ตอนที่ 1230 ผู้คนล้วนที่จะแสวงหาข้อดี และหลีกเลี่ยงข้อเสีย ..ข้อนี้ไม่ผิด

ในตอนกลางคืนที่มืดมิด หลินฟาน ได้เดินทางเข้าไปในป่าเขา ตั้งแต่เขาพบว่ามีร่องรอยสองรอยในป่าเขา เขาก็ได้เพิ่มความระมัดระวังมากขึ้น นอกจาก หยุน ชิงเย้า และเขาแล้ว คืนนี้.. ดูเหมือนจะมีอีกคนหนึ่งก้าวเข้ามาในป่าเขาแห่งนี้

เมื่อเห็นองค์กรใต้ดินของ หลี่ เสี่ยงสุ่ย ถูกสังหารหมู่ในเมืองคุนเฉิง หลินฟาน ก็คอยจับตาดูอยู่เสมอ องค์กรใต้ดินของ หลี่ เสี่ยงสุ่ย นั้นได้ช่วย หยุนเหมิน ดูแลธุรกิจ แต่จู่ๆ ก็กลับถูกฆ่าตายทั้งหมด มันยากที่จะบอกว่าเรื่องนี้.. ไม่เกี่ยวข้องกับ หยุนเหมิน

แต่นี่.. กลับไม่ใช่สิ่งที่ หลินฟาน สนใจ, หยุนเหมิน เป็นอย่างไร หลินฟาน เองก็ไม่คิดจะสนใจเช่นกัน สิ่งที่เขาสนใจก็คือ หยุน ชิงเย้า นั่นก็เพราะเขาเป็นคนพา หยุน ชิงเย้า กลับไปทางตอนใต้ของยูนนาน ตามแผนเดิมของเขา เขาเองไม่ได้ตั้งใจจะทําร้าย หยุน ชิงเย้า ดังนั้นเขาจึงไม่อยากเห็น หยุน ชิงเย้า ได้รับบาดเจ็บ

หากมีบุคคลอื่นที่กำลังมองหา หยุนเหมิน อยู่จริงๆ บุคคลนี้อาจเป็นภัยคุกคามต่อ หยุน ชิงเย้า ซึ่งเป็นสิ่งที่ หลินฟาน ไม่ต้องการจะเห็น..

แต่โชคดีที่ในขณะที่ หลินฟาน ได้ติดตามต่อไป ก็พบว่าร่องรอยหนึ่งเบี่ยงออกนอกเส้นทางไป กล่าวคือ อีกร่องรอยหนึ่ง ในที่สุดก็ไม่ได้เดินไปในทิศทางของ หยุนเหมิน แต่เดินออกไปในอีกทิศทางหนึ่ง

และไม่ว่าอีกฝ่ายกําลังมองหา หยุนเหมิน หรือไม่ บุคคลนี้ก็ไม่ได้อยู่ในเส้นทางระหว่างทางไป หยุนเหมิน ซึ่งอย่างน้อยๆ ก็แสดงให้เห็นว่าปัจจัยเสี่ยงที่เป็นไปได้นี้ ได้ถูกลบทิ้งไปแล้ว

หลินฟาน ก็ยังคงติดตามร่องรอยของ หยุน ชิงเย้า ต่อไป เดินไปข้างหน้าเรื่อยๆ จนในที่สุด  หลินฟาน เองก็เริ่มค่อยๆ คุ้นเคยไปกับเส้นทางที่จะนำไปสู่ หยุนเหมิน แล้ว

แน่นอนว่า.. ผู้คนล้วนที่จะแสวงหาข้อดี และหลีกเลี่ยงข้อเสีย ข้อนี้ไม่ผิด หลินฟาน พบว่า หยุนเหมิน เลือกเส้นทางออกจากภูเขานี้ได้อย่างอย่างพิถีพิถันมาก เพราะตลอดเส้นทาง กลับมีหลากหลายลักษณะ ลักษณะแรกคือเมื่อเทียบกับที่อื่นๆ แล้ว เส้นทางนี้กลับเดินง่ายกว่ามาก ป่าบนภูเขาเองก็เดินได้ยาก แต่ด้วยจิตวิทยาที่จะแสวงหาข้อดี และหลีกเลี่ยงข้อเสียนั้น เส้นทางที่ หยุนเหมิน เลือกจึงค่อนข้างเดินง่าย มองจากจุดนี้เพียงอย่างเดียว หลินฟาน ก็รู้ว่าตัวเองไม่ได้เดินไปผิดทาง

การติดตามคน จริงๆ แล้วถือเป็นงานทางเทคนิคอย่างหนึ่ง และต้องมีทักษะที่ดีในระดับหนึ่ง แต่สำหรับ หลินฟาน เข้ามีข้อมูลเชิงลึกระดับบนสุด หลังจากที่ได้ใช้มันมาตลอดเวลาที่ผ่านมา เขาก็ถือว่าตัวเขาเองได้มีบทสรุปเล็กๆ น้อยๆ แล้ว

อีกอย่าง.. คุณลักษณะพิเศษอีกอย่างหนึ่งของเส้นทางนี้คือ ..ความปลอดภัย และแน่นอนว่าในเรื่องนี้ต้องนำมาพูด เพราะตลอดเส้นทาง หลินฟาน ไม่ได้พบเจอกับภัยคุกคามที่เป็นอันตรายใดๆ ทั้งต้องบอกว่าเส้นทางนี้ เป็นเส้นทางที่หลีกเลี่ยงพื้นที่ที่มีสัตว์ขนาดใหญ่อาศัยอยู่ได้อย่างสมบูรณ์แบบ

หลินฟาน เชื่อว่ามีสัตว์ขนาดใหญ่อยู่ในป่านี้ เพราะระหว่างทางที่เขาเดินมา พบมูลของสัตว์ ซึ่งสัตว์ขนาดใหญ่ทิ้งไว้ เมื่อพวกมันออกมาหาอาหาร ไม่ต้องพูดถึงป่าดงดิบแบบนี้ ถ้าบอกว่าไม่มีสัตว์มีพิษ.. เรื่องนี้มันกลับจะดูแปลกมาก

ตามลักษณะเหล่านี้ หลินฟาน ก็รู้ได้ว่าตัวเองไม่ได้เดินมาผิด

สิ่งนี้.. มันทําให้ หลินฟาน อดนึกไปถึงอีกร่องรอยหนึ่งไม่ได้ ถ้ามีคนอื่นกําลังมองหา หยุนเหมิน อยู่จริงๆ งั้น.. คนนี้ที่เดินออกนอกเส้นทางไป.. หรือว่าบางทีเขาอาจจะหลงทาง แต่แล้วถ้าคนๆ นี้มีทักษะติดตาม แกะรอย เมื่อนั้นในไม่ช้าเขาก็จะต้องพบว่าตัวเขาเอง ..หลงทาง

หลินฟาน เองสามารถตัดสินถูกผิดตามลักษณะของเส้นทาง ส่วนคนๆ นี้ เขาเองก็อาจจะเข้าใจเช่นกัน

หลังจากค้นพบลักษณะของเส้นทางแล้ว หลินฟาน ก็สบายใจขึ้น จริงๆ แล้ว ป่าลึกแบบนี้ยังอันตรายอยู่มาก ตั้งแต่ หลินฟาน เข้ามา หลินฟาน ก็ค่อนข้างระมัดระวัง และเฝ้าดูความเคลื่อนไหวโดยรอบๆ แต่หลังจากพบว่าเส้นทางนี้ปลอดภัยมาก หลินฟาน ก็เริ่มผ่อนคลายลงเล็กน้อย

แต่ หลินฟาน ก็กลับถูกตบหน้าอย่างรวดเร็วในไม่ช้า

เพราะทันใดนั้น เขา.. ก็ได้ยินเสียงคำรามของสัตว์ร้าย และจากด้านข้างก็มีฝูงหมูป่าวิ่งออกมา และทันทีที่พวกมันปรากฏตัว พวกมันก็รีบวิ่งเข้าหา หลินฟาน ทันที

นี่ไม่ใช่หมูป่าตัวหนึ่ง แต่มันมาเป็นฝูง มองปราดเดียวอย่างน้อยๆ ก็ต้องมีมากกว่าสิบตัว หมูป่าเหล่านี้ดูเหมือนจะตกใจกับอะไรบางอย่าง เมื่อเห็น หลินฟาน มันก็ได้เข้าโจมตีอย่างบ้าคลั่ง การโจมตีแบบนี้ไม่ใช่การล่าของสัตว์ แต่เป็นการแก้แค้นมากกว่า

ยังดีที่หมูป่าพวกนี้ไม่ได้ตัวใหญ่เกินไป พวกมันเป็นเหมือนกับลูกหมูที่เพิ่งโตมากกว่า ทั้งพวกมันยังไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อ หลินฟาน แต่อย่างใด

ทาง หลินฟาน เขากลับเลือกที่จะวิ่งหลบหนี หมูป่ากลุ่มนี้อย่างรวดเร็ว

แต่มันกลับยังสายเกินไปสำหรับ หลินฟาน ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอก เพราะทันใดนั้นเขาก็พบว่าบนพื้นมีรอยเท้าที่ยุ่งเหยิง!

ไม่ดีแน่!

ความคิดที่ไม่ดีเกิดขึ้นในใจของ หลินฟาน เนื่องจากเขาถูกหมูป่าโจมตี แล้วเป็นไปได้ไหมที่ หยุน ชิงเย้า เองก็ถูกหมูป่าพวกนี้โจมตีด้วย?

เขาสามารถกำจัดหมูป่าพวกนี้ได้อย่างง่ายดาย แต่ หยุน ชิงเย้า ไม่แน่.. ด้วยสถานะปัจจุบันของ หยุน ชิงเย้า ที่ต้องเผชิญกับการโจมตีของหมูป่ากลุ่มดังกล่าว เรียกได้ว่า เธอ.. หนีพวกมันไม่พ้นร้อยเปอร์เซ็นต์

หลินฟาน รู้สึกแน่ใจในเรื่องนี้มาก เพราะจุดตันเถียนของ หยุน ชิงเย้า เขาเป็นคนปิดมัน และเขาก็ต้องรู้ดีที่สุด

หลินฟาน ไม่คิดจะสนใจหมูป่ากลุ่มหนึ่งที่กำลังไล่ตามเขา ในเวลานี้เขาเลือกที่จะติดตามรอยเท้าที่ยุ่งเหยิงบนพื้นไปในทันที ทางลาดข้างหน้ามี ราชาหมูป่าที่มีน้ำหนักหกร้อยจิน ปรากฏขึ้นอย่างน่าประหลาดใจ

หลินฟาน จึงแทบไม่ต้องคิดอะไร และวิ่งออกไปด้วยความเร็วที่เร็วที่สุด

ภายใต้ทางลาด หยุน ชิงเย้า ที่นอนกระเซอะกระเซิง หลังพิงอยู่กับต้นไม้ ส่วนราชาหมูป่าน้ำหนักหกร้อยจิน มันก็กําลังวิ่งเข้าใส่ หยุน ชิงเย้า ในท่าทางวิ่งของมันเหมือนกับรถออฟโรดที่วิ่งไปด้วยความเร็วสูงสุดจนควบคุมไม่ได้

ถ้า หยุน ชิงเย้า ถูกชน เธอก็จะต้องเสียชีวิตทันที และหากถ้า หยุน ชิงเย้า ถูกชนจริงๆ แม้ว่า หลินฟาน จะมีทักษะด้านการแพทย์ระดับบนสุด แต่มันก็ไม่มีทางเลยที่จะช่วยชีวิตเธอเอาไว้ได้ เพราะไม่ว่าแพทย์จะแข็งแกร่งแค่ไหน แต่.. แพทย์ที่เป็นคนเป็น ก็ไม่อาจจะรักษาคนตายได้

เมื่อเห็น ราชาหมูป่า กำลังจะพุ่งชน หยุน ชิงเย้า อย่างจัง หลินฟาน จึงได้รีบวิ่งไปให้ถึงหลังต้นไม้ต้นนั้น จากนั้นทันใดนั้นเขาก็ได้คว้าคอเสื้อของ หยุน ชิงเย้า และยกเธอขึ้นมา จากนั้น หลินฟาน ก็ได้อุ้ม หยุน ชิงเย้า พร้อมกับกลิ้งไปด้านข้างทันที

ตูม!

ราชาหมูป่าหกร้อยจิน ไม่สามารถควบคุมความเร็วของตัวมันเองได้ มันได้พุ่งเข้าชนต้นไม้อย่างแรง ต้นไม้ต้นนั้นก็ได้ถูกชนจนลำต้นของมันปริแตก และหักโค่นลงมา ในพริบตาเศษไม้ก็ได้ปลิวว่อน, ..ฉากนี้ ไม่ใช่สิ่งที่สามารถเห็นได้ง่ายๆ ,เมื่อเห็นฉากนี้ หลินฟาน ก็ได้พูดออกมาทันทีเลยว่า ‘เชี่ย’

จริงๆ แล้ว ฉากนี้.. มันน่าทึ่งมาก

สิ่งที่น่ากลัวยิ่งกว่านั้นก็คือ หลังจากการชนของ ราชาหมูป่า ตัวมันเอง.. กลับไม่ได้รับความเสียหายใดๆ ราวกับว่าการชนครั้งนี้เป็นเพียงความพยายามเพียงเล็กๆ น้อยๆ สําหรับมัน มันมุดผ่านต้นไม้ที่แตกหักโดยตรง และส่ายหัวอย่างรุนแรง ปัดทิ้งเศษไม้ที่เหลืออยู่บนหัวให้สะอาด แล้วมองไปที่ หลินฟาน และหยุน ชิงเย้า อีกครั้ง

หากก่อนหน้านี้ ราชันหมูป่า ได้เผชิญหน้ากับ หยุน ชิงเย้า มันก็คงมีความคิดไม่ต่างอะไรกับแมวที่กำลังเล่นกับหนู ราชาหมูป่า ในตอนนี้มันเริ่มที่จะโกรธตั้งแต่เห็น หลินฟาน ได้ช่วย หยุน ชิงเย้า ออกไป

ในเวลานี้.. สามารถสัมผัสได้ถึงความโกรธแค้นของ ราชาหมูป่า ตัวนี้ได้อย่างชัดเจน และการกระทําของ หลินฟาน มันก็ได้ทําให้ราชาหมูป่าตัวนี้โกรธเข้าให้แล้ว

ปากของ ราชาหมูป่า ได้ส่งเสียงคํารามออกมาด้วยความไม่พอใจ ความไม่พอใจนี้มุ่งเป้าไปที่ หลินฟาน โดยเฉพาะ.. ดวงตาของ ราชาหมูป่า ดูเหมือนแทบจะพ่นไฟออกมาได้ ขาหมูของมันได้ขุดดินอย่างบ้าคลั่ง ราวกับว่า.. มันกําลังรวบรวมกำลัง และเตรียมพร้อมสําหรับการโจมตีรอบต่อไป

และในเวลานี้ กลุ่มหมูป่าที่เพิ่งโตเต็มวัยที่ได้เข้าโจมตี หลินฟาน ในก่อนหน้านี้ พวกมันก็ได้ไล่ตามมาถึงทางลาดชันแล้ว เมื่อมองลงไป และเห็นฉากนี้ พวกมันต่างก็แหงนหน้าขึ้นพากันร้องออกมา

ต้องบอกว่าฉากนี้ยังน่ากลัวอยู่มาก ราชาหมูป่าน้ำหนักหกร้อยจิน ได้พาฝูงหมูป่าจู่โจม นี่มันยังกลับเป็นฉากหนึ่งในสงครามชัดๆ..

หลินฟาน อดไม่ได้ที่จะยิ้มหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น เขามาที่ หยุนเหมิน เขาเองก็ยังไม่ได้จับมือพูดคุยกับคนของ หยุนเหมิน เลยด้วยซ้ำ และก็ไม่คิดเลยว่า เขา.. กลับต้องมาต่อสู้กับ ราชาหมูป่าหนักหกร้อยจิน ตัวนี้ ..เสียก่อน