เล่นมายคราฟในต่างโลก เล่มที่ 3 บทที่ 1: ขัดกับความคาดหวัง
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
เล่มที่ 3 บทที่ 1: ขัดกับความคาดหวัง
.
(เมล่อน)
ในหนึ่งเดือน มันจะเป็นวันสิ้นสุดภาคการศึกษาและดูเหมือนว่าข้าจะไม่สามารถตอบสนองความคาดหวังของนายท่านได้ในตอนนี้
ข้าได้รับคำแนะนำจากคนอื่นให้ข้ามชั้นไป ซึ่งเป็นสิ่งที่พวกเขาบอกว่าจะไม่เป็นปัญหาสำหรับข้าอย่างแน่นอน
ตามระบบของสถาบันการศึกษา ชั้นเรียนการฝึกการต่อสู้เวทมนตร์พิเศษจะมีให้ตั้งแต่ปีที่สามเป็นต้นไปเท่านั้น
...โดยปกติแล้ว แม้ว่าจะไม่ได้เข้าสถาบันการศึกษา ตราบใดที่ได้รับประสบการณ์จากการต่อสู้จริง คนส่วนใหญ่ก็จะสามารถเข้าใจ [อาร์เต้] ได้ในระดับหนึ่งเลย
อย่างไรก็ตาม ข้ายังรู้สึกว่าตนเองขาดความรู้เรื่องนี้มาก
[อาร์เต้] มีความสำคัญต่อนักรบพอสมควร เหมือนกับเวทมนตร์ของนักเวทย์
วิชาต่อสู้เวทย์มนตร์เป็นการโจมตีที่รวมความแข็งแกร่งของเวทย์มนตร์และวิชากายภาพของผู้ใช้เข้าด้วยกัน
อย่างไรก็ตาม เทคนิคทางกายภาพจำนวนมากต้องการการเคลื่อนไหวที่เฉียบแหลม ดังนั้นคงไม่สามารถร่ายคาถาระหว่างการต่อสู้ได้ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมนักสู้ชั้นนำหลายคนจึงอุทิศตนเพื่อฝึกฝน [อาร์เต้] ของพวกเขาจนถึงจุดที่พวกเขาร่ายคาถาสั้นๆ หรือแม้กระทั่งสามารถไร้ร่ายได้เลย
นี่เป็นเรื่องปกติในหมู่ผู้เชี่ยวชาญด้านการต่อสู้ในระยะประชิด
ข้าเคยเห็นคุณเดริชาและนักบวชที่บุกรุกภูเขาที่ข้าเคยพักใช้เจ้าสิ่งนี้กัน พวกเขาทั้งคู่ต่างใช้อาร์เต้ได้อย่างดีเยี่ยม
สมาชิกในทีมสี่คนก็ดูเหมือนจะมีความสามารถเช่นกัน แม้ว่าข้าจะไม่เคยเห็นก็เถอะ
ส่วนอาคารของเหล่านักสู้ ก็จะมีการสอน [อาร์เต้] เช่นกัน แต่คงไม่สามารถเทียบได้กับการเรียนที่สถาบัน
มีอีกคนคือคุณบาร์เรลล่า... คุณออเรเวีย ซึ่งมีพรสวรรค์เอนเอียงไปเป็นนักธนู ก็จึงมุ่งเน้นไปที่การซุ่มยิงระยะไกลที่เป็นวิธีการโจมตีหลักของนาง
เนื่องจากนางมีโอกาสน้อยมากที่ต้องต่อสู้ในระยะประชิด นางจึงไม่จำเป็นต้องฝึก [อาร์เต้] เลย ด้วยเหตุนี้ นางจึงเชี่ยวชาญเทคนิคที่หลากหลายเพื่อปรับให้เข้ากับสถานการณ์ที่แตกต่างกัน
ข้าเคยเห็นนางใช้ธาตุแสง ธาตุน้ำ ธาตุลมและธาตุไฟผสานในการต่อสู้ด้วย
ในทางกลับกัน ข้ายังไม่ได้ [อาร์เต้] เลย
ตอนนี้ข้าอยู่ในสนามฝึกซ้อมหมายเลข 4 ภายในสถาบันการศึกษา
"[ อาร์เต้]... มันแตกต่างจากการเรียนหนังสือเวทมนตร์ เจ้าต้องเข้าใจมันด้วยตัวเจ้าเอง ”คุณเดริชาพูดขณะที่นางยืนอยู่ข้างข้า ถือหอกฝึกซ้อมอยู่ในมือ
เมื่อข้าบอกว่าอยากจะเรียนรู้ [อาร์เต้] เมื่อเช้านี้คุณเดริชาจึงตกลงที่จะไปกับข้าที่สถาบันการศึกษา
นางบอกว่าถือเป็นการขอบคุณข้าที่พานางไปเลี้ยงอาหาร
ที่ควรตอบแทนต้องเป็นนายท่านไม่ใช่หรือ?
แต่ว่า... [ อาร์เต้]... เพื่อตอบสนองความคาดหวังที่นายท่านมีในตัวข้า ข้าต้องเรียนรู้พวกมันโดยเร็ว
“จะว่าไปหากการโจมตีที่ทำให้เกิดไฟ การระเบิดหรือการแช่แข็ง ของพวกนั้นที่เจ้าทำก่อนหน้านี้ก็เป็นวิชาต่อสู้เวทมนตร์เช่นกันไม่ใช่หรือ?” คุณเดริชาถามขณะที่ถือหอกฝึกซ้อมอยู่ในมือ
“พวกมันไม่ใช่ [อาร์เต้] พวกมันคือ...” ข้ากำลังจะพูด แต่แล้วข้าก็จำได้ว่ามันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่ข้าควรพูดถึง “...ข้าขอโทษด้วย แต่หากไม่ได้รับอนุญาตจากนายท่าน ข้าจะไม่สามารถพูดเรื่องนั้นได้”
"เข้าใจแล้ว พวกมันไม่ใช่ [อาร์เต้] สินะ... จริงสินะ ข้าไม่เห็นการไหลเวียนของเวทมนตร์ใดๆ เมื่อเจ้าใช้การโจมตีเหล่านั้นเลย” คุณเดริชากล่าวโดยไม่คิดจะไล่ถามต่อ
แม้ว่านางจะเป็นชนชั้นสูง แต่นางก็มีกิริยามารยาทที่แตกต่างมาก ราวกับคนไม่เคยเรียนมารยาทมาก่อนเสียอย่างนั้น
ทำไมคุณเดอริชาถึงกลายเป็นเช่นนี้กันนะ?
“การไหลเวียนของเวทมนตร์เหรอคะ?”
“[ อาร์เต้] คือ... อา ช่างมันเถอะ เจ้ามีเวทมนตร์ในการเสริมสร้างร่างกายหรือเปล่า?”
"อืม ข้ามี" ข้าเคยได้มันมานานแล้ว เมื่อข้าเอาชนะตัวต่อพิภพเป็นครั้งแรก
พอข้าพูดจบ ข้าก็ใช้เสริมแกร่งร่างกาย จากนั้นไอน้ำมากมายก็ผุดออกมาจากร่างกายข้า
"เสริมแกร่งร่างกายเป็นประเภทไร้ธาตุ... ฟังให้ดี เสริมแกร่งร่างกาย เป็นการเติมเต็มร่างกายของเจ้าด้วยเวทมนตร์เพื่อเสริมสร้างความแข็งแกร่ง อย่างไรก็ตาม [อาร์เต้] ค่อนข้างจะตรงกันข้าม"
ในขณะที่คุณเดริชาอธิบาย นางก็สะบัดไม้เท้าที่มาจากอีกด้านหนึ่ง
ลูกสีเขียวอมฟ้ารวมตัวกันอยู่ในอากาศ ในที่สุดมันก็กลายเป็นลูกบอลแห่งแสงที่ลอยอยู่กลางอากาศพร้อมกับสายลมอ่อนๆ ที่พัดอยู่รอบตัวข้า
“เหล่านักเวทย์สื่อสารกับวิญญาณธาตุผ่านไม้คทาเพื่อร่ายเวทมนตร์” คุณเดริชากล่าวขณะเหวี่ยงไม้เท้า จากนั้นทรงกลมวิเศษก็เปลี่ยนเป็นลมกระโชกสีฟ้าที่พัดออกไป
นางมีพรสวรรค์ของการเป็นนักเวทย์ด้วยเหรอ? ช่างน่าประทับใจมาก...
ทว่าตัวข้ากลับไม่สามารถทำเช่นนี้ได้เลย อาจเพราะว่าข้าไม่อยากปวดหัวกับการร่ายเวทย์ ข้าจึงคิดแต่จะฝึกเสริมแกร่งร่างกายจนชำนาญ
ส่วน [อาร์เต้] ที่ข้าฟังมา มันเหมือนกับการนำเวทมนตร์มาผสมผสานกับการใช้อาวุธมากกว่า... โอมมมมมม พายุกรรโชก!"
เมื่อวางไม้เท้าลง หอกของคุณเดริชาก็เปล่งแสงออกมา จากนั้นนางก็ก้าวไปข้างหน้า...
"ตู้ม!" หอกฝึกที่ห่อหุ้มด้วยพายุได้ระเบิดต่อหน้าเรา ทำให้เกิดพายุที่ทรงพลังขึ้น ฝุ่นปลิวขึ้นมาทันที นักเรียนที่แอบดูอยู่ใกล้ๆ ถึงขั้นอ้าปากค้างอย่างประหลาดใจ
“...อย่างไรก็ตาม เมื่อข้าใช้ [อาร์เต้] อาวุธมักจะไม่สามารถทนต่อเวทมนตร์และถูกทำลายไป ทำให้จะใช้มันบ่อยไม่ได้เลย...” คุณเดริชาถอนหายใจออกมา
“ข้าสามารถอธิบายให้เจ้าฟังได้เพียงเท่านี้ การจะเข้าใจ [อาร์เต้] เจ้าต้องพึ่งพาตัวเองแล้ว... หากมันปรากฏออกมา เจ้าก็จะรู้สึกถึงมันเอง” คุณเดริชากล่าวขณะที่นางหยิบไม้เท้าของนางขึ้นมาและเดินไปที่ด้านข้าง เพื่อเก็บมันออกไป
“ถ้าอย่างนั้นข้าคงจะต้องไปหาภารกิจทำแล้ว เจ้าเองก็ลองฝึกฝนมันดูนะ” นางกล่าวพร้อมกับหันหลังเดินออกไป
[อาร์เต้]... แม้ว่าข้าจะไม่เข้าใจอย่างถ่องแท้ แต่ข้าก็สามารถเข้าใจพื้นฐานได้ว่ามันคือเวทมนตร์
นายท่านของข้าบอกว่าระดับมานาของข้าไม่ต่ำ ข้ามีความสามารถเวทย์มนตร์ขั้นพื้นฐานบางอย่างอยู่แล้ว
แต่...การสื่อสารกับวิญญาณธาตุพวกนั้น เป็นสิ่งที่ข้าไม่รู้และไม่ถนัดเลย
ข้ารู้เพียงวิธีที่จะใส่มานาเข้าไปในกำไลป้องกันเท่านั้นเอง
อืม... จะเกิดอะไรขึ้นหากข้าลองเอามานาไปใส่ในมือของข้ากันล่ะ?
ข้าเดินไปหาโกเล็มฝึกซ้อมที่ยืนอยู่ข้างๆ มาสักพักแล้ว
ข้าชกเบาๆ!
ข้าไม่ได้ลงแรงมากนัก ดังนั้นโกเล็มจึงไม่แตกเป็นเสี่ยงๆ แต่มันบินไปแล้ว นอนลงบนพื้นพร้อมกับกระตุกอย่างต่อเนื่อง
เป็นเพราะมานาของข้าถูกฉีดเข้าไป มันจึงทำให้เกิดเกิดการรบกวนบางอย่างหรือเปล่า?
【Achievement Unlocked: Hidden Condition of 【Path of 【ปลดล็อกความสำเร็จ: เงื่อนไขที่ซ่อนอยู่ของ 【เส้นทางของปรมาจารย์】】
【เรียนรู้ทักษะติดตัว 【ขับเคลื่อนมานา- พลังภายใน】】
...?
ดูเหมือนว่าข้าจะได้เรียนรู้ทักษะใหม่มาแล้ว
แต่...นี่เป็นวิชาการต่อสู้ที่ข้าตั้งเป้าจะเรียนรู้จริงเหรอ? [อาร์เต้] เป็นทักษะเชิงรุก ไม่ใช่ทักษะเชิงรับ
...ข้าคงยังไม่สามารถเรียนรู้ [อาร์เต้] ได้เลย การเรียนเจ้าสิ่งนี้ช่างเป็นเรื่องที่ยากนัก
