บทที่ 440: ไม่มีทางเลือก(ฟรี)

บทที่ 440: ไม่มีทางเลือก(ฟรี)

นักรบพันธุกรรมระดับหก

ผู้นำของเมืองฮั่นจง

โจวเฉียง สังหารทันที

อำนาจนี้.

ความกล้านี้.

มันทำให้ทุกคนที่นี่ตกตะลึง

คนอะไรกล้าฆ่าเมื่อบอกว่าฆ่า?

ศักดิ์ศรีของ เสี่ยวหยาง ในเมืองฮั่นจง นั้นดี

ท้ายที่สุดเขาได้รวบรวมเมืองฮั่นจงและสร้างระเบียบ

เขามีผู้ติดตามไม่กี่คนที่เขาเลี้ยงเอง

ชีวิตลำบากและมีคนอดตาย

แต่คนส่วนใหญ่แทบเอาชีวิตไม่รอด

เมื่อเทียบกับความยุ่งเหยิงและความวุ่นวายก่อนหน้านี้ มันดีกว่ามาก

สิ่งนี้ทำให้ เสี่ยวหยาง ได้รับเกียรติและการยอมรับมากมาย

แต่ตอนนี้เสี่ยวหยางตายแล้ว

กำจัดโดยตรงโดยคนแปลกหน้า

ระเหยจากศูนย์กลาง

เหลือเพียงสองขาและหัวเท่านั้น

ตอนนี้ โจวเฉียง จับศีรษะของ เสี่ยวหยาง ใบหน้ายังคงไม่เชื่อและเสียใจ

โจวเฉียงโยนศีรษะไปที่เท้าของเขาอย่างไม่ตั้งใจ

จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและมองดูผู้คนที่อยู่รายล้อมเขา

“จู่ๆ ก็เปลี่ยนใจ”

โจวเฉียง เริ่มยิ้ม

ในตอนแรกเขาไม่ต้องการสร้างปัญหาจริงๆ ถ้าเสี่ยวหยางปล่อยเขาไป เขาจะจากไปจริงๆ

แต่ตอนนี้ มีคนถูกฆ่าตาย

ทิ้งไว้แบบนี้?

เห็นได้ชัดว่านี่ไม่ใช่สไตล์ของ โจวเฉียง

ไปใหญ่หรือกลับบ้าน

เช่นเดียวกับป้อมปราการสีแดง เขาพยายามพิชิต

ชายคนหนึ่งท้าทายเมือง ไม่ใช่ว่าเขาไม่เคยทำมาก่อน

“ฉันให้โอกาสคุณ ยอมจำนนต่อฉัน”

“ไม่งั้นตาย!”

โจวเฉียงยื่นมือออกไป ชี้ไปที่ทหารนับพันที่อยู่ข้างหน้าเขา

ด้วยประเด็นของ โจวเฉียง

ทหารนับพันทั้งหมดที่นี่ถอยกลับโดยไม่รู้ตัว

แม้ว่าจะมีพวกเขาเป็นพันๆ คน แต่พวกเขาก็กลัวอย่างไร้สติต่อหน้าโจวเฉียง

เหตุผลง่ายๆ

ในเวลาเพียงไม่กี่นาที โจวเฉียงได้สังหารทหารไปหลายพันคน

ฆ่าพวกเขาง่ายกว่าฆ่าไก่

ทักษะระยะไกลสุด ๆ พลังที่แข็งแกร่ง มันท่วมท้นอย่างสิ้นเชิง

จะอธิบายได้อย่างไร?

มันเหมือนกับกษัตริย์ที่กลับไปยังหมู่บ้านเริ่มต้นและฆ่ามือใหม่

ใช่ อย่างนั้นจริงๆ

เข่นฆ่ามือใหม่

เมื่อเผชิญหน้ากับผู้มีอำนาจ พวกเขาอ่อนแอและไม่มีพลัง

ทหารไม่มีความภักดีต่อเสี่ยวหยาง

แต่ทีมผู้พิทักษ์นั้นแตกต่างออกไป

หัวหน้าทีมอารักขาเป็นชายร่างกำยำ ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยรอยสักมากมาย

เขาไม่ได้สวมชุดเกราะ

เขาถือขวานต่อสู้ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความดุร้าย

“ฆ่าเขา ล้างแค้นผู้นำของเรา”

ผู้คุมไม่เห็นพลังของ โจวเฉียง อย่างแท้จริง

ดังนั้นพวกเขาจึงไม่รู้ว่า โจวเฉียง นั้นน่ากลัวเพียงใด

โดยปกติแล้ว พวกเขามักจะอ้างว่าเป็นกลุ่มที่แข็งแกร่งที่สุดในนิคม

ตอนนี้พวกเขาเห็นเขาฆ่าหัวหน้าของพวกเขา ปล่อยให้เป็นแบบนี้ได้อย่างไร?

"ทีมที่แข็งแกร่ง 1-5 ใช้ [ซุปเปอร์บีม]"

"ทีมความเร็ว 1-5 เข้าใกล้เขาด้วย [แฟนธ่อม] หลังจากที่ทีมที่แข็งแกร่งทำการเคลื่อนไหว"

ด้วยเสียงคำรามของกัปตัน

นักรบพันธุกรรมมากกว่าห้าหรือหกร้อยคนในทีมผู้พิทักษ์ล้วนยื่นมือออกไป

ในพริบตาเดียว ลำแสงจำนวนนับไม่ถ้วนโจมตีใส่ โจวเฉียง

ลำแสงพลังงานเกือบร้อยพุ่งออกมาจากพวกมัน

โจวเฉียง โบกมือของเขา

อเวจีปรากฏตัวต่อหน้า โจวเฉียง

ลำแสงพลังงานนับร้อยระดมยิงใส่

แต่ทั้งหมดถูกปิดกั้นโดยอเวจี

โจวเฉียง ยืนอยู่ด้านหลัง อเวจีโดยไม่มีเส้นผมเสียหาย

ไม่ใช่ว่า โจวเฉียง ไม่กล้าที่จะแบกลำแสงพลังงานเหล่านี้ แต่มันไม่จำเป็น

ลำแสงเป็นรูปแบบพลังงาน

กระทบร่างกายก็ไม่เสียหายอะไร

แต่เสื้อผ้าไม่อยู่แน่นอน

เขาไม่สามารถยืนเปลือยกายต่อหน้าคนจำนวนมากได้ จริงไหม?

การใช้อเวจีก็เพียงพอแล้ว

ระดับของพวกเขาไม่สามารถทำร้ายอเวจีได้

แสงจากลำแสงกระจายหายไป

หลายคนคิดว่า โจวเฉียง ต้องตาย

แต่เมื่อแสงกระจายออกไป เผยให้เห็นร่างสูงนี้ พวกเขาทั้งหมดตกตะลึง

ตอนนี้มีเพียง โจวเฉียง

ร่างที่สูงตระหง่านเช่นนี้ปรากฏขึ้นในชั่วพริบตาได้อย่างไร?

"นี้..."

การยิงซุปเปอร์บีมของคนหลายร้อยคนไม่มีผล

เมื่อพวกเขาเห็นอเวจี พวกเขาตื่นตระหนกทันที

"มันคือ อเวจี"

“มี อเวจีอยู่ที่นี่ได้อย่างไร?”

"มันจบลงแล้ว ซอมบี้กลายพันธุ์ลำดับที่หก อเวจี"

แท้จริงแล้ว ในเมืองฮั่นจง ซอมบี้พืชนั้นมีอำนาจเหนือกว่า

แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าไม่มีซอมบี้ตัวอื่น

พวกเขายังได้เห็นอเวจี

ความน่าสะพรึงกลัวของอเวจี ไม่มีบันทึกในนิคม

แต่ความกลัวนั้นนำมาซึ่งความประทับใจไว้อย่างลึกซึ้ง

นิคมเคยตามล่ามันครั้งหนึ่งโดยมีผู้ได้รับบาดเจ็บจำนวนมาก

ทันใดนั้นก็เห็น อเวจีl อยู่ที่นี่ พวกเขาจะไม่สับสนได้อย่างไร?

ความเร็วที่พัฒนาขึ้นในทีมผู้พิทักษ์

บางคนที่แสดงปฏิกิริยาหวาดกลัว

ในขณะที่ปล่อย [ซุปเปอร์บีม] พวกเขาก็เคลื่อนไหว

ใช้ [แฟนธ่อม] เพื่อโจมตี โจวเฉียง โดยตรง

แต่ในไม่ช้าความสิ้นหวังก็อยู่ในรูม่านตาของพวกเขา

หนวดของ อเวจีโผล่ออกมา พวกมันพุ่งขึ้นไปและเข้าสู่ระยะการโจมตีของหนวด

ภายในสิบห้าเมตร มันคืออาณาจักรแห่งอเวจี

นักรบพันธุกรรมเหล่านี้เข้ามาใกล้และถูกหั่นเป็นชิ้นๆ ทันที

เพียงเห็นหมอกเลือดลอยรอบอเวจี

ผู้คุ้มกันพิเศษหลายสิบคนที่พุ่งเข้าใส่ถูกหั่นเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยโดยไม่มีแม้แต่เสียงกรีดร้อง

คนที่เสียชีวิตนั้นตายอย่างสยดสยอง

ผู้คุ้มกันที่ช้ากว่ารู้สึกโล่งใจอย่างไม่น่าเชื่อ

ถ้าพวกเขาตอบสนองเร็วเกินไปเหมือนคนอื่นๆ พวกเขาคงถูกหั่นเป็นชิ้นๆ

แต่ละคนก้าวถอยหลังโดยสัญชาตญาณ

เพิ่มระยะห่างจากอเวจี

มันโหดร้ายเกินไป

การเข้าใกล้จะทำให้ถูกหั่นเป็นชิ้นๆ

หลายคนไม่กลัวความตาย แต่พวกเขารับไม่ได้กับการตายแบบนี้

"ให้ตายสิ..."

ดวงตาของหัวหน้าผู้คุ้มกันเบิกกว้าง

เขาเห็นได้อย่างชัดเจนว่า อเวจี นี้ปรากฏขึ้นเมื่อ โจวเฉียง โบกมือ

มันปรากฏขึ้นอย่างลึกลับ

ปิดกั้นตรงหน้า โจวเฉียง

มีเพียงคำตอบเดียวเท่านั้น อเวจีนี้ถูกปลดปล่อยโดย โจวเฉียง

นี่คือเวทมนตร์?

เป็นไปไม่ได้ เพราะอเวจีนี้มีจริง

ดูเศษชิ้นส่วนจำนวนนับไม่ถ้วนรอบๆ เท้าของมัน

อเวจีของจริง

คำถามคือมันมาจากไหน?

ในความเป็นจริง หลายคนเห็น โจวเฉียง ปล่อย อเวจี ดวงตาของพวกเขาปูดโปน

น่าตกใจเกินไป

โจวเฉียง มีพลังมากพอที่จะทำให้พวกเขาล่มสลาย

บัดนี้ อเวจีอีกตนหนึ่งได้ปรากฏแล้ว.

พวกเขาจะต่อสู้ได้อย่างไร?

สัญญาณเตือนยังคงดัง ทหารของนิคมทั้งหมดถูกระดม

ในบรรดานักรบพันธุกรรมในนิคมทั้งหมด หนึ่งในสามกลายเป็นทหาร

นั่นหมายความว่า,

ทหารเกือบหนึ่งแสนนาย

อัตราส่วนนี้น่ากลัวมาก

เพราะเสียงเตือนพวกเขาเริ่มระดมพล

บรรดาผู้ที่ตอบสนองอย่างรวดเร็วได้จับกลุ่มและแห่กันมาที่นี่แล้ว

ผู้บังคับบัญชาที่กองบัญชาการทหารของนิคม

พวกเขารู้ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นที่จุดตรวจ

ด้วยโดรน มันเหมือนกับพวกเขาอยู่ที่นั่น

กองทหารกำลังรวมตัวกันไปที่จุดตรวจ แต่พวกเขาก็เงียบ

เมื่อมองไปที่ฉากนรกที่หน้าด่านพวกเขารู้สึกใจสั่น

แม้จะมีทหารที่เก่งกาจกว่ามันจะมีประโยชน์จริงหรือ?

มันจะไม่กลายเป็นการสังหารหมู่เหรอ?

ด้วยทักษะนี้ ทหารหนึ่งแสนนายอาจดูเหมือนมาก

แต่การเคลื่อนไหวเพียงครั้งเดียวอาจส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตเป็นร้อยเป็นพัน และทหารหนึ่งแสนคนก็ไม่เพียงพอ

ทหารอย่างน้อยกว่าครึ่งจะต้องถูกเผาผลาญก่อนที่ศัตรูจะหมดพลังงานเพื่อปลดปล่อยทักษะ

แต่ราคา

มันสูงเกินไป

ผู้นำตายแล้ว คุณสามารถพูดได้ว่าเป็นสถานการณ์ของมังกรหัวขาด

แต่ถ้าเราไม่สู้ก็ปล่อยเขาไป?

โจวเฉียง เห็นความลังเลใจของทหารเหล่านี้ และความกลัวในรูม่านตาของทหารพิเศษที่อยู่ข้างหลังพวกเขา

ทุกคนกลัวความตาย

ก่อนวันสิ้นโลกผู้คนมีความเชื่อ

ทหารก็มีศรัทธา

แม้ว่าพวกเขาจะตาย แต่เพื่อแดนมังกร พวกเขาก็ไม่กลัว

แม้ว่าทุกคนจะเสียชีวิต พวกเขาก็จะปกป้องทุกตารางนิ้วของแดนมังกร

“แต่ตอนนี้ ทหารที่ยอดเยี่ยมเหล่านี้สูญเสียศรัทธาไปแล้ว หากไม่มีศรัทธา พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมพวกเขาต่อสู้ ก่อนหน้านี้ พวกเขามีผู้นำของพวกเขา เสี่ยวหยาง คอยติดตาม แต่มันไม่ใช่เรื่องของความภักดี พวกเขาไม่อาจสั่งความศรัทธาของตนได้ ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงสูญเสียความกล้าหาญและไม่รู้ว่าเหตุใดพวกเขาจึงควรต่อสู้ พวกเขาทิ้งชีวิตของตนไปโดยไม่มีเหตุผลหรือ ไม่มีใครโง่เขลาอย่างนั้นหรือ

ด้วยเหตุนี้จึงกล่าวกันว่ากองทัพที่ปราศจากวิญญาณจะมีความสามารถในการรบที่ต่ำมาก พวกเขามีแนวโน้มที่จะพ่ายแพ้หรือแม้กระทั่งยอมจำนนเมื่อหมวกหล่น และสิ่งที่ โจวเฉียง กำลังเผชิญอยู่ก็คือกลุ่มทหารพันธุกรรมที่สูญเสียศรัทธาและไม่รู้ว่าพวกเขาต่อสู้ไปทำไม การจัดการกับพวกมันนั้นง่ายมาก เขาทำให้พวกเขากลัวจนตายไปแล้ว ต่อไป เขาต้องทำให้พวกเขารู้สึกหวาดกลัวและสิ้นหวัง

ดังนั้น โจวเฉียง จึงยืนอยู่ต่อหน้า อเวจี จากนั้นก็ยื่นมือออกไป ภายใต้สายตาคู่นับไม่ถ้วน โจวเฉียงแกว่งอย่างนุ่มนวล อเวจีสูงตระหง่านหายใจไม่ออกอีกตัวปรากฏขึ้น สายตาของอเวจีทั้งสองที่ยืนอยู่ด้วยกันทำให้ทุกคนหวาดกลัว

แต่นี่ยังไม่เพียงพอ โจวเฉียง เหวี่ยงมืออีกครั้ง และซอมบี้มังกรบินขนาดใหญ่เหลือเชื่อก็ปรากฏขึ้น มันมีขนาดเท่าเครื่องบิน และคนที่ยืนอยู่ข้างหน้ามันดูตัวเล็กมาก แม้แต่อเวจีก็ดูเหมือนไม่มีนัยสำคัญ

ซอมบี้มังกรบินขนาดมหึมาจ้องมองอย่างเย็นชาไปที่ทหารพันธุกรรมที่อยู่ข้างหน้ามัน มันส่งเสียงเรียกยาว พ่นลมออกจากรูจมูกของมัน มันอ้าปากเล็กน้อยและพ่นไฟออกมาเล็กน้อย แต่ก็เพียงพอที่จะทำให้ผู้คนรู้สึกว่าอุณหภูมิที่นี่สูงขึ้นหลายองศา

เมื่อเผชิญหน้ากับสัตว์ประหลาดที่แท้จริง ทหารเหนือธรรมชาติก็กลัวมากจนถอยหลังไปหลายก้าว แม้แต่ทีมผู้พิทักษ์ก็ถอยกลับไปเช่นกัน ดวงตาของพวกเขาเต็มไปด้วยความตื่นตระหนก

โจวเฉียง ยิ้มอย่างแผ่วเบา เขาเหวี่ยงแขนอีกครั้ง และซอมบี้มังกรบินตัวที่สองก็ปรากฏตัวขึ้น ซอมบี้มังกรบินสองตัวเกือบเต็มพื้นที่หน้าด่าน

"นี่..." นักรบพันธุกรรมจำนวนนับไม่ถ้วนรู้สึกราวกับว่าวิญญาณของพวกเขากำลังจะบินหนีไปด้วยความกลัว

ซอมบี้มังกรบินเป็นซอมบี้ระดับสูง แน่นอนว่าพวกเขารู้เรื่องนั้น ซอมบี้บินได้นั้นทรงพลังมาก ตอนนี้ เมื่อเห็นซอมบี้มังกรบินสองตัวในระยะใกล้ หัวใจของพวกมันแทบจะหยุดเต้น

แต่ โจวเฉียง ชี้ไปที่ท้องฟ้า ซอมบี้มังกรบินสองตัวกระพือปีกพร้อมกัน พุ่งสูงขึ้นทำให้สถานที่นี้กลายเป็นพายุฝุ่นและควัน

ต่อหน้าต่อตาอันน่าสะพรึงกลัวของทุกคน ซอมบี้มังกรบินสองตัวลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า จากนั้นพวกมันก็บินโฉบลงมา พ่นไฟออกเป็นสองสาย กวาดไปทั่วพื้นที่ว่างในบริเวณใกล้เคียง

อุณหภูมิที่สูงเป็นพิเศษจนน่ากลัวทำให้ต้นไม้และวัชพืชกลายเป็นเถ้าถ่านในทันที แม้แต่พื้นดินก็กลายเป็นดินที่ไหม้เกรียม ในโลกที่ไหม้เกรียมนี้ มีวัตถุคล้ายกระจกปรากฏขึ้น

เนื่องจากอุณหภูมิที่สูงเป็นพิเศษทำให้สารบางอย่างในดินเกิดการเปลี่ยนแปลง เช่น ทำให้เม็ดทรายกลายเป็นผลึกแก้ว ทุกคนสัมผัสได้ถึงความร้อนแรงที่นี่”

"พวกเขาทั้งหมดตกตะลึง เฝ้าดูการแสดงของซอมบี้มังกรสองตัว

บางคนถึงกับเหงื่อแตกพลั่ก

ถ้าซอมบี้มังกรโจมตีพวกมันด้วยเปลวไฟ จะเกิดอะไรขึ้นกับพวกมัน? เพียงแค่มองไปที่แผ่นดินที่ไหม้เกรียมที่ซอมบี้มังกรสร้างขึ้นด้วยเปลวไฟซึ่งทอดยาวออกไปหลายสิบเมตร

ใครจะรู้ว่ามีคนตายกี่คนในการทิ้งระเบิดครั้งเดียว?

โจวเฉียง ยิ้มอย่างแผ่วเบา

ด้วยการสะบัดมืออีกครั้ง หมอแห่งความตาย 20 คนก็ปรากฏตัวขึ้น

พวกเขายืนเป็นแถว

อีกครั้ง มันทำให้ทุกคนอ้าปากค้าง

ไม่ต้องพูดถึงซอมบี้กลายพันธุ์ลำดับที่ห้า ทีมค้นหาทรัพยากรจำนวนนับไม่ถ้วนเคยพบพวกเขาขณะออกไป

การเผชิญหน้ากันเกือบทุกครั้งส่งผลให้เกิดการทำลายล้างอย่างสมบูรณ์

ชุดที่สี่

พวกมันคือผีเสื้อพายุมรณะ

พวกเขายืนอยู่ต่อหน้า โจวเฉียง เหมือนผู้หญิงสวยที่มีปีกขนาดใหญ่และมีสีสันบนหลังของพวกเธอ

ไม่มีอารมณ์บนใบหน้าของพวกเธอ

แต่เมื่อเห็นพวกเธอ รูม่านตาของทุกคนหดตัว

ความประทับใจที่ "พายุมรณะ" ของ ผีเสื้อพายุมรณะ ทิ้งไว้นั้นลึกซึ้งเกินไป

เมื่อถูกปล่อยออกมา ผู้คนนับไม่ถ้วนจะต้องตาย

ในตอนนี้หัวใจของทุกคนได้พังทลายลงแล้ว

เดิมทีพวกเขาคิดว่าโจวเฉียงแข็งแกร่งพอแล้ว

แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่า

เขาไม่เคยออกแรงเต็มที่มาก่อน

ถ้าเขานำซอมบี้กลายพันธุ์ระดับสูงออกมาก่อนหน้านี้ พวกมันคงไม่เพียงพอที่จะฆ่าพวกมันทั้งหมด

วิธีที่พวกเขามอง โจวเฉียง เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

โจวเฉียง สามารถควบคุมซอมบี้เหล่านี้ได้จริงหรือ?

แต่เมื่อเทียบกับการควบคุมซอมบี้กลายพันธุ์เหล่านี้ สิ่งที่ทำให้พวกเขาตกใจยิ่งกว่าคือ โจวเฉียง ทำให้พวกมันโผล่ออกมาจากอากาศได้อย่างไร

ทุกคนกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก

พวกเขามึนงง

โจวเฉียง ก้าวไปข้างหน้า

ออร่าที่ทรงพลังของเขา ตรงกันข้ามกับลูกน้องซอมบี้เหล่านี้ ช่างน่ากลัวจริงๆ

ทหารนับพันตกใจกลัวจนถอยหลังซ้ำแล้วซ้ำเล่า

ตอนนี้พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเข้าลึกๆ

บางคนอยากจะหันหลังกลับและวิ่ง

แต่พวกเขาไม่กล้า

“อันที่จริง การจะฆ่าพวกคุณทั้งหมดก็เป็นเรื่องง่าย”

“แต่ฉันไม่ได้ทำอย่างนั้น”

"สิ่งที่ฉันต้องการคือการยอมจำนนของคุณ"

“ฉันให้เวลาคุณคิดสามวินาที”

"ผู้ที่เต็มใจยอมจำนนต่อฉัน จงคุกเข่า"

เสียงของ โจวเฉียง ดังขึ้น

เขาบินขึ้นไปแล้ว ปรากฏตัวขึ้นในอากาศหลายร้อยเมตรพร้อมกับกอดอก มองลงไปที่ผู้คนด้านล่าง

เขาบินได้?

ในขณะนี้ เหล่าทหารต่างก็ตกตะลึง

ในการเปรียบเทียบ,

โจวเฉียง แข็งแกร่งกว่าผู้นำคนก่อนมาก

ไม่!

ไม่มีการเปรียบเทียบระหว่างทั้งสอง

ผู้นำถูกฆ่าโดย โจวเฉียง ในทันที

พวกเขาไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน

ผู้นำที่แข็งแกร่งกว่า

ที่สามารถควบคุมซอมบี้ได้อย่างแปลกประหลาด

สามารถทำให้ซอมบี้หายไปและปรากฏตัวได้

ความสามารถนี้

เหมือนพลังเทพเลย

ทหารที่ตอบสนองอย่างรวดเร็วบางคนมีความคิดของตนเองอยู่แล้ว

การติดตามผู้นำที่แข็งแกร่งกว่ายังเป็นกฎแห่งการอยู่รอดในยุคสุดท้ายไม่ใช่หรือ?

"ฉันยอมจำนน"

ผ่านไปสามวินาที

ทหารที่มีปฏิกิริยารวดเร็วได้คุกเข่าลงแล้ว

เมื่อเผชิญหน้ากับพลังของ โจวเฉียง ทหารที่อยู่เหนือธรรมชาติจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ ก็คุกเข่าลง

เพียงไม่นาน

กลุ่มทหารเหนือธรรมชาติคุกเข่าลงเป็นกลุ่ม

ภาพที่งดงามอย่างไม่น่าเชื่อ

ทหารที่ยอดเยี่ยมหลายพันคนคุกเข่าต่อหน้า โจวเฉียง

สำหรับทีมอารักขาของเสี่ยวหยาง

พวกเขายังคงยืนอยู่ ใบหน้าเต็มไปด้วยการต่อสู้และความลังเลใจ

หัวหน้าทีมหลับตาด้วยความสิ้นหวัง

พวกเขาไม่สามารถทำร้ายศัตรูได้

และทุกการเคลื่อนไหวของศัตรูส่งผลให้ทหารหลายร้อยคนเสียชีวิต พวกเขาจะต่อสู้ได้อย่างไร?

ศัตรูแข็งแกร่งเกินไป

มันท่วมท้นอย่างสมบูรณ์

พวกเขามีเพียงสองทางเลือกเท่านั้นที่อยู่ตรงหน้าพวกเขา

หนึ่งคือการต่อต้าน

และถูกฆ่าตายในที่สุด.

อีกทางคือยอมจำนน

จริงๆแล้วไม่มีทางเลือกที่ดี

หากปราศจากความภักดีและศรัทธา พวกเขาไม่จำเป็นต้องคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ พวกเขารู้ว่าจะเลือกอย่างไร

"ฉันยอมจำนน"

หัวหน้าทีมอารักขาคุกเข่าลง ลดศีรษะลง

โดยมีหัวหน้าทีมเป็นผู้นำ.

ผู้พิทักษ์เหนือธรรมชาติที่เหลือก็ปฏิบัติตามและคุกเข่าลง

ทันใดนั้น ข้างหน้า โจวเฉียง ไม่มีใครยืนอยู่

ไม่ไกล

ในที่สุดทหารจำนวนมากก็มาถึง

แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นคือสหายของพวกเขานับพันคุกเข่าอยู่บนพื้น

ในท้องฟ้า.

ซอมบี้มังกรตัวใหญ่สองตัวกำลังบินอยู่

"นี้..."

พวกเขาตกตะลึง ยืนนิ่งอยู่กับที่