เล่นมายคราฟในต่างโลก เล่มที่ 2 บทที่ 38: การพบปะของเมล่อนกับแฟนคลับ
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
เล่มที่ 2 บทที่ 38: การพบปะของเมล่อนกับแฟนคลับ
.
(เมล่อน)
คุณโกบาบู คุณกุเรนตัน คุณลอวเรนซ์และคุณมิราเบล
นายท่านเรียกพวกเขาว่าปาร์ตี้สี่คน ก็เพราะพวกเขาเป็นกลุ่มนักผจญภัยของนัยน์ตาแห่งแมวรัตติกาลกลุ่มบี ที่ขาดสมาชิกคนหนึ่งมานานมากแล้ว
หลังจากที่ได้รับการช่วยเหลือจากนายท่านในระหว่างภารกิจในป่า พวกเขาก็ไม่ชอบที่จะไปทำภารกิจที่อันตรายอีกแล้ว
ทุกสองสัปดาห์ พวกเขาจะเชิญข้าให้เข้าร่วมกับพวกเขาในภารกิจ และทุกครั้งที่ไป พวกเขาจะแบ่งเหรียญทองสิบแปดเหรียญให้กับข้า ดูเหมือนว่าพวกเขาสามารถทำกำไรได้มากจากภารกิจที่เราทำร่วมกัน
พวกเขาไม่เคยพูดออกมาอย่างชัดเจน แต่บางทีพวกเขาอาจคิดว่าพวกเขากำลังใช้ข้าอยู่ แต่ถึงยังไง พวกเขาก็มักจะให้ข้ามากกว่าครึ่งหนึ่งของรายได้ที่เราได้กันมาอยู่แล้ว
มันจึงไม่ได้กวนใจข้าเลย เพราะข้ารู้ว่าพวกเขาส่วนใหญ่กำลังดิ้นรนหาเงินกันอยู่ คุณโกบาบูมีภรรยาและลูกๆ ที่เขาต้องเลี้ยงดู คุณกุเรนตันต้องเลี้ยงดูพ่อแม่ผู้สูงอายุของเขา นอกเหนือจากภรรยาและลูกๆ ของเขาแล้ว คุณลอว์เรนซ์ก็กำลังเก็บเงินสำหรับงานแต่งงาน ทางด้านคุณมิราเบลก็มักจะบริจาคให้กับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าด้วยเหตุผลบางอย่าง
ส่วนข้าที่ไม่มีสิ่งใดให้ต้องทำจึงอยากพยายามช่วยพวกเขาให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
“เมล่อน เจ้าแข็งแกร่งขนาดนี้ได้ยังไงกันเหรอ?” หญิงสาวผมสีเงินมัดหางม้า สวมแจ็คเก็ตสีดำและกางเกงหนังร้อนพร้อมแผ่นปิดตาสีดำปิดตาขวากำลังถามข้า
ผู้เข้าร่วมภารกิจในวันนี้ค่อนข้างพิเศษ นางเป็นเจ้าหญิงองค์ที่สองของประเทศนี้
“อืม... คงเป็นการวิดพื้นร้อยครั้ง ลุกนั่งร้อยครั้ง งอตัวร้อยครั้ง วิ่งสิบกิโลเมตรทุกวันและฝึกซ้อมกับหุ่นเหล็กทุกวัน...”
"อืม ข้าไม่รู้ว่าเจ้ากำลังพูดถึงอะไรอยู่" ทันใดนั้น องค์หญิงที่สองก็หมุนหอกในมือของนางและแทงก๊อบลินที่วิ่งมาหาเรา
กลุ่มสี่คนที่ยืนอยู่ด้านข้างดูประหม่ามาก
คนที่เข้าร่วมกับเราในภารกิจครั้งนี้คือเจ้าหญิงนักผจญภัยที่มีชื่อเสียงมากมาย ซึ่งข้าก็ชื่นชมนางเช่นกัน
เราถูกห้อมล้อมไปด้วยร่างของมอนสเตอร์ที่ตกตายเยอะแยะเต็มไปหมด ดังนั้นดูเหมือนว่าการผจญภัยในวันนี้จะสิ้นสุดลงแล้ว
แม้ว่านางจะเป็นเจ้าหญิง แต่นางก็ยังต้องจ่ายเงินสามสิบเหรียญทอง
“เอาล่ะ วันนี้ข้าคิดว่าคงจะพอแค่นี้” ข้ากล่าว
"หา? เดี๋ยวก่อนสิ ข้าจ่ายไปตั้งสามสิบเหรียญทองเลยนะ จบแบบนี้มันก็ไม่คุ้มน่ะสิ... นั่นเป็นค่าอาหารหลายวันของข้าเลยนะ ”เจ้าหญิงกล่าว
“ถ้าเช่นนั้นท่านต้องการทำอะไรฝ่าบาท?” ข้าเอ่ยถาม
“เรียกข้าว่าเดริชาก็พอ อันที่จริงแล้ว...” เจ้าหญิงเดริชาเกาศีรษะและมองไปที่กลุ่มสี่คนที่ยืนอยู่ใกล้ๆ
ทันใดนั้น หอกของเจ้าหญิงเดริชาก็หมุนไปรอบๆ และชี้มาที่ข้า
หอกมีประกายที่สวยงาม แต่ก็ยังด้อยกว่าหอกที่นายท่านทำขึ้่นในเวลาว่างเสียอีก
“ข้าอยากท้าดวลเจ้า” เจ้าหญิงเดริชาพูดพร้อมกับดวงตาของนางที่ดูเป็นประกาย
“...ทำไม?” ข้าเอ่ยถาม
“ทำไมงั้นเหรอ? อืม เจ้ารู้ไหม...ในฐานะที่เจ้าเป็น【นักสู้】ผู้เลือดร้อน เจ้าไม่เคยต้องการต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่แข็งแกร่งกว่าเลยหรือ?” เจ้าหญิงเอ่ยถาม
“ไม่ ข้าไม่ต้องการ” ข้าตอบ หากบ้าการต่อสู้มากเช่นนั้น คงได้สร้างปัญหาให้กับนายท่านแน่
ข้าไม่เคยคิดเรื่องอะไรที่จะสร้างปัญหาให้กับนายท่านเลย
"เอ๊? เจ้าไม่เคยต่อสู้กับคู่ต่อสู้ที่เท่าเทียมกันมาก่อนเลยหรือ?” เจ้าหญิงเดริชาถาม
“... คงมีแค่【หุ่นเหล็ก】กระมัง” ข้าตอบ
“มันคืออะไร?” เจ้าหญิงเดริชาถาม
"ไม่มีอะไรหรอก" ข้าตอบ
“แล้วเจ้าจะเอายังไงกับที่ข้าถามไป?” เจ้าหญิงเดริชาถามต่อ
"ขอโทษด้วย แต่ข้าทำไม่ได้" ข้ากล่าว
“...ถ้าอย่างนั้น หากข้าดูถูกเจ้านายของเจ้า เจ้ายินดีที่จะดวลกับข้าหรือไม่?” เจ้าหญิงเดริชาถามต่อ
ถ้านางดูถูกเจ้านายของข้าเหรอ?
แค่จินตนาการเรื่องนี้ มันก็ทำให้ข้ารู้สึกเหมือนร่างกายถูกไฟไหม้ เลือดของข้ารู้สึกเหมือนกำลังเดือดพล่าน
“ด้ ไข้ายอมรับคำขอดวลของเจ้า แต่อย่าคิดดูถูกเจ้านายของข้าเชียว ถ้าเจ้าทำเช่นนั้น...” ข้ากล่าวพร้อมกับยกมือขึ้นและทำท่าป้องกันตัวด้านหน้าของร่างกาย ในขณะที่เอนตัวลงเล็กน้อย
ถึงแม้คุณเดริชาจะต้องการต่อสู้ แต่นางก็ถือว่าเป็นหนึ่งในลูกค้า
ในเมื่อเราได้รับเงินแล้ว เราจึงต้องตอบสนองความต้องการของลูกค้าด้วยความสามารถของเรา นั่นคือกฎทองของอุตสาหกรรมการบริการ
มันคือสิ่งที่นายท่านบอกข้ามา
แม้ว่าข้าจะไม่รู้ว่าอุตสาหกรรมการบริการคืออะไร แต่ข้าก็รู้ดีว่าทุกคำพูดของนายท่านล้วนเต็มไปด้วยภูมิปัญญาอันมากล้น
"ข้าจะฆ่าเจ้าเสีย"
ดังนั้น ตอนนี้เจ้าหญิงเดริชาจึงเปลี่ยนจากลูกค้าเป็นคู่ซ้อมเสียแล้ว
ข้าเร่งความเร็วและปรากฏตัวขึ้นใกล้นาง ข้าปล่อยหมัดใส่นาง แต่หมัดของของข้าก็ถูกป้องกันด้วยหอกของนาง ปลายหอกพุ่งเข้าหาใบหน้าของข้า พยายามจะแทงทะลุตัวข้า
อย่างไรก็ตาม มันเปลี่ยนมุมกลางอากาศและเหวี่ยงจากอีกทิศทางหนึ่ง
ข้าปัดหอกออกไป ทว่าตัวหอกกลับเปลี่ยนทิศทางอย่างกะทันหันและพุ่งเข้ามาใส่ช่องท้องของข้า
ข้ากระโดดถอยออกมาจากแรงผลัก
ข้าคล้ายกับเห็นรัศมีของหอกปรากฏขึ้นบนพื้น มันเหมือนกับกำลังสร้างระยะที่ห้ามข้าเข้าไป เป็นเหมือนโล่ที่ไม่สามารถทะลุผ่านได้ที่กำลังปกป้องเจ้าหญิงจากอันตรายทั้งปวง
มันคงไม่มีสิ่งใดผ่านไป ยกเว้นเสียจะเป็นของที่นายท่านทำมันขึ้นมา
ดังนั้นข้าจึงเร่งความเร็วขึ้นกว่าเดิมมากและผ่านหอกเจ้าหญิงลำดับสองไป
"จบแล้ว" ข้าพูดพร้อมกับกำหมัดพุ่งไปตรงหน้าหน้าอก ไปยังจุดตำแหน่งที่หัวใจของนางอยู่
“อา...เจ้าแข็งแกร่งจริงๆ”
“เจ้าหญิงเดริชา ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม?”
"ก่อนหน้านั้นข้าบอกแล้วนะให้เรียกข้าว่าเดริชา แทนเจ้าหญิงเดริชา"
...
เราต้องตอบสนองความต้องการของลูกค้า ดังนั้นข้าจึงเรียกนางว่าคุณเดริชา
ในขณะที่เราสนทนากันต่อ คุณเดอริชาและข้าก็เดินไปด้วยกันบนถนนที่มุ่งสู่เมืองหลวง
“ในเมื่อเป็นนักผจญภัย แล้วทำไมคุณเดริชาทำไมถึงไม่มีเพื่อนร่วมทีมงั้นหรือ?”
ข้าคิดว่าการต่อสู้โดยไม่มีสหายเป็นพฤติกรรมที่เสี่ยงมาก หลังจากต่อสู้ตามลำพังในป่า ข้าก็ถูกนายท่านดุเรื่องนี้เข้าให้
“ก็เหมือนกับเจ้า เมื่อข้าต้องออกผจญภัย ข้าเองก็มีปาร์ตี้ชั่วคราวเช่นกัน ข้าน่ะไม่มีสมาชิกปาร์ตี้ที่ตายตัว เพราะสถานะของข้าไม่เหมาะกับพวกเขาและคนส่วนใหญ่หลังจากที่รู้ว่าข้าเป็นเจ้าหญิง พวกเขาก็จะทำให้ตัวเองห่างเหินจากข้าหรือพยายามประจบประแจงข้า... คิดว่าข้าจะไปฝากชีวิตไว้กับพวกเขาได้เหรอ?”
“เพราะอย่างนั้นจึงกลายเป็นนักผจญภัยระดับ S ด้วยตัวเองเหรอ?”
"ใช่... บางครั้งข้าก็อิจฉาคนอย่างเจ้าและสหายของเจ้ามากเลยนะ”
เข้าใจแล้ว คุณเดริชาคงจะเหงามาก
“จะว่าไป ข้าได้พบกับนายท่านของเจ้าแล้ว”
ประโยคที่โผล่ขึ้นมานี้ทำให้ข้าระแวดระวังมาก
“เขาอายุน้อยกว่าที่ข้าคิดไว้มาก หืม ไม่ต้องกังวลไปน่า”
“นายท่านแข็งแกร่งมาก”
“เจ้าดูจะชื่นชมนายท่านของเจ้ามากเลยนะ อันที่จริง ข้าก็รู้สึกได้ว่าเขาแข็งแกร่งมาก” เดริชายิ้ม "มีทาสน้อยมากที่จะดูมีความสุขเช่นเจ้า เรียกได้ว่าเป็นอัตราหนึ่งในสิบเลยก็ว่าได้"
“ต้องขอบคุณนายท่าน เขาคือเหตุผลที่ทำให้ข้าเติบโตมาเป็นตัวข้าทุกวันนี้ได้” เมื่อเรามาถึงเมืองหลวง ทันใดนั้นข้าก็จำอะไรบางอย่างได้
นายท่านเชิญกลุ่มนักผจญภัยสี่คนมาทานอาหารด้วย ทั้งยังบอกกับข้าว่าถ้าข้ามีเพื่อนก็สามารถเชิญพวกเขามาด้วยกันได้
เมื่อครู่ข้ารู้สึกถึงความเปล่าเปลี่ยวของคุณเดริชา
“คุณเดริชา ดื่มแอลกอฮอล์ไหม?”
