ตอนที่ 57 ความคิดที่บ้าคลั่ง(อ่านฟรี)
ตอนที่ 57 ความคิดที่บ้าคลั่ง
บ้าน
หลังจากแวะไปจัดการฆ่าหนอนปากกว้างที่พวกมาเฟียส่งมาและแวะไปเยี่ยมเจน เขาก็กลับมาที่บ้านในเวลาเกือบเย็นแล้ว เพื่อจะเปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ เพราะตั้งแต่เมื่อวานลุคยังไม่ได้อาบน้ำสักครั้ง พออาบน้ำลงมาก็พบว่าในครัวยังมีอาหารเหลือไว้ในหม้อที่เจนทำไว้ตั้งแต่เมื่อวาน
“เจน” ลุคเม้มริมฝีปาก
ก่อนจะเดินไปกินอาหารเหล่านั้นจนหมด แม้จะเศร้าแต่เขาจะต้องดูแลตัวเองห้ามป่วยในเวลานี้ เพราะถ้าไม่อย่างนั้นจะไม่มีใครช่วยเหลือน้องสาว
หลังจากนั้นลุคก็เก็บกวาดทุกอย่างเข้าที่ราวกับว่าจะไม่กลับมาที่นี่อีก แน่นอนว่าลุคเพียงแค่เตรียมไว้ เพราะรู้ว่าตัวเองจะต้องวุ่นวายจนไม่มีเวลามาที่บ้านอย่างแน่นอน
เขาเดินไปที่ห้องแช่แข็งและอ่างที่มีน้ำแข็งจนเต็มอ่าง ด้านในยังมีกองเนื้อมอนสเตอร์ที่ซื้อมาตุนไว้ก่อนจะออกไปรับภารกิจอยู่ด้วย ซึ่งส่วนหนึ่งก็เตรียมไว้เป็นเมนูเนื้อย่างกินกับเจนฉลองเรียนจบ ใครจะคิดว่าจะเกิดเรื่องราวเหล่านี้
“ไว้หายแล้วเรามากินด้วยกัน” ลุคพึมพำกับตัวเอง
ประตูห้องแช่แข็งค่อย ๆ ถูกปิดลง ภายในมีแสงสว่างจากหลอดไฟสีเหลืองอ่อนอยู่ไม่กี่ดวงค่อยให้แสงสว่าง หลังจากนั้นเขาก็เริ่มสรุปคลื่นพลังในร่างกายของตัวเอง
ลุคมีคลื่นพลังอยู่ที่ 215 หน่วยหลังจากการกินยายกระดับคลื่นพลังครั้งล่าสุด ถ้าไม่นับรวมคลื่นพลังจากไอเทม เขาก็เป็นเหนือมนุษย์ระดับ F ช่วงต้นเท่านั้น
“ปัญหาของเราตอนนี้คือต้องยกระดับคลื่นพลังไปให้มากกว่า 1000 หน่วยและกลายเป็นระดับ E แต่ตามที่ตาแก่บอกยายกระดับคลื่นพลังมักจะใช้ไม่ได้ผลหลังจากขวดที่ 3 จะส่งผลกระทบให้ร่างกายดื้อยาจนผลของยาลดน้อยลง ทางออกเดียวตอนนี้คือเม็ดยาโอสถผู้หิวกระหาย”
ลุคได้เม็ดยาโอสถผู้หิวกระหายมาจากหมูป่าจอมตะกละ ซึ่งก็มาจากภารกิจล่าสุด
โดยเขามีเม็ดยาโอสถผู้หิวกระหาย ระดับ F เกรดสีเขียวอยู่ 10 เม็ด เกรดสีฟ้าอยู่ 7 เม็ดและเกรดสีม่วงอยู่ 4 เม็ด ลุคยังไม่เคยลองผลของยาดังนั้นเขาจึงต้องลองจากเกรดสีเขียวก่อน
ยายกระดับคลื่นพลังทั้ง 30 ขวดถูกจัดเรียงอยู่ด้านหน้า โดยมีเม็ดยาโอสถผู้หิวกระหายวางเรียงถัดไป
เม็ดยาโอสถผู้หิวกระหายเป็นยาเม็ดกลม ๆ พอถูกหยิบเข้าใส่ปากก็ละลายในพริบตา ลุครู้สึกได้ว่าน้ำลายในปากของเขามากขึ้นราวกับกำลังหิว ผ่านไปไม่กี่วินาทีลุคก็รู้สึกอยากอาหารมาก
“มันรุนแรงกว่าที่คิด” ลุคพูดพร้อมกับน้ำลายแตก สายตากวาดไปที่ขวดยายกระดับคลื่นพลัง เขาเอาแต่กลืนน้ำลาย สุดท้ายก็ไม่อาจจะฝืนตัวเองได้รีบหยิบยกขึ้นมากระดกกิน
อึก ๆ ๆ
ยาทั้งขวดถูกกินในครั้งเดียว พลังในยาไหลลงสู้กระเพาะ โดยไม่ต้องรอหลายวินาทีความร้อนระเบิดขึ้นในร่างตามมาด้วยความเจ็บปวด
“ฉันยังทนได้” หลังจากผ่านการดื่มยาและทนทุกทรมานมาสองรอบ เขาก็เริ่มสร้างภูมิคุ้มกันทางความคิดให้สามารถอดทนต่ออาการเจ็บปวดจากความร้อนที่เผาภายในร่างกายได้มากขึ้น
“คุณได้ยกระดับคลื่นพลัง 1 หน่วย”
“คุณได้ยกระดับคลื่นพลัง 1 หน่วย”
“คุณได้ยกระดับคลื่นพลัง 1 หน่วย”
เสียงแจ้งเตือนของเสียงสะท้อนแห่งพลังดังอย่างต่อเนื่อง
“มันได้ผล” ลุคกัดฟันหัวเราะด้วยใบหน้าที่บิดเบี้ยวและมีน้ำลายยืดเล็กน้อย เขาดูชั่วร้ายราวกับปีศาจ
ผลของเม็ดยาโอสถผู้หิวกระหายเกินกว่าที่ลุคคาดการณ์ไปพอสมควร ปกติการดูดซับยาจะอยู่ที่ 0.1 หน่วยต่อการแจ้งเตือน แต่ครั้งนี้มันกลับเพิ่มไปที่ 1 หน่วยต่อการแจ้งเตือน หมายความว่าเม็ดยาโอสถผู้หิวกระหายทำให้ร่างกายของเขาดูดซับได้เร็วขึ้นกว่าเดิมถึง 10 เท่า
แน่นอนว่าผลจากความร้อนก็เพิ่มขึ้นนับสิบเท่าเช่นกัน ผิวทั้งร่างกายของลุคแดงเถือกราวกับโดนจับไปลวกในน้ำร้อน แต่เขายังไม่ยอมลงไปในอ่าง
“ฉันยังรับไหว หลังจากยาขวดที่สามไปร่างกายจะแสดงอาการดื้อยาออกมา ซึ่งถ้าคล้ายกับการกินยาทั่วไปหมายถึงมันเกิดจากจำนวนครั้งที่กิน กินหลายครั้งผลยากก็ลดลง ถ้าอย่างนั้นกินในครั้งเดียวแต่ปริมาณมากขึ้นแบบนั้นจะไม่ส่งผลต่อการดื้อยาของร่างกาย แต่ร่างกายเราจะต้องแบกรับปริมาณยาที่มากในครั้งเดียว”
“ช่างมัน ต้องยกระดับคลื่นพลังไปให้ได้มากที่สุดก่อนร่างกายจะดื้อยาจนยาไม่เป็นผล”
ถ้าชายชราขาพิการรู้ความคิดของลุคเขาคงจะอึ้งไปและบอกว่าลุคเสียสติไปแล้ว เพราะปริมาณที่ชายชราเตรียมไว้ในแต่ละขวดมากพอให้เหนือมนุษย์ระดับ F ดูดซับอย่างปลอดภัยแล้ว
ลุคหยิบยายกระดับคลื่นพลังอีก 2 ขวดดื่มลงไป โดยเขากำลังเดิมพันอยู่
ร่างกายของลุคร้อนจนแดง เขาจึงรีบพาร่างที่เจ็บปวดของตัวเองไปที่อ่างน้ำในทันที
“อ้ากกก!!!”
ลุคตะโกนเสียงดัง ขณะที่น้ำแข็งละลายอย่างต่อเนื่อง อุณหภูมิในตู้ลดลงอย่างมาก เครื่องทำความเย็นจึงทำงานเต็มกำลัง แต่ก็ยังไม่อาจจะลดอุณหภูมิในร่างกายของลุคได้
“ยังไม่พอ” ลุคคว้ายายกระดับคลื่นพลังดื่มลงไปอีก 2 ขวด
ลุคดื่มยาไปมากถึง 5 ขวด
“อ๊าก...” ร่างกายลุคเหมือนจะบวมขึ้นจากการที่มีพลังงานมากเกินกว่าที่ร่างกายจะดูดซับได้ ผิวหนังและกล้ามเนื้อเริ่มจะปริแตกออกมา
“พลัง...พลังงานในร่างเยอะเกินไปดูดซับไม่ทัน”
ลุคเริ่มประครองสติตัวเองไม่ไหวอีกแล้ว เขาหยิบเอาเม็ดยาโอสถผู้หิวกระหายเกรดสีฟ้าออกมา 1 เม็ดก่อนจะกลืนกินเข้าไป แต่ก็เหมือนจะไม่ได้ผล
เขาตัดสินใจใช้เม็ดยาโอสถผู้หิวกระหายเกรดสีม่วงในทันที
วินาทีที่กลืนลงไปความหิวกระหายของลุคก็ระเบิดออกมาอย่างเต็มกำลัง
“อ๊ากกก...” เขาร้องคำรามขณะที่ร่างกายดูดซับยากไปเรื่อย ๆ
สติของลุคหลุดไปจนเขาจดจำอะไรไม่ได้อีก โดยสิ่งสุดท้ายที่จดจำได้คือเสียงสะท้อนแห่งพลังที่แจ้งเตือนระดับพลังที่เขาเพิ่มขึ้นอย่างบ้าคลั่งทีละ 10 หน่วย
...
สองวันต่อมา
ยังไม่มีการเคลื่อนไหวภายในห้องแช่แข็ง อุณหภูมิในห้องกลับมาเย็นยะเยือกเหมือนเดิมแล้ว มีร่างหนึ่งที่นอนเปลือยกายอยู่ในอ่างโดยมีน้ำเย็นไหลใส่เข้าไปเติมอย่างต่อเนื่อง ผิวน้ำด้านบนขอบอ่างเริ่มจับตัวกันเป็นน้ำแข็งแผ่นบาง ๆ โดยมีเพียงใบหน้าที่โผล่พ้นมาพอหายใจ
ผุบ!
ใบหน้านั้นจบหายไปในน้ำเกือบ 3 นาที ก่อนที่ลุคจะโผล่พรวดออกมาจากน้ำด้วยความรู้สึกเหลือเชื่อ
“หิว” สิ่งแรกที่เขาพูดออกมาคือคำนี้ลุคจัดการเอาน้ำจากในสายยางเข้าปากและดื่มไม่หยุด จนรู้สึกว่าดับกระหายไปได้บ้างค่อยวางสายยางในมือลง
เขาจะยืนนิ่งอยู่สักพักและกล่าวกับตัวเอง
“สุดยอด คลื่นพลังของฉันเพิ่มไปที่ 600 หน่วยในหนึ่งวัน แถมยิ่งดูดซับยาเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งแบกรับผลของมันในระยะเวลาที่สั้นลงเท่านั้น” ลุคค่อนข้างพอใจกับการเพิ่มขึ้นของคลื่นพลังในครั้งนี้
เขาไม่ได้กินยาต่อ แต่ต้องการหยุดพัก เพื่อให้ร่างกายได้ฟื้นตัวบ้างและที่สำคัญวันนี้คือวันที่ยารักษาเจนจะสกัดเสร็จสิ้น
ลุคออกจากที่นี่ไปพร้อมกับเนื้อมอนสเตอร์ชิ้นใหญ่ที่หนักประมาณ 30 กิโลกรัม ก่อนจะจัดการย่างมันกินโดยที่แทบไม่ปรุงอะไรเลย
ความหิวที่หลงเหลืออยู่ของเม็ดยาโอสถผู้หิวกระหายเกรดสีม่วงยังคงตกค้างอยู่ เขาจึงค่อนข้างหิวเป็นอย่างมาก จนกระทั่งยัดเนื้อก้อนใหญ่ชิ้นนั้นลงไปในท้องจนหมด ความหิวจึงเริ่มเบาบางลง
“เม็ดยาโอสถผู้หิวกระหายเกรดสีม่วงอันตรายเกินไป ถ้าไม่ใช่เพราะฤทธิ์ยาส่วนใหญ่ใช้ไปกับการดูดซับยายกระดับคลื่นพลังฉันอาจจะกินเนื้อจนหมดห้องแช่แข็งหรือไม่ก็สติแตกไล่จับคนกิน”
พอคิดว่าจะต้องเป็นแบบมอนสเตอร์บอสหมูป่าจอมตะกละ ลุคสั่นกลัวเล็กน้อย ท้องที่แน่นของลุคถูกย่อยอย่างรวดเร็วจนมันยุบลงอย่างรวดเร็ว
การย่อยและดูดซึมสารอาหารที่มาจากผลของเม็ดยาโอสถผู้หิวกระหายแข็งแกร่งมากจนแทบจะไม่เหลือของเสียไว้ในร่างกายเลย ทุกอย่างคือพลังงาน
“ต้องไปแล้วและยังต้องเตรียมตัวอีกด้วย” ลุคถอนหายใจเก็บของตรงไปโรงพยาบาล
เขามาถึงก็พบกับหมอ ซึ่งมีข่าวดีแจ้งกับเขาพอดี
“หมอจะบอกยารักษาเนื้อเยื่อสมองเสร็จเรียบร้อยแล้วและจะเริ่มการรักษาในตอนบ่ายด้วย คุณรอฟังข่าวดีได้เลย”
ลุคได้ยินก็ยินดีเป็นอย่างมาก เขาเฝ้ารอผลการผ่าตัดรักษาเจนทั้งวันด้วยความกังวลจนแทบไม่ได้ไปไหน สุดท้ายพอหมอออกมาจากห้องพร้อมด้วยรอยยิ้ม สีหน้าและแววตาของลุคเบาใจได้ส่วนหนึ่ง
“ตอนนี้การรักษาอวัยวะสมองของผู้ป่วยเป็นไปอย่างราบรื่น เธอพ้นขีดอันตรายอย่างแท้จริงแล้ว”
“ขอบคุณมากครับหมอ” ลุคก้มหัวขอบคุณหมอด้วยความจริงใจ
“คุณลุคเป็นเพราะได้ยารักษาเนื้อเยื่อสมองระดับสูงจากคุณเราจึงผ่าตัดสำเร็จ นอกจากนั้นยาส่วนที่เหลือยังช่วยผู้ป่วยคนอื่น ๆ ได้ด้วย ทางเราต่างหากที่ควรจะขอบคุณที่คุณมอบยาที่เหลือให้”
“ยังไงผมก็ขอบคุณอยู่ดี ถ้าหมอมีอะไรให้ผมช่วยหมอสามารถบอกมาได้เลย”
“หมอไม่มีอะไรแล้ว ตอนนี้รอดูอาการอีกสักหนึ่งเดือนเพื่อให้บาดแผลจากการผ่าตัดและอาการต่าง ๆ ทรงตัวก็ถือว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วงมากนัก หมออยากจะย้ำเรื่องหนึ่งอีกครั้ง การดูแลผู้ป่วยติดเตียงโดยเฉพาะผู้ป่วยที่มีอาการเจ้าหญิงนิทราคุณควรที่จะเริ่มวางแผนการดูแลในระยะยาว หมอแนะนำว่าถ้าไม่ยุ่งยากเกินไปให้เธอรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลไปเรื่อย ๆ ก่อน”
หมอแนะนำด้วยความใส่ใจและเชื่อว่าด้วยสถานะเหนือมนุษย์ลุคมีกำลังมากพอในการดูแลเจนที่นอนเป็นเจ้าหญิงนิทรา
“ขอบคุณครับหมอ ผมจะเก็บไปคิด”
ลุคเดินไปดูเจนที่นอนพักฟื้น โดยมีพยาบาลคอยดูอย่างใกล้ชิด น้องสาวของเขายังต้องใช้เครื่องช่วยหายใจอยู่ นอกจากนั้นก็ยังมีเครื่องมีอีกหลายอย่างคอยตรวจอาการของเธอตลอดเวลาเป็นวินาที
เขาเห็นว่าที่หัวของเจนถูกโกนผมออกไปจนหมด เพราะต้องทำการผ่าตัดเปิดกะโหลกและมีผ้าพันแผลปิดทับไว้อีกที ใบหน้าของเจนแม้จะซีดขาวแต่กลับมีสัญญาณของความมีชีวิตมากขึ้น
ในใจของลุคเหมือนกับได้ปลดปล่อยปัญหาลงบางส่วน อย่างน้อยก็รักษาชีวิตของเจนไว้ได้แล้ว เหลือก็แค่ปลุกเธอให้ตื่นด้วยการรักษาแหล่งกำเนิดคลื่นพลัง
“ฉันต้องแข็งแกร่งขึ้นและช่วยเจนให้ได้ เวลา 2 เดือน ยังต้องใช้เธอด้วย”
ลุคเปิดแหวนเครือข่ายไกอาและติดต่อไปหาคนที่จะช่วยเขามีโอกาสในการจับมอนสเตอร์ดักแด้กำเนิดฟ้ามากขึ้นทันที
...
