ตอนที่ 55 ทางเลือกของลุค(อ่านฟรี)
ตอนที่ 55 ทางเลือกของลุค
ภายในความมืดของโลกอสูร ไม่มีใครเห็นว่ามีอะไรอยู่ด้านใน แต่แล้วตอนนั้นก็มีดวงตาขนาดใหญ่ลืมตาขึ้นมา
มอนสเตอร์มากมายต่างตัวสั่นและก้มหัวด้วยความเคารพไปทางดวงตาเหล่านั้น
“ข้าสัมผัสได้ นางตื่นขึ้นแล้ว ไปพานางกลับมา”
ในตอนนั้นสิ่งมีชีวิตคล้ายมนุษย์มีหัวเป็นเหยี่ยวและปีกทองด้านหลังได้คุกเข่าอยู่เบื้องหน้าสุด ก่อนจะกล่าวอย่างนอบน้อม
“ฝ่าบาทโลกที่ท่านผู้นั้นตื่นขึ้นเรายังไม่สามารถฝ่ากำแพงมิติระหว่างโลกได้ ส่วนเส้นทางก็ไม่สามารถเข้าไปได้เพราะมีโลกหลายแห่งพยายามขัดขวางพวกเรา”
“ทำไมถึงยังฝ่าไปไม่ได้” เสียงนั้นพูดด้วยความไร้อารมณ์กลับทำให้ทุกร่างสั่นกลัว
“เพราะกำลังของเรายังไม่เพียงพอ ต้องรับมือกับพวกราชาตนอื่น ๆ”
“ไม่ต้องสนใจราชาเหล่านั้น พวกมันอยากฆ่าก็ปล่อยมันไป ใช้พลังที่มีฝ่ากำแพงไปให้ได้ ตราบใดที่นางกลับมาทุกอย่างจะเปลี่ยนไป”
“ขอรับข้าจะรีบดำเนินการ”
ดวงตาสีทองค่อย ๆ ปิดลงอย่างช้า ๆ ก่อนจะหายไป
“อับบาสมาหาข้า”
สิ้นเสียงสิงโตสีทองร่างยักษ์ขนาดนับร้อยเมตรก็เดินเข้ามา
“ราชาเหยี่ยวอาแจ็กซ์มีอะไรให้ข้ารับใช้”
“เจ้าไปที่ประตูและพากองทัพข้ามไปให้ได้ไปรับท่านผู้นั้นมา”
“ข้ามประตู พลังของข้าทำไม่ได้ ยกเว้นว่าจะไปยังสะพานเชื่อมแต่นั่นต้องผ่านหลายโลกแถมโลกใบนั้นยังมีกองกำลังขวางไว้อยู่ แล้วยังต้องรับมือกับพวกนั้นอีก”
“ไม่ต้องสนใจ ฝ่าบาทสั่งมาแล้วทำทุกทางเพื่อรับตัวท่านผู้นั้นมาให้ได้ ตำแหน่งที่เจาะกำแพงมิติก่อนหน้านั้นกว้างเกินไป แต่ตอนนี้ตำแหน่งชัดเจนแล้ว ถ้ารวบรวมพลังงานทั้งหมดไปที่จุดเดียวก็จะใช้เวลาแค่เพียง 1 ลมหายใจของมังกร ทำลายกำแพงให้บางลงพอจะผ่านเข้าไปได้ชั่วคราว”
“แต่แบบนั้นจะส่งเข้าไปได้แต่พวกระดับต่ำเท่านั้น”
“ถ้าอย่างนั้นก็เอาไปมากหน่อย เจ้าก็เข้าไปด้วยก็ได้ สถานที่นั่นไม่มีตัวตนที่แข็งแกร่งพอจะหยุดเจ้าได้”
“แบบนั้นก็ได้ ข้าจะจัดการให้ท่านรับรองได้”
“หวังว่าเจ้าจะไม่ผิดพลาด”
สิงโตอับบาสตัวสั่นเล็กน้อย ก่อนจะรีบเดินจากไป
...
ลุคไม่แน่ใจว่าตัวเองหลับไปนานแค่ไหน เขาตื่นขึ้นมาอีกครั้งพบว่าแขนทั้งสองของตัวเองถูกพันไว้ด้วยผ้าพันแผลสีขาวยาวไปจนถึงไหล่ โดยนอนเปลือยท่อนบน เป็นส่วนที่ได้รับบาดแผลมากที่สุด
ความรู้สึกเจ็บมีบ้างเล็กน้อยตรงบริเวณไหล่ เพราะนั้นคือแผลที่สาหัสที่สุด ส่วนอื่นแผลเริ่มแห้งตกสะเก็ดแล้ว เป็นจากยารักษาระดับสูงที่เป็นสวัสดิการของเหนือมนุษย์
เมื่อลุคตื่นขึ้นมาสิ่งแรกที่เขาเรียกหาคือหมอผู้รับผิดชอบการรักษาเจน โชคดีที่เป็นคนเดียวกับที่รักษาเขา ทำให้ลุคขอพบหมอได้ในตอนที่มาตรวจอาการของเขา
“ร่างกายของคุณฟื้นตัวได้อย่างปกติในฐานะเหนือมนุษย์ ทางเราใช้ยารักษาระดับสูงตามสิทธิ์ที่คุณควรจะได้รับ แต่ว่าเรื่องของน้องสาวคุณจะต้องพูดคุยกันอีกที”
“หมอหมายความว่ายังไง” ลุคหรี่ตาถาม
“หมอตรวจแล้วน้องสาวของคุณเป็นเหนือมนุษย์ แต่ยังไม่มีการลงทะเบียนดังนั้นเรื่องสิทธิ์การรักษาจึงยังไม่ได้รับ ที่จริงสามารถลงไว้ก่อนได้ แต่ปัญหาคือน้องสาวคุณบาดเจ็บเกินกว่าสิทธิ์การรักษาทั่วไปจะรองรับได้” หมออธิบายให้ลุคฟังอย่างใจเย็น
“ผมยินดีจ่ายไม่ว่ามากเท่าไหร่ก็ตามขอแค่รักษาเจนได้ก็พอ” ลุคตอบทันที สำหรับเขาไม่ว่าจ่ายมากแค่ไหนขอแค่รักษาเจนได้ก็พอ
“มันไม่ใช่แค่เรื่องค่ารักษา” หมอยิ้มอย่างลำบากใจ ก่อนจะพูดต่อ “ตอนนั้นที่บอกคุณเรื่องอาการของเธอเกี่ยวกับทางสมอง เราได้ตรวจเช็คอย่างละเอียดแล้ว น้องสาวของคุณได้รับบาดเจ็บที่ร้ายแรงมากสำหรับเหนือมนุษย์ คืออาการบาดเจ็บทางคลื่นสมอง ซึ่งเป็นอาการบาดเจ็บที่คล้ายกับเจ้าหญิงนิทรา เพียงแต่สิ่งที่เกิดขึ้นกับเหนือมนุษย์คือแหล่งกำเนิดคลื่นพลังในสมองเสียหาย ทำให้สมองเสียหาย ถ้าไม่สามารถรักษาแหล่งกำเนิดคลื่นพลังได้ ต่อให้รักษาสมองได้ก็เจนก็ไม่สามารถฟื้นขึ้นมาได้”
“เทคโนโลยีทางการแพทย์ในตอนนี้สามารถรักษาสมองได้ถ้ามียาบางตัว แต่แหล่งกำเนิดคลื่นสมองยังไม่สามารถทำได้” หมอกล่าวเพิ่มราวกับจะให้ลุคตัดสินใจ
“ถ้าไม่สามารถทำได้เจนจะนอนเป็นเจ้าหญิงนิทราแบบนี้ไปตลอดใช่ไหมครับ” ลุคถามด้วยน้ำเสียงสั่นไหว
“ในตอนนี้ถ้าไม่รักษาสมองหมอสามารถยื้อชีวิตเธอได้อีก 7 วัน แต่ต่อให้รักษาสมองได้เธอจะนอนเป็นเจ้าหญิงนิทราอยู่ดีเพราะไม่สามารถแหล่งกำเนิดคลื่นพลังได้”
“หมอเสียใจด้วยนะครับ ทางเลือกคุณคือปล่อยให้เธอไปอย่างสงบเป็นทางออกที่ดีที่สุดครับ”
คำพูดของหมอทำให้จิตใจของลุคเหมือนโดนฟ้าผ่าเข้าใส่ ลุคมือสั่นไม่หยุดเมื่อต้องคิดว่าจะเสียเจนไปโดยไม่มีวันหวนกลับมา
เขาจะเลือกแบบไหน?
“หมอพาผมไปหาน้องสาวหน่อยได้ไหม” ลุคกล่าวด้วยน้ำเสียงอ่อนล้ากับหมอ
หมอสั่งให้พยาบาลช่วยพาลุคไปที่ห้องผู้ป่วยที่เจนนอนรักษาอยู่ มันเป็นห้องปลอดเชื้อ จึงไม่สามารถเข้าไปได้ ลุคได้แต่ยืนมองอยู่ด้านนอกผ่านกระจกของห้อง
เจนในตอนนี้นอนหลับด้วยใบหน้าซีดขาว มีเครื่องช่วยพยุงชีพต่อสายกับตัวของเธอจำนวนมาก
หลังจากเฝ้ามองดูอยู่หนึ่งชั่วโมงเต็มลุคก็พบกับหมออีกครั้ง
“หมอผมอยากให้หมอรักษาสมองของเธอ ต้องทำยังไงบ้าง”
“เรื่องรักษาในตอนนี้สิ่งสำคัญคือยาตัวหนึ่งมันชื่อยารักษาเนื้อเยื่อสมองระดับสูง ราคาแพงมาก แต่ปัญหาคือมันหายากหมอก็ไม่แน่ใจว่าจะหามาทันภายใน 7 วันหรือเปล่า” หมอกล่าว ด้วยเวลาที่บีบบังคับหมอจังไม่กล้ารับปากใด ๆ
“ยารักษาเนื้อเยื่อสมองระดับสูง หมอหมายถึงยาที่สกัดมาจากน้ำตาวารีจากดอกบัววารีใช่หรือเปล่า”
“ใช่ ยาตัวนั่นแหละ มันเป็นยาที่สกัดมาจากพืชสมุนไพรวิเศษทำให้หายากและราคาแพงมาก”
ลุคเหมือนมีความหวังขึ้นมา เขามีมันอยู่
“หมอถ้าผมหาน้ำตาวารีมาให้ได้ หมอสกัดยาจากพวกมันได้ไหม”
“คุณหามันมาได้เหรอ” หมอประหลาดใจ
“ใช่ ผมมีมันอยู่ 3 หยด หมอตั้งการเท่าไหร่แค่นี้พอไหม”
“พอ แค่หยดเดียวก็เกินพอ ถ้าคุณหามันมาได้ หมอก็ติดต่อให้ทางบริษัทเอกชนที่พอรู้จักช่วยสกัดยาให้ได้ แต่ว่าต้องเผื่อเวลาสกัดยาไว้สักสามวัน และก็ยังมีปัญหาอยู่ที่หมออยากบอกให้คุณรับรู้ไว้ว่าถึงจะรักษาสมองของผู้ป่วยได้ แต่ถ้าไม่สามารถรักษาแหล่งกำเนิดคลื่นสมองได้ เธอจะยังนอนเป็นเจ้าหญิงนิทรา หวังว่าคุณจะทำใจในเรื่องนี้ไว้”
“ผมเข้าใจเรื่องนั้นหมอไม่ต้องกังวล ขอแค่หมอรักษาสมองและชีวิตของเธอไว้ได้ก็พอ” ลุคกล่าว ก่อนจะโทรหาโดโนแวน
“คุณหายไปไหนมา” โดโนแวนปลายสายถาม
“ฉันมีธุระนิดหน่อย นายอยู่ที่เขต 5 ไหม ช่วยเอาของที่ฉันลืมไว้หลังรถมาให้หน่อยได้ไหม”
“ได้ ผมกำลังเคลียร์คดีรถชนกันที่สถานีตำรวจอยู่พอดี เดี๋ยวจะรีบเอาไปให้คุณ”
โดโนแวนวางสายไป ผ่านไปราว ๆ 1 ชั่วโมงโดโนแวนก็ฝ่าการจราจรที่วุ่นวายขับรถเอากล่องมาให้กับลุคที่รออยู่ที่โรงพยาบาล
“คุณบาดเจ็บเหรอ ทำไมถึงนอนอยู่ที่ห้องผู้ป่วย เมื่อคืนผมรอคุณเกือบทั้งคืนเลยแต่คุณก็ไม่กลับมา” โดโนแวนเปิดประตูมาในห้องและบ่นเล็กน้อย
“ขอโทษที่ คราวนี้รบกวนนายแล้ว คิดราคารวมค่าโดยสาร ค่าเสียเวลาและค่าซ่อมรถได้เลยเดี๋ยวฉันช่วยจ่ายให้นาย”
“ไม่ ๆ ๆ ผมไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น”
“คิดไปเถอะ ฉันพานายมาลำบากจริง ๆ และต้องขอบใจที่นายช่วยฉันในครั้งนี้” ลุคกล่าวอย่างหนักแน่น ถ้าไม่ได้โดโนแวนมาช่วยส่งในครั้งนี้ เขาอาจจะหาเจนไม่พบอีกเลยก็ได้
สุดท้ายโดโนแวนก็คิดเงินเขาในราคาที่ถูกมากรวมทั้งเรื่องอุบัติเหตุด้วย
ลุคไม่คิดมากเงินแค่ไม่กี่พันเครดิตเขาจ่ายได้สบายในตอนนี้
หลังจากโดโนแวนกลับไปเคลียร์เรื่องคดีกับคู่กรณีต่อ ลุคก็เอากล่องที่อยู่ในกระเป๋าใบเล็กออกมา ก่อนจะออกจากหมู่บ้านเขาหากระเป๋าและกล่องสำหรับใส่หยดน้ำตาวารีและรากบัววารีไว้ แต่พอเกิดเรื่องกับเจนเขาก็ไม่ทันได้เก็บพวกมันและขึ้นรถของโดโนแวนมา ก่อนจะลืมกระเป๋าใบนี้ไว้ที่รถตอนที่ไปยังท่าเรือ เพราะในตอนนั้นใจของลุคอยู่กับเจนเท่านั้นไม่ได้คิดถึงอะไรเลย
“หมอนี่คือน้ำตาวารีทั้งสามหยด” ลุคส่งมันให้กับหมอ
“แค่หยดเดียวก็เกินไปแล้วที่จริงน้ำตาวารี 1 หยดสามารถสร้างยาได้ประมาณ 3 ชุด หมอจะใช้ 1 ชุดรักษาน้องสาวของคุณ ส่วนอีกสองหมอขอเก็บมันไว้เพื่อคนไข้คนอื่น ๆ แน่นอนว่าเรื่องค่าใช้จ่ายทั้งหมดหมอจะจัดการให้แลกกับยาที่เหลือสองชุดด้วย คุณคิดว่ายังไง”
“ตกลงหวังว่าหมอจะรีบช่วยรักษาน้องสาวของผม ผมต้องการแค่นั้น”
“ได้ไม่มีปัญหา”
“จริงสิหมอ ผมต้องการทำเรื่องออกจากโรงพยาบาลในวันนี้”
“แผลที่ไหล่ของคุณยังไม่หายดี หมอว่ารออีกสักหนึ่งวันค่อยออกก็ได้” หมอกล่าวแนะนำ แต่ลุคยืนกรานว่าจะออกวันนี้ โดยอ้างว่ายังมีธุระต้องไปจัดการ
ลุคไปรับชุดเกราะและดาบที่เสียหาย ชุดเกราะพังตรงช่วงไหล่ จึงใช้ไอเทมชุดเกราะหมาป่าขนเหล็กที่เหลือก่อนหน้านั้นซ่อมมันจนกลับมาสมบูรณ์ แต่ดาบตะขาบเกรดสีส้ม ลุคไม่ได้ซ่อมดาบตะขาบเพราะเขามีหลายเล่มให้ใช้งาน
หลังจากออกมาจากโรงพยาบาลลุคขอติดรถโดโนแวนกลับไปที่เขต 4 ด้วย ก่อนที่จะแยกย้ายกันไป โดโนแวนเอารถไปเข้าอู่ซ่อมที่บริษัทแท็กซี่ของตัวเอง
ส่วนลุคนั้นตรงไปที่ท่อน้ำสู้ตลาดมืด แต่ก่อนจะเข้าไปที่นั่นเขาก็หยิบเอาแหวนสีดำวงหนึ่งออกมา มันเป็นแหวนตลาดมืดเหมือนกับของเขา ซึ่งลุคยึดมาจากกริวตอนจับสองอาชญากรคู่นี้มัดไว้
ดูเหมือนคนที่รู้เรื่องตลาดมืดจะมีเพียงแค่กริว เพราะเขามีแหวนกับตัวแต่นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ สิ่งที่เขาต้องการคือเงินภายในแหวน
แหวนตลาดมืดไม่มีรหัสอะไร ใครสวมคนนั้นได้สิทธิ์โอน ลุคพบว่าในแหวนของกริวมีเงินอยู่มากถึง 20 ล้านเครดิต เขาจึงโอนมันมาทั้งหมดเป็นของตัวเอง ก่อนจะเก็บแหวนที่ว่างเปล่าไว้แล้วผ่านประตูเข้าไปยังตลาดมืด
ที่ร้านค้าชายชราขาพิการ
“นายบาดเจ็บมา” พอเข้ามาถึงชายชราขาพิการก็กวาดตามองสำรวจลุคทันที
ลุคไม่ประหลาดใจที่ตาแก่พบว่าเขาบาดเจ็บ เพราะเขาคิดว่าตาแก่น่าจะเป็นนักปรุงยา ซึ่งในกลุ่มเหนือมนุษย์ด้วยกันคนพวกนี้พิเศษมาก คล้ายกับผู้ผลิตอาวุธ
“ผมมีเรื่องสำคัญจะปรึกษา”
“บอกมาก่อนแล้วฉันจะตอบ” ชายชรากล่าวด้วยท่าทางสบาย ๆ ราวกับไม่ค่อยใส่ใจมากนัก
“ผมต้องการยาในการรักษาแหล่งกำเนิดคลื่นพลัง” ลุคกล่าวอย่างจริงจัง นี่คือความหวังของเขา เพราะที่นี่คือตลาดมืดลุคเชื่อว่ามันจะมีใครสักคนที่มีวิธี
เขาไม่เชื่อว่าตลอดเวลาหลายสิบปีที่เกิดประตูมิติมอนสเตอร์บุกโจมตีและมีเหนือมนุษย์จะไม่เคยมีใครได้รับบาดเจ็บจากแหล่งกำเนิดคลื่นพลัง
คนแรกที่เขาคิดว่าเป็นได้คือตาแก่ขาพิการที่น่าจะเป็นเหนือมนุษย์ทรงพลังและนักปรุงยาคนนี้ แน่นอนว่าถ้าเขาไม่มีวิธีลุคก็จะไปหาซื้อข้อมูลและทำทุกทางในการหาวิธีรักษาเจนให้ได้
“ดื่มยานี่ซะ ก่อนที่นายจะเป็นล้มหน้าร้านฉัน” ชายชรายื่นยาให้กับลุค ก่อนจะลุคขึ้นยืน พอเห็นว่าลุคไม่ขยับก็หันไปกล่าวเพิ่มว่า “ดื่มแล้วก็ตามมา”
ชายชราเปิดประตูที่พื้นเผยให้เห็นทางเดินลับลงไปใต้ร้าน
ลุคมองที่ขวดยา เขาไม่รู้ว่าตาแก่ใจดีช่วยรักษา หรือต้องการวางยาเขา แต่ที่แน่ ๆ ตอนนี้คือการพิสูจน์ว่าเขาจะเชื่อใจตาแก่ได้หรือเปล่า
