บทที่ 415: พ่อ ฉันมีข่าวร้ายจะบอกคุณ(ฟรี)

บทที่ 415: พ่อ ฉันมีข่าวร้ายจะบอกคุณ(ฟรี)

ซอมบี้มีลักษณะเป็นการโจมตีตามอำเภอใจ

ไม่ว่าคุณจะมีกี่คนก็ตาม

มันจะเริ่มโจมตีทันทีที่ตรวจพบคุณ และมันจะไม่หนีหรือหยุด

เมื่อฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งสิ้นชีวิตลงเท่านั้นจึงจะยุติ

โจวเฉียง เปิดใช้งาน [เทคนิคการลอย] บินขึ้นไปบนท้องฟ้า

ในอากาศ โจวเฉียง ไม่ได้สังเกตเห็นสิ่งผิดปกติ

อย่างไรก็ตาม การตายของโกสท์นั้นผิดปกติอย่างแน่นอน

เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วหยิบไฟฉายแรงสูงออกมา

เมื่อเปิดเครื่อง เขาก็ส่องสว่างความมืดเหมือนกลางวัน

อย่างไรก็ตาม ด้วยความผิดหวัง โจวเฉียงก็ยังไม่เห็นร่างซอมบี้สักตัว

สิ่งนี้ทำให้คิ้วของ โจวเฉียง ขมวดคิ้ว

ดูเหมือนว่า โจวเฉียง จะมีความคิดบางอย่าง

"เป็นไปได้ไหมว่า... คือ ผี ที่ผู้รอดชีวิตตามชายฝั่งพูดถึงอยู่เสมอ"

โจวเฉียง ตอบสนองอย่างรวดเร็ว: "ปลุกทุกคน"

ถ้าเป็นผีจริงๆ

ในความมืดนี้มองไม่เห็นเลย

เนื่องจากรูปร่างของมัน เช่นเดียวกับโกสท์ที่เขาสร้างได้ จึงมีความสามารถในการล่องหนได้

มู่เสี่ยวหยู และ จ้าวหมานหมาน ก็ตระหนักถึงความร้ายแรงของสถานการณ์เช่นกัน

ดังนั้นพวกเขาทั้งสองจึงรีบเข้าไปในกระโจมเพื่อปลุกสมาชิกของทีมรวบรวม

ท่ามกลางเสียงอึกทึก ทุกคนตื่นขึ้น

ในวันสิ้นโลก ตามธรรมชาติแล้ว ทุกคนมักจะระวังตัวอยู่เสมอ มักจะนอนหลับในเสื้อผ้าของตน ไม่เคยห่างจากอาวุธของตนเลย

ดังนั้น หลังจากตื่นขึ้นไม่ถึงสามนาที ทุกคนก็ยืนอยู่ในกลุ่มแล้ว

หลัวหลาน สวมชุดเกราะสีม่วงแต่งตัวหรูหราเหมือนเมื่อก่อน

"เกิดอะไรขึ้น?"

เธอเดินเข้าไปหา โจวเฉียง และถามอย่างนุ่มนวล

ชายร่างกำยำของทีมไวโอเล็ตมีอาวุธครบมือ

"สงสัยจะเป็นผี"

โจวเฉียง แสดงความสงสัยของเขา

หลัวหลานตกใจมาก

ชื่อของ ผี เป็นที่รู้จักกันดีในชุมชนชายฝั่ง

ผู้รอดชีวิตเกือบทุกคนรู้เรื่องนี้

แต่ไม่มีใครเคยเห็นมัน

มันเป็นเหมือนตำนานมากกว่า เพราะทุกคนที่เห็นมันล้วนเสียชีวิต

ถ้ามันเป็น ผี โดยเฉพาะในความมืด สถานการณ์จะร้ายแรงมาก

"เราควรทำอย่างไร?"

หลัวหลาน ถามเบา ๆ

เธอไม่ใช่นักบุญ ดังนั้นสิ่งแรกที่เธอคิดคือใช้คนที่ไม่มีความสำคัญเพื่อยับยั้ง ผี

จากนั้นเธอ โจวเฉียง และคนอื่นๆ ก็จะออกไปจากที่นี่ก่อน

ท้ายที่สุดแล้ว ผี ก็เป็นซอมบี้ และตราบใดที่มีผู้รอดชีวิตที่จับมันไว้ มันก็จะไม่ไล่ตามพวกเขา

โจว เฉียงหรี่ตาของเขาและพูดว่า: "ก่อนอื่น เรามาวัดความแข็งแกร่งของมันกันก่อน"

ทุกคนรวมตัวกัน

อเวจี และ หมอแห่งความตาย ยืนอยู่รอบๆ

สุนัขนรกร้อยตัวจากก่อนหน้านี้อยู่ที่ขอบด้านนอก

“บอส หกคนขาดการติดต่อ”

"จากแปดเสายาม มีสามหลังที่ยังไม่ได้ตอบกลับ"

"โม่อี้รายงานทันที

โจวเฉียง พยักหน้า "ไม่ต้องไปยืนยัน และอย่าพยายามค้นหา มันควรจะปรากฏในไม่ช้า"

ผี ยังคงเป็นซอมบี้

เนื่องจากมันเป็นซอมบี้ โจวเฉียงจึงรู้ว่ามีคนจำนวนมากอยู่ที่นี่

ด้วยรัศมีแห่งชีวิตที่หนาแน่นเช่นนี้ มันจะต้องมาอย่างแน่นอน

สิ่งที่ทำให้ โจวเฉียง ปวดหัวก็คือมันอยู่ในสภาพที่ล่องหน

ผู้คนที่รวมตัวกันดูตึงเครียด

มู่เสี่ยวหยู, ชุ่ยหมินหมินและคนอื่น ๆ ต่างจับอาวุธแน่น

สายตาของพวกเขากวาดไปทุกที่

คนที่อ่อนแอกว่าบางคนไม่กล้าแม้แต่จะหายใจเข้าลึกๆ

หัวใจของพวกเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว

หากมีอะไรเกิดขึ้นจริง ความแข็งแกร่งของพวกเขาก็อ่อนแอ ไม่มีการต้านทาน

และพวกเขาจะเป็นคนแรกที่ถูกทอดทิ้ง

โจวเฉียง แขวนไฟไว้รอบ ๆ ทำให้สถานที่สว่างไสวเหมือนกลางวัน

ด้วยวิธีนี้ ทุกคนต่างค้นหาไปรอบๆ ด้วยสายตาที่เบิกกว้าง

หลังจากนั้นสักครู่

สุนัขนรกตัวนอกสุดก็ถูกผ่าครึ่งทันที

จากนั้นหัวของสุนัขนรกก็ถูกเจาะด้วยเหล็กแหลม

ชีวิตของหมานรกตัวนี้ก็ถึงแก่มรณกรรมทันที

โดยไม่มีคำเตือนใดๆ

ไม่มีการต่อต้านแม้แต่น้อย

โจวเฉียง ตอบสนองในช่วงเวลาแรก

ทันทีที่เสียงของ ระบบ ดังขึ้น เขาก็ล็อคเข้ากับสุนักนรกตัวนี้

"ผี"ปรากฏตัว

สิ่งนี้ทำให้ โจวเฉียง ปรากฏตัวที่จุดนั้นทันที

เพื่อจัดการกับซอมบี้ล่องหนเหล่านี้ สิ่งที่ดีที่สุดที่จะใช้คือการโจมตีเป็นวงกว้าง

“คลื่นกระแทก!”

โจวเฉียงไม่รีรอ และด้วยการสบัดแขนของเขา เขาก็ปล่อย "คลื่นกระแทก"

คลื่นกระแทกที่ทรงพลังพร้อมเอฟเฟกต์การกระแทกกระจายออกไป

"บูม!"

โจวเฉียง รู้สึกได้ถึงพลังที่ปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน

ในชั่วพริบตา กำแพงของอาคารที่อยู่อาศัยในระยะไกลก็พังทลาย

ดูเหมือนว่า โจวเฉียง มีบางอย่างเหวี่ยงและทุบเข้ากับกำแพงนี้

"แกร็ก!"

ที่ผนัง มีรูขนาดใหญ่ถูกระเบิดออก และเสียงก็ดังมาจากข้างใน

ก้อนอิฐจำนวนมากลอยออกมา

ภายใต้แสงไฟ สามารถมองเห็นร่างสูงโผล่ออกมา ปกคลุมไปด้วยฝุ่น

ด้วยความช่วยเหลือจากฝุ่น โครงร่างอาจมองเห็นได้ลางๆ

มันดูคล้ายกับโกสท์

แต่มันใหญ่กว่าหลายเท่า

เมื่อผีเคลื่อนไหว ฝุ่นบนร่างของมันก็ฟุ้งกระจาย และมันก็หายไปอีกครั้งภายใต้แสงไฟ

วินาทีต่อมา มันก็พุ่งเข้าใส่สุนัขนรกโดยไม่คาดคิด

"อา..."

ท่ามกลางเสียงกรีดร้องอย่างสยดสยอง

ผู้รอดชีวิตคนหนึ่งถูกเหวี่ยงขึ้นไปในอากาศ

เมื่อมองใกล้ๆ หน้าอกของเขาถูกแทงด้วยบางสิ่ง

เลือดพุ่งออกมา

เขาถูกยกขึ้นไปในอากาศ จากนั้นมีรอยกัดขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นบนร่างกายของเขา

ดูเหมือนว่ามีบางอย่างกำลังกัดแทะเขา

ผู้รอดชีวิตซึ่งไม่ตายทันทีกำลังดิ้นรนอย่างสิ้นหวัง

แต่เขาไม่สามารถหลบหนีได้เลย

ปากใหญ่ที่มองไม่เห็นยังคงแทะเขา

เสียง 'เคี้ยว' ที่เย็นยะเยือกดังก้องอย่างต่อเนื่อง

ฉากนี้ทำให้ทุกคนพูดไม่ออก

สิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวนี้อาจเป็น ผี จริงหรือ?

ดวงตาของ โจวเฉียง แคบลง

ซอมบี้เป็นซอมบี้จริง ๆ ซึ่งขับเคลื่อนโดยสัญชาตญาณเกือบทั้งหมด

มันและมนุษย์เป็นสิ่งที่เข้ากันไม่ได้

สัญชาตญาณแรกของมันคือการฆ่ามนุษย์แล้วกินเลี้ยงอย่างหนักหน่วง

เหมือนซอมบี้ทั่วไป

เมื่อผู้รอดชีวิตล้มลง กองซอมบี้จะล้อมรอบและกินเลี้ยง โดยไม่สนใจผู้รอดชีวิตคนอื่นๆ

สิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวนี้ก็เหมือนกัน มันกินผู้รอดชีวิตคนนี้โดยไม่สนใจคนอื่นๆ ที่อยู่ใกล้เคียง

เว้นแต่จะมีอุบัติเหตุเกิดขึ้น มันก็จะเลี้ยงผู้รอดชีวิตต่อไป

หรือไม่ก็ตามล่าผู้รอดชีวิตต่อไป

จนกว่าทุกคนจะสิ้นใจ

หมอแห่งความตาย ใช้หนวด

แม้จะมองไม่เห็นแต่ก็ทิ้งร่องรอยไว้

หมอแห่งความตาย ภายใต้คำสั่งของ โจวเฉียง สลัดหนวดของพวกมัน

ไม่จำเป็นต้องเห็น เพียงแค่ยืนยันว่าอยู่ในสถานที่ตรงนั้น

การมองไม่เห็นไม่ได้หมายถึงการหายไป

หนวดที่ยื่นออกมาเหล่านี้นับสิบเส้นพุ่งเข้าหาซอมบี้ที่กำลังแทะในทันที

ทันใดนั้น หนวดเหล่านี้พันเข้ากับสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัว

ทันใดนั้นเงาที่หยาบกร้านก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าทุกคน

โจวเฉียงไม่ลังเล

เปิดใช้งานการรวม บ้าคลั่ง + เจาะเกราะ

ไม่เพียงแค่นั้น' การรวบรวมพลังงาน' ก็ถูกเปิดใช้งานเช่นกัน

เพื่อจัดการกับซอมบี้ที่ไม่รู้จักระดับนี้ แน่นอนว่า โจวเฉียง ต้องใช้การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา

เขายื่นมือออกไปโดยไม่ลังเล

'ซุปเปอร์บีม' ปะทุขึ้นโดยไม่ลังเลใดๆ

ลำแสงขนาดใหญ่ครอบคลุมตำแหน่งของสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวทันที

การเพิ่มพลังในปัจจุบันของ โจวเฉียง ถึงห้าสิบถึงหกสิบเท่าอย่างน่าอัศจรรย์

แรงโจมตีประเภทนี้มีเนื้อหาที่รุนแรงจนถึงจุดที่ผิดเพี้ยน

จากการได้รับ' รวบรวมพลัง’ จนถึงตอนนี้ โจวเฉียงใช้มันเพียงสามครั้งเท่านั้น

มันแสดงให้เห็นว่าการโจมตีครั้งนี้ทรงพลังเพียงใด

ราคายังสูงอยู่เล็กน้อย ซึ่งเป็นเหตุผลว่าทำไม โจวเฉียง จึงลังเลที่จะใช้มัน

แต่เมื่อเผชิญหน้ากับสิ่งที่ไม่รู้จัก โจวเฉียงจะใช้มันโดยไม่ลังเล

การโจมตีด้วยพลังงานที่น่าสะพรึงกลัวทำให้ท้องฟ้ายามค่ำคืนสว่างไสวเหมือนกลางวัน

ราวกับมีดวงอาทิตย์อยู่ตรงหน้าคุณ

เสาไฟขนาดใหญ่ไม่รู้ว่าพ่นออกไปไกลแค่ไหน

ร่องน้ำขนาดยักษ์ปรากฏขึ้น

มันยืดออกไปไกลแค่ไหนใครจะรู้

สิ่งสกปรกในคูน้ำถูกเผาจนหมด ปล่อยกลิ่นไหม้รุนแรง

อาคารด้านหน้าของการโจมตีครั้งนี้ถูกทำลายด้วยอุโมงค์ขนาดใหญ่

และนอกเมืองเล็กๆ

ต้นไม้รอบ ๆ ร่องน้ำถูกจุดไฟทั้งหมด

มันให้ความรู้สึกเหมือนปืนใหญ่หลักของยานประจัญบานในอวกาศในภาพยนตร์ไซไฟ ขุดคูน้ำให้ไกลที่สุดที่ตามองเห็นบนพื้นดิน

นั่นคือสิ่งที่ดูเหมือนตอนนี้

ดวงตาของทุกคนแทบจะถลนออกมา มองภาพตรงหน้าด้วยความไม่เชื่อ

การโจมตีเพียงครั้งเดียวทำให้เกิดการทำลายล้างเช่นนี้ถือเป็นเรื่องน่าสยดสยอง

ในความประทับใจของพวกเขา มนุษย์จะแข็งแกร่งได้อย่างไร?

แม้แต่ซูเปอร์แมนในภาพยนตร์ก็ทำไม่ได้

แต่โจวเฉียงทำ

สถานที่เงียบลง

ทุกคนมองไปที่ โจวเฉียง ด้วยความเคารพอย่างที่สุด

ดวงตาของ หลัวหลาน เต็มไปด้วยความเร่าร้อน

เธอรู้ว่าโจวเฉียงแข็งแกร่ง

แต่เธอไม่เคยคิดมาก่อนว่าเขาจะแข็งแกร่งขนาดนี้

“สมควรเป็นผู้ชายของฉัน”

ในขณะนี้ หลัวหลาน เต็มไปด้วยความภาคภูมิใจ

[คุณได้รับชิ้นส่วนของซอมบี้ระดับ 8 ผีกินคน!]

[คุณได้รับ 1,000 คะแนนยีน!]

[คุณได้รับชิ้นส่วนซอมบี้พิเศษระดับ 7!]

[คุณได้รับชิ้นส่วนซอมบี้พิเศษระดับ 6!]

[คุณได้รับชิ้นส่วนซอมบี้พิเศษระดับ 5!]

[คุณได้รับชิ้นส่วนความสามารถพิเศษ!]

การแจ้งเตือนหกครั้งดังขึ้น ทำให้ โจวเฉียง ตกตะลึง

ความดีมันเป็นซอมบี้ระดับ 8

โชคดีที่ โจวเฉียง ใช้การโจมตีที่แข็งแกร่งที่สุดของเขา มิฉะนั้น เขาจะไม่สามารถฆ่ามันได้

สำหรันักรบพันธุกรรมระดับ 6 อื่น ๆ ชะตากรรมของพวกเขาคือการรอการสังหารเท่านั้น

ไม่มีใครต้านทานได้ ไม่มีใครหนีได้

เนื่องจาก ผีกินคน ระดับ 8 มีพลังมากเกินไป

ในทางทฤษฎี นอกจากอาวุธนิวเคลียร์แล้ว ไม่มีอาวุธความร้อนใดในปัจจุบันที่สามารถทำร้ายมันได้

มันเหมือนกับการดำรงอยู่ที่อยู่ยงคงกระพัน

ถ้าไม่ใช่เพราะ โจวเฉียง ใครจะรู้ว่ามันจะต้องฆ่าคนไปกี่คน

มันจะอาละวาดที่นี่นานแค่ไหน

กระทั่งอาจฆ่าผู้รอดชีวิตทั้งหมดในฐานอย่างช้าๆ

ด้วยการดำรงอยู่ของมัน ผู้รอดชีวิตจะพบว่ามันยากที่จะเติบโต

ในการออกล่าอย่างต่อเนื่อง ผู้รอดชีวิตจะถูกปล่อยให้อยู่ในความหวาดกลัวและสิ้นหวัง ไม่เหลือใคร

ความตายที่เจ็บปวดที่สุดไม่มีอะไรมากไปกว่านี้

“ผีกินคนอาจแข็งแกร่งมาก แต่มือที่ดีต้องเสียไปเพราะสัญชาตญาณของซอมบี้” โจวเฉียง หายใจออก

หากมนุษย์เป็นผู้ควบคุมมัน

ด้วยการใช้การล่องหนและร่างกายที่แข็งแกร่ง มันก็เพียงพอแล้วที่จะเล่นกับคนของเขา

แต่ความผิดพลาดคือมันไม่รู้ว่าจะหลบหรือขยับอย่างไร

เมื่อมันจับใครได้ มันก็จะเริ่มแทะ

ด้วยสัญชาตญาณนี้ โจวเฉียงมีโอกาสที่จะฆ่ามัน

ในขณะที่เขากำลังคิด ความรู้สึกอ่อนแออย่างท่วมท้นก็เข้ามาครอบงำเขา

ขาของ โจวเฉียง อ่อนแรงจนแทบจะยืนไม่ไหว

โชคดีที่ จ้าวหมานหมาน คอยช่วยเหลือเขาไว้ทันเวลา

“ช่วยฉันกลับไปที่เต็นท์” โจว เฉียง แทบจะไม่มีเรี่ยวแรงที่จะพูด

[การรวบรวมพลังงาน] นั้นแข็งแกร่ง แต่ผลของความอ่อนแอนี้รุนแรงเกินไป

ในขณะนี้ โจวเฉียง แทบไม่มีแรงแม้แต่จะขยับนิ้ว

จ้าวหมานหมานพยักหน้า

เธอช่วย โจวเฉียง กลับไปที่เต็นท์

ผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเข้ามาช่วยเขา

โจวเฉียง นอนอยู่บนเตียง

“อย่ากังวลไป ฉันแค่ออกแรงมากเกินไป พักสักหน่อยก็พอ”

เมื่อพูดเช่นนี้ โจวเฉียงก็หลับตาลงเพื่อพักผ่อน

ผลที่ตามมาทำให้ไม่สบายใจจริงๆ โจวเฉียงรู้สึกเหมือนถูกเหวี่ยงในทะเลที่มีพายุ

ในใจของเขา โจวเฉียงออกคำสั่ง

อเวจีสองตัวปรากฏตัวขึ้นข้างเต็นท์ ปกป้องโจวเฉียง

โชคดีที่สิบนาทีนั้นไม่นานนัก

ภายใต้สายตากังวลของทุกคน โจวเฉียงลืมตาขึ้นด้วยสีหน้ากังวล

พละกำลังกลับคืนมาอย่างรวดเร็ว โจวเฉียงลุกขึ้นนั่ง

เขาขยับมือและเท้าแล้วลุกขึ้นเปิดกระโจม

"บอส!"

เมื่อเห็น โจวเฉียง ออกมาและดูเป็นปกติ ในที่สุดกลุ่มผู้หญิงก็ผ่อนคลาย

มู่ เสี่ยวหยู รีบเข้าไปจับแขนของโจว เฉียง: "บอส คุณทำให้เรากลัวแทบตาย เมื่อกี้นี้"

โจวเฉียง ลูบหลังเธอ

“เอาล่ะ ตอนนี้ไม่มีอะไรผิดปกติแล้ว”

หลังจากยืนยันว่าโจวเฉียงไม่มีปัญหาใด ๆ

ผู้รอดชีวิตที่กังวลเกี่ยวกับ โจวเฉียง ต่างก็โห่ร้อง

สำหรับพวกเขาแล้ว บอสที่ทรงพลังราวกับเทพเจ้าคือหลักประกันการอยู่รอดในโลกหลังหายนะใบนี้

พวกเขาไม่สามารถให้ โจวเฉียง มีปัญหาใดๆ ได้

หลังจากเอะอะกัน ทุกคนก็ไม่ง่วงอีกต่อไป

โจวเฉียง เพียงแค่หยิบเนื้อย่างออกมาจำนวนมาก แล้วให้ทุกคนแบ่งกันย่าง

เป็นของว่างยามดึก

ในชั่วพริบตา ความกังวลที่ ผี มอบให้ก็กลายเป็นเสียงหัวเราะ

ด้วยบอสที่ทรงพลังเช่นนี้ พวกเขาจะต้องกลัวอะไร?

ผีที่ล่องลอยอยู่เหนือผู้รอดชีวิต ได้รับการดูแลโดยบอสด้วยการโจมตีเพียงครั้งเดียว

ด้วยบอสเช่นนี้ พวกเขาไม่จำเป็นต้องกังวล

เมื่อรุ่งสางมาถึง

ฝูงชนยืนยันการเสียชีวิตของผู้รอดชีวิตหลายคน

พวกเขาหาศพไม่พบ มีเพียงรอยเลือดเล็กน้อย

ผู้คนไม่โศกเศร้าเกินไป

ในโลกหายนะ ความตายเป็นเรื่องปกติ

บางทีจังหวะที่เพื่อนร่วมทีมของคุณกำลังคุยกับคุณ วินาทีต่อมาพวกเขาอาจถูกซอมบี้ฆ่าตายมากเกินไป จนทุกคนมึนงง

ขบวนรถอัดแน่นอย่างเรียบง่ายและเดินทางต่อบนถนน

สามวันต่อมา

ขบวนรถออกจากพื้นที่ของเมืองชายทะเล และการสื่อสารที่นี่ก็ถูกตัดขาด

…………

โลกสมัยใหม่

เกาะทิม.

โจวเฉียง โผล่ออกมาจากสถานที่ขนส่ง

ด้วยการมีส่วนร่วมของผู้สร้างหลักหลายคน ในที่สุดอาคารแรกก็เสร็จสมบูรณ์

เนื่องจากการเน้นที่การใช้งานจริงและการใช้ประโยชน์พื้นที่ ภายนอกจึงไม่ค่อยดีนัก

แต่การตกแต่งภายในแตกต่างกัน

อัตราการใช้พื้นที่สูงเป็นพิเศษนั้นมาจากผู้เชี่ยวชาญอย่างแน่นอน

อาคารธรรมดา แต่ทุกแห่งแสดงให้เห็นถึงความประณีตที่หาได้ยาก

โจวเฉียงมองไปรอบ ๆ และพอใจมาก

“พ่อ ฉันมีข่าวร้ายจะบอกคุณ”

โจวเฉียนเฉียน ซึ่งอยู่ทั่วไปทุกหนทุกแห่ง ปรากฏตัวอีกครั้งต่อหน้า โจวเฉียง โดยใช้ฟังก์ชั่นการฉายแสงใน AI ส่วนตัวของ โจวเฉียง เพื่อสร้างร่างเสมือนจริง

โจวเฉียง ยืนอยู่บนก้อนหินบนเกาะ ริมฝีปากของเขายิ้มจางๆ

“ข่าวร้ายคืออะไร?”

โจวเฉียนเฉียน ยักไหล่และพูดว่า "รัฐบาลท้องถิ่นกำลังส่งคนไปที่เกาะเพื่อตรวจสอบเหตุการณ์เรือยอทช์เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว"