เล่นมายคราฟในต่างโลก เล่มที่ 2 บทที่ 21: การเต้นรำกับเอลฟ์
ติดตามเป็นกำลังใจให้ผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:BamแปลNiyay
เล่มที่ 2 บทที่ 21: การเต้นรำกับเอลฟ์
.
ฟู้มม!
เสียงระเบิดของพื้นดินใต้เท้าของนางได้เกิดขึ้นด้วยการใช้【กำไลป้องกัน】บินขึ้นไปบนท้องฟ้า แรงกระแทกได้เกิดขึ้นมาจากการที่นางกระโดด
“เกรซ เจ้าจะไม่ช่วยเมลอนเหรอ?”
“...วอลสันอยู่คนเดียวจะไม่มีปัญหาหรือ?”
“ไม่มีอยู่แล้ว เจ้าคิดว่าข้าเป็นใครกัน?”
เกรซมองมาที่ข้าสองสามวินาที ก่อนจะเคลื่อนย้ายออกไปโดยทิ้งกลีบดอกไม้สีม่วงไว้เบื้องหลัง
สายลับได้เตรียมฐานในเมืองหลวงทั้งหมด 3 แห่ง
เจ้าพวกนี้กำลังแทรกซึมโดยมีแค่สามฐานลับงั้นเหรอ? มันน้อยกว่าที่ข้าคิดไว้ตอนแรกมาก
จากความคิดของคนที่ตาย ดูเหมือนว่าสถานที่สามแห่งที่พวกเขาใช้เป็นฐานลับจะมี โรงเตี๊ยม บ้านหลังหนึ่งและโรงแรม
"ว้าว..... น่าทึ่งมาก" เมื่อเทียบกับ【อพอลโล】ในมือของนางแล้ว ดูเหมือนนางจะไม่ค่อยตกใจทักษะเคลื่อนย้ายของเกรซสักเท่าไร
เอ๊? ข้าคิดว่าบาเรลล่าจะประหลาดใจมากกว่านี้เสียอีก
กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ ดูเหมือนนางจะรู้ว่าเกรซสามารถเทเลพอร์ตได้อยู่แล้วงั้นเหรอ?
... ความสัมพันธ์ของทั้งสองคนค่อนข้างดีอยู่แล้ว ดังนั้นคงไม่แปลกใจถ้าเกรซจะใช้ทักษะเคลื่อนย้ายต่อหน้าบาเรลล่าในสถาบัน
“เจ้าดูไม่แปลกใจเลยเหรอที่เห็นแบบนั้น?”
“...สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อครู่มันเกินสามัญสำนึกของข้าไปแล้ว ต่อให้มีอะไรอีกข้าก็คงไม่ประหลาดใจหรอก...”
บาเรลล่าก้มลงมอง【อพอลโล】ในมือของนาง
"การที่ข้ามีอาวุธเอลฟ์ได้อีกครั้ง มันช่าง..."
"เจ้ามีความสุขไหมล่ะ?”
"ข้าก็ไม่แน่ใจ ความรู้สึกของข้ามันปนกันมั่วไปหมด…แต่ข้าคิดว่าข้ามีความสุขมาก” บาเรลล่ายิ้ม
ฐานของสายลับได้ถูกจัดการโดยทั้งเมลอนและเกรซ ส่วนคนที่ยังอยู่ข้างนอกจะถูกข้าจัดการ
ใน【แผนที่ขนาดเล็ก】จุดแดงเจ็ดจุดที่แสดงถึงคนที่มีเจตนาร้ายกำลังพุ่งเข้าหาที่ตั้งของเรา
การที่พวกมันจะสามารถปรากฏบนแผนที่【แผนที่ขนาดเล็ก】ของข้า นั่นหมายความว่าพวกมันอยู่ในรัศมี 100 เมตรแล้ว
ตอนแรกมีเจ็ด ตอนนี้จำนวนเพิ่มขึ้นเป็นสิบ ดูเหมือนว่าพวกมันจะสังเกตเห็นการตายของเพื่อนของพวกมัน ดังนั้นพวกเขาจึงมาที่นี่เพื่อตรวจสอบว่าเกิดอะไรขึ้นสินะ
คนพวกนี้อยู่ใน【ปาร์ตี้เดียวกัน】ดังนั้นเมื่อหนึ่งในพวกเขาเสียชีวิต สมาชิกปาร์ตี้ของพวกเขาก็จะรู้
[ลูค เอลฟ์ ระดับ 48 1054/1054 สถานะ: ทั่วไป_สมญานาม: นักท่องราตรี]
ทันใดนั้นบนหลังคาก็ปรากฏร่างสีดำขึ้นในสายตาของข้า
โอ เขามาแล้ว! แต่ระดับของเขาสูงมากเลยแฮะ!
ทันทีที่เขากระโดดเข้ามาหาเรา ข้าก็ยก [ที่ยิงใยแมงมุม] ขึ้นและคลิก
วู้บบ!
"โอ้!" ชายคนนั้นถูกใยแมงมุมกลางอากาศและล้มลงในท่าทางที่บิดเบี้ยว ในเวลาเดียวกัน บาเรลล่าก็ยิงธนูใส่ชายคนนั้นด้วย
ท้องด้านซ้ายของชายชุดดำที่ล้มลงบนถนนถูกระเบิดออกและในเวลาเดียวกัน ร่างกายของเขาก็ถูกห่อหุ้มด้วยเปลวไฟทำให้เขาดิ้นทุรนทุรายด้วยความเจ็บปวด
“ข้าวางแผนที่จะระเบิดหน้าอกของเขา ดูเหมือนทักษะการยิงของข้าจะด้อยลงสินะ?” บาเรลล่าบ่นพึมพำ
ห๊ะ หา? ระดับของเจ้าแค่ 19 ไม่ใช่เหรอ? เจ้าจะระเบิดหน้าท้องของศัตรูระดับ 49 ได้อย่างราบรื่นได้อย่างไรกัน!?
.. ดูเหมือนว่า【อพอลโล】จะแข็งแกร่งกว่าที่ข้าคาดไว้ตอนแรกมาก ข้าไม่รู้เลยว่าสรุปมันดีหรือไม่ดีกันแน่...
ความเร็วของชายชุดดำนั้นรวดเร็วมาก แต่ลูกธนูที่ยิงจาก【อพอลโล】นั้นนเร็วกว่าเขามาก ทำให้ชายคนนั้นไม่สามารถหลบการโจมตีได้เลย
ว่าแต่บาเรลล่า! นี่เจ้าฆ่าคนที่เจ้าไม่รู้จักโดยไม่รู้สึกผิดอะไรเลยเหรอ!?
..แต่ก็เข้าใจได้แหละนะ คนพวกนี้กำลังรีบมาที่นี่ด้วยความตั้งใจที่จะฆ่านาง ดังนั้นการที่นางตอบโต้เช่นนี้ไปย่อมเป็นเรื่องปกติ
หืม? ชายคนนั้นยังมีชีวิตอยู่ แม้ร่างกายส่วนหนึ่งจะไหม้เกรียมและเป็นรูเนี่ยนะ? ระดับ 49 ช่างสุดยอดจริงเชียว
ข้าเดินไปหาชายที่นอนอยู่กับพื้น จากนั้นข้าก็ย่อตัวลงและถามคำถามเขา
“เฮ้ เจ้าคนก่อนหน้าข้าไม่บอกถึงเรื่องที่ตั้งของฐานทัพเจ้า เจ้าจะไม่บอกข้าเหมือนเขาไหม?”
แม้ว่าข้าจะรู้คำตอบของเขาแล้ว แต่ข้าก็ยังมีความหวังเล็กๆ ว่าเขาจะให้ความสำคัญกับชีวิตของเขามากกว่าความภักดีของเขา
“...ไปลงนรกซะ...แค่... จักรวรรดิบราติโอจงเจริญ...” ในขณะที่พูดเช่นนั้น ชายในร่างสีดำก็สั่นสะท้านไปทั้งตัว เขาดูเหมือนจะอดทนต่อความเจ็บปวดจากการถูกเผาด้วยความยากลำบาก
ไม่นานน้ำลายก็เริ่มผุดขึ้นบนปากของชายคนนั้น แขนขาของเขากระตุกและหยุดเคลื่อนไหวหลังจากนั้นไม่กี่วินาที
....พวกเขายืนกรานจะฆ่าตัวตายแทนที่จะตอบคำถามข้าเนี่ยนะ
พูดตามตรง ถ้าเราเพียงแค่ทำให้พวกเขาสลบและแพร่กระจายเรื่องที่พวกเขาแฝงตัวมาเมืองหลวง เดี๋ยวพวกทหารก็คงจะรู้เรื่องพวกเขากันแล้ว
นั่นเป็นทางเลือกที่ดีกว่า แต่มีโอกาสสูงมากที่ถ้าเราปล่อยให้พวกเขามีชีวิตอยู่ พวกเขาเองก็จะทำให้เรื่องเราแพร่กระจายออกไป
แต่ถ้าข้าถามพวกเขาว่า "ฐานทัพของพวกแกอยู่ที่ไหน?" พวกเขาก็จะฆ่าตัวตายทันที ช่วยข้าประหยัดเวลาฆ่าพวกเขาได้มากเลยทีเดียวล่ะ
....ว่าแต่ไหงเข็มทิศทางศีลธรรมของข้าเริ่มเบี้ยวแล้วล่ะ ก่อนหน้านี้ข้าไม่เคยคิดเลยนะว่าหากศัตรูฆ่าตัวตายจะทำให้ข้า 'สะดวก' แบบนี้
แต่มันก็คงเพราะศีลธรรมบนโลกนี้กระมัง การฆ่าคนเป็นเรื่องธรรมดามากในโลกนี้ ตัวอย่างเช่นเมื่อถูกโจรมัน มันก็มีตัวเลือกแค่ยอมหรือฆ่าเท่านั้น
“ธนูนี้ทรงพลังมาก…มันมีชื่อไหม?”
"อ้อ มันชื่อว่า【อพอลโล】" ข้าตอบไปพร้อมกับพ่นใยแมงมุมออกมาจากปลอกแขน
เนื่องจากต้องปกป้องบาเรลล่าไปด้วย ข้าจึงไม่สามารถแกว่งไปมาในการต่อสู้ได้ตามปกติ แต่ถึงแม้จะทำไม่ได้ ข้าก็ยังมีวิธีมากมายในการโจมตีและป้องกันอยู่ดี
“อ๊า! เวทมนตร์!” บาเรลล่าตะโกนออกมา แต่ข้าสังเกตเห็นเร็วกว่านางมาก
ข้าจับลูกศรเงาที่ลอยมาด้วยถุงมือ
ที่มีเอนชานท์ป้องกันการโจมตีระยะไกล ทำให้ความเสียหายจากการโจมตีของธนูเป็นศูนย์
วู้บบ!
บาเรลล่ายิงลูกศรไปทางที่เวทมนตร์มาและข้าก็ได้เห็นสายตาเคียดแค้นของคนผู้หนึ่ง
ข้าหันหลังกลับทันที สร้างกำแพงหินที่ประกอบไว้ล่วงหน้าด้านหลังของบาเรลล่า ทำให้นักดาบชุดดำที่กำลังจะลอบโจมตีบาเรลล่าเอาหัวพุ่งชนเข้าไปในกำแพงก่อน
อาวุธในมือของคนพวกนี้ล้วนเปล่งประกายสีทองจางๆ ดูเหมือนว่าพวกเขาทั้งหมดจะเป็นเอลฟ์ โอ้ และส่วนใหญ่เป็นนักฆ่าที่เน้นการต่อสู้ระยะประชิดเป็นหลักด้วย
พวกนี้คงถนัดการลอบสังหารมากเลยสินะ?
แหม ถ้างั้นก็จัดการได้ง่ายเลย
ชายสามคนใหม่ที่สวมชุดสีดำรีบวิ่งเข้ามา จากนั้น...ก็เหยียบใยแมงมุมบนพื้นและล้มลง พวกเขาดิ้นไปมาและกลายเป็นลูกบอลใยแมงมุม
ข้าเพิ่มใยแมงมุมสองสามเส้นไปบนตัวพวกเขาด้วย เผื่อว่าพวกเขาจะหนีออกมาได้ จากนัน้ข้าก็หยิบ【พลั่วเหล็ก】จาก【กระเป๋าเก็บของ】ด้วยมือซ้ายและเหวี่ยงกริชที่ข้าถืออยู่ลงไปให้หนักที่สุดเท่าที่จะทำได้ลงไปบนพื้นดิน
กริชระเบิดออก และชิ้นส่วนกริชจำนวนมากปรากฏใน【ช่องเก็บของของข้า】
ทันใดนั้น ชายคนหนึ่งในร่างสีดำก็ตัวแข็งทื่อ
อ๊ะ...ข้าเผลอทุบอาวุธเอลฟ์ของเจ้าไปหรือเปล่า?
อุปกรณ์วิญญาณเป็นสิ่งที่เชื่อมโยงกับชีวิตของเจ้าของ หากมันได้รับความเสียหาย มันจะค่อยๆ กลับสู่สภาพเดิม ตราบใดที่เจ้าของไม่ตาย
สิ่งนี้จึงทำให้อุปกรณ์การเจริญเติบโตเป็นของวิเศษ... น่าเสียดายที่เจ้าคงไม่มีเวลาพอที่จะซ่อมแซมอาวุธของเจ้า
ใยแมงมุมถูกปล่อยออกไปอีกครั้ง และชายชุดดำก็ดิ้นรนบนพื้นทันที
วู้บบ!
ทันใดนั้น ใบมีดลมก็พุ่งเข้ามาหาข้า
ทักษะการต่อสู้เวทมนตร์!
ข้าลืมไปว่าศัตรูอาจมีทักษะเช่นนี้ แต่ว่า...
ข้ายกมือขึ้นและใบมีดลมที่มาจากชายชุดดำคนหนึ่งก็หายไปทันที
โทษทีนะ การโจมตีของเจ้าก็คือหนึ่งในการโจมตีระยะไกลที่ข้าสามารถปัดป้องได้อย่างง่ายดาย!
ชายชุดดำรู้สึกสับสน จากนั้นหน้าอกของเขาก็ถูกแทงด้วยลูกศรที่ บาเรลล่าปล่อยออกมา
คนผู้นี้อยู่ที่ระดับ 42 คนอื่นๆ ก็มีระดับอยู่ที่ประมาณ 40
พวกเขาทั้งหมดมีกลุ่มละห้าคน มีความเร็วทางกายภาพที่มากเกินกว่าระดับของข้าเสียอีก
แต่ข้าก็มีหลายวิธีที่จะเอาชนะพวกเขา ฮ่าๆ
“เจ้าเป็น【สามัญชน】จริงๆ เหรอ? นั่นมันรูปแบบการต่อสู้แบบไหนกัน!?” บาเรลล่าตะโกนใส่ข้า
ก่อนหน้านี้นางตื่นตระหนกมาก แต่ตอนนี้นางสงบลงพอสมควร
"ใช่แล้ว อาชีพของข้าคือ【สามัญ】"
ในขณะที่พูดเช่นนี้ ร่างของชายชุดดำคนสุดท้ายก็ติดอยู่กับพื้นอันห่อไปด้วยใยแมงมุม
“ออเรเวีย เจ้าคนบาป! เจ้าทรยศต่อจักรวรรดิบราติโอจริงๆ สินะ...” ชายชุดดำที่ติดอยู่บนพื้นตะโกนออกมาใส่บาเรลล่า ใบหน้าของเขาโกรธมาก
“อะไรนะ? เจ้ากำลังพูดอะไรกับคนที่เจ้าเนรเทศแล้วกัน” บาเรลล่ายกคันธนูขึ้นและยิงธนูไปที่หน้าอกของเขา
ตอนนี้บาเรลล่ากำลังคึกสินะ …. อืม?
เดี๋ยวนะ ก่อนหน้านี้บาเรลล่ามีระดับอยู่ที่ 19 นิ? ทำไมตอนนี้ถึงระดับ 22 แล้ว!
...ปรากฎว่าการฆ่ามอนสเตอร์ไม่ใช่วิธีเดียวที่จะได้รับค่าประสบการณ์! การฆ่าคนก็ทำให้ได้รับค่าประสบการณ์ด้วย
ข้าหันไปมองชายชุดดำที่เหลืออีก 4 คน
“อืม ว่าแต่มีใครจะบอกข้าไหมว่าฐานของเจ้าอยู่ที่ไหน?”
"ช่างหัวแกสิว่ะ! จักรวรรดิบราติโอจงเจริญ...!"
ไม่มีใครให้คำตอบที่แท้จริงกับข้า พวกเขาเลือกที่จะฆ่าตัวเองแทน
“เอ๊ะ? เดี๋ยวก่อน ถ้าเจ้าจะตายก็ต้องตายด้วยน้ำมือของเราสิ! เจ้าจะปล่อยให้ค่าประสบการณ์สูญเปล่าไม่ได้นะ!”
ทันใดนั้น บาเรลล่าก็ยกคันธนูขึ้นและยิงธนูไปที่ร่างของชายที่กำลังจะตาย ก่อนที่พวกเขาจะตาย
...ถือได้ว่าเป็นการให้ความเมตตาแก่พวกเขาด้วยความตายอย่างรวดเร็ว
เมื่อมองไปที่【แผนที่ขนาดเล็ก】อีกครั้ง ข้าสังเกตเห็นว่าจุดสีแดงทั้งหมดก่อนหน้านี้หายไปหมดแล้ว
มีเพียงสิบคนที่ถูกส่งมาที่นี่งั้นเหรอ?
