ตอนที่ 48 สมุนไพรวิเศษ(อ่านฟรี)

ตอนที่ 48 สมุนไพรวิเศษ

หลังต้นไม้ใหญ่ฟิวและกริว ทั้งสองกำลังแอบอยู่ใต้ลมและกำลังแอบมองไปที่ถ้ำที่เต็มไปด้วยโคลนแห่งหนึ่ง สถานที่ด้านหน้าเต็มไปด้วยกลิ่นเน่าและเศษซากหลากหลายรวมกันอยู่มาก

“ไม่มีหมูป่าจอมตะกละตัวอื่นอยู่แถวนี้ทางสะดวกแล้ว เราควรเริ่มแผนได้แล้ว” กริวกล่าว ก่อนจะหันมาดูฟิวที่มองดูหน้าจออยู่

“พวกมันอยู่ที่ไหน”

“ใกล้แถวนี้มาก ดูเหมือนเราจะมีปัญหาเด็กเวรนั้นน่าจะเป็นเหนือมนุษย์ระดับสูงสุดแถมยังมีอาวุธพิเศษคุณภาพสูงมาด้วย” ฟิวกล่าวอย่างไม่พอใจนักก่อนจะปิดหน้าจอลงไป

“ไม่ต้องไปสนใจมัน ตอนนี้เราควรจัดการมอนสเตอร์บอสหมูป่าจอมตะกละแล้วรีบเอาสมุนไพรมาก่อน ถ้ามันกล้าเข้ามาวุ่นวายฉันมีไพ่ตายไว้จัดการกับมัน”

“แกเอามาด้วยเหรอ” ฟิวรู้สึกตกใจมองไปที่กระเป๋าของคู่หู

“กันเหี่ยวไว้”

“ดีถ้ามันไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงก็ฆ่ามันแล้วเอาอาวุธพิเศษมาให้หมดซะ อาวุธวิเศษราคาสูงมีราคาแน่นอน”

“ฮ่า ๆ จัดไป เอาเหยื่อพวกนั้นมาให้ฉันหน่อย” กริวยื่นมือไปขอสัตว์ที่ฆ่าระหว่างทางซึ่งกองอยู่ไม่ไกล

ฟิวหยิบสัตว์พวกนั้นมาส่งให้กับกริว กริวโยนพวกมันไปที่หน้าปากทางถ้ำ สัตว์พวกนี้มีตั้งแต่หนู งู กระรอกและสิ่งมีชีวิตเท่าที่จะมีได้ พวกมันลอยไปตกอยู่หน้าถ้ำ

หลังจากรอสักพักในตอนนั้นเองก็มีเสียงขนาดใหญ่เดินออกมาจากในถ้ำมันเป็นหมูยักษ์ตัวสีน้ำเข้มดำ มีเขี้ยวถึงสามชิ้น คือที่ปากและงอกออกมาตรงเหนือจมูกอีกหนึ่ง ขนาดตัวของมันสูงเกือบ 3 เมตรขนาดตัวหน้าใหญ่เต็มไปด้วยชั้นไขมัน การเดินแต่ละครั้งขาของมันแทบจะจมลงไปในพื้นที่เปียกเฉพาะทิ้งรอยเท้าไว้ แสดงให้เห็นถึงน้ำหนักและพละกำลังของร่างกายได้อย่างชัดเจน

บอสหมูป่าจอมตะกละสูดลมหายใจไปรอบ ๆ มันกำลังรู้สึกหิวโหยและพึ่งได้กลิ่นอาหาร พอเห็นซากสัตว์จำนวนมากอยู่หน้าถ้ำ

ปาดของบอสหมูป่าจอมตะกละอ้าปากกว้าง ก่อนจะกลืนทั้งซากสัตว์และดินโคลนเข้าไปพร้อมกัน มันกลืนในคำเดียว

“ได้ผล ถ้าอย่างนั้นต่อไปก็เจ้านี่” เมื่อกริวยืนยันว่าบอสหมูป่าจอมตะกละยอมกินอาหาร จึงล้วงเข้าไปในเสื้อหยิบเอานกที่ปีกหักออกมาก่อนจะเปิดขวดยาขนาดเล็กกรอกของเหลวเข้าไปในปากของมันจนหมด

“มากินนี่มา” กริวแสยะยิ้มโยนนอกออกไป

นอกที่ปีกหักพยายามดิ้นรนขยับปีก แต่ปีกหักไปแล้วจึงไม่สามารถบินได้ มันตกดังตุบด้านหน้าบอสหมูป่าจอมตะกละ

บอสหมูป่าจอมตะกละหันขวับก่อนจะกินมันทั้งเป็นและเดินกลับเข้าไปในถ้ำทันที

“รอนานแค่ไหน”

“สักพัก”

...

“ได้ผลหรือยัง”

ผ่านไปสักพักฟิวเริ่มอดทนไม่ไหวจึงถามขึ้นมาเป็นครั้งที่ 10 แม้แต่กริวก็เริ่มไม่แน่ใจ เพราะเขาก็พึ่งเคยใช้ยานี้เป็นครั้งแรก

“เรียกโดรนกลับมาและส่งเข้าไปดูสิ”

“ได้” ฟิวทำตาม เขาไม่จำเป็นต้องใช้โดรนอีกในการตรวจสอบพื้นที่รอบ ๆ อีก เพราะเป้าหมายคือบอสหมูป่าจอมตะกละตัวที่อยู่ข้างใน

หุ่นยนต์โดรนแมลงบินเข้าไปในถ้ำ แต่สักพักเหมือนมันจะเจอกับอะไร

“เจอแล้ว”

“ไหน”

กริวและฟิวรีบดูหน้าจอ แต่ตอนนั้นเองก็มีปากอ้าออกมาก่อนจะกลืนโดรนลงไปและภาพก็ตัดไป

“บ้าจริง ลองส่งไปไหม”

ฟิวควบคุมหุ่นยนต์โดรนแมลงให้บินเข้าไปอีกตัว แต่ก็เกิดเหตุการณ์แบบเดียวกัน บอสหมูป่าจอมตะกละกินทุกอย่างที่บินเข้าไป

“เวรหุ่นยนต์โดรนของฉัน” ฟิวเดือดมากเพราะแต่ละตัวหมายถึงเงิน

“ส่งไปอีก” กริวไม่รู้สึกอะไร เพราะไม่ใช่โดรนของเขา

ฟิวกัดฟันส่งหุ่นยนต์โดรนเข้าไปเพิ่มสุดท้ายส่งไปจนหมดก็โดนกินจนหมด ฟิวเขวี้ยงหน้าจอทิ้งและหันมามองคู่หูด้วยแววตาโกรธเคือง

“มองฉันทำไม”

“แกเอายาอะไรให้มันกิน ทำไมมันไม่เหมือนจะโดนยาเลย มันต้องเป็นยาพิษของปลอม”

“ไม่มีทาง...” กริวอยากจะปฏิเสธ แต่ว่าเขาก็เริ่มไม่แน่ใจเพราะว่าถ้าเป็นของจริงมันผ่านมา 10 นาทีแล้วยาพิษควรจะออกฤทธิ์ได้แล้ว

“ฉันเสียโดรนไปจนหมด แกออกไปตรวจสอบดูซะไม่อย่างนั้นข้อตกลงเป็นอันยกเลิก” ฟิวยื่นคำขาด ตอนนี้เขาโมโหและหงุดหงิดมาก กำไรยังไม่ได้ก็เสียทุนไปซะแล้ว

ใบหน้าของกริวน่าเกลียดทันที แต่ก็ไม่มีข้อโต้แย้งเพราะตามข้อตกลงเขาควรจะจัดการบอสหมูป่าจอมตะกละจริง ๆ สุดท้ายจึงได้แต่กัดฟันเดินออกไปที่ปากทางเข้าถ้ำ

“คอยดูเถอะ ฉันกลับไปเมื่อไหร่ไอ้แก่ขาพิการแกตาย” กริวตะโกนด่าอย่างโมโห โดยที่ไม่รู้เลยว่านอกจากฟิวที่ได้ยินแล้วยังมีอีกคนหนึ่งที่เฝ้าจับตามองเรื่องตลกของทั้งสองคน

ลุคหรี่ตามองทั้งสองจากหลังต้นไม้ใหญ่ที่ไม่ไกลมากนัก ในตอนแรกเข้าไม่กล้าเข้ามาในบริเวณนี้เพราะมีหุ่นยนต์โดรนแมลงบินวนไปมา แต่อยู่ ๆ พวกมันก็ไปรวมตัวกัน ทำให้ลุคเดาได้ว่าคนควบคุมน่าจะเรียกพวกมันกลับ

พอเขาแอบตามพวกโดรนแมลงมาก็พบกับกริวและฟิวจริง ๆ ทั้งสองกำลังส่งโดรนแมลงเข้าไปในถ้ำอย่างต่อเนื่อง

ลุคไม่ได้รีบเผยตัว แต่แอบมองการกระทำของพวกเขาอย่างเงียบ ๆ เพราะเขาไม่รู้ว่าแท้จริงสองคนนี้มีเจตนาอะไรกัน ก่อนจะยังไม่รู้ความจริงเขาไม่คิดจะออกไป

หลังจากแอบมองสักพักเขาก็พบว่าทั้งสองกำลังพูดถึงการวางยาพิษบอส

‘วางยาพิษบอส แบบนี้เนื้อมันก็ขายไม่ได้สิ ยกเว้นว่าพวกเขาไม่ได้มีเป้าหมายที่บอสมอนสเตอร์ แต่เป็นของอย่างอื่นดูเหมือนจะอยู่ในถ้ำนั้น’

พอนึกถึงถ้ำลุคก็หรี่ตามองกริวที่กำลังเดินเข้าไปทางถ้ำ

ก๊าซซซซซ!

กริวที่เดินไปด้วยความระวังยังไม่ทันที่จะได้เข้าใกล้ถ้ำมากนัก ตอนนั้นก็มีเสียงร้องโหยหวนดังมาจากด้านในหมูป่าวิ่งออกมาจากในถ้ำด้วยความตื่นตระหนก แต่สภาพในตอนนี้มันกลับแปลกประหลาดไปอย่างมาก

บอสหมูป่าจอมตะกละโดยที่ร่างกายของมันกำลังเคลื่อนไหวไปมา ก่อนที่จะมีของเหลวสีเหลืองละลายซึมออกมาจากร่างกายราวกับเนยที่โดนความร้อน แต่กลิ่นของมันไม่ได้หอมเหมือนเนยกลับเหม็นจนอ้วก

ไขมันในร่างของบอสหมูป่าจอมตะกละกำลังละลายหยดลงพื้นโคลน สุดท้ายบอสหมูป่าจอมตะกละที่ขนาดตัวใหญ่ก่อนหน้า ก็กลายเป็นหมูผอมแห้งเหลือแต่กระดูก

มันอ่อนแรงมากจนแทบยืนไม่มั่นคง แต่แววตาของมันกลับเต็มไปด้วยความดุร้ายและหิวโหย ซึ่งกำลังจ้องมองไปที่กริว

“นี่...มัน” กริวเห็นสายตาของบอสหมูป่าจอมตะกละก็รู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา คล้ายกับว่าบอสหมูป่าจอมตะกละต้องการจะกินเขา ซึ่งไม่ใช่ความรู้สึกที่ดีเลย

“ฟิวออกมาช่วยฆ่ามันเร็ว” กริวตะโกน

ก๊าซซซซ!

บอสหมูป่าจอมตะกละนึกว่าเนื้อด้านหน้ากำลังขู่คำรามใส่มันจึงกรีดร้องกลับไป ก่อนจะวิ่งตรงด้วยร่างที่ผอมแห้งเข้าใส่กริว

ปัง!

กริวที่ไม่ทันระวังโดนชนจนกระเด็นกลับไปตกข้าง ๆ ฟิวที่ยืนอึ้งอยู่ไม่แพ้กัน

อูฐผอมแห้งก็ยังตัวใหญ่กว่าม้า ถึงจะอ่อนแอแต่มันก็เป็นบอส

ลุคไม่รู้ว่าพวกเขาเอายาอะไรให้บอสหมูป่าจอมตะกละกิน เขาเดาว่ามันเหมือนจะเป็นยาพิษที่ทำลายพลังงานในร่างของบอสทำให้บอสอ่อนแอแต่นั่นน่าจะลืมคิดไปว่ามันคือมอนสเตอร์หมูป่าจอมตะกละ

มันเป็นพวกกินไม่เลือก ยิ่งมันอ่อนแอและไร้กำลังยิ่งทำให้มันคิดว่าตัวเองหิว ความหิวกระหายในการกินของมันคงเพิ่มขึ้นหลายเท่าสิบเท่า อย่าได้ดูถูกความหิวโหย เพราะความหิวก็ทำให้บ้าคลั่งดวงได้เหมือนกัน อาการคลุ้มคลั่งเพราะความหิวทำให้มันหลงลืมไม่สนใจว่าสภาพตัวเองจะเป็นยังไง ขอแค่ได้กินเติมเต็มความหินก่อนนั้นคือสิ่งที่สมองสั่งโดยตรง ยิ่งมีอาหารอยู่ตรงหน้าด้วย

‘มอนสเตอร์บอสจะไล่ล่าสองคนนั้น พวกเขาซวยแล้ว’

ลุคส่ายหัวเงียบ ๆ และไม่คิดจะออกไปช่วย แม้แต่เขาเวลาจะสู้กับมอนสเตอร์บอสเขายังฆ่าให้เร็วที่สุด ไม่อยากจะปะทะตรง ๆ เลย นี่ไม่ต้องพูดถึงมอนสเตอร์บอสที่คลุ้มคลั่งเพราะความหิวกระหาย ขืนเขาโผล่ออกไปจะตกเป็นเป้าให้มันไล่กิน ที่สำคัญเขาไม่ได้ประโยชน์อะไรจากเรื่องนี้

บอสหมูป่าจอมตะกละวิ่งเข้าโจมตีกริวที่พึ่งลุกขึ้นมา

“ฟิวไอ้เชี่ย” กริวตะโกนด่าฟิวที่ยืนแอบหลังต้นไม้มองดูกริวโดนบอสไล่โจมตีอย่างบ้าคลั่ง

“ไอ้โง่ วิ่งล่อบอสออกไปซะ แล้วของด้านในทั้งหมดจะเป็นของฉัน ฮ่า ๆ” ฟิวหัวเราะก่อนจะวิ่งเข้าไปที่ปากทางเข้าถ้ำ

“อย่าหวัง” กริวไม่โง่เขลารู้ว่าถ้าตัวเองล่อบอสไปคนเดียว ฟิวจะขโมยทุกอย่างแล้วหนีหายไปแน่นอน ดังนั้นเขาจึงจงใจวิ่งย้อนกลับมาพาบอสหมูป่าจอมตะกละเข้ามาหาฟิว

“ไอ้ชั่ว” ฟิวตะโกนออกมา แม้จะอยากวิ่งไปทางถ้ำ แต่ก็ไกลเกินไป แถมเข้าไปก็ตายแน่มันเป็นถ้ำที่มีทางเข้าออกทางเดียว

สุดท้ายทั้งกริวและฟิวก็พากันวิ่งล่อบอสหมูป่าจอมตะกละออกไปจากตรงนี้

“เออ...” ลุคที่แอบมองอยู่หมดคำจะพูดกับสองคนนี้ เขามองไปทางที่สองคนนี้วิ่งหนีหายไป จากนั้นก็หันกลับไปที่ปากทางเข้าถ้ำและเผยรอยยิ้มออกมา

“พวกนั้นพยายามเข้าไปเอาอะไรด้านในแน่นอน” ลุคมองอย่างเจ้าเล่ห์ถ้าเขาไม่ฉวยโอกาศเข้าไปตอนนี้คงเป็นโง่มาก

ลุครีบวิ่งเข้าไปที่ถ้ำ ก่อนจะเดินเข้าไป ด้านค่อนข้างเหม็นอับเป็นอย่างมาก แต่ก็ต้องทำให้เขาประหลาดใจอยู่ไม่น้อย ที่ภายในถ้ำกลับกว้างกว่าที่คิด มันคล้ายกับปากขวดน้ำ

เดินไปจนถึงจุดที่มีซากกิ่งไม้และร่องรอยของร่างขนาดใหญ่ที่นอนกดทับลงไปที่พื้น

“ตรงนี้คือจุดที่บอสหมูป่าจอมตะกละนอนพักผ่อนสินะ แต่มันก็แค่กิ่งไม้เท่านั้น ไม่มีอะไรอีกเลย แสดงว่าไม่ได้อยู่ตรงนี้ ถ้าอย่างนั้นก็ด้านในลึกเข้าไปอีก”

ทางข้างหลังยังมีเส้นทางให้เดินไปต่อ ลุครีบวิ่งไปเพราะไม่มีเวลาให้คิดมากนัก

แต่พอไปถึงลุคกับพบกับบ่อน้ำขนาดเล็กด้านในมีแสงเรืองรองจากพืชบางชนิดออกมา พอมองดูดี ๆ เขาพบว่ามันเป็นดอกบัว

“ดอกบัวกำลังเรืองแสง”

ข้อมูลหนึ่งแวบเข้ามาในสมองของลุคทันที เขาเคยอ่านผ่าน ๆ ในเครือข่ายไกอา นอกจากมอนสเตอร์ที่ใช้ประโยชน์จากพลังงานต่างมิติได้แล้ว ยังมีพวกพืชและในจำนวนนั้นมีพืชที่ถูกเรียกว่าสมุนไพรวิเศษอยู่ ราคาของมันสูงยิ่งกว่ามอนสเตอร์ระดับบอสหลายร้อยเท่านัก

ต่ำสุดคง 10 ล้านเครดิตเป็นอย่างต่ำ แน่นอนเขาไม่รู้รายละเอียดมากนัก จดจำได้แต่ตัวเลขทั่ว ๆ ไป

“มันคือสมุนไพรวิเศษ” ลุคไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง

...