เล่นมายคราฟในต่างโลก เล่มที่ 2 บทที่ 29: มนุษย์กิ้งก่าและเขาวงกตใต้น้ำ
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
เล่มที่ 2 บทที่ 29: มนุษย์กิ้งก่าและเขาวงกตใต้น้ำ
.
.
(
(เมล่อน)
)
เรารวมตัวกันในจัตุรัสกับผู้เข้าร่วมการแข่งขันคนอื่นๆ
เราเพิ่งมาถึงจัตุรัสและตอนนี้ก็กำลังสวมใส่【ไอเท็มเวทย์มนตร์พิเศษของเทศกาล】ตราบใดที่ข้าถอดมันออก ข้าจะถูกส่งตัวออกจากเขาวงกตทันทีและถือว่าพ่ายแพ้ไป
อีกอย่างหนึ่งในการแข่งขันสามารถฆ่ากันได้ ข้าค่อนข้างประหลาดใจมาก อย่างไรก็ตาม การฆ่าคนอื่นนั้นขัดต่อคำสั่งของนายท่าน ดังนั้นข้าจึงจะทำให้อีกฝ่ายไร้ความสามารถแทน
การแข่งขันกำลังจะเริ่มขึ้นและวงเวทย์เคลื่อนย้ายใต้ฝ่าเท้าของผู้เข้าแข่งขันก็เปล่งแสงสีทองพราวออกมา
"โว้วววววววววววววว..." คุณออเรเวียดูตกใจมาก
“...เมล่อน เจอกันที่สนามนะ” คุณเกรซกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่ค่อยมีความสุขนัก อาจเป็นเพราะนางรู้ว่าเขาวงกตน้ำเต็มไปด้วยไอน้ำที่นางเกลียดหนักหนา
จากนั้นสายตาของข้าก็เบลอไปหมด
ฟึบ!
ไม่นานหลังจากนั้น แสงสีขาวก็หายไปและการมองเห็นของข้าก็ชัดเจนขึ้นมาก
น่าเสียดายที่อาการวิงเวียนศีรษะอย่างกะทันหันที่ข้ารู้สึกทำให้ศีรษะของข้าปวดมาก
ทักษะเคลื่อนย้ายของคุณเกรซไม่เห็นมีผลข้างเคียงแบบนี้เลย….
…หลังจากผ่านไปหนึ่งนาที อาการวิงเวียนศีรษะก็ยังคงอยู่และจากนั้น ข้าก็ตระหนักว่ามีแรงสั่นมาจากเรือที่อยู่ข้างใต้ข้า
ไม่สิ มันเหมือนแพเล็กๆ ที่ดูอ่อนแอ รู้สึกได้เลยว่ามันจะพังทลายแน่หากมีมอนสเตอร์ถล่มมัน
นี่คือพาหนะที่ผู้เข้าแข่งขันทุกคนจะใช้ในการแข่งขันครั้งนี้จริงหรือ?
ข้าหันศีรษะไปรอบๆ สังเกตเห็นเสาหินทรงลูกบาศก์ขนาดใหญ่สูงตระหง่านตัดช่องน้ำให้กลายเป็นเขาวงกตที่ดูซับซ้อน
เสาหินถูกยืดออกสูง แต่ละจุดพุ่งไปแตะบนเพดานและดูเหมือนว่าไม่มีทางที่จะปีนขึ้นไปได้
ข้านั่งลงและพยายามขยับไม้พาย... ช้าๆ
ทันทีที่ไม้พายถูกนำลงไปในน้ำ ข้ารู้สึกได้ทันทีว่ามีบางอย่างกระแทกไม้พายของข้าอย่างแรง
น้ำตื้นมาก
ถ้าอย่างนั้นคงจะไม่มีใครจมน้ำ ถ้าเรือพลิกคว่ำใช่ไหม?
ข้าเหยียดนิ้วออกไปแตะน้ำ
ข้าหลับตาลง ประสาทสัมผัสทั้งหมดของข้าจดจ่ออยู่ที่ปลายนิ้วของข้า เพื่ออ่านข้อมูลต่างๆ ที่ข้าได้รับจากแรงสั่นสะเทือนของน้ำ
หืม...
ทางขวายี่สิบเมตรมีความรู้สึกเหมือนเรือกำลังเคลื่อนที่เข้ามา
ข้าฟังอีกครั้ง
ห่างจากด้านซ้ายหลัง 10 เมตร มีเสียงไม้กระดานกระทบหิน...
“แคร่ก!” ในเวลาเดียวกันนั้นเอง ก็ได้มีเสียงจากด้านหลังดังขึ้นมา ข้าเอามือพุ่งเข้าไปจับมันที่กำลังบินอยู่กลางอากาศ...ด้วยมือข้างหลังของข้า?
มันคือปลาประหลาดมีปากเต็มไปด้วยเขี้ยวเรียวยาก มีขนาดประมาณฝ่ามือของชายที่โตแล้ว
เจ้าสิ่งนี้คือมอนสเตอร์ในเขาวงกตนี้หรือเปล่า?
ข้าลุกขึ้นยืนถอดรองเท้าบู๊ทใต้ฝ่าเท้าออก จากนั้นก็ใส่รองเท้าเข้าไปใน【กระเป๋าเก็บของ】
เมื่อเท้าของข้าแตะน้ำ น้ำเบื้องล่างก็ได้แข็งกลายเป็นน้ำแข็ง
ความเร็วที่ข้าได้รับจากการพายเรือไม่เร็วเท่ากับยามที่ข้าวิ่งเลย
นายท่านกล่าวว่าหนึ่งในเกล็ดบนเท้าของข้ามีการเอนชานท์【เท้าเยือกแข็ง】อยู่
วิธีการใช้งานของมันคือสามารถทำให้ข้าเดินบนน้ำได้ แต่ก็ยังสามารถใช้ในการต่อสู้ได้ด้วย
นายท่านเคยบอกให้ข้าพยายามอย่าใช้ 【กำไลป้องกัน】 หากคนที่ข้าต่อสู้ด้วยเป็นมนุษย์หรือเผ่าพันธุ์ที่มีความแข็งแกร่งน้อย
แต่ในการแข่งขันนี้ การที่จะได้รับชัยชนะคือต้องมีกุญแจสี่ดอก
สถานที่แข่งขันทั้งหมดสามารถแบ่งออกเป็นสี่ช่วงตึก และมีกุญแจอยู่ในแต่ละช่วงตึก
“นี่! เจอแล้ว!” เสียงผู้ชายได้ดังขึ้นมา
...จากแรงสั่นสะเทือนที่เท้าของนาง นางสามารถวัดได้อย่างคร่าวๆ ว่าเสียงนั้นมาจากหกสิบเมตรไปทางด้านหลังขวาของนาง
พบกุญแจของพื้นที่นี้แล้ว
สิ่งต่อไปที่นางต้องทำคือแย่งมันมาจากใครก็ตามที่มีมันอยู่ในตอนนี้
เพื่อที่จะได้รับหน่วยกิตมากขึ้น ข้าจะได้เริ่มเรียนรู้ทักษะการต่อสู้เวทมนตร์เสียที ในตอนนี้ข้ามีทักษะหลายอย่างที่จะทำให้ข้าสามารถขโมยกุญแจได้อย่างง่ายดาย
ตอนนี้ข้าเห็นตัวคนทั้งหมด ข้าพร้อมจะขโมยมันมาแล้ว
ด้วยเหตุนี้... ข้าจึงสละเรือที่สั่นไหวไว้ข้างใต้ข้า..
กระโดดลงลงไปบนน้ำแข็งที่ก่อตัวขึ้นในทันที ทำให้ข้ามีจุดรองรับ ดังนั้นข้าจึงวิ่งเข้าไปในทางเข้าเขาวงกตทางหนึ่ง
ทว่าข้าเจอทางตัน
ข้าจึงวิ่งไปที่ทางเข้าอื่น
มันเป็นทางตันอีกทางหนึ่ง
ข้าหันไปที่ทางเข้าอื่น
ทางตันอีกทางหนึ่ง
ข้าวิ่งอีกครั้ง
เช่นเดียวกับก่อนหน้านี้ ข้าเจอทางตันอีกทางหนึ่ง
แต่ข้าได้ยินเสียงของผู้เข้าแข่งขันคนอื่นในระยะแปดสิบเมตร
เสียงตะโกนจากก่อนหน้านี้ดึงดูดผู้คนจำนวนมาก
คงเป็นแผนล่อที่จะจัดการคนอื่นสินะ
...ผู้แข็งแกร่งย่อมกลืนกินผู้อ่อนแอ
"หือ!? นั่นมันอะไรกัน!? มีคนกำลังวิ่งบนน้ำ!!!"
คนที่ไม่ใช่เป้าหมายได้ปรากฏตัวต่อหน้าต่อตาข้าพร้อมกับดาบเล่มใหญ่บนหลังของเขา
หมายเลขผู้เข้าแข่งขันคือหมายเลข 1
เมื่อเห็นเหยื่ออยู่ต่อหน้าข้า
ข้าจึงล่า
ปัง!
"โว้วววววววววววววววววววววววววววว"
เมื่อแผ่นไม้ที่ข้าถีบได้กระทบกับกำแพงหิน ก็มีเสียงแตกของเนื้อหินที่ปะทะกัน ในขณะเดียวกัน ข้าก็ยังคงวิ่งต่อไป
มีเสียงต่อสู้ที่ตำแหน่งเดิมที่ข้ารับรู้
...เป้าหมายถูกเปลี่ยนแปลงไปแล้ว
"เจ้าได้กุญแจหรือยัง!?"
"ได้มาแล้วสิ!!"
“งั้นก็... เอามาให้ข้าซะ”
ข้างหน้าข้ามีคนกำลังพูดคุยกันอยู่ แต่ไม่ใช่กลุ่มคนที่มีกุญแจ..
ทว่าหนึ่งในนั้นเห็นข้า
พวกเขาล้วนเป็นเหยื่อ
ข้าจึงล่า
ปัง!
"ว้าว!"
"นั่นมันบ้าอะไรกันเนี่ย!?"
เรือไม้เป็นสิ่งที่จะแตกได้ง่ายที่สุด ดังนั้นข้าจึงเตะเรือของพวกเขาก่อนที่พวกเขาจะรู้ตัว
ทว่าข้าเองก็เพิ่งตระหนักได้ การกระทำของข้าทำให้ตัวของข้าเปียกโชกไปด้วยน้ำ
"กุญแจเป็นของข้า!!"
มีเสียงต่อสู้ดังขึ้นในทางข้างหน้า เป็นเสียงที่เป้าหมายของข้าตกลงไปในน้ำแล้ว... ดูเหมือนว่าเป้าหมายจะเปลี่ยนไปอีกครั้งสินะ
ข้ารีบวิ่งไปข้างหน้า
มันเป็นทางตัน
ข้ารีบวิ่งไปคนละทาง
เป็นทางตันอีกทางหนึ่ง
ระหว่างทาง ข้าก็พบเหยื่อตามทางตันด้วย
ก็เหมือนเช่นเดียวกับก่อนหน้านี้ ข้าล่าพวกเขาทั้งหมด
“แคร่ก!!”
มีเหยื่ออีกคนปรากฏบนทางเข้าของทางตัน
ข้าก็เลยล่าให้หมด
เสียงจาก 70 เมตรทางซ้ายมือของข้า
เหยื่อทั้งสองกำลังต่อสู้กัน โดยไม่รู้ว่าใครควรเป็นเหยื่อที่แท้จริง
พวกเขาล้วนเป็นเหยื่อ
ข้าจึงล่า
"ผู้หญิงคนนั้นที่กำลังวิ่งอยู่บนน้ำเป็นใครกัน!?"
เหยื่อที่ไม่ได้อยู่บนเส้นทางได้เป็นพยานของนักล่า
เขาซ่อนตัวเพื่อไม่เผยร่องรอยของเขาต่อกิ้งก่าสาว ทว่าเขาไม่รู้ตัวเลยว่าผู้ล่าได้มองเห็นเขาแล้ว
ข้าจึงล่าเขา
ครืดด!
ข้าคว้าตัวเหยื่อที่เหลืออีกครึ่งตัว
เหยื่อที่ถูกโยนออกไปไม่ใช่เป้าหมาย แต่นางก็จัดการเขาอยู่ดี
เพราะนางต้องชนะ
หลังจากนั้น ข้าก็วิ่งไปในทิศทางแบบสุ่มๆ
มันเป็นทางตันอีกแล้ว
ข้าไปอีกทางหนึ่ง
มันก็ยังเป็นทางตันอีก
เส้นทางที่เหลือตอนนี้น่าจะชัดเจนแล้ว
น้ำแข็งที่ลอยอยู่บนน้ำบอกเส้นทางแก่ข้า
ไปทางขวาอีกห้าสิบเมตร
ข้าหันไป
ไปข้างหน้าสี่สิบเมตร
ข้าเห็นกระต่าย
ด้านหลังของเขา มีสุนัขจิ้งจอกหลายตัวกำลังไล่ตาม
ทั้งเสือ ทั้งกระต่ายและสุนัขจิ้งจอก ล้วนเป็นเหยื่อของข้า
ข้าล่ามันทั้งหมด
สวัสดี เจ้ากระต่าย
“ได้โปรดส่งกุญแจมาให้ข้าด้วย”
"บัดซบ! เอ้ยย"
แคร่ก!
ในเวลาเดียวกัน ข้าก็คว้ากุญแจที่ห้อยอยู่รอบคอของเขาและเมื่อเขาตกลงไปในน้ำ ข้าก็เอามันออกจากคอของเขา กุญแจอยู่ในมือของข้าแล้ว ข้านำมาห้อยไว้ตรงคอของข้า
ตอนนี้สิ่งเดียวที่ข้าคือไปที่ศูนย์กลางของสนามประลอง เพื่อดูว่ากระต่ายที่เหลือมาถึงหรือยัง หากข้าต้องไปทุกตึกเพื่อล่ากระต่ายเอากุญแจ มันคงลำบากแน่
"หืม...?"
ในขณะนั้นเอง ข้าก็สังเกตเรือที่กำลังลอยน้ำมาแต่ไกล
อา กลิ่นนี้มัน…. มันเป็นกลิ่นของคุณออเรเวีย
...ไม่ใช่เป้าหมายหรือเหยื่อ
ดังนั้นไม่ล่า
มีเสียงน้ำดังมาจากทิศทางหนึ่ง นั่นคือแท่นบูชาตรงศูนย์กลางใช่ไหม?
