[ตอนฟรี] ตอนที่ 50 : กระทืบจวินว่านจี๋

โลกตกอยู่ในความเงียบงัน

มองดูเฮยถู่ถูกสังหารภายใต้สองการเคลื่อนไหว ผู้บ่มเพาะทั่วเมืองหนานเทียนถึงกับแอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่

ในฐานะอัจฉริยะของเผ่าเฮยยวิ๋น เฮยถู่ไม่เพียงแค่ไม่อ่อนแอ แต่เขาค่อนข้างแข็งแกร่ง

ความแข็งแกร่งเทียบได้กับยอดอัจฉริยะแห่งนิกายสูงสุด

ไม่เช่นนั้นก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะกลายมาเป็นผู้ติดตามของจวินว่านจี๋

แต่ตอนนี้จวินเซียวเหยาสังหารเขาโดยไม่ได้ใช้ความพยายามอะไรเลย

นี่ทำให้ผู้บ่มเพาะที่เห็นจวินเซียวเหยาลงมือครั้งแรกมีความตกตะลึงเต็มดวงตา

บุตรพระเจ้าแห่งตระกูลจวิน ตัวตนลำดับศูนย์ คู่ควรแล้วกับชื่อเสียงอันโด่งดัง!

“จวินเซียวเหยา!”

เสียงคำรามระเบิดออกราวกับฟ้าผ่าลงบนพื้นดิน

เป็นจวินว่านจี๋ผู้เดือดดาลและมีสายฟ้าพุ่งออกมาจากดวงตา นี่แสดงให้เห็นถึงความโกรธสุดขีด

ผู้ติดตามของเขาถูกสังหารต่อหน้า นี่เป็นการตบหน้าเขาอย่างโจ่งแจ้ง

และการทำเช่นนี้ย่อมไม่มีพื้นที่ให้ประนีประนอม

ตูมม!

จวินว่านจี๋ไม่ได้พูดอะไรอีก เขาไม่สามารถอดทนได้อีกต่อไป

ช่างหัวผลที่จะตามมาทีหลัง จวินว่านจี๋ตอนนี้ปรารถนาแค่เอาคืนจวินเซียวเหยา

เขาตบด้วยมือออกไปและแสงฟ้าผ่าอันน่ากลัวก็พวยพุ่งออกมาเปลี่ยนไปสู่สายฟ้านับพัน ความผันผวนของมันทรงพลังอย่างมากจนน่าตกใจ

นี่คือทักษะอันทรงพลังประเภทสายฟ้า ฝ่ามือแปดอัสนีต้องห้าม

หนึ่งฝ่ามือที่เสริมพลังด้วยกายารบทัณฑ์สวรรค์ของจวินว่านจี๋นี้ อัจฉริยะในขอบเขตสะพานศักดิ์สิทธิ์ถ้าไม่ตายก็เจ็บหนัก

“ใต้เท้าบุตรพระเจ้า ระวังตัวด้วย!”

จวินจ้างเจี้ยนอดไม่ได้ที่จะตะโกนเตือน

แม้เขาจะรู้ว่าจวินเซียวเหยาแข็งแกร่งมาก แต่จวินว่านจี๋ไม่ได้อ่อนแอเช่นกัน

ทั้งเขาและจวินหลิงหลงยังล้มเหลวในการปัดป้องการโจมตีของจวินว่านจี๋ก่อนหน้า

อย่างไรก็ตาม ทันทีที่จวินจ้างเจี้ยนพูดออกไป เขาเกือบสำลักและเบิกตาโพลง

จวินเซียวเหยากำนิ้วทั้งห้าและต่อยออกไปเบาๆ โดยไม่มีร่องรอยอะไร แต่มันกลับดูเหมือนเสียงบทสวดมังกรระเบิดดังออกมา

ร่างเงาของมังกรที่แท้จริงล้อมรอบกำปั้นของเขาและระเบิดออก!

มันคือเคล็ดทักษะของรังจู่หลง หมัดมังกร

ในเวลาเดียวกัน ภายในร่างกายของเขาก็มี 70,000 อนุภาคคชสารยักษ์ เสริมพลังให้ถึง 700 ล้านจิน มันพุ่งออกมาพร้อมกับหมัดนี้

พลังสองเท่าซ้อนทับกัน เกิดความผันผวนเหมือนต้องการจะผลักท้องนภาออกไปนับแสนลี้

ครืนน!

ระลอกพลังปราณอันน่าสะพรึงแผ่กระจายออกไปเหมือนระเบิดปรมาณูจิ๋วปะทุออก และทั่วทั้งเมืองหนานเทียนดูเหมือนจะสั่นสะเทือนถึงสามครั้ง

ในสายตาของทุกคน ร่างหนึ่งบินกระเด็นกระดอนจากจุดศูนย์กลางปะทะราวกับว่าวเชือกขาดและเลือดสายกระจายไปทั่วฟ้า!

เป็นจวินว่านจี๋จริงๆ!

เขากระเด็นขึ้นลง แขนที่ต่อยออกไปบิดผิดรูปผิดทรง เห็นได้ชัดว่ากระดูกแตกทั้งหมด

เขาหน้าซีดและมองจวินเซียวเหยาด้วยความตกใจอย่างไม่เคยเจอมาก่อน

หลายสิ่งหลายอย่าง ถ้าเจ้าไม่ได้ประสบด้วยตัวเองและเป็นเพียงผู้ชมจากด้านข้าง เจ้าก็จะไม่มีวันเข้าใจความสิ้นหวังเลย

ตอนนี้จวินว่านจี๋จึงเข้าใจความสิ้นหวังของเย่ซิงหยุนและหลงฮ่าวเทียนก่อนหน้านั้นแล้วจริงๆ

มันเหมือนกับเขาไม่ได้กำลังเผชิญหน้ากับคนสักคน

แต่เป็นจักรพรรดิหนุ่ม!

“จวินเซียวเหยา ความแข็งแกร่งของเจ้า…” จวินว่านจี๋หยุดร่างที่กระเด็นออกไป สายตาของเขาสั่นไหวเล็กน้อย

ไม่ใช่แค่เขา แต่ทุกคนในเมืองหนานเทียนก็ตะลึง

จวินจ้างเจี้ยนก็ตะลึง!

เขารู้ว่าจวินเซียวเหยาไม่กลัวจวินว่านจี๋ แต่เขาไม่ได้คาดเลยว่าจะได้เห็นภาพถล่มยับขนาดนี้

“ใต้เท้าบุตรพระเจ้า ท่านไร้เทียมทานอย่างแท้จริง” จวินเสวี่ยฮวางถอนหายใจ

“นายท่าน…” ดวงตาคู่งามของจวินหลิงหลงเต็มไปด้วยความชื่นชม

นี่คือนายท่านของนาง ผู้ไร้เทียมทานในโลกนี้!

“ข้าไม่เชื่อ มาอีกครั้ง!”

ไม่สำคัญว่าตอนนี้จวินว่านจี๋จะมีสภาพเป็นยังไง ท้ายที่สุดแล้วเขาก็พุ่งทะยานขึ้นมาจากจุดต่ำสุด และใจของเขาก็แน่วแน่มากกว่าเย่ซิงหยุนและตระกูลของเขาซะอีก

เห็นได้ชัดว่าเขาไม่อยากจะยอมแพ้แบบนี้

บนตัวของจวินว่านจี๋กำลังรายล้อมไปด้วยสายฟ้า

กระดูกแขนที่หักส่งเสียงกระทบกันของกระดูกและฟื้นฟูแขนโดยตรง “ตามที่คาดไว้สำหรับกายารบทัณฑ์สวรรค์ ลือกันว่ากายารูปแบบนี้ถูกเสริมแกร่งโดยวิบัติแห่งสวรรค์ ทำให้กายานี้แข็งแกร่งอย่างไม่น่าเชื่อ!”

เห็นจวินว่านจี๋ฟื้นฟูแขนกลับมา ดวงตาของผู้บ่มเพาะหลายคนสั่นไหวและกล่าว

กายารบทัณฑ์สวรรค์อยู่ในระดับ 300 แรกจาก 3,000 กายา ดังนั้นมันจึงมีความสามารถพิเศษส่วนตัว

“กายาแข็งแกร่งขนาดนั้นแล้วมันยังไง ข้าคงพูดได้แค่ว่าถ้าเทียบกับกายาเทพบรรพกาลแล้ว กายารบทัณฑ์สวรรค์มันก็เป็นแค่ขยะเท่านั้นแหละ!”

ผู้บ่มเพาะหญิงหลายคนยิ้มออกมาและกล่าวด้วยความรังเกียจ

ตอนนี้พวกเขาได้กลายเป็นแฟนคลับไร้สมองของจวินเซียวเหยาเรียบร้อยแล้ว

เช่นนั้นขอถาม มีอัจฉริยะรุ่นเยาว์กี่คนในดินแดนอมตะหวงเทียนที่ความหล่อกับความแข็งแกร่งเท่ากัน?

ในตอนนี้ จวินว่านจี๋ได้ก้าวขึ้นไปบนท้องฟ้าพร้อมกับสายฟ้าล้อมรอบตัว

เขามองไปในดวงตาของจวินเซียวเหยาโดยไม่มีความดูถูกแม้แต่น้อย

“ข้าได้บ่มเพาะเคล็ดสูงสุดและมีกายารบทัณฑ์สวรรค์ เป็นข้านี่แหละที่จะลงโทษสวรรค์และบงการสายฟ้าวิบัติ!”

“แปดอัสนีต้องห้าม เทพอัสนีพิโรธ!”

จวินว่านจี๋เงยหน้าขึ้นฟ้าและตะโกนปลดปล่อยสายฟ้านับร้อยล้านเส้น มันระเบิดออกผสานไปกับความว่างเปล่า

เหนือขึ้นไปมีคลื่นเมฆสายฟ้าดำมืดราวกับเทพแห่งสายฟ้าได้สำแดงอำนาจออกมา ฉากดังกล่าวทำให้คนหัวใจสั่นไหวได้

“ลงโทษสวรรค์อะไรไร้สาระ!” จวินเซียวเหยาหน้าเรียบเฉย

“แม้แต่สวรรค์ยังต้องก้มหัวต่อหน้าข้าบุตรพระเจ้า นับประสาอะไรกับเจ้า!”

เส้นผมดำเงาของจวินเซียวเหยาสะบัดไปมา เขากล่าวอย่างไม่แยแสพร้อมกับความทะนงตนอันไร้ขอบเขต

เขากระตุ้นทะเลปราณทองคำของกายาเทพบรรพกาลและปลดปล่อยปราณอันทรงพลังออกมา มันควบแน่นเป็นร่างเงาของเทพคชสารทองคำที่สามารถสยบกาลอวกาศ

พลังเทพคชสารทลายโลกันตร์ถูกปลดปล่อยจนถึงขีดสุด

ในเวลาเดียวกัน แขนซ้ายของเขาก็ปลดปล่อยทักษะศาสตราวุธสงครามออกมา ด้วยดาบ หอก ง้าว ขวาน ตะขอ สามง่าม ทุกศาสตราวุธศักดิ์สิทธิ์ถูกควบแน่นขึ้นในอากาศพร้อมกับเสียงแห่งการสังหารที่สั่นสะเทือนโลกได้

และในแขนขวา ด้วยปราณมังกร มันจึงปรากฏร่างเงาที่เหมือนมังกรที่แท้จริง มันคือเคล็ดทักษะของรังจู่หลง มังกรแท้กักสวรรค์ ที่สกัดได้มาจากแก่นแท้มังกร

เมื่อสองทักษะปลดปล่อยออกมาพร้อมกัน ร่างเงาของมังกรที่แท้จริงพุ่งสู่ท้องฟ้าและปะทะเข้ากับเทพอัสนีพิโรธในคลื่นเมฆดำ การปะทะกันครั้งนี้ถึงกับทำให้ฟ้าถล่มปฐพีทลาย!

ส่วนศาสตราวุธศักดิ์สิทธิ์นับพันกำลังพุ่งโจมตีใส่จวินว่านจี๋

“ได้ไง…”

ก่อนที่จวินว่านจี๋จะรู้สึกตัว มันก็มาถึงตัวแล้ว

แม้เขาจะป้องกันมันด้วยพลังทั้งหมด เขายังต้องเผชิญกับผลกระทบอันรุนแรงและช่วยไม่ได้ที่จะต้องกระอักเลือดคำโตออกมา มันทำให้กระดูกและเส้นเอ็นของเขาถึงกับแตกหัก

จวินเซียวเหยากระตุ้นปีกมารและบินด้วยความเร็วสุดขีดไปบนท้องฟ้าเหนือจวินว่านจี๋ในทันที เขากระทืบเท้าลงราวกับราชันเทพและปลดปล่อยการโจมตีอันศักดิ์สิทธิ์

ตูมม!

เกิดเสียงกระดูกหักดังขึ้น

เท้าของเขาเหยียบลงหน้าอกของจวินว่านจี๋โดยตรง

ทั้งคู่เป็นเหมือนอุกกาบาตที่กำลังร่วงหล่น

ตามมาด้วยเสียงดังกระหึ่ม

ร่างของจวินว่านจี๋กระแทกพื้นอย่างหนัก ในขณะที่เท้าของจวินเซียวเหยายังอยู่บนหน้าอกจวินว่านจี๋พร้อมกับมือไพล่หลังหนึ่งข้าง

ชายเสื้อโบกสะบัดไปมาโดยไม่เปื้อนฝุ่นแม้แต่นิด

ความต่างชั้นมันยิ่งใหญ่เกินไป ซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกว่าไม่ใช่เรื่องจริง

ลำดับห้าแห่งตระกูลจวินถูกจวินเซียวเหยาเหยียบไว้ในตอนนี้ ไม่สามารถขยับได้

เป็นเพราะจวินว่านจี๋อ่อนแอหรือ?

แน่นอนว่าไม่ ตอนนี้ทุกคนได้เห็นถึงความแข็งแกร่งของจวินว่านจี๋แล้ว

ดังนั้นมันจึงเหลือเหตุผลเดียว

มันเป็นเพราะจวินเซียวเหยาแข็งแกร่งเกินไป

และหลายคนก็สามารถสังเกตเห็นว่าจวินเซียวเหยาไม่ได้ออกแรงทั้งหมดเลยด้วยซ้ำ

เขาไม่แม้แต่จะใช้นิมิตของสุดยอดกระดูกและกายาเทพบรรพกาล

“จวินเซียวเหยา เอาเท้าเจ้าออกไปซะ!” ใบหน้าของจวินว่านจี๋เปลี่ยนเป็นหัวหมู เขาไม่อาจใจเย็นได้และตะโกนอย่างโมโห

อั่กก!

เมื่อจวินเซียวเหยาได้ยินเข้า เขายิ่งกดเท้าหนักขึ้นไปอีก ทำให้จวินว่านจี๋ต้องกระอักเลือดออกทางปากและกระดูกอกจะแตก

“มันไม่ดีรึไงที่เจ้าเป็นลำดับห้าด้วยความสามารถของตัวเอง แต่น่าเสียดายที่เจ้ามีตาแต่ไม่มีสมอง” จวินเซียวเหยาเอ่ยอย่างไม่แยแส

“ข้ายังไม่แพ้ แน่จริงก็ให้เวลาข้า…” จวินว่านจี๋คำรามด้วยสีหน้าเคร่งขรึม

“ข้าไม่สนใจที่คนที่แพ้หรอกนะ ต่อให้ข้าให้เวลาเจ้าเป็นแสนปี เจ้าก็ทำได้แค่มองตามหลังข้าอย่างไร้ประโยชน์จนกระทั่งเจ้ามองไม่เห็นข้านู่นแหละ…”

คำพูดของจวินเซียวเหยาคือการประหารดีๆ นี่เอง

สีหน้าของจวินว่านจี๋เปลี่ยนเป็นแดงเป็นเขียว เขากระอักเลือดคำโตออกมาและโกรธอย่างยิ่งจนหัวใจเกือบจะพังทลาย!

(หากมีคำแนะนำหรือข้อติเตียน สามารถคอมเมนท์เพื่อบอกกล่าวได้นะครับ ^ ^ ขอบพระคุณมากครับที่สละเวลาอ่านจนจบ)