เล่นมายคราฟในต่างโลก เล่มที่ 2 บทที่ 27: คำสารภาพจากใจของเจ้าหญิง
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
เล่มที่ 2 บทที่ 27: คำสารภาพจากใจของเจ้าหญิง
.
(
(เดริชา เตกิตตัน)
)
“องค์หญิงหนีไปได้อีกแล้ว!!!”
"โอ้!! องค์หญิงกระโดดลงมาแล้ว!"
เพล้ง!
เสียงกระจกแตกได้ดังขึ้น ข้ากระโดดลงมาและแตะแผ่นกระจกเป็นแท่นเหยียบเพื่อชะลอความเร็วของการตก
"บอกลาตาแก่ให้ข้าด้วยล่ะ!!" ข้าตะโกนพร้อมกับหันไปหาทหารที่ยืนอยู่ข้างหน้าต่าง
ข้าพลิก【หอกแห่งเขี้ยว】ในมือ บิดร่างกายไปรอบๆ และแทงหอกเข้าไปในกำแพงป้อมปราการจนทิ้งรอยหอกเอาไว้
เมื่อความสูงค่อนข้างเหมาะแล้ว ข้าจึงกระโดดจากกำแพงกลิ้งไปรอบๆ และในที่สุดก็ตกลงบนกำแพงเมือง
ทหารที่อยู่ข้างหน้ามองมาทางข้าด้วยความประหลาดใจ แน่นอนว่าพวกเขาไม่มีทางตามข้าได้ทันหรอก
อ่า ในที่สุดพวกเจ้าก็จำข้าได้เหรอ?
“องค์หญิง?”
"บ๊ายบาย อย่าเรียกคนมาเยอะมากขนาดนี้สิ ไว้เจอกันครั้งหน้าล่ะ" ด้วยเหตุนี้ ข้าจึงกระโดดลงมาจากกำแพงเมืองสูง
ในที่สุด - ข้าก็หนีออกมาได้!
หลังจากที่ตาแก่กลับมา เขาก็ตะโกนใส่ข้าทันที: "ลูกสาวที่รัก! เมื่อไรเจ้าจะแต่งงาน!' จากนั้นเขาก็จับข้ามาที่บ้าน
แต่งงานหรือ? เรื่องแบบนี้แม่ข้าไม่เคยคิดมาก่อนเลย ตาแก่ตัวเหม็น
ชีวิตที่ต้องใส่กระโปรงที่หนาและหนักไม่เหมาะกับข้าเลยสักนิดเดียว!
ถ้าไม่ใช่เพราะว่าข้าอยากจะเจอนีน่า ข้าคงไม่คิดจะมาที่นี่หรอก!
...ทว่าพอข้าได้เห็นร่างกายของตาแก่ที่ยังสุขภาพดี ข้าก็รู้สึกโล่งใจพอสมควร
ตระกูลเร็กซ์สร้างชื่อเสียงและทำตัวโง่มาเยอะแยะนับครั้งไม่ถ้วน จนทำให้ข้ากลัวว่าจะเกิดบางอย่างกับท่านพ่อ ปรากฎว่าท่านพ่อของข้าแค่ไปทำการทูตที่ต่างประเทศ จึงไม่มีเวลามาสนใจเรื่องยิบย่อยและน่าเบื่อของทางตระกูลเร็กซ์
...พอพูดถึงเรื่องนี้แล้ว สาเหตุที่เจ้างี่เง่าตระกูลเร็กซ์บ้าเช่นนี้ ก็คงเพราะเจ้าตระกูลคนเก่าของตระกูลเร็กซ์ได้ตายลงไป
จากนั้นเจ้างี่เง่าคนนั้นก็ไล่ผู้สนับสนุนเก่าทั้งหมดของตระกูลเร็กซ์ออกไป และแทนที่พวกเขาด้วยครอบครัวของเขาเอง...จากนั้นไม่กี่เดือน เขาก็ทำลายชื่อเสียงที่พ่อของเขาสร้างขึ้น
ตอนนี้คงเป็นเรื่องของเวลาที่ตระกูลเร็กซ์จะล่มสลาย ผู้นำตระกูลคนใหม่ของพวกเขาช่างโง่เขลาจริงๆ
...นอกจากนี้ จากข้อมูลที่นางได้รับในระหว่างการตรวจสอบเมล่อนก็มีข่าวลือที่ไม่ค่อยดีนักเกี่ยวกับ【เทศกาลเก็บเกี่ยวฤดูใบไม้ร่วง】นี้
"เอาไม้เสียบเนื้อมาให้ข้าด้วย"
"ได้ขอรับ แม่คุณคนสวย"
จากนั้นข้าก็ให้เหรียญทองแดงสี่เหรียญเพื่อซื้อหมูเสียบไม้ และในขณะที่กินอาหารอันโอชะ ข้าก็กลับไปคิดเรื่องเดิมต่อ
ตระกูลเร็กซ์ได้เข้าร่วม【พิธีเปิด】ของ 【เทศกาลฤดูใบไม้ร่วง】
ถึงแม้ข่าวจะยังไม่มีการยืนยัน แต่ระวังตัวไว้ก่อนก็ไม่เสียหลาย
ข้าสังหรณ์ใจว่าพวกเขากำลังพุ่งเป้าไปที่เมล่อน
หนึ่งในเหตุผลที่นางมายังปราสาทในครั้งนี้คือนอกจากจะได้พบกับครอบครัวของนางแล้ว นางยังต้องทำการสืบสวนอย่างลับๆ เกี่ยวกับกิ้งก่าสาวที่ชื่อเมล่อนด้วย
...เพราะว่านางนั้นไม่ใช่นักผจญภัย ข้าจึงคิดว่านางอาจจะเป็นทหารรับจ้างที่มีชื่อเสียงหรืออะไรทำนองนั้น แต่ปรากฎว่าไม่มีข่าวลือหรือประวัติของนางอยู่เลย
แถมสิ่งที่ข้าได้ยินมาก็ค่อนข้างน่าสนใจ นางไม่ใช่นักผจญภัยหรือทหารรับจ้าง นางไม่มีประวัติและไม่มีข่าวลือใดๆ เกี่ยวกับนางเลย มันเหมือนกับว่านางไม่มีตัวตนมาก่อน ข้าได้ขอให้สายลับของราชวงศ์ตรวจสอบทุกซอกทุกมุมของอาณาจักร ตั้งแต่สลัมไปจนถึงรางน้ำ เพื่อหาข่าวเพิ่มเติม แต่ก็ไม่มีอะไรเกี่ยวกับเด็กสาวที่ชื่อ 'เมล่อน' เลยสักนิดเดียว
....หรือว่านางอาจจะเป็นนักบวชสันโดษที่ก่อนหน้านี้อาศัยอยู่ในภูเขาที่ห่างไกลบางแห่งหรือเปล่า?
ข้าพยายามติดต่อ【นัยน์ตาแห่งแมวรัตติกาล】แต่อีกฝ่ายปฏิเสธที่จะเปิดเผยข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับนาง ซึ่งข้าก็ไม่ต้องการที่จะหยาบคายเกินไปที่จะบังคับให้พวกเขาบอกข้อมูลเพิ่มเติม ดังนั้นข้าจึงเลิกตามหาข้อมูลจาก 【นัยน์ตาแห่งแมวรัตติกาล】
ใช้เวลาสองสัปดาห์ และในที่สุดข้าก็พบชื่อของนางในรายชื่อน้องใหม่ของสถาบัน
ยกเว้นชื่อ อายุ เชื้อชาติ ที่อยู่บ้านของนาง นางก็ไม่ได้เขียนอะไรอีกเลย อย่างไรก็ตาม อาชีพของนางคือ【นักสู้】ส่วนวิธีการต่อสู้ถูกเขียนไว้ว่า【วิชาหมัดหวังชุน】 .
มันเป็นวิชาการต่อสู้ที่ข้าไม่เคยเห็นมาก่อนเลย
ข้าพยายามไปยังสถานที่ที่เขียนที่อยู่บ้านของนางไว้ แต่เมื่อข้าไปถึง มันก็เป็นร้านอาหารชื่อ 【บ้านสุนัข】 ที่มีคิวยาวมากจนข้าไม่อาจเข้าไปได้เลย
...ขอนอกเรื่อง
หนึ่งในข้อดีของการเป็นสมาชิกราชวงศ์คืออำนาจในการเข้าถึงข้อมูลนักเรียน ดังนั้นข้าจึงสามารถหาที่อยู่บ้านของเมล่อนได้ แถมข้ายังรู้ข้อมูลอื่นๆ ของนางด้วย เช่นเมล่อนได้เข้าร่วมสมาคมแห่งแสงดาว
ข้าคิดว่าทางตระกูลเร็กซ์ก็คงมีความสามารถในการตรวจสอบเรื่องนี้ด้วย
นอกจากนี้พวกเขายังคิดจะเข้าร่วม【พิธีเปิด】... ข้ารู้สึกไม่ดีกับเรื่องนี้จริงๆ
ตัวข้าแตกต่างจากในอดีต ตอนนี้ข้าเป็นเพียงเจ้าหญิงที่หนีออกจากบ้าน พูดตามตรง ตอนนี้น้องสาวคนเล็กของนีน่ามีอำนาจทางการเมืองมากกว่าข้าเสียอีก
สิ่งเดียวที่ข้าทำได้มีแค่บอกตาแก่ให้เสริมการป้องกันในพิธีจัดงานเท่านั้น
“มีคนมากมายเหลือเกิน” เมื่อข้ามาถึงทางเข้า【บ้านสุนัข】ก็มีคนต่อคิวยาวเหยียด
หลังจากสอบถามเพิ่มเติมเกี่ยวกับสถานที่แห่งนี้ ข้าก็อยากมาที่นี่มาก ที่แห่งนี้เป็นเช่นนี้เองสินะ...หือ?
ทำไมถึงมีสัตว์อสูรหมาป่าที่มีรวงข้าวประดับบนท้องของมันอยู่หน้าประตูกัน!? แถมสีของมัน... หมาป่าแห่งป่านาคูลา!? มีหมาป่านาคูลาที่ตัวขนาดนี้ด้วยเหรอ?
นี่...ถ้ามันมีขนาดเท่านี้ มันก็จะถูกจัดให้เป็นมอนสเตอร์ระดับ B เลยไม่ใช่เหรอ?
โอ้ๆ เจ้าพวกเด็กพวกนี้! หยุดปีนขึ้นไปบนศีรษะของมันิส!! เจ้าไม่กลัวจะถูกกินหรือไงกัน?!
เมื่อข้ามองไปที่กลุ่มเด็กๆ ที่กระโดดขึ้นไปบนหลังของหมาป่าอย่างกังวล ข้าก็สังเกตเห็นป้ายกระดานแขวนได้ถูกเขียนว่า 【บ้านสุนัข】 บนร่างของหมาป่า… อ๊ะ… นั่นคือเหตุผลที่มันถูกเรียกว่า 【บ้านสุนัข】 สินะ
ใครคือเจ้าของร้านนี้กัน? การใช้สัตว์วิเศษเช่นนี้เป็นป้าย...เป็นฝีมือเมล่อนงั้นเหรอ?
ทันใดนั้น ความสนใจของข้าก็เพิ่มขึ้นมาก แต่ข้าทำอะไรไม่ได้ มีแค่ต้องรอคิวต่อไป
…ต่อมาร้านก็ปิดก่อนที่ข้าจะเข้าไปได้ ข้าจึงได้แต่ต้องออกมาพร้อมกับกลุ่มคนที่ผิดหวัง
ดูเหมือนร้านจะจำกัดการขายแค่ 200 ชุดต่อวัน... พรุ่งนี้ข้าต้องมาแต่เช้าเลย
