ลุคตะโกนเตือน ก่อนจะรีบมาอุ้มไอกะลงไปที่อ่างอาบน้ำที่มีก้อนน้ำแข็งอยู่

นิโคลกัดฟันฝืนร่างกายลงไปในอ่างอาบน้ำด้วยตัวเอง เธอเป็นเพียงคนเดียวที่ยังมีแรง ส่วนลุคนั้นช่วยไอกะแล้วก็ไปพยุงบอสตัน

พอทั้งสามคนได้สัมผัสกับก้อนน้ำแข็งก็ช่วยลดอุณหภูมิในร่างกายได้เป็นอย่างดี ในตอนนี้ทั้งสามรู้แล้วว่าทำไมต้องมีน้ำแข็งในอ่าง และอยากจะขอบคุณลุคจริง ๆ

“มีเสียงสะท้อนแห่งพลัง มันกำลังจะเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ยานี่ได้ผลจริง ๆ” นิโคลกัดฟันกล่าวอย่างยากลำบาก แต่ในแววตาก็แฝงความตื่นเต้นไว้ชัดเจน

ลุคที่มองดูเธอก็ต้องหันหน้าไปทางอื่นเล็กน้อย เพราะตัวของนิโคลชุ่มไปด้วยเหงื่อจากร่างกายและไอน้ำที่ระเหยออกมาจนทำเสื้อผ้าแนบชิดร่างกายเผยสัดส่วนเว้าโค้งเด่นชัด

‘พวกเขาทั้งสามคงต้องอยู่ในสภาพนี้ไปอีกสักพัก’

ก่อนที่จะเข้ามาที่นี่ลุคได้ให้ทั้งสามคนเคลียร์เรื่องของตัวเองแล้ว โดยบอสตันนั้นไม่ได้มีภาระอะไรอีก เพราะเขาลาออกจากงานเมื่อสามวันก่อนหลังจากได้น้ำตาวารีและจ่ายหนี้จนหมด จึงได้หันมาทำงานด้านฮันเตอร์เต็มตัว

ไอกะคือคนที่อาจจะมีปัญหามากหน่อย แต่เธอบอกกับลุคว่าฝากลูกทั้งสองคนไว้กับแม่ของเธอ ซึ่งตั้งแต่เธอมาทำงานเป็นฮันเตอร์ก็รับแม่มาอยู่ด้วยเพื่อช่วยเลี้ยงดูหลาน ๆ เด็ก ๆ จึงคุ้นเคยที่อยู่กับยาย ดังนั้นจึงไม่มีปัญหาอะไร

และนิโคลเธอแค่บอกว่าไม่มีปัญหาแน่นอน

“เอายามาให้ฉันอีก” นิโคลกัดฟันกล่าวกับลุค

“เธอไหวนะ”

“ไม่ต้องห่วง” นิโคลกล่าวอย่างเหนื่อยหอบ และกำลังอดทนเต็มที่

ลุคพยักหน้าและส่งยายกระดับคลื่นพลังให้กับเธออีกขวด เธอดื่มมันลงไปในทันที ก่อนที่ความร้อนจะเพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว

“อ๊ากกก...” นิโคลกัดฟันแน่นก่อนจะจับมือของลุคมในแน่นในทันที

ลุคสัมผัสได้ว่าความร้อนของนิโคลเพิ่มขึ้นเป็นเท่าตัว แต่เธอยังคงควบคุมสติต่อสู้ได้

“เอามาอีก” นิโคลกล่าวอย่างหนักแน่น

“ร่างกายเธอจะดูดซับไม่ไหว ต้องกินยาโอสถผู้หิวกระหายเพิ่มด้วย” ลุคแนะนำเสียงดัง ซึ่งส่วนหนึ่งคือเตือนเธอเป็นนัย ๆ

“ฉันยังไหวเอามาเลย”

“ได้”

ลุคหยิบยามาและส่งให้ แต่สภาพนิโคลดื่มเองไม่ไหวแล้ว สุดท้ายเขาจึงต้องเป็นคนป้อนเธอ เขาใช้มือช้อนเอาศีรษะของหญิงสาวขึ้นมาในอ้อมแขนก่อนจะเปิดปากเอานิ้วดันยาเข้ามาและกรอกยาตาม

นิโคลเป็นสาวสวยมากคนหนึ่งและการที่มีชายมาแตะตัวเธอถึงขั้นสัมผัสริมฝีปากจะเป็นเรื่องน่าอายสำหรับหญิงสาวคนหนึ่ง แต่ในตอนนี้นิโคลไม่ได้สนใจ เพราะสติที่มีทั้งหมดมุ่งความสนใจไปที่การต่อสู้กับความทุกข์ทรมานจากผลข้างเคียงของยา

ส่วนลุคก็แม้จะมองฉากวาบหวิวตรงหน้า แต่กลับไม่ได้มีความคิดไม่ดี กลับกันเขากลับรู้สึกเคารพในตัวของเธอมากกว่า

“เธอเป็นคนประเภทเดียวกับฉัน” ลุคพึมพำออกมา

นิโคลไม่ได้ขอยาเพิ่มกลับเป็นบอสตันที่ขอยาเพิ่ม 1 ขวด ลุคจึงให้เขาได้กิน ส่วนไอกะดูจะหมดสติไปแล้ว แต่กระบวนการก็ยังดำเนินต่อไป

สภาพของทุกคนถือว่ายังปลอดภัยกว่าเขาที่กินยาในตอนแรก เพราะห้องแช่แข็งนี้ช่วยลดอุณหภูมิได้จนดีและน้ำในอ่างก็ไม่ได้เดือดเหมือนกับที่ลุคเผชิญในอ่างของห้องน้ำในบ้าน

เมื่อเห็นว่ากระบวนการดำเนินไปเรื่อย ๆ ลุคก็กินยาเหมือนกัน

อ่างแช่ของเขาอยู่ข้าง ๆ นิโคล ส่วนถัดไปเป็นไอกะและบอสตัน

…

บนเส้นทางรถไฟสายหนึ่งที่พังเสียหายพื้นดินแตกกระจายเป็นหลุมราวกับพึ่งโดนทิ้งระเบิดใส่บริเวณนี้ บนรางรถไฟมีขบวนรถไฟที่ตกรางตู้รถไฟกระเด็นกระดอนไปคนละทิศทาง ศพคนตายกระจายเกลื่อนพื้นและชิ้นส่วนศพที่มีมากกว่าศพสมบูรณ์หลายเท่า

ประเมินด้วยสายตาคนตายไม่น้อยกว่า 500 คน มีมอนสเตอร์ราว ๆ หลักร้อยกำลังแย่งชิงเนื้อมนุษย์กันอย่างเมามัน

ขณะที่ด้านบนตู้ที่พลิกค้ำเหล่านั้นมีลูกสิงโตตัวหนึ่งโผล่ออกมา มันยืนอยู่ด้านบนซากรถและมีมอนสเตอร์บอสคิงคองสี่แขนระดับ B ยืนอย่างเคารพอยู่ด้านล่าง แต่ตัวของคิงคองสี่แขนใหญ่โตมากหัวของมันก็ยังสูงกว่าลูกสิงโตตัวน้อยอยู่ดี

ลูกสิงโตเงยหน้าขึ้นและกล่าวชมมัน

“ทำได้ดีมาก”

“เพราะแผนของนายท่าน”

บอสคิงคองสี่แขนก้มพูดเป็นภาษาที่ไม่ใช่ของมนุษย์ตอบกลับไป มันเป็นมอนสเตอร์ระดับ B ที่มีสติปัญญาไม่ต่างจากมนุษย์ แถมยังฉลาดมากกว่ามอนสเตอร์ในระดับเดียวกันด้วย เนื่องจากมันเป็นสายพันธุ์วานร

“ดี เพราะเจ้าฉลาดข้าจึงให้เจ้าอยู่ที่นี่ รวบรวมมอนสเตอร์ให้มากขึ้นบุกโจมตีปั่นป่วนให้มากเข้าไว้ รอให้ตัวข้าผ่านเข้ามาได้เจ้าจะมีโอกาสเป็นระดับ A แน่นอน” ลูกสิงโตกล่าวอย่างจริงจัง

“ขอบคุณนายท่าน” บอสคิงคองสี่แขนทุบอกตัวเองเป็นการรับคำสัญญา

‘มนุษย์พวกนี้ก็อ่อนแอเกินไป ถ้าอยู่ในดินแดนของข้าคงเป็นได้เพียงสิ่งมีชีวิตที่เลี้ยงไว้เป็นอาหารได้เท่านั้น แต่ว่าพวกที่อยู่ในดินแดนนั้นก็เป็นปัญหา ถ้าบุกโจมตีทีเดียวพวกมันอาจจะแทรกแซงได้ ยุ่งยากซะจริง ข้าจะผิดพลาดไม่ได้ ไม่อย่างนั้นฝ่าบาททำลายล้างข้าแน่ ถ้าข้ามมาได้ต้องกินให้มากหน่อยจะได้ระบายความหงุดหงิดนี้ได้’

ลูกสิงโตมองไปยังเมืองปลายฝนและแสยะยิ้มแยกขึ้นเล็กน้อย มันกำลังรอคอยให้แผนการทุกอย่างมาบรรจบกัน