บทที่ 430 ไม่เคยโอ้อวด (ฟรี)

บทที่ 430 ไม่เคยโอ้อวด (ฟรี)

เมื่อ โจวเฉียง กลับไปที่เมืองไห่ตง เขาก็เหมือนคนธรรมดาทั่วไป

ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือ นาหลันหนิงที่อยู่ข้างๆเขานั้นสวยงามเกินไป

เดินออกจากสนามบิน.

ไม่มีใครรู้ว่ามีคนอิจฉากี่คน

ผู้ชายที่สามารถอธิบายได้แค่ว่าหล่อเล็กน้อย แต่งตัวธรรมดาๆ เขาดึงดูดแฟนสาวที่สวยงามเช่นนี้ได้อย่างไร?

ผู้หญิงคนนี้ตาบอดหรือเปล่า?

มีผู้ชายหลายคนที่คิดว่าตัวเองทั้งหล่อและรวย เขาอยากจะผลักโจวเฉียงให้ล้มลงกับพื้น

แล้วถามผู้หญิงที่สวยอย่างไม่น่าเชื่อคนนี้

คุณเห็นอะไรในขยะนี้?

แน่นอน โจวเฉียง ตระหนักถึงความคิดนี้

แต่ โจวเฉียง ชอบวิธีนี้

กัดฉัน?

มีเพียงนาหลันหนิงเท่านั้นที่เผชิญหน้ากับสายตาของชายเหล่านี้ เอาแต่หัวเราะเบา ๆ

หลังจากออกจากสนามบิน โจวเฉียง พานาหลันหนิง ไปที่ร้านอาหารที่ดี

เมื่อก่อน โจวเฉียง เป็นพนักงานเล็กๆ เขาจะมาที่นี่เพื่อทานอาหารเดือนละครั้งหลังจากได้รับเงินเดือน

ไม่ใช่เรื่องดีที่จะปฏิบัติตัวไม่ดีเสมอหลังจากทำงานหนักมาหลายเดือน

การบริโภคคงไม่มากเกินไป

ประมาณสองร้อยต่อคน

ทั้งสองพบจุดที่ริมหน้าต่าง และนาหลันหนิงมองไปที่โจวเฉียงอย่างสงสัย "เจ้านาย คุณพูดความจริงหรือเปล่า"

“เดือนละครั้งที่นี่?”

สำหรับนาหลันหนิง สิ่งนี้เป็นไปไม่ได้

การเลี้ยงดูของเธอแม้แต่ของว่างที่เธอมีก็เกินสองร้อย

แต่นี่คือสถานที่โปรดของ โจวเฉียง เธอต้องการลองอย่างแน่นอน

โจวเฉียง กล่าวว่า "ภูมิหลังที่แตกต่างกันกำหนดสิ่งต่างๆ มากมาย"

เขาสั่งอาหารสองชุดที่เขาพลาดมาตลอด

อาหารไม่เยอะแต่รสชาติดีจริงๆ

โจวเฉียงยุ่งกับวันสิ้นโลกอยู่เสมอ ไม่ได้ผ่อนคลายแบบนี้มานานแล้ว

"มันอร่อย."

นาหลันหนิงพูดจริงจังรสชาติดีจริงๆ

โจวเฉียง ยิ้ม

ร้านอาหารไม่ได้ขาดผู้คน แต่สายตาของพวกเขาเกือบทั้งหมดจับจ้องไปที่ โจวเฉียง และนาหลันหนิง

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง นาหลันหนิง ที่มีผิวสวยอย่างหาที่เปรียบมิได้และรูม่านตาดั่งมรกต มีเสน่ห์เกินไป

เธอมีระดับความงามที่น่าทึ่งอย่างแน่นอน

เห็นได้ชัดว่ามีใครบางคนไม่เต็มใจที่จะปล่อยสิ่งนี้ไป

ชายคนหนึ่งที่ดูเหมือนนายน้อยผู้มั่งคั่งลุกขึ้นยืน เขาอยู่กับผู้ติดตามตัวน้อยสามคน และยืนอยู่ตรงหน้าโจวเฉียง

เขาไม่สนใจ โจวเฉียง และมองตรงไปที่นาหลันหนิง

"สาวสวย มารู้จักกันเป็นเพื่อนกันเถอะ"

“ฉันรู้สึกว่าเขาไม่ดีพอสำหรับคุณ”

"พ่อของฉันเป็นเจ้าของบริษัท บัทไวท์เซอร์ เงินไม่มาก ประมาณสองหรือสามพันล้านเท่านั้น"

วิธีที่เขาพูดนั้นหยาบคายอย่างไม่น่าเชื่อ

อาจเป็นไปได้ว่าเด็กรวยคนนี้เคยชินกับสิ่งนี้

แต่น่าแปลกที่โลกหมุนรอบตัวเขา

ยิ่งตรงมากเท่าไหร่ก็ยิ่งมีโอกาสประสบความสำเร็จมากขึ้นเท่านั้น

ทำไม

ง่ายมาก นายหนุ่มสุดหล่อจากตระกูลมหาเศรษฐี

ด้วยสถานะเช่นนั้น ตราบใดที่คุณยังเป็นสามัญชนหรือผู้หญิงที่มีประสบการณ์ทางโลกน้อย หรือเป็นผู้หญิงธรรมดา ใครจะไม่หวั่นไหวในทันที?

ตราบใดที่ใจยังไหว ต่อไป ใช้เงินบ้าง พาผู้หญิงไปเสพความหรูหราสักหน่อย

เอาชนะได้โดยตรง

นี่คือความสุขของคนรวย

อย่างไรก็ตาม คนธรรมดาไม่สามารถสัมผัสกับความสุขแบบนี้ได้

เพราะไม่มีเงินก็เล่นเกมนี้ไม่ได้

พูดตามตรงนาหลันหนิงตะลึงเล็กน้อย

เธอจ้องเขม็งไปที่เศรษฐีหนุ่มตรงหน้าเธอ

คนรอบข้างสนใจ

พวกเขาอยากรู้ว่าสาวสวยลูกครึ่งตรงหน้าจะเลือกอะไร

ท้ายที่สุดแล้ว โจวเฉียงก็ธรรมดาเกินไป เสื้อผ้าและท่าทางของเขาไม่เหมือนเศรษฐีที่เคยเห็นโลก

และนายน้อยต่อหน้าเธอ?

หล่อ และที่สำคัญคือครอบครัวเขารวย

สินทรัพย์สองถึงสามพันล้านในสายตาของคนทั่วไปถือเป็นสิ่งที่ไม่สามารถบรรลุได้

โจวเฉียง ยังคงยิ้มจาง ๆ อยู่เสมอ

นี่คือปัญหาของการมีแฟนสวย

คนโสดและคนที่เจอผู้หญิงขี้เหร่จะไม่เจอปัญหาแบบเขา

อา บางครั้งความสามารถก็ผิดพลาดได้

นาหลันหนิง หนิงตอบสนองอย่างรวดเร็ว

เธอหรี่ตาซึ่งทำให้ดวงตาสีเขียวของเธอดูน่าดึงดูดยิ่งขึ้น

อย่างไรก็ตามเธอไม่ได้พูด

เธอถอดนาฬิกาออกจากข้อมือและวางไว้บนโต๊ะแทน

ดูแวบแรกนาฬิกาเรือนนี้ดูเหมือนสร้อยข้อมือแพรวพราว

แต่แท้จริงแล้วมันเป็นนาฬิกาของผู้หญิง

"นี่คือโชแปง 210K ราคาไม่สูงมาก 26 ล้านดอลลาร์สหรัฐ แปลงกลับก็ประมาณ 1.8 พันล้านของสกุลเงินจีนของเราใช่ไหม"

นาหลันหนิงพูดอย่างใจเย็น

และโจวเฉียง?

เขากำลังยิ้มและล้วงมือเข้าไปในกระเป๋า ดูเหมือนจะดึงอะไรบางอย่างออกมา

ในความเป็นจริง เขากำลังนำธนบัตรออกจากพื้นที่จัดเก็บ

"นี่คือใบกำกับภาษีที่ให้ไว้เมื่อซื้อ และนี่คือบันทึกการรูดบัตรที่ธนาคารสวิสมอบให้"

โจวเฉียง กดบิลเหล่านี้ด้วยนาฬิกาเรือนนี้

"ฟู่..."

ผู้คนในที่เกิดเหตุหายใจแรง

“ไอ้บ้า นี่เรื่องจริงเหรอ”

"โชแปง 210K ทำไมเราไม่เคยได้ยินเรื่องนี้"

“26 ล้านเหรียญสหรัฐ นั่นเกินจริงเกินไป”

“มีนาฬิกาแพงขนาดนั้นด้วยเหรอ”

"เป็นไปไม่ได้อย่างแน่นอน คนที่สามารถซื้อนาฬิกาแบบนี้ได้ พวกเขาจะมาที่นี่เพื่อกินข้าวไหม"

"ขอฉันค้นหาหน่อย ไอ้เวร มีนาฬิกาเรือนนี้จริงๆ และมันก็เหมือนกันทุกประการ"

"ในความคิดของฉัน มันน่าจะเป็นของเลียนแบบคุณภาพสูงใช่ไหม"

ผู้พบเห็นต่างตกตะลึง

“เห็นได้ชัดว่ามันเป็นแค่เมลอนลูกเล็กๆ แต่ทำไมตอนนี้มันถึงมีรสชาติเหมือนแตงโม? มันน่าทึ่งจริงๆ เหรอ?

แค่กินที่นี่แล้วจะเจอของวิเศษแบบนี้ได้เหรอ?

นายน้อยก็ตกตะลึงเช่นกัน

ด้วยสายตาที่เฉียบแหลม เพียงมองแวบเดียว เขาก็พบว่านาฬิกาเรือนนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ

แต่จะจริงหรือไม่ก็ไม่อาจยืนยันได้

เมื่อเขาเห็นนาหลันหนิงครั้งแรก เขาคิดว่ามันเป็นเพียงเครื่องประดับชิ้นเล็กๆ บนข้อมือของเธอและไม่ได้สนใจมัน

ใครจะคิดว่ามันจะมีเบื้องหลังใหญ่โตขนาดนี้?

นาหลันหนิงหยิบกุญแจรถออกมาจากกระเป๋า

ไม่มากแค่ห้า

(* ขอคงคำศัพท์ชื่อรถไว้ กลัวแปลชื่อเขาผิด)

"อันนี้สำหรับ Aston Martin"

"อันนี้สำหรับ Bugatti Veyron Hermès Edition"

"อันนี้สำหรับ Koenigsegg"

"คันนี้สำหรับเฟอร์รารี่รุ่นลิมิเต็ดเอดิชั่น"

"คันสุดท้ายขาดหายไปนิดหน่อย มันคือรถ Rolls-Royce Cullinan ของฉันสำหรับลุยแบบออฟโรด"

เธอวางกุญแจรถห้าดอกอย่างตั้งใจ

แต่มันยังไม่จบ

นาหลันหนิงพูดว่า: "อ๋อ ฉันลืมไป มีกุญแจรถพิเศษอีกอันหนึ่ง"

“คุณรู้เกี่ยวกับวาลคีรีตัวใหม่ที่เพิ่งออกมาไหม?”

"แฟนของฉันบังเอิญได้รถคันนี้มาจากสายสัมพันธ์ส่วนตัว รถคันนี้เป็นคันที่ 2 เรียกได้ว่าเป็นคันที่ 2 ในซีรีส์ทั้งหมด"

“นี่กุญแจรถ”

จากนั้นเธอก็วางกุญแจรถคันที่หกไว้บนโต๊ะ

"หึ! ถ้าเป็นเรื่องจริงล่ะก็..."

“แค่รถพวกนี้อย่างเดียวก็เกิน 200 ล้านแล้วเหรอ”

“มันอุกอาจเกินไปใช่ไหม”

“อวดไปเรื่อย ใครกันที่พกกุญแจรถ 6-7 ดอกเวลาออกไปข้างนอก”

“มันเป็นส่วนผสมระหว่างของแท้และของปลอม เราทุกคนเข้าใจดี”

คนดูไม่เชื่อแน่นอน

และแล้วก็ถึงตาของ โจวเฉียง ที่จะแสดง

เขาหยิบสมุดสีเขียวหกเล่ม (เอกสารทะเบียนรถ) ออกมาโดยตรง จากนั้นเปิดสมุดสีเขียวเหล่านี้: "ฉันลืมไปว่าฉันเป็นแค่คนอวดรู้ ดังนั้นฉันจึงพกสมุดสีเขียวเหล่านี้ติดตัวเสมอเผื่อว่าคนอื่นไม่เชื่อฉัน "

"คันนี้สำหรับ Aston Martin คันนี้สำหรับ Bugatti Veyron Hermès Edition คันนี้สำหรับ Koenigsegg คันนี้สำหรับ เฟอร์รารี่ คันนี้สำหรับ Cullinan"

"และอันสุดท้ายนั้นน่าประทับใจ พวกคุณไม่เคยคิดมาก่อนว่าจริงๆ แล้วมันได้รับลิขสิทธิ์แล้ว มันควรจะเป็นวาลคิรีที่มีลิขสิทธิ์ตัวแรก"

ขณะที่เขาวางหนังสือสีเขียวเหล่านี้ ทุกคนตกตะลึง

ห่าอะไรเนี่ย

มันจริงเหรอ?

เป็นไปได้ไหมว่าหนังสือสีเขียวเหล่านี้เป็นอุปกรณ์ประกอบฉากด้วย?

ถ้าอย่างนั้นคู่นี้ก็อวดเก่งนะ

ทำไมคุณไม่นำทะเบียนบ้านของคุณไปด้วยเมื่อคุณออกไปข้างนอก

เหมือนที่อีกฝ่ายพูด

รถคันที่หกนั้นน่าประทับใจ

หากเป็นวาลคิรีจริง ๆ นั่นคงจะน่าประทับใจมาก

ท้ายที่สุดแล้ววาลคิรีปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณชนนานแค่ไหน?

คุณมีมันอยู่ในมือของคุณแล้วหรือยัง?

มันต้องปลอมขนาดนี้เลยหรอ?

แมมมอธ เฮฟวี อินดัสทรีส์ ดำรงอยู่แบบไหน? เทคโนโลยีขับขี่อัตโนมัติเพียงอันเดียวมีมูลค่าหลายล้านล้าน

บริษัทยักษ์ใหญ่แบบนี้จะสนใจคุณไหม?

และแฟนของคุณผ่านการเชื่อมต่อ

ทั้งหมด!

นายน้อยคนนี้เริ่มมึนงงแล้ว เขาจ้องมองของบนโต๊ะอย่างว่างเปล่า

ถ้าสิ่งที่นาหลันหนิงพูดจริง แค่ของพวกนี้ ก็มีมูลค่ามากกว่า 4พันล้านแล้ว

ทรัพย์สินของพ่อมีมูลค่าเท่าไร?

ถ้ารวมทุกอย่างก็เกือบ 3พันล้าน

ทรัพย์สมบัติทั้งหมดของเขา ไม่มากเท่ากับรถยนต์และนาฬิกาของเธอ?

ให้ตายเถอะ ฉันซื้อนาฬิกาเมื่อปีที่แล้ว

“คุณ ฉันรู้ว่าการซื้อของลอกเลียนแบบเป็นของแท้นั้นไม่ผิดกฎหมาย แต่คุณคิดว่ามันน่าสนใจไหมที่จะหลอกตัวเองแบบนี้” ชายหนุ่มพูดอย่างหงุดหงิด

การปฏิเสธแบบนี้เป็นเรื่องแปลกใหม่ แต่มันทำให้ชายหนุ่มรู้สึกละอายใจ

นาหลันหนิงหัวเราะแต่ไม่พูด

และโจวเฉียง?

เขาตอบตามตรงด้วยการกระทำของเขา เขาหยิบกระเป๋า LV ของ นาหลันหนิง ยื่นมือออกและใส่ใบรับรองอสังหาริมทรัพย์หลายใบจากนั้นก็หยิบออกมาอีกครั้ง เขากระจายออกไปทีละคน

“ไม่มีบ้านจะมีรถได้อย่างไร”

"นี่คืออาคาร 8 ในพื้นที่วิลล่าที่หรูหราที่สุดในไห่ตง แทบจะไม่สามารถเรียกได้ว่าเป็นราชาแห่งอาคาร ราคาฉันคิดว่าไม่แพง แค่ 280 ล้าน"

"นี่คืออาคาร 3 ในบริเวณวิลล่าติดทะเล หมายเลข 1 ซึ่งคุณสามารถสัมผัสความงามของทะเลที่หันหน้าเข้าหาทะเลพร้อมกับความอบอุ่นของฤดูใบไม้ผลิ"

“ไม่แพงครับ แค่ 220 ล้าน”

"นี่เป็นวิลล่าหลังเดียวในคาบสมุทรไห่ตง ราคาที่ฉันคิดว่าแพงไปหน่อย 560 ล้าน"

“นี่คือใบรับรองของ สกายซี เอสเตท ฉันจะไม่ระบุมูลค่าของมัน ฉันเกรงว่าจะถูกกล่าวหาว่าโม้อีก”

โจวเฉียง กล่าวด้วยรอยยิ้ม

โจวเฉียง กำลังโม้?

ไม่เลย.

ทั้งหมดนี้เป็นคุณสมบัติที่ โจวเฉียง ได้รับมา

รวมแล้วกี่พันล้าน? หมื่นหรือมากกว่านั้น ซึ่งไม่มีค่าอะไรเลยในสายตาของ โจวเฉียง

การสร้างซอมบี้ตัวเดียวมีค่าใช้จ่ายหลายหมื่นถึงแสนล้าน การซื้อวิลล่าเหล่านี้ไม่มีอะไรเทียบได้

ไม่ใช่ว่าเขาจงใจนำสิ่งเหล่านี้ติดตัวไป ด้วยพื้นที่จัดเก็บที่ไม่จำกัด โจวเฉียง จะใส่อะไรก็ได้ลงไปโดยไม่ต้องกังวลว่าของที่เยอะเกินไปจะทำให้หาสิ่งที่ต้องการได้ยาก

มันง่าย

ตราบเท่าที่คุณต้องการ สิ่งของภายในจะปรากฏขึ้นโดยอัตโนมัติ ไม่มีปัญหาในการหาไม่พบ

ด้วยเหตุนี้ โจวเฉียง จึงยัดทุกสิ่งที่เขามีเข้าไป

อารมณ์ของเขาค่อนข้างดีในขณะนี้ ดังนั้นเขาจึงปล่อยให้พวกเขาเป็นพยาน

เห็นสาวสวยแล้วอยากอวด

สินทรัพย์สองถึงสามพันล้าน?

กลับบ้านไปหาแม่ไป

ทำไมคุณถึงมองหาผู้หญิงที่นี่?

เมื่อเห็น โจวเฉียง ดึงใบรับรองกองโต ทุกคนตกตะลึง ถึงกับตั้งคำถามถึงการดำรงอยู่ของพวกเขา

กินแบบลวกๆ ที่นี่จะเจอเรื่องไร้สาระแบบนี้ด้วยเหรอ?

แต่ทุกคนก็ไม่อยากจะเชื่อ

ท้ายที่สุดแล้ว นาหลันหนิง ก็สวยเกินไป เป็นสาวสวยลูกครึ่ง เว้นแต่พวกเขาจะสมองตาย ทุกคนรู้ว่าต้องหาคนที่ร่ำรวยมหาศาลเพื่อลงหลักปักฐานด้วย

นาหลันหนิงจะตามชายคนนี้ไปไหมถ้าเขาไม่มีเงิน?

ดังนั้นพวกเขาจึงเชื่ออยู่แล้วว่าสิ่งเหล่านี้อาจเป็นจริง

“ฉันดูมีความประทับใจในตัวเขา เขาเคยมาที่นี่เพื่อทานอาหารเดือนละครั้ง”

“แต่เขาเพิ่งมาไม่นาน ฉันแทบจำเขาไม่ได้”

พนักงานเสิร์ฟที่ร้านอาหารดูเหมือนจะจำได้

เธอมอง โจวเฉียง ด้วยความประหลาดใจ เขามาเดือนละครั้ง เป็นเวลากว่าหนึ่งปี แน่นอนว่าเธอจำได้

โจวเฉียง ไม่สนใจคำอุทานของพนักงานเสิร์ฟ

เขามองไปที่หลันหนิง: "คุณกินข้าวเสร็จแล้วเหรอ"

นาหลันหนิงพยักหน้า

โจวเฉียง ยืนขึ้น เก็บใบรับรองและกุญแจทั้งหมดกลับเข้าไปในกระเป๋า แล้วส่งคืนให้ นาหลันหนิง

"เฉียนเฉียนน่าจะขับมาถึงแล้ว จังหวะน่าจะพอดี"

เขาหันศีรษะ มองดูสุภาพบุรุษหนุ่ม ยื่นมือออกและตบไหล่: "คุณควรจะขอบคุณ วันนี้ฉันอารมณ์ดี ไม่เช่นนั้น... ฉันจะทำให้คุณกับพ่อของคุณต้องร้องขอบนถนน"

การมองในดวงตาของ โจวเฉียง ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกหนาวเหน็บ

เขาต้องการที่จะตอบโต้ แต่เขาพบว่าตัวเองไม่สามารถพูดอะไรสักคำได้

รัศมีรอบตัว โจวเฉียง ในขณะนี้แข็งแกร่งเกินไป

แสงที่เยือกเย็นในดวงตาของเขาทำให้ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้

นายน้อยไม่เคยเห็นการจ้องมองที่น่ากลัวเช่นนี้มาก่อน มันท่วมท้นเสียจนเขารู้สึกหายใจไม่ออก

"คุณ…"

เขาตกตะลึงและหวาดกลัว

โจวเฉียง หัวเราะและไม่สนใจทุกคน เดินออกไปพร้อมกับ นาหลันหนิง

แต่หลังจากนั้นไม่กี่ก้าว เขาก็หันกลับมา

“หากคุณไม่ว่าอะไร ท่านสามารถตามพวกเราออกไปและพบวาลคิรีที่อยู่ตรงหน้า”

ในความเป็นจริง เมื่อ โจวเฉียง เริ่มอวด เขาได้ขอให้ เฉียนเฉียน นำรถเหล่านี้ออกมาแล้ว

รถยนต์เหล่านี้ทั้งหมดได้รับการดัดแปลงเพื่อการขับขี่แบบอิสระ

เมื่อมี โจวเฉียนเฉียน อยู่ใกล้ๆ พวกมันถูกครอบงำโดยโหมดเทพเจ้าแห่งรถยนต์อย่างแน่นอน ไม่ใช่เรื่องใหญ่ที่จะขับพวกมันมาที่นี่

แม้ว่าพวกเขาจะไปที่สนามแข่งรถมืออาชีพ ตราบใดที่ โจวเฉียนเฉียน เข้าแทรกแซง พวกเขาก็อาจจะคว้าแชมป์ได้

กองเรือที่หรูหรานี้ประกอบด้วยรถทั้งหมดหกคัน เป็นภาพที่น่าตื่นตามากทีเดียว

แม้แต่ในเมืองไห่ตงซึ่งเป็นเมืองใหญ่ระดับนานาชาติ ก็ยังเป็นที่หมายตา

ไปที่ไหนก็ได้รับความสนใจ

คนก็บ้าถ่ายรูป

โดยเฉพาะอย่างยิ่งวาลคิรี ชั้นนำซึ่งเพิ่งจุดประกายการอภิปรายไปทั่วประเทศและได้รับการยกย่องว่าเป็นดาวรุ่งแห่งยานยนต์พลังงานใหม่

การแสดงของมันเหนือจินตนาการ

ใครจะคิดว่าพวกเขาจะได้เห็นมันบนถนนเร็วขนาดนี้?

ภายใต้แสงอาทิตย์ วาลคิรีนั้นน่าทึ่งมาก ดึงดูดเสียงอุทานและผู้คนมากมายไล่ตามเพื่อถ่ายรูป

ในไม่ช้ารถก็มาถึงนอกร้านอาหาร

พวกเขาเข้าแถวเป็นรูปงูบนถนนด้านนอกทางเข้า

ผู้กล้าบางคนได้ล้อมพวกเขาไว้แล้ว

เมื่อเห็นว่าไม่มีคนขับอยู่ข้างในพวกเขาจึงไม่แปลกใจ ท้ายที่สุดแล้ว เทคโนโลยีขับขี่อัตโนมัติได้รับการผลิตจำนวนมากและเข้าสู่ตลาดเมื่อครึ่งปีก่อน และผู้คนก็ยอมรับมันแล้ว

โจวเฉียง เดินออกไปพร้อมกับ นาหลันหนิง ตามด้วยกลุ่มผู้ชม

รวมถึงนายน้อยด้วย

เมื่อพวกเขาเห็นรถหกคันจอดเป็นรูปงูอยู่นอกประตู พวกเขาทั้งหมดก็ตกตะลึง

เพราะรถทั้งหกคันนี้เป็นรถที่ นาหลันหนิง เพิ่งวางกุญแจไว้บนโต๊ะ

วาลคิรีซึ่งเป็นผู้นำนั้นสวยงามกว่าของจริงนับไม่ถ้วนเมื่อถ่ายทอดสด

ซูเปอร์คาร์ชั้นนำเหล่านี้สามารถแสดงบทบาทสนับสนุนต่อหน้าวาลคิรีเท่านั้น

โจวเฉียง นำ นาหลันหนิง ตรงไปที่วาลคิรีและประตูกรรไกรของ วาลคิรีก็เปิดออก

ทั้งคู่เข้ามา

เมื่อประตูปิดลง รถทั้งหกคันก็ออกไปอย่างเร่งรีบ

คนข้างหลังยังอุทานว่า "โอ้ พระเจ้า"

โดยเฉพาะอย่างยิ่งนายน้อยคนนี้ ใบหน้าของเขาเป็นซีดเขาอยากจะหารอยแตกบนพื้นเพื่อซ่อนตัว มันน่าอายเกินไป

ด้วยทรัพย์สินของครอบครัวเพียง 2-3 พันล้าน เขากล้าที่จะจีบผู้หญิงของนักธุรกิจชั้นนำ?

ขอบคุณพระเจ้าที่เธอไม่รังเกียจ ไม่เช่นนั้นเขาคงรู้ว่าความตายเป็นอย่างไร

นายน้อยยังมีความกลัวอยู่ครู่หนึ่ง จะมีหน้ามาอยู่ที่นี่อีกเหรอ?

พร้อมกับสมุนของเขาไม่กี่คน เขาจากไปอย่างเศร้าสร้อย

ในวาลคิรี โจวเฉียง และ นาหลันหนิง ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

หายากที่จะมีความสนุกสนานเช่นนี้

การแสดงและการตบหน้าแบบนี้ทำให้ผู้คนรู้สึกดีอย่างไม่น่าเชื่อ”