ตอนที่ 53 เทพ...พระเจ้า(อ่านฟรี)

ตอนที่ 53 เทพ...พระเจ้า

เด็กสาวนั่งกอดแขนที่ซีดเซียว เสียงสะอื้นจากความโศกเศร้าแผ่กระจายไปทั่วทั้งโกดัง แฝงความเห็นใจและความน่าสงสารไว้ให้กับผู้ที่พบเห็น

บาดแผลที่ถูกยิงเลือดไหลเลอะชุดที่สวมใส่ไปครึ่งร่างกาย แต่ความรู้สึกตอนนี้ราวกับมีเพียงน้ำตาที่หยดจากดวงตาอาบล้างทั้งจิตวิญญาณให้ตกตายทั้งเป็น รูกระสุนจากบาดแผลที่ถูกยิงเข้าด้านหน้าทะลุด้านหลังจนเป็นรูขนาดใหญ่กำลังสมานตัวสร้างเนื้อเยื่อขึ้นมาใหม่ด้วยความเร็วสูงจนแผลแห้งตกสะเก็ดหลุดร่วง ลอยถลอกและฟกช้ำฟื้นฟูจนผิวกลับมาขาวเรียบเนียนอ่อนนุ่มดั้งเดิม

ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นนี้ปรากฏในสายตาของกลุ่มคนแก๊งมาเฟียผู้หยาบกระด้างที่จดจ่อดูภาพเหตุการณ์ด้วยความเหลือเชื่อ เป็นครั้งแรกที่เห็นกระบวนการจากคนธรรมดากลายเป็นเหนือมนุษย์ที่พวกมันเฝ้าฝันถึง ทำให้ทั้งอิจฉาและโล�

“ก็แค่กลายเป็นเหนือมนุษย์ นี่เป็นกระบวนการทั่วไปในการเกิดร่างใหม่ ดีจะได้ไม่ต้องพาไปรักษาให้เสียเวลา เข้าไปจับแล้วเอาโซ่มามัดไว้!” หัวหน้าใหญ่ค่อนข้างหงุดหงิด โบกมือสั่งลูกน้อง

คนที่อยู่โดนสั่งคือกรูมัส เป็นหัวหน้ากลุ่มมาเฟียของ 12 หัวหน้ากลุ่มในแก๊งวีตัส เนื่องจากทริสนอนน้ำลายฟูมปากอาการเป็นตายไม่ทราบ โดยมีรองหัวหน้าในกลุ่มตัวเองเข้ามาดูอาการอยู่ด้านหลัง

“หัวหน้าสั่งแล้ว ทำเร็วเข้าสิ!” กรูมัสถลึงตาใส่ลูกน้องที่ยืนดูอย่างโง่งมไม่ยอมขยับ กรูมัสค่อนข้างจะตื่นเต้นที่ได้จับกุมตัวเหนือมนุษย์เป็น ๆ เพราะส่วนใหญ่เมื่อเจอเหมือนมนุษย์พวกเขาต้องก้มหัวใหญ่

กรูมัสเหลือบมองหัวหน้าใหญ่แวบหนึ่ง

หนึ่งในสองลูกน้องมาเฟียเกลี้ยงกันไปมาสุดท้ายไปตกอยู่ยังลูกน้องเด็กใหม่ที่อยู่ภายใต้สังกัดของทริส แต่เมื่ออยู่ที่นี่ทุกคนก็ต้องเชื่อฟังหัวหน้าใหญ่ ไม่มีทางเลือกมาเฟียหนุ่มเดินเข้าไป ก่อนจะยื่นมือไปจับไหลของเด็กสาว

“ลุกขึ้น...”

กล่าวยังไม่ทันจบประโยคในตอนนั้นมาเฟียหนุ่มก็รู้สึกว่ามีมือยื่นมาจับใบหน้าไว้ เป็นมือเล็กขาวของเด็กสาว ทุกคนงุนงงว่าเด็กสาวจะทำอะไร แต่ในชั่วพริบตาอยู่ ๆ ร่างกายของมาเฟียก็มีหยดน้ำไหลซึมออกมาจากรูขุมขนทั้งร่าง

“เหงื่อแตก” กรูมัสคิดว่ามาเฟียหนุ่มกลัวจนเหงื่อแตก แต่ยิ่งเวลาผ่านไปก็ยิ่งผิดปกติ น้ำไหลออกจากร่างกายของมาเฟียหนุ่มก่อนจะรวมกันเป็นหยดน้ำเหนือหัวของเจน

“พลังพรสวรรค์ เธอปลุกพลังพรสวรรค์ขึ้นมาได้พร้อมกับกลายเป็นเหนือมนุษย์” ครั้งนี้ใบหน้าของหัวหน้าใหญ่ตื่นตระหนกขึ้นมาแล้วจริง ๆ

“รีบเข้าไปหยุดเธอไว้ ไม่ฉันเอง” หัวหน้าใหญ่ลงมือด้วยตัวเอง เขาพุ่งเข้าไปจะโจมตี แต่มวลน้ำกับรวมกันเป็นบอลน้ำและตอบโต้กลับไป

ดวงตาหัวหน้าใหญ่เบิกกว้างรีบยกเขาแขนขึ้นมากัน

ตูม!

บอลน้ำปะทะเข้าไปที่ร่างกายของหัวหน้าใหญ่เต็มแรงส่งผลให้ตัวลอยกระเด็นไปกระแทกกับโต๊ะเสียงดังโครมคราม ท่ามกลางแววตาตื่นตกใจของลูกน้อง

“เป็นได้ยังไง แข็งแกร่งตั้งแต่เริ่มต้น” หัวหน้าใหญ่ตกใจกับพลังโจมตีเมื่อครู่นี้มาก ถึงจะไม่ทำให้บาดเจ็บหนัก แต่ก็สามารถบอกได้ว่าเจนแข็งแกร่งไม่แพ้ตัวเอง

ตุบ!

ท้ายที่สุดร่างกายมาเฟียหนุ่มก็ที่โดนดึงน้ำออกมาก็กลายเป็นซากแห้งเหมือนมัมมี่หลังล้มลงกับพื้น

บอลน้ำค่อย ๆ วนไปรอบตัว ขณะที่เธอค่อย ๆ ลุกขึ้นยื่น แขนข้างเดียวของเคธี่ที่อยู่บนตักก่อนหน้าตกลงสู่พื้นดังตุบ แต่เจนกลับไม่คิดจะก้มไปมองดู

ในตอนนี้แววตาของเด็กสาวเฉยชาต่อทุกสิ่งกวาดตามองดูมาเฟียทุกคนและไปหยุดอยู่ที่หัวหน้าใหญ่

หัวหน้าใหญ่ที่เผลอไปสบตาเจนกลับสั่นด้วยความหวาดกลัว มันไม่ใช่เพราะเจนแข็งแกร่ง แต่เป็นความรู้สึกของราชาผู้มองดูขอทาน ที่สามารถตัดสินชีวิตและความตายได้ตลอดเวลา

จนถึงขนาดที่หัวหน้าใหญ่เห็นภาพหลอนจนเขาอยากจะคุกเข่าก้มหัวด้วยความนอบน้อม

เพี๊ยะ!

เสียงตบหน้าดังชัดเจน เป็นมือของหัวหน้าใหญ่ที่ตบหน้าตัวเองเพื่อเรียกสติ สัญชาตญาณในการต่อสู้ทำให้เขาทำแบบนั้น

“แกเป็นใคร” หัวหน้าใหญ่กัดฟันลุกขึ้นยืนตะโกนเสียง เขาไม่รู้ว่าทำไมตัวเองถึงถามไปแบบนั้น เพียงแต่แค่รู้สึกว่าเด็กสาวคนนี้ไม่ใช่เด็กสาวคนก่อนหน้าก็เท่านั้น

เจนกะพริบตามอง แต่กลับไม่สนใจจะกล่าวคำพูด เหมือนมนุษย์ที่จะบี้มดแล้วทำไมต้องสนทนากับมด

เธอเพียงแค่ยกมือขึ้นมา ก่อนจะกระดิกนิ้วเบา ๆ บอลน้ำก็พุ่งไปโจมตีใส่หัวหน้ามาเฟียอีกครั้ง หัวหน้ามาเฟียรีบกระโดดหลบ ก่อนจะตะโกนสั่ง

“ยืนทำอะไรอยู่ ยิงมันเลย”

“ฆ่ามัน” กรูมัสชักปืนคนแรง แต่เขาก็พบว่าเจนหายไปแล้ว

ลูกน้อยต่างเล็กปืนมาที่ตัวเอง ทำให้กรูมัสสังหรณ์ใจรู้สึกว่ามีคนอื่นด้านหลัง พอจะหันกลับไป ก็พบว่ามือเด็กสาวจับใบหน้าของตนจากทางด้านหลัง ก่อนจะบิดหัวเขาอย่างรุนแรง

กรอบ!

เสียงกระดูกคอแตกหัก หัวหันกลับไปด้านหลัง ดวงตาที่เบิกกว้างมองเห็นหญิงสาวแววตาเรียบเฉยมองตัวเขาราวกับเป็นเพียงสิ่งไร้ค่าที่ไม่คู่ควรจะสนใจ

ตัวของกรูมัสล้มลง ก่อนจะมีมวลน้ำถูกดึงออกมา

มาเฟียคนอื่น ๆ ต่างมีสีหน้าแตกตื่นพากันกระหน่ำยิงสาดกระสุนใส่ไม่ยั้ง ก้อนน้ำที่ออกมาจากตัวของกรูมัสกลายเป็นผืนน้ำบาง ๆ ขวางกันปกป้องร่างกายจากกระสุนที่หญิงสาวหลบไม่พ้น

เธอเดินเข้าไปต่อใส่มาเฟียอีกคน หมัดทะลุเข้าหัวใจก่อนมือจะดึงออกมา เลือดที่เลอะมือกลับไหลออกไปราวกับไม่กล้าทำให้มือนั้นแปดเปื้อนมลทิน

เจนเคลื่อนไหวหลบและฆ่ามาเฟียด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว มาเฟียคนธรรมดาไม่อาจจะต่อต้านความแข็งแกร่งของเธอได้

“บัดซบตาย!” หัวหน้าใหญ่ไม่มีทางยินยอมให้เจนทำอะไรตามใจชอบ เขาวิ่งเข้ามาต่อสู้กันตัวต่อตัวกับเธอ พร้อมทั้งพลังพรสวรรค์ลมหายใจกรดพ่นเข้าใส่อาศัยชิงความได้เดียว

เจนชะงักเล็กน้อยหยุดมือถอยออกมาจากลมหายใจกรด

หัวหน้ามาเฟียแสยะยิ้มที่เห็นว่าเจนนั้นกลัว แต่พอเห็นว่าแววตาของเจนนั้นสงบนิ่งก็ทำให้เกิดความกลัวขึ้นมาอีกครั้ง

เสียงดังจากปืนทำให้มาเฟียเกือบร้อยคนที่คิดจะเอาไว้รับมือกับลุค ก็พาวิ่งเข้ามาในโกดังก่อนจะเห็นภาพการตายของมาเฟียคนอื่น ๆ ที่นอนตายอย่างสยดสยอง

“ยอมซะแล้วฉันจะไม่ทำอะไรเธอ” หัวหน้าใหญ่เริ่มเจรจาต่อรอง เมื่อเห็นว่าลูกน้องเข้ามาล้อมตัวของเจนไว้

เจนยังคงมองด้วยสายตาเฉยชา เหมือนทุกคนเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตต่ำชั้นกว่า เธออ้าปากเล็ก ๆ ก่อนจะเอ่ยออกมาคำหนึ่ง

“มีธาตุสายฟ้า”

หัวหน้าใหญ่งงกับคำพูดแรกของเธอ เช่นเดียวกับที่มาเฟียคนอื่น ๆ ก็ไม่เข้าใจ

เจนยื่นมือไปหาปลั๊กไฟที่กำแพง ตอนนั้นเหมือนมีคำบัญชากระแสไฟฟ้าก็หลั่งไหลออกมาเป็นรูปร่างคล้ายเส้นใยที่สวยงามพุ่งเข้าไปที่ตัวของเจน ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วมากไฟฟ้าดูดเข้าไปในร่างของเด็กสาวอย่างไม่หยุด

ทุกคนพากันถอยหนีด้วยความหวาดกลัว

“มันเกิดอะไร” นี่เป็นคำถามแรกก่อนจะตามมาด้วยว่า “เธอคืออะไร”

กระแสไฟฟ้าไม่ได้ทำร้ายเจน แต่กลับรวมเข้าไปในร่างกายของเธอและปลดปล่อยสนามไฟฟ้าขนาดใหญ่รอบตัวที่ทำให้ไม่มีใครสามารถเข้าไปไกลได้ แม้แต่หัวหน้าใหญ่ก็ไม่กล้าลอง

มีมาเฟียบางคนหวาดกลัวจนถึงยกปืนขึ้นมายิงใส่ แต่กระสุนไม่อาจจะผ่านสนามไฟฟ้าเข้าไปได้ ไฟถูกดึงดูดเข้าไปในร่างมากขึ้นเรื่อย ๆ หลอดไฟทั้งหมดพากันลัดวงจรระเบิดแตกกระจายกันไม่หยุด ทุกคนก้มหัวหลบเศษหลอดไฟที่ตกลงมาจากด้านบนของโกดัง

ความวุ่นวายแผ่ขยายไปทั่วทั้งบริเวณไฟฟ้าตึกใกล้เคียงจนถึงห่างไกลออกไปถูกดูดเข้ามาในร่างเจนมากขึ้นจนกระทั่งขยายไปเกือบทั้งเขต 5 และขยายไปทั่วทั้งเมือง ไฟฟ้าดับทั้งเมืองสร้างความโกลาหลให้กับเมืองปลายฝนเป็นอย่างมาก

ใบหน้าของหัวหน้าใหญ่ซีดเซียวเมื่อแสงจากกระแสไฟฟ้าที่ร่างของเด็กสาว ซึ่งลอยอยู่ใจกลางของโกดังกำลังมองดูมัน

“เทพ...พระเจ้า” หัวหน้าใหญ่พึมพำออกมาได้เพียงประโยคเดียว

เจนที่มีแววตานิ่งเฉยก็ชี้นิ้วไปที่มัน เพียงเศษเสี้ยวของความรู้สึกกระแสไฟฟ้าก็ปลดปล่อยออกมาจากปลายนิ้วพุ่งไปกระแตกใส่ร่างของหัวหน้าใหญ่ ก่อนจะโดนแผดเผาด้วยไฟฟ้ามหาศาลทั้งเป็น

“อ๊ากกก...” หัวหน้าใหญ่ร่างกายชักเกร็งโดนและเผาไหม้ เสียงร้องโหยหวน ผิวหนังไหม สมองที่โดนเผาทนแรงอัดไม่ไหวขยายตัวระเบิดเบ้าตาออกมาจนลูกกระตาที่ไหม้เกรียมแตกกระจาย

ฉากเหล่านี้สร้างความหวาดกลัวฝังลึกลงในจิตใจของมาเฟียที่เหลืออยู่ จนสิ้นความคิดต่อสู้ มีแต่พากันวิ่งแตกตื่นหลบหนี

เจนกวาดตามองทุกคน ก่อนจะยิงกระแสไฟฟ้าออกมาจากนิ้วมือทุกนิ้วเผามาเฟียร่างแล้วร่างเล่าจนตายอนาถกลายเป็นเถ้าถ่านไม่มีเหลือ

กระแสไฟฟ้าที่รุนแรงยังเผาทำลายโกดังจนเพลิงลุกไหม้โหมท่วมทั่วโกดัง เพลิงดึงดูดความสนใจของผู้คนและมาเฟียคนอื่น ๆ ที่ยังไม่ได้เข้าไปด้านในและก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปด้วย

...

ลุคในตอนนี้นั่งอยู่บนรถกับโดโนแวนที่เหยียบคันเร่งเต็มกำลัง แต่ก็ต้องเบรกกะทันหัน เพราะไฟดับทำให้สัญญาณไฟทั่วทั้งบริเวณใช้งานไม่ได้ อีกทั้งอยู่ ๆ หลอดไฟก็พากันระเบิดอย่างรุนแรง ทำเอาชาวเมืองพากันแตกตื่น รถแต่ละคนพากันเสียหลักจนกระระนาว ก่อนจะจอดหยุดมองดูว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

ผู้คนพากันคิดว่ามีมอนสเตอร์บุกโจมตี ก่อนจะพบว่าไม่ได้เกิดเรื่องแค่เขตนี้ แต่เป็นไฟฟ้าดับทั้งเมือง พวกเขาพยายามโทรแจ้งตำรวจ แต่ทุกสายกลับเต็มจนโทรไม่ติด

“เกิดอะไรขึ้น” โดโนแวนมองออกจากในรถด้วยความวิตกกังวล

ลุครู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี เมื่อมองดูสถานการณ์รอบตัว เพราะอีกไม่ไกลก็ถึงท่าเรือแล้ว แต่อยู่ ๆ ก็เกิดเรื่องขึ้น

“เปิดประตูฉันจะวิ่งไปเอง” ลุคบอกกับโดโนแวน

โดโนแวนรีบปลดล็อกลุคเปิดประตูและกระโดดขึ้นไปบนหลังคารถ เขาเห็นว่าทั้งถนนมีรถขวางอยู่ทั้งหมด นอกจากแสงไฟของรถและโทรศัพท์ก็ไม่มีแสงจากหลอดไฟในเมืองเลย

ลุคกระโดดไปตามหลังคารถวิ่งด้วยความเร็วสูง หลายคนลงมาจากรถพากันมองว่าใครกำลังวิ่งบนหลังคา ลุคมองเห็นผู้คนออกจากรถมามองดูกันอยู่เต็มไปหมด ก่อนจะชี้ไปยังทิศทางหนึ่ง

เป็นแสงสว่างมาจากทางท่าเรือ

“ไฟไหม้” ลุคหายใจไม่ทั่วท้องวิ่งเท่าที่จะมีแรง ในที่สุดเขาก็มาถึงสถานที่เกิดเหตุเพลิงไหม้อยู่ติดกับอาคารผับหลังหนึ่งที่ผู้คนพากันวิ่งหน้าตาแตกตื่นออกมา

ในบรรดานักท่องเที่ยวและนักดื่ม มีพวกที่แต่งตัวเหมือนมาเฟียปะปนมาด้วย พวกนั้นพยายามวิ่งไปที่โกดังข้าง ๆ ที่เกิดไฟไหม้และใช้ถังดับเพลิงเท่าที่จะหาได้ดับไฟ แต่น่าเสียดายที่มันไม่มีทางดับไฟที่รุนแรงนี้ได้แม้แต่นิดเดียว

ลุคหมายหัวคนพวกนี้ในทันที ก่อนจะเข้าไปจัดการหนึ่งในพวกมัน

“อ้า!” มาเฟียคนนั้นโดนเตะจนลงไปนอนกับพื้น ทำให้มาเฟียคนอื่น ๆ หันมาชักปืนยิงใส่ลุค

คนอื่น ๆ ที่เห็นว่าจะมีการยิงกันพากันวิ่งหนีไปหาที่หลบ

ลุคแววตาเย็นชาชักดาบไล่ฟันพวกมันในทันทีมือมาเฟียที่ถือปืนโดนตัดขาดอย่างไร้ความปรานี คนอื่น ๆ โดนเตะจนนอนสลบไม่ก็ตายอยู่รอบบริเวณ ไม่มีทางสู้เขาได้เลย

“เด็กสาวที่พวกแกจับมาอยู่ที่ไหน” ลุคเลือกหนึ่งในมาเฟียที่ยังมีสติ เหยียบเข้าไปที่ขาของมันจนหัก

“อ๊ากกก....อยู่...อยู่ด้านในนั้น” มาเฟียชี้เข้าไปที่โกดังที่เกิดไฟลุคไหม้

ลุคหันไปกระทืบมันหน้าจนสลบ ก่อนจะรีบวิ่งเข้าไปด้านในเพลิงตามเส้นทางที่ยังพอจะฝ่าเข้าไปได้ พอเข้าไปด้านในเขาก็เห็นว่าเจนกำลังยืนอยู่ในกลางโดยมีซากศพที่ไหม้เกรียมเกือบร้อยคนตายอยู่รอบตัวเธอ

“เจน” ลุครีบวิ่งเข้าไปด้วยความเป็นห่วง เพราะเพลิงโหมลุกไหม้แรงขึ้นเรื่อย ๆ แต่ยังไม่ทันที่จะเข้าไปถึงตัวเด็กสาวก็หันหน้ามามองลุคด้วยแววตาเรียบเฉย ไม่ได้รู้สึกยินดีหรือผิดหวังที่พบกับลุค ทำราวกับเธอไม่รู้ว่าเขาเป็นใครด้วยซ้ำ

เจนยกมือขึ้นยิงกระแสไฟฟ้าใส่ลุคทันที