เล่นมายคราฟในต่างโลก เล่มที่ 2 บทที่ 26: การออกกำลังกายและอาวุธต่อต้านเมล่อน
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
เล่มที่ 2 บทที่ 26: การออกกำลังกายและอาวุธต่อต้านเมล่อน
.
(วอลสัน)
“คุณออเร ลุกขึ้นมา ความแข็งแกร่งที่ได้รับจากการพึ่งพาอาวุธไม่ใช่ของตัวท่านนะคะ หากท่านสูญเสียอาวุธ ท่านก็จะสูญเสียความแข็งแกร่งเช่นกัน ดังนั้นลุกขึ้นมาฝึกต่อไปเถอะค่ะ” เมล่อนพูดพลางมองไปที่บาเรลล่าที่ล้มลงกับพื้น
"โอ๊ย... เจ้าฝึกอะไรมาถึงได้ลงเอยที่แข็งแกร่งขนาดนั้นเนี่ย…” บาเรลล่าพลิกตัวลงนอนกับพื้น หน้าอกใหญ่ของนางยกขึ้นและลงในขณะที่นางหอบด้วยความเหนื่อยล้า
“ข้าก็แค่ฝึกตามสิ่งที่นายท่านส่งมาให้ข้าอย่างต่อเนื่องโดยไม่หยุดก็เท่านั้นเอง…...”
ตอนนี้ทั้งบาเรลล่าและเมล่อนอยู่บนชั้นสองของ 【บ้านสุนัข】 ซึ่งมีกองหุ่นเหล็กสองกองวางอยู่ มันคือห้องฝึกซ้อม
เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เกิดความเสียหาย ข้าจึงเปลี่ยนผนังทั้งหมดด้วยอิฐหิน
อย่างไรก็ตาม แม้ว่าจะทำจากอิฐหิน แต่มันก็ต้องได้รับการซ่อมแซมบ่อยๆ เพราะพลังทำลายล้างของเมล่อนนั้นน่าทึ่งเกินไป
...ถ้าข้าสามารถหาออบซิเดียนในมายคราฟได้นะ
แต่ถ้าข้าอยากได้ออบซิเดียน สิ่งแรกที่ข้าต้องทำคือหาว่าลาวาอยู่ที่ไหน
ทว่ามันคงจะไม่เกิดขึ้นในเร็วๆ นี้หรอกเพราะโลกของเกมและโลกแห่งความเป็นจริงนั้นแตกต่างกันมาก ในเกมเจ้าสามารถเกิดใหม่ได้ แต่ในโลกแห่งความเป็นจริงมันมีโอกาสที่จะตายแล้วตายเลยไม่กลับมา ดังนั้นความเสี่ยงที่จะไปหาลาวาจึงสูงพอสมควร
"โธ่เว้ย...ก็ได้ ข้าพร้อมแล้ว มาเริ่มกันใหม่เถอะ" บาเรลล่ายืนขึ้นอีกครั้งและหยิบ【อพอลโล】ขึ้นมาพร้อมกัน
โดยทั่วไปแล้ว อาวุธร้ายแรงเช่นนี้ไม่สามารถนำมาใช้ในการฝึกได้
อย่างไรก็ตาม คู่ต่อสู้ของนางคือเมล่อน
ดังนั้นนางจึงไม่มีทางเลือกอื่น
“ใส่ใจการเคลื่อนไหวรอบตัวตลอดเวลา แม้จะถูกลอบโจมตีก็อย่าได้ตกใจไป” เมล่อนเดินย้อนกลับไปสิบเมตรจากบาเรลล่า
ระยะทางที่ห่างไกลออกไปน่าจะเป็นประโยชน์ต่อบาเรลล่า....
"โอมมม──【ลูกศร】..." นางยิงลูกศรอพอลโลออกไปพร้อมกับเวทมนตร์แห่งสายลม
"การร่ายของท่านช้าเกินไป" อย่างไรก็ตาม ในขณะที่บาเรลล่าร่ายคาถาเสร็จ เมล่อนก็พุ่งไปตรงหน้านางแล้วการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วของเมล่อนก็ทำให้ผนังด้านหลังของนางแตกร้าว
อ้าาาาาาา!! ตอนนี้ต้องซ่อมแซมผนังอีก!
คราวนี้บาเรลล่าเริ่มระวังตัวขึ้น นางร่ายเวทย์ลมไว้รอบเท้าของนางก่อน เมื่อเมล่อนปรากฏตัวขึ้น นางก็ถอยออกไปทันที
บาเรลล่ากำลังจะเล็งลูกศรไปที่เมล่อน ทว่าทางเมล่อนก็จับคันธนูได้อย่างง่ายดาย
“สิ่งที่ถูกต้องที่ต้องทำในเวลานี้คือสละอาวุธของท่นทันที มิฉะนั้นท่านจะถูกข้าฆ่า”
เมล่อนบิดแขนของนางจนทำให้บาเรลล่าล้มลงไปที่พื้นอีกครั้ง
“การเลือกจะถอยอย่างรวดเร็วเมื่อท่านรู้ว่าข้าอยู่ใกล้เป็นแผนที่ดีแล้ว น่าเสียดายที่ท่านเร็วไม่พอ”
อันที่จริง มันไม่ใช่อย่างนั้น ในความคิดของข้า บาเรลล่าเคลื่อนไหวค่อนข้างเร็วมาก
มีแค่เจ้าแหละเมล่อนที่เคลื่อนไหวได้รวดเร็วเกินไป
“อ๊ะ แต่ข้าไม่เคยเห็นใครเคลื่อนไหวเร็วขนาดนั้นมาก่อนเลยนะ สงสัยข้าต้องเร่งความเร็วให้มากกว่านี้แล้วสิ” คราวนี้บาเรลล่าไม่ได้ลุกขึ้นยืนอีก นางหอบหายใจกองอยู่กับพื้น
อืม ข้าจะอธิบายสถานการณ์ปัจจุบันให้พวกเจ้าฟัง
【เทศกาลเก็บเกี่ยวฤดูใบไม้ร่วง】เป็นงานเทศกาลที่คนทั้งเมืองเฉลิมฉลอง
ตำนานเล่าว่าเมื่อนานมาแล้ว เทพธิดาแห่งน้ำได้ไถ่ถอนเมืองแห่งความอดอยาก และมอบรวงข้าวจำนวนมากให้กับเมืองแห่งนี้เพื่อที่จะได้เอาตัวรอดจากความอดอยาก
ต่อมาเพื่อขอบคุณเทพธิดาแห่งน้ำ ทั้งเมืองได้จัด【เทศกาลเก็บเกี่ยวฤดูใบไม้ร่วง】ทุกปีเพื่อบูชาเทพธิดาแห่งน้ำ
ก่อนและหลังเทศกาลนี้ ทั้งเมืองจะตกแต่งด้วยสีเหลืองและสีส้มซึ่งสมกับเทศกาลฤดูใบไม้ร่วงจริงๆ
สถาบันการศึกษาในเมืองหลวงก็จะเป็นเจ้าภาพจัดพิธีเปิดงานด้วย
【พิธีเปิด】ที่สถาบันการศึกษาจัดคือให้นักเรียนแข่งขันกันและผู้ชนะจะได้รับเกียรติในการจุดคบเพลิงเทศกาล【ฤดูใบไม้ร่วง】
มันก็เหมือนการต่อสู้จำลองที่พบบ่อยมากในนวนิยายกลับชาติมาเกิดใหม่นั่นแหละ
อย่างไรก็ตาม มันไม่เรียบง่ายขนาดนั้น มันไม่ใช่แค่การต่อสู้ แต่ยังมีกฎมากมายอยู่ด้วย
ตัวอย่างเช่น การแข่งขันเมื่อปีที่แล้วถูกสร้างขึ้นเพื่อให้ผู้เข้าร่วมจำเป็นต้องวิ่งมาราธอนในเขาวงกต แต่มันเป็นมาราธอนที่ผู้เข้าร่วมสามารถโจมตีซึ่งกันและกันได้ ทั้งยังต้องจัดการกับมอนสเตอร์ที่ปรากฏขึ้นในเวลาเดียวกันอีก
ส่วนการแข่งขันปีก่อนหน้านู้นคือการค้นหาไฟของเทศกาลฤดูใบไม้ร่วงบนภูเขา สิ่งที่ผู้เข้าร่วมต้องทำไม่เพียงแต่จะต่อสู้และแข่งขันกันเท่านั้น แต่ยังต้องปราบปรามมอนสเตอร์ที่โผล่ออกมาด้วย
....ให้พูดเช่นไรดี? มันเหมือนกับกีฬาโอลิมปิก แตเป็นในเชิงแฟนตาซีมากกว่า
ข้าตั้งหน้าตั้งตารอดูไม่ไหวแล้ว!
ข้าอาศัยอยู่ในพื้นที่ชนบทห่างไกลของหมู่บ้านซาร์ดินมาโดยตลอด ซึ่งมันแทบไม่มีอะไรดูน่าตื่นเต้นเลย
แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะได้เห็นการแข่งขันขนาดใหญ่แบบนี้เกิดขึ้นในบ้านเกิดของข้า ไม่มีทางเลยที่จะได้เห็นการแข่งขันเวทมนตร์ที่ยอดเยี่ยมแบบนี้
เหมือนกับการแข่งขันในแฮรี่พอตเตอร์ไม่มีผิด ข้าน่ะอยากเห็นมันจริงๆ นะ!
ข้าอยู่ในโลกใบนี้มาสิบห้าปีแล้ว!
ข้าคงตายเปล่าแน่ถ้าไม่ได้เห็นมันสักครั้งในชีวิตข้า!
และตอนนี้ บาเรลล่ากับเมล่อนกำลังฝึกซ้อมกันสำหรับ【พิธีเปิด】 ที่จะจัดขึ้น
...ไม่สิ ดูจากสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว บาเรลล่ากำลังต่อสู้ศึกที่เสี่ยงถึงชีวิต ส่วนเมล่อนก็เอาแต่ฝึกต่อยหุ่นอยู่
แต่เหลือเวลาอีกแค่ห้าวันเองเหรอ? นั่นจะเพียงพอที่จะเพิ่มทักษะการต่อสู้ของนางไหมนะ?
“นี่ เจ้าอยากดื่มหน่อยไหม?” ข้าเคาะกระจกห้องฝึกซ้อม
หน้าต่างกระจกบานนี้มีอายุห้าสิบวัน และมันแตกมาหลายครั้งแล้ว
ข้าพยายามที่จะเพิ่มวัสดุเล็กๆ น้อยๆ ที่จะทำให้มันกลายเป็นกระจกที่มีความแข็งแรง แต่ลูกศร【อพอลโล】สามารถผ่านมันไปได้อย่างสบายๆ
บาร์เรลล่า เจ้าต้องระวังมากกว่านี้นะ
แก้วในโลกนี้มีราคาแพงมากรู้ไหม?
ถึงข้าจะใช้เทคโนโลยีมายคราฟมาเสมอ อย่างเจ้ากระจกข้าก็เอาทรายสีขาวที่ขุดบนฝั่งแม่น้ำมาเผาใน 【เตาหลอม】
อย่างไรก็ตาม แก้วเป็นของตกแต่ง ถึงจะผลิตในปริมาณมากก็ไม่ก่อให้เกิดความโกลาหลอยู่แล้ว นี่มันอาจจะเป็นแหล่งรายได้ใหม่ของข้าเลยหรือเปล่านะ?
“เอ่อ ข้าขอโทษที่รบกวนนายท่านด้วย” เมล่อนรีบวิ่งไปหยิบถาดให้ข้าทันที แต่ข้าก็แค่วางถาดไว้บนโต๊ะและวางชาผลไม้ของเมล่อนไว้ในมือ
"โว้ว วันนี้มีอะไรเหรอ?"
ข้าใส่สาเกผลไม้เย็นไว้ในมือของบาเรลล่าที่กำลังดูตื่นเต้น
เมื่อครู่เจ้านอนกองกับพื้นอยู่ไม่ใช่เหรอ? พอข้ามาเจ้าก็เด้งตัวได้ทันทีเชียวนะ
“เครื่องดื่มของนายอร่อยมากเลย”
“สมกับเป็นเจ้า วอลสัน ข้านี้อยากแต่งงานกับเจ้าเลยแฮะ”
“...อย่าพูดเล่นแบบนั้นสิ”
เมื่อเร็วๆ นี้มุขตลกของบาเรลล่าเริ่มไร้สาระมากขึ้นเรื่อยๆ
อาจเป็นเพราะไม่มีคำสาปแล้ว ชีวิตของนางจึงมีอิสระและไม่ถูกจำกัดมาก จนทำให้นางแทบไม่สนอะไรแล้วใช่ไหมเนี่ย?
"ฝึกต่อตามสบายเลย ข้าจะไปแล้วล่ะ"
เมื่อข้าหันกลับไป ก็ดูเหมือนว่าข้าจะได้ยินเสียงของใครบางคนที่ถูกเมล่อนต่อย
ข้าเปิดประตูห้องอีกห้องหนึ่งและสังเกตเห็นว่าเกรซอยู่ข้างใน
โอ้ ห้องทำงานของข้าเป็นระเบียบมาก แตกต่างจากห้องทำงานประดิษฐ์ของผู้อื่นที่เต็มไปด้วยขี้เลื่อยและเศษไม้อย่างที่พวกเจ้าคิดกัน
ข้าน่ะจัดระเบียบทุกอย่างให้พอเหมาะ สวยงามและสะดวก
มีแม้กระทั่งเตียงนอนที่ข้าสามารถงีบหลับได้หากข้าเหนื่อย
นอกจากนี้ บ้านหลังนี้ยังมีระบบทำความร้อนและทำความเย็นอีกด้วย!
โครงสร้างและกลไกที่อยู่เบื้องหลังทั้งหมดนี้เกิดขึ้นได้อย่างไรนั้นยากที่จะอธิบาย สิ่งที่ต้องใช้มีเพียงแค่เรดสโตน แต่กลไกของมันมีแค่ปรมาจารย์อย่างข้าเท่านั้นที่จะทราบได้
โดยปกติแล้ว ระบบทำความร้อนและทำความเย็นจะไม่ถูกใช้ในพื้นที่ของลูกค้าที่ชั้นหนึ่ง เพราะมันเป็นเทคโนโลยีที่ก้าวข้ามยุคสมัยไปไกล คงจะไม่ดีถ้ามันถูกนำมาใช้ให้คนธรรมดาเห็น
“...วอลสัน สวัสดีตอนบ่าย” เกรซที่นั่งอยู่บนเสื่อทาทามิกำลังอ่านหนังสือพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมองและทักทายข้า
แม้ว่าเกรซเองก็จะเข้าร่วมงานด้วย แต่นางก็ยังสงบมาก แตกต่างจากอีกสองคนที่กำลังฝึกกันอยู่
"สวัสดียามบ่าย เกรซ" ข้าดึงเบาะและวางไว้ข้าง【โต๊ะงานฝีมือ】
“...วอลสัน วันนี้เจ้าจะทำอะไรเหรอ?” เกรซชี้ไปที่จานอาหารบนโต๊ะขนาดเล็กขณะถามขึ้นมา
โอ้ นั่นมันแซนด์วิชนิ
“ข้าอยากจะทำอะไรบางอย่างน่ะ เป็นเวลานานแล้วที่ข้าไม่ได้สร้างอะไรขึ้นมา ข้าเลยรู้สึกคันมือนิดหน่อย... โอ้ อร่อยมาก”
“เอ๊ะ? เจ้าทำเองเหรอ?”
“...ก่อนหน้านี้ข้าไปซื้อส่วนผสมมา” เกรซหยิบถุงออกมาจาก【กระเป๋าเก็บของ】ข้างในนั้นมีแซนด์วิชแบบเดียวกันจำนวนหนึ่ง "...ข้าทำมาเพราะอยากให้ทุกคนมากินด้วยกัน"
เกรซชอบทำขนมทานเล่นพวกนี้อยู่ตลอดเลย แตกต่างจากข้าที่ทำเฉพาะตอนหิวเท่านั้น
"เจ้าน่าทึ่งมากเลยนะ"
"...อือ" เกรซพยักหน้าและกลับไปสนใจหนังสือในมือของนางต่อ
ข้าไปที่ด้านข้างเพื่อทำงานบน 【โต๊ะงานฝีมือ】
เมื่อเห็นการต่อสู้ของเมล่อนเมื่อไม่นานมานี้ ทุกคนก็คงรู้สึกว่าพลังการต่อสู้ของเมล่อนน่าสะพรึงกลัวมาก
เมื่อใดก็ตามที่ข้าพยายามจินตนาการถึงสถานการณ์ที่เมล่อนเป็นศัตรูของข้า... ว้าว! ภาพที่ตัวข้าถูกฝังไว้บนพื้นดินก็ปรากฏขึ้นในสมอง
ดังนั้นไอเท็มที่ข้าต้องการสร้างในวันนี้จึงเป็นไอเท็มที่ทำขึ้นเพื่อตอบโต้เมล่อนโดยเฉพาะ!
ส่วนวัสดุที่ข้าต้องการเลือกก็คือ【กรงเล็บโอริคัลคุมของมังกรปฐพี】!
...แม้ว่าข้าจะต้องยอมรับว่ามันรู้สึกแปลกๆ เล็กน้อยที่ใช้ของที่เมล่อนนำกลับมาทำอาวุธเพื่อตอบโต้เมล่อน
แต่เหตุผลพิเศษที่ข้าเลือกใช้วัสดุนี้ในการสร้างอาวุธ อันที่จริงมันก็ไม่มีเลย
ก่อนอื่น แม้ว่า 【โลหะโอริคัลคุม】จะหาได้ยากในโลกนี้ แต่มูลค่าของมันก็ไม่สูงมาก เพราะโลหะนี้แข็งเกินไปและไม่มีเทคโนโลยีที่เพียงพอในโลกนี้ที่จะเปลี่ยนวัสดุนี้ให้กลายเป็นสิ่งที่คุ้มค่าได้
หากนำออกไปข้างนอก อาวุธที่ทำจากวัสดุดังกล่าวคงมีแนวโน้มที่จะก่อให้เกิดความวุ่นวาย ดังนั้นจึงเป็นการดีที่จะทำของแบบที่ทำขึ้นมาเล่นๆ เท่านั้น
ส่วนวัตถุดิบที่เมล่อนนำกลับมาก่อนหน้านี้อีกส่วนหนึ่ง ข้าก็ได้นำบางส่วนไปอัพเกรดอุปกรณ์ของเมล่อนและยังมีเหลืออีกมาก
มีเกล็ดขนาดใหญ่ของมังกรปฐพีเหลืออยู่พอสมควร
...แต่ว่าในเมื่อมี 【แร่โอริคัลคุม】 เหตุไฉนไม่เอามันมาลองสร้างอุปกรณ์ระดับตำนานดูล่ะ
ในขณะที่คิดแบบนี้ ข้าก็หยิบ【กรงเล็บโอริคัลคุมของมังกรปฐพี】ขึ้นมาและสังเคราะห์มันด้วย【ผงมิธริล】
【มิธริล โลหะผสมโอริคัลคุมเข้มข้น】 * ได้รับ 5 ชิ้น!
กรงเล็บมังกรปฐพีแต่ละส่วนมีความยาวมากกว่าครึ่งเมตรและมันก็ได้กลายเป็นแท่ง หลังเกิดการสังเคราะห์
เนื่องจากมีมิธริลผสมอยู่ การนำพลังเวทย์จึงเพิ่มขึ้น!
เพราะเมล่อนแข็งแกร่งมากในการต่อสู้ระยะประชิด เจ้าคงคิดว่านางจะอ่อนแอต่อมากเมื่อต้องต่อสู้ระยะไกลสินะ
ในทางตรรกะแล้ว นั่นก็จริง
แต่อีกฝ่ายคือเมล่อน เช่นนั้นตรรกะเช่นนี้จึงใช้ไม่ได้ผล
เนื่องจากความเร็วที่บ้าคลั่งของนาง เมล่อนจึงสามารถปิดช่องว่างของนางกับคู่ต่อสู้ระยะไกลได้เลย แถมนางยังมีวิธีอื่นๆ อีกหลายวิธีในการเอาชนะคู่ต่อสู้สู้ระยะไกล
ด้วยเหตุนี้ ข้าจึงเลือกที่จะสร้างอาวุธที่ยอดเยี่ยมในการต่อสู้ระยะกลางนั่นก็คือหอก!
สิ่งต่อไปที่ต้องใช้คือ【ไม้นางฟ้าโบราณ】และ 【มิธริลโลหะผสมโอริคัลคุมคุมเข้มข้น】สังเคราะห์ !
...ข้าไม่รู้ว่าจะตั้งชื่อมันยังไงดี มันดูเหมือนวัตถุที่มีสีสันผสมกับสีดำ สีเงินและสีทองแดงสว่าง【แร่เหล็กโอริคัลคุม】 กำลังเปล่งแสงทองแดงสว่างออกมา
เมื่อเพิ่มไม้เข้าไปแล้ว มันยังจะถือว่าเป็นโลหะผสมอีกเหรอ? ...ช่างมันเถอะ ข้าขอเรียกมันว่า【โลหะผสมอันสุดยอด】แล้วกัน
ข้าจัดเรียง【โลหะผสมอันสุดยอด】เป็นแนวทแยงมุมและรวมเข้าด้วยกันให้กลายเป็นแท่งยาว
จากนั้นก็เสร็จส่วนนี้แล้ว
พอเสร็จเรื่องก่อนหน้า ข้าก็ถอด【เกล็ดมังกรย้อนกลับ】มาชิ้นหนึ่ง
ข้าสังเคราะห์【เกล็ดมังกรย้อนกลับ】และ【โลหะผสมอันสุดยอด】อีกครั้งและใช้【แก่นมังกร】ในเวลาเดียวกัน
...สิ่งที่ออกมามีลักษณะคล้ายกับ【โลหะผสมอันสุดยอด】แต่มีออร่าสีแปลกประหลาดห่อหุ้มอยู่รอบๆ
... 【มังกรปฐพี โลหะผสมหลากสีสัน】 * 2!
จากนั้นข้าก็จัดเรียง 【โลหะผสมหลากสีสัน】บนโต๊ะงานฝีมือ โดยจัดเรียงให้มันกลายเป็นรูปดาบ ทำให้ข้าได้รับดาบยาวที่ดูเท่สุดๆ ทั้งยังมีประกายแสงทุกสีส่องสว่างออกมา
อืมมม... เรียกมันว่า【ดาบยาวอันแสนสง่างาม】แล้วกัน...
หลังจากนั้นข้าก็วางดาบยาวที่ 【ดาบยาวอันแสนสง่างาม】 เข้าไปในโต๊ะงานฝีมือ
หอกเรืองแสงพลันโผล่ออกมา
【หอกอันสุดยอด】 ได้ปรากฏขึ้น
ข้าได้หอกมาแล้ว...แต่ก็ยังห่างไกลจากความสมบูรณ์
เมล่อนเป็นสุดยอดทหารที่ต่อสู้ได้เก่งกาจในระยะประชิด ในขณะเดียวกัน นางมักจะมีกลอุบายที่ชาญฉลาดหลายอย่างที่สามารถทำให้ตนเองหลุดพ้นจากสถานการณ์ที่ยากลำบากทุกประเภท
ดังนั้นข้าจึงหยิบเรดสโตน ยางบางส่วนและ【หินสายฟ้า】ที่ข้าได้จากหอการค้า
【หินสายฟ้า】เป็นสิ่งที่สร้างกระแสไฟฟ้าได้ หลังจากถูกใส่พลังมานาเข้าไป
เวทมนตร์ประเภทสายฟ้าเป็นเวทมนตร์ธาตุแสงระดับสูง หินเวทมนตร์ชนิดนี้จึงมีราคาแพงมาก
จะเห็นได้ว่าหอการค้าเห็นประโยชน์มหาศาลในตัวข้า ดังนั้นพวกเขาจึงให้สิ่งนี้กับข้า
...ต่อไปถ้าต้องประดิษฐ์อะไรที่มันซับซ้อนเช่นนี้อีก ข้าขอไม่ลงรายละเอียดลึกมากแล้วกัน
ขอข้ามไปยามที่ข้าทำมันเสร็จเลยนะ
สิ่งที่ข้าทำคือที่จับยางที่พอดีกับศูนย์กลางของหอก!
มีกลไกสองอย่างที่ติดตั้งไว้ หนึ่งในนั้นจะสร้างไฟฟ้าช็อตอย่างแรงหลังจากถูกใส่พลังมานา ซึ่งจะใช้เพื่อหลีกเลี่ยงการถูกเมล่อนขโมยหอกในระหว่างการต่อสู้
จะเกิดอะไรขึ้นหากเมล่อนเข้าประชิดตัวแล้วงั้นเหรอ?
ข้าสามารถใส่พลังเวทย์เข้าไปในกลไกอื่นได้ และหอกจะสั้นลงทันทีและกลายเป็นดาบยาว!
นอกจากนี้ ข้ายังเพิ่มเอนชานท์บางอย่างลงในหอกซึ่งคือ 【แหลมคม IV】, 【ไฟพิฆาต I】 และ 【กระเด็น I】
ทั้งหมดนี้ทำขึ้นเพื่อตอบโต้เมล่อน ข้าตั้งชื่อหอกต้นแบบ【หอกต่อต้านเมลอน 1.0】
อย่างไรก็ตาม เมื่อข้าทำมันเสร็จแล้ว ข้าก็ค้นพบเรื่องหนึ่ง
หอกหนักเกินไป ข้าไม่สามารถเหวี่ยงมันได้เลยและยิ่งไปกว่านั้น ข้าลืมสิ่งสำคัญอย่างหนึ่งไป
นั่นคือตัวเมล่อนเอง
แม่สาวกิ้งก่าคงเป็นคนสุดบนโลกที่คิดจะทำร้ายข้า ดังนั้นการสร้างหอกนี้ขึ้นมาจึงเป็นสิ่งที่ไร้ประโยชน์เป็นที่สุด
