ตอนที่ 16 : พาเฉียวหรูหยุนออกมาให้ห่างจากตระกูลฉิน (อ่านฟรี)
เฉียวหรูหยุน รู้สึกประหลาดใจเมื่อเธอเห็นจินเหนียงที่นี่ “เวลานี้เจ้าควรอยู่ที่ลานล่าไม่ใช่หรือ แล้วเหตุใดจึงมาอยู่ที่นี่ได้?”
เฉียวจินเหนียงกล่าวว่า "ข้าไม่รู้จักใครเลย และข้าก็ไม่รู้วิธีล่าสัตว์ด้วย ข้านั่งเบื่อมาทั้งวันแล้วเจ้าค่ะ ดังนั้นหลังจากได้รับสารจากคนในตระกูลฉิน ข้าจึงมาที่นี่พร้อมกับองค์หญิงเจ้าค่ะ แล้วเหตุใดท่านพี่จึงซูบลงไปถึงเพียงนี้ล่ะเจ้าคะ”
แม่นมที่อยู่ข้างๆร้องไห้ “ช่วงนี้นายหญิงไม่กินหรือดื่มเลยเจ้าค่ะ ท่านหมอเพิ่งบอกว่านายหญิงอาจจะอยู่ได้อีกไม่กี่วันเจ้าค่ะ…”
องค์หญิงฟู่ลู่กล่าวด้วยดวงตาแดงก่ำ “สะใภ้ฉิน ข้าไม่ควรพูดคำเหล่านั้นกับเจ้าในวันนั้นเลย ข้าแค่อยากจะเยาะเย้ยฉินเมียวเหมี่ยวเท่านั้น ข้าไม่ได้หมายความเป็นอย่างอื่น...”
เมื่อเห็นเฉียวหรูหยุนที่เหลือเพียงหนังหุ้มกระดูก องค์หญิงฟู่ลู่ก็รู้สึกผิดอย่างยิ่ง
เฉียวหรูหยุน พูดด้วยดวงตาหมองคล้ำ “องค์หญิง พระองค์ไม่ต้องตำหนิพระองค์เองหรอกเพคะ หม่อมฉันไม่รู้ว่าตัวเองได้ยินคำพูดเดิมๆพวกนี้มากี่ครั้งแล้ว ต่อให้ท่านจะไม่พูด แต่ผู้อื่นก็พูดอยู่ดี”
เมื่อมองดูท่าทางกังวลของเฉียวหรูหยุน เฉียวจินเนียงก็กล่าวว่า "ทำไมท่านต้องใส่ใจคำพูดของคนเหล่านั้นด้วย พี่สาว? ท่านกำลังตำหนิท่านแม่และท่านพ่อที่มีต้นกำเนิดที่ต่ำต้อยงั้นหรือ?
“ถึงพวกเขาจะไม่ใช่ขุนนาง แต่พวกท่านก็ปฏิบัติต่อข้าเป็นอย่างดี ข้าจะไม่ยอมให้ใครมาดูถูกพวกเขาหรือท่านได้...
“หากแม้แต่ท่านก็ยังดูถูกพวกเขา ท่านพ่อท่านแม่บุญธรรมบนสวรรค์จะเศร้าโศกเสียใจเพียงไร”
เฉียวหรูหยุน พูดด้วยเสียงแผ่วเบา “ข้าไม่เคยดูถูกพวกเขา…”
เฉียวจินเหนียง เช็ดน้ำตาของเฉียวหรูหยุน “อย่าเศร้าไปเลย พวกเขาไถ่ตัวเองจากการเป็นทาสมานานแล้วนะเจ้าค่ะ พวกท่านยังไม่เคยดูถูกตัวเองเลย เช่นนั้นพี่สาวก็อย่าได้สนใจเรื่องชาติกำเนิดให้มากนัก
“ถ้าท่านไม่กินหรือดื่มอะไรเลยแบบนี้ หมายความว่าท่านกำลังทำร้ายตัวเองอยู่
“ถ้าท่านพ่อท่านแม่เห็ท่านเป็นแบบนี้ พวกท่านบนสวรรค์คงทั้งเสียใจและเป็นห่วงท่านมากแน่ๆ”
เฉียวหรูหยุน พูดอย่างขมขื่น “จินเหนียง เจ้ายังไม่ได้แต่งงาน ดังนั้นเจ้าไม่เข้าใจความยากลำบากของผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว…”
“ขอบใจเจ้าที่มาเยี่ยมข้า แต่เจ้าควรกลับไปที่ภูเขาทางเหนือให้เร็วที่สุด!”
เฉียวจินเหนียง ขมวดคิ้วและถามว่า “คนในตระกูลฉินรังแกท่านหรือ”
“ท่านเป็นลูกสาวคนโตของจวนหวังอันหยวน ซึ่งได้รับการบันทึกไว้ในลำดับวงศ์ตระกูลของพวกเรา และยังเป็นภรรยาของลูกชายคนโตของพวกเขา ถ้าพวกเขากล้ารังแกท่าน จวนของหวังอันหยวนจะทวงความยุติธรรมให้กับท่านอย่างแน่นอน!”
ทันทีที่เฉียวจินเหนียงพูดเช่นนั้น ผู้หญิงคนหนึ่งก็เข้ามาจากข้างนอก
“ว้าว บุตรสาวที่แท้จริงของจวนหวังอันหยวนช่างพูดเก่งเสียจริง!”
“ลูกพี่ลูกน้องของข้าควรจะแต่งงานกับคุณหนูใหญ่ที่แท้จริงของจวนหวังอันหยวน แต่ตอนนี้เฉียวหรูหยุน นางเป็นใครกัน”
เมื่อเห็นผู้หญิงคนนี้สวมผ้าไหมและประดับอัญมณี เฉียวจินเหนียงคาดว่านางคงไม่ใช่คนรับใช้ในจวนฉิน
เฉียวหรูหยุน ลุกขึ้นนั่งด้วยความยากลำบากและถามว่า “เจ้ามาทำอะไรที่นี่? เจ้าไม่รู้หรือว่าตัวเองเป็นใคร? ใยจึงกล้ามาสร้างปัญหาที่นี่”
หยูซุยทำความเคารพโดยไม่แสดงความเคารพและกล่าวว่า “นายหญิง ท่านยังคิดว่าตัวเองเป็นบุตรสาวของท่านหวังอยู่อีกหรือ? ทั้งๆที่ท่านไม่ได้มีค่าอะไรเลยนอกจากเป็นลูกสาวของคนรับใช้…”
เฉียวจินเหนียงลุกขึ้นและถามว่า “เจ้าเป็นอนุของพี่เขยข้างั้นหรือ”
หยูซุยพูดอย่างเย่อหยิ่ง “ข้าเป็นบ่าวอุ่นเตียงของคุณชาย!”
เฉียวจินเหนียงหัวเราะเบาๆเมื่อได้ยินคำว่า "บ่าวอุ่นเตียง"
หลายปีที่ผ่านมา ผู้คนมากมายพยายามเกลี้ยกล่อมให้ท่านพ่อบุญธรรมของเธอหาอนุใหม่เพื่อให้กำเนิดลูกชายเพื่อสืบทอดกิจการของครอบครัว แต่ท่านพ่อบุญธรรมของเธอปฏิเสธ
ท่านบอกว่าไม่จำเป็นต้องทำลายชีวิตของหญิงสาวที่ไร้เดียงสา
เฉียวจินเหนียงยังเด็กมากในตอนนั้น หลังจากได้ยินท่านพ่อบุญธรรมพูดเช่นนั้น เธอจึงไปถามเพื่อนคนหนึ่งของเธอ คุณหนูเซี่ย ว่าอนุคืออะไร
ตระกูลเซี่ย เป็นหนึ่งในตระกูลที่มีอำนาจมากที่สุดในหลินอัน และ คุณหนูเซี่ยได้รับการสอนวิธีจัดการเรื่องภายในบ้านตั้งแต่เธอยังเด็ก
คุณหนูเซี่ยชอบขนมอบที่เธอทำ ดังนั้นเธอจึงไม่เคยตระหนี่ที่จะสอนความรู้ประเภทนี้ให้กับเฉียวจินเหนียง เธออธิบายให้ฟังถึงความแตกต่างระหว่างอนุกับบ่าวอุ่นเตียง
อนุยังมีสถานะเป็นเจ้านายไม่มากก็น้อย ในขณะที่บ่าวอุ่นเตียงยังคงมีสถานะเป็นบ่าวอยู่ และเจ้านายของนางก็สามารถฆ่านางได้
ในจวนของหวังฉินบ่าวอุ่นเตียงคนหนึ่งกล้าพูดกับนายหญิงเช่นนี้ หากไม่ใช่เพราะเจ้านายของจวนคนอื่นดูถูกพี่สาวของเธอ บ่าวจะกล้าทำเช่นนี้ได้หรือ?
เฉียวจินเหนียงไม่สามารถทำอะไรในจวนของหวังฉินได้ และเธอไม่มีอำนาจที่จะทำเช่นนั้น
แต่ถ้าเธอต้องรออีกสองวันเพื่อให้ฮูหยินกลับมา เฉียวหรูหยุนจะต้องถูกทรมานจนตายอย่างแน่นอน
เฉียวจินเหนียงเดินไปหาองค์หญิงฟู่ลู่และกระซิบกับนางว่า “องค์หญิงเพคะ ถ้าพระองค์ทรงช่วยหม่อมฉัน หม่อมฉันจะมอบห้องส่วนตัวที่ดีที่สุดในศาลาเลิศรสให้ท่าน และเครื่องดื่มทั้งหมดจะไม่คิดค่าใช้จ่ายสำหรับพระองค์เพคะ”
องค์หญิงฟู่ลู่เดาได้ว่าธุรกิจของโรงเตี๊ยมต้องดีมากด้วยทักษะการทำอาหารของเฉียวจินเหนียง นอกจากนี้ เธอยังมีส่วนร่วมในโศกนาฏกรรมของเฉียวหรูหยุน
“ข้าไม่ได้เจอหรูหยุนมานานแล้ว และข้าก็คิดถึงนางจริงๆ และจวนองค์หญิงของข้าไม่มีแขกในวันนี้ ดังนั้นข้าต้องการเชิญนางไปเป็นแขกที่จวนองค์หญิง!”
เฉียวหรูหยุนมองไปที่องค์หญิงองค์หญิงฟู่ลู่ด้วยความตกใจแต่เฉียวจินเหนียงพยักหน้าให้เธอ
องค์หญิงฟู่ลู่มีอิสระและเอาแต่ใจมาโดยตลอด ซ้ำยังเป็นศัตรูคู่อาฆาตกับคุณหนูฉิน ดังนั้นหากเธอจะทำอะไรลงไป คนในตระกูลฉินก็จะไม่มีใครแปลกใจ
สาวใช้ตัวน้อยรีบไปที่ลานบ้านของฮูหยินผู้เฒ่าฉิน
ฮูหยินผู้เฒ่ากำลังดื่มยาอยู่ เมื่อเห็นสาวใช้ตัวน้อยวิ่งเข้ามา นางก็ตะคอกว่า “สำรวมกิริยาของเจ้าด้วย! ฉินหรูหยุน ตอนนี้นางเป็นอย่างไรบ้าง”
ณ ตอนนี้ฉินชูและหวังอันหยวนไม่ได้อยู่ที่ฉางอันดังนั้นนี่จึงเป็นเวลาที่ดีที่สุดที่จะทำให้เฉียวหรูหยุนตาย
มันเป็นความอัปยศสำหรับตระกูลฉินที่จะให้บุตรสาวของทาสขึ้นมาเป็นฮูหยินฉินคนต่อไป!
สาวใช้ตัวน้อยโค้งคำนับและพูดว่า “นายหญิง องค์หญิง องค์หญิงฟู่ลู่ต้องการพานายหญิงน้อยออกไปเจ้าค่ะ!”
“องค์หญิงฟู่ลู่? ทำไมนางถึงอยู่ที่นี่ได้? แล้วทำไมนางต้องมาพาฉินหรูหยุนออกไป”
ประกายดุร้ายฉายผ่านดวงตาของฮูหยินผู้เฒ่าฉิน เฉียวหรูหยุนกำลังจะตายอยู่แล้ว ถ้าหยูซุยไปยั่วโมโหเธอทุกวัน กว่าคนในจวนหวังอันหยวนจะมา เธอก็ไม่มีชีวิตอยู่แล้ว
แม้ว่าคนในจวนหวังอันหยวนจะต้องเอาเรื่องพวกเธออย่างแน่นอน แต่เธอก็สามารถพูดได้ว่า เฉียวหรูหยุนตายเพราะเธอถูกกดดันเกินกว่าที่จะกินและดื่ม และการตายของเธอไม่เกี่ยวข้องกับจวนของหวังฉิน
แม้ว่าจวนหวังอันหยวนจะโกรธ แต่ก็ไม่มีหลักฐานที่จะทำอะไรตระกูลฉินได้
ฮูหยินผู้เฒ่ารีบยืนขึ้นพร้อมไม้ค้ำ เธอพยายามที่จะหยุดองค์หญิงฟู่ลู่ แต่องค์หญิงฟู่ลู่รวดเร็วมาก นางพาเฉียวหรูหยุนขึ้นรถม้าของเธอแล้ว
พูดตามตรง นางนำรถม้ามาจอดตรงหน้าลานของฉินหรูหยุนโดยตรง
หลังจากขึ้นรถม้าแล้ว องค์หญิงฟู่ลู่ถามเฉียวจินเหนียงว่า "เจ้าจะให้ข้าพาหรูหยุนไปที่วังองค์หญิงจริงๆเหรอ"
เฉียวจินเหนียง กล่าวว่า "ไม่แน่นอนเพคะ นางเพิ่งแท้งลูก พระมารดาของพระองค์อาจคิดว่านางจะนำโชคร้ายมาสู่จวนองค์หญิง ดังนั้นพระองค์โปรดวนรอบจวนองค์หญิงเพื่อให้คนในตระกูล ฉินเชื่อว่านางอยู่ในจวนองค์หญิง จากนั้นส่งนางไปที่จวนหวังอันหยวนของกระหม่อมเถิดเพคะ”
องค์หญิงฟู่ลู่กล่าวว่า “ข้าไม่คิดว่านางจะนำโชคร้ายมาให้ เสด็จพ่อเสด็จแม่ของข้าก็เช่นกัน”
เฉียวหรูหยุนพูดอย่างไร้เรี่ยวแรงว่า "น้องสาว ทำไมเจ้าถึงพาข้าออกจากตระกูลฉินล่ะ"
เฉียวจินเหนียง กล่าวว่า "ท่านยังคิดไม่ได้อีกหรือ? ท่านกำลังป่วยหนัก แต่แม้แต่บ่าวอุ่นเตียงก็ยังกล้ามาเยาะเย้ยท่าน และแม่นมของท่านก็ไม่สามารถตอบโต้ใดๆได้เลย
“ถึงแม้อากาศตอนนี้จะไม่หนาวแล้ว แต่ในตอนกลางคืนก็ยังมีลมหนาวอยู่ ท่านเพิ่งแท้งลูก แต่หน้าต่างและประตูในห้องของท่านถูกเปิดกว้างจนหมด
“ท่านเพิ่งแท้งลูกซ้ำยังกินอะไรไม่ได้เลยในช่วงนี้ ที่แย่กว่านั้นคือ นางบำเรอผู้นั้นยั่วยุและเยาะเย้ยท่านทุกวัน ในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ ท่านจะอดทนได้นานแค่ไหนกัน?
“ถ้าท่านไม่ไปในตอนนี้ เมื่อท่านแม่กลับมา ข้าเกรงว่าสิ่งที่รอท่านแม่อยู่คงจะเป็นศพของท่านเป็นแน่เจ้าค่ะ”
องค์หญิงฟู่ลู่พูดด้วยความประหลาดใจ: “นี่ นี่… จะเป็นไปได้อย่างไร”
"เจ้ารู้ได้อย่างไร?"
เฉียวจินเหนียง กล่าวว่า "แม้ว่าข้าจะไม่ได้เติบโตในสกุลใหญ่ แต่ข้าก็เปิดโรงเตี๊ยม เรื่องแบบนี้ไม่ใช่เรื่องแปลกในสกุลใหญ่ในภาคใต้ การต่อสู้กันระหว่างสตรี บางครั้งพวกนางไม่จำเป็นต้องวางยาพิษหรือฆ่าศัตรูด้วยของมีคม พวกนางสามารถใช้เล่ห์เหลี่ยมสกปรกก็สามารถปลิดชีวิตท่านได้แล้ว
“ถ้าตระกูลฉิน นับท่านเป็นสมาชิกในครอบครัวจริงๆ พวกเขาจะปล่อยให้บ่าวอุ่นเตียงมารังแกท่านได้อย่างไร?
“และฉินชูสามีของท่าน ข้าไม่คิดว่าเขาเป็นสามีที่ดีหรอกนะเจ้าคะ! เขากล้าตามใจนางบำเรอเช่นนี้ได้อย่างไร? ผู้ชายทุกคนล้วนแล้วแต่เป็นไอ้สารเลว!”
~สารจากผู้แปล ฮูหยินผู้เฒ่าฉินเรียกหรูหยุนสลับไปมาระหว่างฉินและเฉียวคือสกุลของฝ่ายชายและสกุลเดิมของพี่นางเอกนะคะ ผู้แปล แปลตามต้นฉบับที่นักเขียน เขียนค่ะ~
