EP.8 ภัยพิบัติแบบสุ่ม

ฤดูหนาวเข้าสู่ฤดูใบไม้ผลิ และอุณหภูมิก็ค่อยๆ สูงขึ้น

  จำนวนสัตว์ที่วิ่งบนที่ราบมองเห็นได้ด้วยตาเปล่ามากขึ้น

  เฉินจื้อจัดให้สมาชิกในครอบครัวของเขาเริ่มออกล่าอีกครั้ง

  ความแตกต่างจากเมื่อก่อนคือในเวลานี้ นักรบสวมชุดเกราะหนังและถืออาวุธ แม้กระทั่งสัตว์ขนาดใหญ่ก็สามารถเผชิญหน้ากันได้

  ยกเว้นสัตว์ดุร้ายบางชนิด สัตว์ธรรมดาจะตายตราบเท่าที่พวกมันถูกสัมผัส

  ที่ลำธารเล็กๆ เสือดาวตัวหนึ่งกำลังดื่มน้ำ และมันเฝ้าดูสภาพแวดล้อมของมันอย่างระแวดระวัง

  ทันใดนั้น ขนของมันก็ตั้งขึ้นจนสุด รู้สึกได้ถึงวิกฤต

  "ดื่ม!"

  นักรบในชุดเกราะหนังกระโดดออกมาจากหญ้าใกล้ๆ แล้วแทงเสือดาวเข้าที่หลัง

  เสือดาวร้องครวญครางและอยากจะหลุดพ้นอย่างลนลาน แต่แรงจากหลังมันมหาศาล และหลังจากการต่อสู้ระยะหนึ่ง ความมีชีวิตชีวาในดวงตาของมันก็จางหายไป

  "ฮ่าฮ่าฮ่า นี่คือถ้วยรางวัลของฉัน" ชายผู้นั้นยกเสือดาวขึ้น กล้ามเนื้อปูดของเขาเปล่งประกายท่ามกลางแสงแดด

  “ทำได้ดีมาก”

  อีกสี่คนกระโดดออกมาจากด้านข้าง และแต่ละคนมีขนาดพอๆ กับผู้ชาย

  มีชุดเกราะหนังทั้งหมดเพียงห้าชิ้น ดังนั้นเฉินจื้อจึงมอบหมายพวกเขาให้กับห้าคนที่ทรงพลังที่สุด

  นอกเหนือจากภารกิจในทีมล่าสัตว์แล้ว พวกเขายังรับผิดชอบในการกำจัดภัยคุกคามรอบๆ ค่ายในแต่ละวันอีกด้วย

  ตอนนี้ค่ายเต็มไปด้วยเด็กไม่กี่เดือน หากคุณไม่ใส่ใจ คุณอาจถูกสัตว์ร้ายเหล่านี้ฉกไป ดังนั้นคุณต้องป้องกันพวกมัน

  กฎแห่งป่า

  “อ๊า~”

  จู่ๆก็มีเสียงโหยหวนดังขึ้นในระยะไกล

  มีผู้ชายสองสามคนพูดคุยและหัวเราะ แต่สีหน้าของพวกเขาจริงจังทันทีหลังจากได้ยินเสียง

  “ไปดู อย่าให้สัตว์ร้ายเหล่านั้นเข้ามาใกล้เกินไป” นักรบคนหนึ่งกล่าว

  “ไป” ทั้งห้าคนก้มลงและรีบซ่อนตัวในหมู่ต้นไม้

  หลังจากเดินไปตามทิศทางเพียงไม่กี่ร้อยเมตร ฉันเห็นแสงสีเขียวสองดวงส่องแสงในความมืด

  “ให้ตายเถอะ พวกมันมาที่นี่แล้ว”

  ทหารคนหนึ่งสบถอย่างลับๆ มือของเขาที่ถือกริชคล้องอยู่ที่เอวของเขาอยู่แล้ว

  ในการค้นหาอย่างรอบคอบ พวกเขาพบหมาป่าอย่างน้อย 5 ตัวรอบๆ ตัว นี่คือหน่วยสอดแนมของฝูงหมาป่าและพวกมันจะถูกส่งออกไปเมื่อใดก็ตามที่ราชาหมาป่าต้องการครอบครองดินแดนหนึ่งๆ

  “มันแปลก เห็นได้ชัดว่าปีที่แล้วฉันเอาชนะหมาป่าหลายตัวรอบๆ ตัวฉัน”

  เฉินจื้อซึ่งเฝ้าดูสถานการณ์ที่นี่ก็รู้สึกงงงวยเช่นกัน

  ผู้ติดตามของเขาเป็นเพียงกลุ่มชาติพันธุ์ที่พบได้ทั่วไปในดินแดนนี้ เมื่อพิจารณาจากจำนวนแล้ว พวกเขายังคงเสียเปรียบอย่างแน่นอน

  ถ้าไม่มีเขาคอยควบคุมและนำทาง ก็ไม่รู้ว่าตอนนี้จะมีคนตายไปกี่คน

  อย่างน้อยก็มีฝูงหมาป่าห้าฝูงล้อมรอบ มีหมาป่าตั้งแต่สามสิบถึงสี่สิบตัวไปจนถึงมากกว่าร้อยตัว

  เฉินจื้อมักมองว่ามันเป็นภัยคุกคาม และการคุกคามของหมาป่าที่อาศัยอยู่เป็นกลุ่มต่อมนุษย์ดึกดำบรรพ์นั้นชัดเจนในตัวเอง

  เขาจงใจทำให้หมาป่ารู้สึกอันตรายตั้งแต่ต้น และหลังจากโจมตีค่ายหลายครั้งก็ไม่เป็นผล พวกมันทั้งหมดก็สงบสุขต่อกัน

  หมาป่าเป็นสัตว์ที่มีความฉลาดสูง และหลังจากการทดลองหลายครั้ง พวกมันก็ได้สร้างความเข้าใจโดยปริยายโดยปริยาย

  ตราบใดที่พวกเขาไม่ข้ามระยะทางไป เฉินจื้อจะไม่จัดให้ใครมากำหนดเป้าหมายพวกเขา

  เมื่อเทียบกับลิงที่ยืนตรงอย่างน่ากลัว ฝูงกวางขนาดใหญ่บนที่ราบเป็นแหล่งอาหารที่ดีที่สุด

  แต่ตอนนี้เห็นได้ชัดว่าอีกฝ่ายได้ข้ามเส้นนั้นไปแล้ว

  ในครึ่งเดือนต่อมา ระยะห่างระหว่างหมาป่าก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ

  บ่อยครั้งเมื่อนอนหลับตอนกลางคืน จะได้ยินเสียงหอนของหมาป่าดังไปทั่ว ทำให้เด็กที่หลับใหลตกใจจนร้องลั่น

  พวกทหารโกรธมากจนหยิบอาวุธขึ้นและต้องการจะรีบออกไป แต่ถูกหยุดโดยเฉินจื้อ

  ในช่วงครึ่งเดือนที่ผ่านมา เฉินจื้อได้จัดเตรียมให้ทุกคนขุดกับดักรอบๆ ค่ายมากขึ้น และความกังวลในใจของเขาก็ทวีความรุนแรงมากขึ้น

  ในวันนี้ ขณะที่เขากำลังคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น การแจ้งเตือนเกี่ยวกับการสร้างเกมก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา

  [ภัยพิบัติแบบสุ่ม: Wolves Invasion (ระดับปกติ LV5)]

  [จำนวน: 323]

  [รางวัล: ลูกหมาป่า 50 ตัว (ในประเทศ)]

  หนึ่งหลา!

  เฉินจื้อดุทันทีและเขาบอกว่ามันผิด

  ถ้ามีอะไรผิดพลาดต้องมีปีศาจแน่ๆ

  หลังจากที่ฉันได้พบกับสัตว์ร้ายที่โชคร้าย ฉันก็ได้พบกับภัยพิบัติแบบสุ่มอีกครั้ง!

  เกมสร้างนี้พยายามอย่างเต็มที่เพื่อเพิ่มความยากให้กับผู้เล่น

  กล่าวคือ เขาไม่เคยขาดแคลนอาหารในฤดูหนาว มิฉะนั้นเขาจะต้องออกล่าและกักตุนอาหารอย่างเมามันในเวลานี้ และถ้าสิ่งนี้เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน แม้ว่าเขาจะใช้พลังชีวิตของเขา เขาจะต้องได้รับบาดเจ็บสาหัสอย่างแน่นอน

  ในทำนองเดียวกัน เกมแห่งการสร้างยังรักษากฎพื้นฐานของการอยู่ร่วมกันของวิกฤตและโอกาส ตราบเท่าที่คุณสามารถอยู่รอดจากภัยพิบัติแบบสุ่มนี้ คุณจะได้รับลูกหมาป่า 50 ตัวที่สามารถเลี้ยงได้

  จะเกิดอะไรขึ้นหลังจากหมาป่าถูกเลี้ยง? มันคือสุนัข!

  ไม่ต้องพูดถึงว่าการมีอยู่ของสุนัขช่วยมนุษย์ยุคแรกได้มากเพียงใด ไม่ต้องพูดถึงการปกป้องบ้านของพวกเขา พวกมันยังสามารถช่วยล่าสัตว์และเลี้ยงสัตว์ซึ่งมีประโยชน์หลากหลายเกินไป

  “ทุกคนกลับมา ห้ามใครออกไป”

  หลังจากสั่งทุกคน เขาก็ใช้วัสดุในมือทำกับดักอีกครั้ง

  พลังการต่อสู้ของข้ามีเพียง 42 คน แต่จำนวนหมาป่ามีถึง 323 ตัว ไม่มีความเป็นไปได้อื่นนอกจากความพ่ายแพ้อย่างย่อยยับ

  เมื่อมองดูอาวุธคุณภาพต่ำทุกชนิดที่กองอยู่ในโกดัง เขาจัดแจงให้คนนำมันออกมาทั้งหมด และชี้หัวแหลมขึ้นไปในกับดักที่ขุดไว้

  นอกจากนี้ยังมีการออกอาวุธให้กับผู้หญิงหากหมาป่าข้ามแนวป้องกันผู้หญิงจะต้องรับผิดชอบในการยืนขึ้น

  รวบรวมสตรีมีครรภ์และเด็กทั้งหมดไว้ในห้องที่ใหญ่ที่สุด เฉินจื้อจัดทหารห้านายประจำการในแต่ละทิศทั้งสี่

  ผู้หญิงสามสิบสองคนที่ไม่ได้ตั้งครรภ์เป็นแนวป้องกันที่สอง

  ทัศนวิสัยลดลงเมื่อตกกลางคืน

  ในความมืดรอบ ๆ ค่าย ทันใดนั้นก็มีแสงสีเขียวปรากฏขึ้น

  คุณไม่สามารถมองเห็นจุดสิ้นสุดได้อย่างรวดเร็ว

  เฉินจื้ออ้าปากค้าง คิดว่าฉากนี้อาจเป็นอันตราย แต่เขาไม่คาดคิดว่าผลกระทบที่เกิดจากการเผชิญหน้าโดยตรงจะยิ่งใหญ่ขนาดนี้

  “จุดไฟ!”

  สั่งทันที ไฟขนาดใหญ่ถูกจุดเจ็ดแห่งในค่าย

  สัตว์ป่ามีความกลัวไฟโดยธรรมชาติ และเคล็ดลับนี้มีประโยชน์เสมอมาในอดีต

  แต่คราวนี้มีบางอย่างเกิดขึ้นที่เฉินจื้อไม่ต้องการเห็น ภายใต้ไฟที่โหมกระหน่ำ หมาป่าไม่ยอมถอยเลยแม้แต่น้อย มีความบ้าคลั่งแปลกๆ ในดวงตาของพวกมัน และพวกมันก็ไม่มีความกลัวแม้แต่น้อยแม้แต่ใน ใบหน้าของเปลวไฟ

  หัวใจของเขาจมลงสู่ก้นบึ้ง เกมสร้างได้เพิ่มความยากขึ้นสู่ระดับสูงสุดจริงๆ

  เพียงเพื่อให้ผู้คนหัวปักหัวปำ! ไม่มีความเป็นไปได้ของการหลอกลวง

  จากตำแหน่งของเขา เขาเห็นหมาป่าห้าตัวสูงเป็นพิเศษ

  ไม่ต้องสงสัยเลยว่าภัยพิบัติแบบสุ่มนี้ทำให้ฝูงหมาป่าทั้งห้าที่อยู่รายรอบมารวมกัน

  มีราชาหมาป่าคอยบัญชาการอยู่ทุกทิศทุกทาง และในที่สุด หมาป่าทุกตัวที่ระยะ 300 เมตร ก็มีหมาป่าสีขาวราวกับหิมะกำลังมองมาทางด้านนี้ด้วยศีรษะสูง ข้างๆ เขามีหมาป่าอีกตัวที่มีขนสั้น ขาหน้า สิ่งมีชีวิตยังคงกระซิบ

  เขินอาย!

  ใบหน้าของเขาอัปลักษณ์ยิ่งขึ้น และในฝูงหมาป่านี้ก็ยังมีคนอายอยู่

  นี่คือ "ครู" ของหมาป่า การดำรงอยู่ของมัน หมาป่าจะเจ้าเล่ห์มาก!